Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1950/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
42. (1) Ãàííèáàë åùå íå âûñòóïèë èç ëàãåðÿ, êàê óñëûøàë êðèêè ñðàæàþùèõñÿ. Ñóìàòîõà çàñòàâèëà åãî áûñòðî ïîâåñòè âîéñêî íà âðàãà. (2) Ïåðâûå ðÿäû óæàñíóëà êîííèöà, íî â áîé óæå âñòóïèëè ïåðâûé ëåãèîí è ïðàâîå êðûëî ñîþçíèêîâ194; êàðôàãåíÿíå äðàëèñü â áåñïîðÿäêå ñ êåì ïîïàëî — ñ ïåõîòèíöàìè èëè âñàäíèêàìè. (3) Ñðàæåíèå ðàçãîðàëîñü: ïðèøëà ïîäìîãà, âñå áîëüøå âîèíîâ ñòðåìèëîñü â áîé; ñðåäè ñìÿòåíèÿ è ñòðàõà Ãàííèáàë âñå-òàêè ïîñòðîèë áû ñâîå âîéñêî — (4) à ýòî ïîä ñèëó òîëüêî îïûòíîìó âîæäþ è çàêàëåííîìó âîéñêó, — íå èñïóãàéñÿ êàðôàãåíÿíå, ÷òî ðèìñêèå êîãîðòû è ìàíèïóëû, ñ êðèêîì ñáåãàâøèå â òûë ñ õîëìîâ, îòðåæóò èõ îò ëàãåðÿ. (5) Íå ïîìíÿ ñåáÿ îò ñòðàõà, îíè ïîáåæàëè êòî êóäà; óáèòûõ áûëî ìàëî: ëàãåðü áûë ðÿäîì è áåæàòü áûëî íåäàëåêî. (6) Âñàäíèêè, ïðàâäà, íàñåäàëè ñçàäè, à ñ ôëàíãîâ íàñòóïàëè êîãîðòû, ëåãêî ñáåãàâøèå ñ ãîëûõ õîëìîâ. (7) Óáèòî áûëî âñå æå áîëüøå âîñüìè òûñÿ÷ ÷åëîâåê, â ïëåí âçÿòî áîëüøå ñåìèñîò, îòíÿòî äåâÿòü çíàìåí; ÷åòûðå ñëîíà óáèòû, äâà çàõâà÷åíû (â ýòîì íåîæèäàííîì è áåñïîðÿäî÷íîì ñðàæåíèè îò íèõ íå áûëî íèêàêîé ïîëüçû). Ó ïîáåäèòåëåé ïàëî îêîëî ïÿòèñîò ðèìëÿí è ñîþçíèêîâ. (8) Ñëåäóþùèé äåíü Ãàííèáàë ïðîâåë â áåçäåéñòâèè. Ðèìëÿíå âûøëè â áîåâîì ñòðîþ; êîíñóë, âèäÿ, ÷òî ïðîòèâíèê íå âûõîäèò, ðàñïîðÿäèëñÿ ñíÿòü äîñïåõè ñ óáèòûõ âðàãîâ, à òåëà ñâîèõ ñíåñòè â îäíî ìåñòî è ïîõîðîíèòü. (9) Çàòåì íåñêîëüêî äíåé ïîäðÿä îí òàê íàïèðàë íà âîðîòà âðàæåñêîãî ëàãåðÿ, ÷òî êàçàëîñü, âîò-âîò òóäà âîðâåòñÿ. (10) Òîãäà Ãàííèáàë â òðåòüþ ñòðàæó195 íàïðàâèëñÿ â Àïóëèþ, îñòàâèâ â îáðàùåííîé ê âðàãó ÷àñòè ñ.313 ëàãåðÿ ìíîãî êîñòðîâ è ïàëàòîê è íåñêîëüêî íóìèäèéöåâ: ïóñòü ìåëüêàþò íà âàëó è â âîðîòàõ. (11) Êîãäà ðèìñêîå âîéñêî ïîäîøëî ê âàëó, íóìèäèéöû, íàðî÷íî ïîêàçûâàÿñü íà âàëó è ó âîðîò, êàêîå-òî âðåìÿ îáìàíûâàëè âðàãà, à çàòåì óñêàêàëè âñëåä çà ñâîèìè. (12) Ëàãåðü çàòèõ, íèãäå íå áûëî âèäíî è òåõ íåñêîëüêèõ ÷åëîâåê, ÷òî íà ðàññâåòå ñíîâàëè òóäà-ñþäà; êîíñóë ïîñëàë âïåðåä äâóõ êîííûõ ðàçâåä÷èêîâ è, óáåäèâøèñü â ïîëíîé áåçîïàñíîñòè, âåëåë âîéòè â ëàãåðü. (13) Îí çàäåðæàëñÿ, ïîêà ñîëäàòû èñêàëè äîáû÷ó, çàòåì âåëåë áèòü îòáîé è óâåë ñâîå âîéñêî çàäîëãî äî íî÷è. (14) Íà ñëåäóþùèé äåíü, âûñòóïèâ íà ðàññâåòå, èäÿ óñêîðåííûì ìàðøåì ïî ñëåäàì âðàãà, âäîãîíêó çà ìîëâîé î íåì, îí íàñòèã åãî íåäàëåêî îò Âåíóçèè. (15) Òàì â áåñïîðÿäî÷íîé áèòâå áîëüøå äâóõ òûñÿ÷ ïóíèéöåâ áûëî óáèòî. Çàòåì Ãàííèáàë, ÷òîáû èçáåæàòü ñðàæåíèÿ, íî÷íûìè ïåðåõîäàìè ïî ãîðàì äîøåë äî Ìåòàïîíòà. (16) Îòòóäà îí ïîñëàë Ãàííîíà, êîìàíäîâàâøåãî òàìîøíèì ãàðíèçîíîì, è íåñêîëüêî ÷åëîâåê ñ íèì â Áðóòòèé íàáðàòü íîâîå âîéñêî; ñàì îí, ïðèñîåäèíèâ ñîëäàò Ãàííîíà ê ñâîåìó âîéñêó, âåðíóëñÿ â Âåíóçèþ ïðåæíåé äîðîãîé è äâèíóëñÿ äàëüøå ê Êàíóçèþ. (17) Íåðîí íå òåðÿë åãî ñëåä è íàïðàâèëñÿ ê Ìåòàïîíòó, à Êâèíòà Ôóëüâèÿ îòïðàâèë â Ëóêàíèþ, ÷òîáû íå îñòàâëÿòü ýòîò êðàé áåç çàùèòû. |
