Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1949/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
31. (1) Ëåëèé âåðíóëñÿ â Êàðòåþ ïîáåäèòåëåì è òóò óñëûøàë î òîì, ÷òî ïðîèçîøëî â Ãàäåñå: èçìåíà ðàñêðûòà, çàãîâîðùèêè îòïðàâëåíû â Êàðôàãåí; íàäåæäû ðóõíóëè. (2) Îí ïîñëàë ãîíöà ê Ëóöèþ Ìàðöèþ: íå÷åãî çðÿ òåðÿòü âðåìÿ, ñèäÿ ïîä Ãàäåñîì, íàäî âåðíóòüñÿ ê Ñöèïèîíó. ×åðåç íåñêîëüêî äíåé îáà âåðíóëèñü â Íîâûé Êàðôàãåí. (3) Ñ èõ îòáûòèåì Ìàãîí, êîòîðîãî óãíåòàë ñòðàõ ïåðåä íàïàäåíèåì ñ ìîðÿ è ñóøè, âçäîõíóë ñâîáîäíî, à óñëûøàâ î âîññòàíèè èëåðãåòîâ, äàæå âîçíàäåÿëñÿ âîçâðàòèòü Êàðôàãåíó Èñïàíèþ. (4) Îí ïîñëàë ê êàðôàãåíñêîìó ñåíàòó ãîíöîâ, ÷òîáû òå, âñÿ÷åñêè ïðåóâåëè÷èâ âàæíîñòü è ìÿòåæà ëåãèîíåðîâ â ëàãåðå ðèìëÿí, è îòïàäåíèÿ èõ ñîþçíèêîâ, ïðîñèëè áû ïðèñëàòü ïîäìîãó, ÷òîáû ñ íåþ ìîæíî áûëî âîññòàíîâèòü çàâåùàííóþ îòöàìè âëàñòü íàä Èñïàíèåé. (5) Ìàíäîíèé è Èíäèáèëèñ, âåðíóâøèñü â ñâîè âëàäåíèÿ, ñèäåëè äî ïîðû òèõî è æäàëè, ÷åì êîí÷èòñÿ äåëî î ìÿòåæå: åñëè ðèìñêèì ãðàæäàíàì îòïóñòÿò âèíó, òî, âåðíî, îòïóñòÿò è èì. (6) Êîãäà æå ðàçîøëàñü ìîëâà î æåñòîêîé êàçíè, îáà öàðüêà ðåøèëè, ÷òî çà ñâîþ âèíó è îíè ïîíåñóò òàêîå æå íàêàçàíèå. (7) Îíè âíîâü ïðèçâàëè ê îðóæèþ ñâîèõ ñîïëåìåííèêîâ, îáúåäèíèëèñü ñ ïðåæíèìè ñîþçíèêàìè è ñ ïåõîòîé â äâàäöàòü òûñÿ÷ ÷åëîâåê è äâóìÿ ñ ïîëîâèíîé òûñÿ÷àìè âñàäíèêîâ âñòóïèëè â îáëàñòü ñåäåòàíîâ100, ãäå ñòîÿëè ëàãåðåì ðàíüøå, â íà÷àëå âîññòàíèÿ. |
31. Laelius victor Carteiam revectus, auditis quae acta Gadibus erant — patefactam proditionem coniuratosque missos Carthaginem, spem ad inritum redactam qua venissent — [2] nuntiis ad L. Marcium missis, nisi si terere frustra tempus sedendo ad Gades vellent, redeundum ad imperatorem esse, adsentiente Marcio paucos post dies ambo Carthaginem rediere. [3] Ad quorum discessum non respiravit modo Mago, cum terra marique ancipiti metu urgeretur, sed etiam audita rebellione Ilergetum spem recuperandae Hispaniae nanctus, [4] nuntios Carthaginem ad senatum mittit qui simul seditionem civilem in castris Romanis, simul defectionem sociorum in maius verbis extollentes hortentur ut auxilia mitterent quibus traditum a patribus imperium Hispaniae repeti posset. [5] Mandonius et Indibilis in fines regressi paulisper, dum quidnam de seditione statueretur scirent, suspensi quieverunt, si civium errori ignosceretur, non diffidentes sibi quoque ignosci posse. [6] Postquam volgata est atrocitas supplicii, suam quoque noxam pari poena aestimatam rati, [7] vocatis rursus ad arma popularibus contractisque quae ante habuerant auxiliis, in Sedetanum agrum, ubi principio defectionis stativa habuerant, cum viginti milibus peditum, duobus milibus equitum et quingentis transcenderunt. |