42. Nondum Hannibal e castris exierat cum pugnantium clamorem audivit. Itaque excitus tumultu raptim ad hostem copias agit. [2] Iam primos occupaverat equestris terror; peditum etiam prima legio et dextra ala proelium inibat. Incompositi hostes, ut quemque aut pediti aut equiti casus obtulit, ita conserunt manus. [3] Crescit pugna subsidiis et procurrentium ad certamen numero augetur; pugnantisque — quod nisi in vetere exercitu et duci veteri haud facile est — [4] inter tumultum ac terrorem instruxisset Hannibal, ni cohortium ac manipulorum decurrentium per colles clamor ab tergo auditus metum ne intercluderentur a castris iniecisset. [5] Inde pavor incussus et fuga passim fieri coepta est. Minorque caedes fuit, quia propinquitas castrorum breviorem fugam perculsis fecit. [6] Equites enim tergo inhaerebant; in transversa latera invaserant cohortes secundis collibus via nuda ac facili decurrentes. [7] Tamen supra octo milia hominum occisa, supra septingentos capti; signa militaria novem adempta; elephanti etiam, quorum nullus usus in repentina ac tumultuaria pugna fuerat, quattuor occisi, duo capti. [8] Circa quingentos Romanorum sociorumque victores ceciderunt. Postero die Poenus quievit; Romanus in aciem copiis eductis, postquam neminem signa contra efferre vidit, spolia legi caesorum hostium et suorum corpora conlata in unum sepeliri iussit. [9] Inde insequentibus continuis diebus aliquot ita institit portis ut prope inferre signa videretur, [10] donec Hannibal tertia vigilia crebris ignibus tabernaculisque, quae pars castrorum ad hostes vergebat, et Numidis paucis qui in vallo portisque se ostenderent relictis, profectus Apuliam petere intendit. [11] Ubi inluxit, successit vallo Romana acies, et Numidae ex composito paulisper in portis se valloque ostentavere, frustratique aliquamdiu hostes citatis equis agmen suorum adsequuntur. [12] Consul ubi silentium in castris et ne paucos quidem qui prima luce obambulaverant parte ulla cernebat, duobus equitibus speculatum in castra praemissis, postquam satis tuta omnia esse exploratum est, inferri signa iussit; [13] tantumque ibi moratus, dum milites ad praedam discurrunt, receptui deinde cecinit multoque ante noctem copias reduxit. [14] Postero die prima luce profectus, magnis itineribus famam et vestigia agminis sequens haud procul Venusia hostem adsequitur. [15] Ibi quoque tumultuaria pugna fuit; supra duo milia Poenorum caesa. Inde nocturnis montanisque itineribus Poenus, ne locum pugnandi daret, Metapontum petiit. [16] Hanno inde — is enim praesidio eius loci praefuerat — in Bruttios cum paucis ad exercitum novum comparandum missus; Hannibal copiis eius ad suas additis Venusiam retro quibus venerat itineribus repetit, atque inde Canusium procedit. [17] Numquam Nero vestigiis hostis abstiterat et Q. Fulvium, cum Metapontum ipse proficisceretur, in Lucanos, ne regio ea sine praesidio esset, arcessierat. |