Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1949/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
ñ.388 24. (1) Ïîñëû, îòïðàâëåííûå ñ ýòèì ïîðó÷åíèåì ê Ñöèïèîíó, çàñòàëè åãî â Ñèðàêóçàõ. (2) È õîòÿ íàäåæäà Ñöèïèîíà íà ãëàâíóþ ïîääåðæêó â áóäóùèõ âîåííûõ äåéñòâèÿõ â Àôðèêå ðóõíóëà, îí, íå æåëàÿ, ÷òîáû ïîøëè î òîì òîëêè, áûñòðî âûïðîâîäèë ïîñëîâ îáðàòíî â Àôðèêó ñ ïèñüìîì ê öàðþ, (3) â êîòîðîì íàñòîÿòåëüíî óãîâàðèâàë åãî íå ðâàòü óç ãîñòåïðèèìñòâà è íå íàðóøàòü çàêëþ÷åííîãî èì ñîþçà ñ ðèìñêèì íàðîäîì, íå ïðåíåáðåãàòü ïðàâîì, âåðíîñòüþ, ðóêîïîæàòèåì, íå îñêîðáëÿòü îáìàíîì áîãîâ — ñâèäåòåëåé è ñóäåé èõ äîãîâîðà. (4) Ñêðûòü ïðèáûòèå íóìèäèéöåâ îí íå ìîã — îíè õîäèëè ïî ãîðîäó, èõ âèäåëè ó êîìàíäóþùåãî77. Åñëè íå ãîâîðèòü, çà÷åì îíè ïðèõîäèëè, òî åñòü îïàñíîñòü, ÷òî ïðàâäà ñàìà âûéäåò íàðóæó èìåííî ïîòîìó, ÷òî åå ñêðûâàþò, à ñîëäàò îõâàòèò ñòðàõ: íå ïðèøëîñü áû îäíîâðåìåííî âîåâàòü è ñ öàðåì, è ñ êàðôàãåíÿíàìè. Ñöèïèîí ðåøèë ñêðûòü èñòèíó è îòâëå÷ü óìû âûìûñëîì, (5) ñîçâàë ñîëäàò íà ñõîäêó è çàÿâèë: íå÷åãî áîëüøå ìåäëèòü — ñîþçíûå öàðè íàñòàèâàþò íà ñêîðåéøåé ïåðåïðàâå; Ìàñèíèññà åùå ðàíüøå ÿâëÿëñÿ ê Ëåëèþ è æàëîâàëñÿ, ÷òî ðèìëÿíå ìåäëÿò, óïóñêàÿ âðåìÿ; (6) ñåé÷àñ Ñèôàê ïðèñëàë ïîñîëüñòâî: è îí óäèâëåí, ïî÷åìó îíè òàê çàäåðæèâàþòñÿ; îí ïðîñèò ïåðåïðàâèòü íàêîíåö âîéñêî â Àôðèêó, à åñëè èõ íàìåðåíèÿ èçìåíèëèñü, óâåäîìèòü åãî, ÷òîáû åìó ñàìîìó ïîçàáîòèòüñÿ î ñåáå è ñâîåì öàðñòâå. (7) Òàê êàê âñå óæå ãîòîâî è ìåäëèòü íåäîïóñòèìî, òî Ñöèïèîí ðåøèë: îòâåäÿ ôëîò â Ëèëèáåé, ñîáðàòü òóäà æå âñþ ïåõîòó è êîííèöó è, êàê òîëüêî íàñòàíåò õîðîøàÿ ïîãîäà, ïåðåïðàâèòüñÿ ñ ïîìîùüþ áëàãîñêëîííûõ áîãîâ â Àôðèêó. (8) Ñöèïèîí íàïèñàë Ìàðêó Ïîìïîíèþ78, ïðîñÿ åãî ïðèáûòü â Ëèëèáåé è ñîâìåñòíî îáñóäèòü, ñ êàêèìè ëåãèîíàìè è ñ êàêèì ÷èñëîì ñîëäàò ïåðåïðàâèòüñÿ åìó â Àôðèêó. (9) Ïî âñåìó ìîðñêîìó ïîáåðåæüþ îí ðàçîñëàë ïðèêàç îòâîäèòü âñå ãðóçîâûå ñóäà â Ëèëèáåé. (10) Ñêîëüêî ñîëäàò è êîðàáëåé íè áûëî â Ñèöèëèè, âñå ñîáðàëèñü â Ëèëèáåå (òàêîìó ìíîæåñòâó ëþäåé áûëî òåñíî â ãîðîäå, à ñòîëüêèì ñóäàì — â ãàâàíè). (11) Âñå ãîðåëè æåëàíèåì ïåðåïðàâèòüñÿ â Àôðèêó; êàçàëîñü, ëþäè èäóò íå íà âîéíó, à çà âåðíîé íàãðàäîé ïîñëå ïîáåäû. Åùå îñòàâàâøèåñÿ â æèâûõ ó÷àñòíèêè Êàííñêîé áèòâû ñ÷èòàëè, ÷òî, ÷åñòíî ïîñëóæèâ ãîñóäàðñòâó ïîä êîìàíäîé èìåííî Ñöèïèîíà, îíè ïîëîæàò êîíåö ñâîåìó ïîçîðíîìó ïîëîæåíèþ â àðìèè79. (12) Ñöèïèîí íå îòíîñèëñÿ ê íèì ñ ïðåíåáðåæåíèåì: îí-òî çíàë, ÷òî ñðàæåíèå ïðè Êàííàõ ïðîèãðàíî íå ïî èõ òðóñîñòè è ÷òî â ðèìñêîì âîéñêå áîëüøå íåò òàêèõ ñòàðûõ ñîëäàò, îïûòíûõ íå òîëüêî â ðàçíûõ âèäàõ ñðàæåíèÿ, íî è â îñàäå ãîðîäîâ. (13) Êàííñêèå ëåãèîíû áûëè ïÿòûé è øåñòîé; îáúÿâèâ î ñâîåì íàìåðåíèè ïåðåïðàâèòü èõ â Àôðèêó, Ñöèïèîí îñìîòðåë êàæäîãî ñîëäàòà, îñòàâèë â Ñèöèëèè òåõ, êîòîðûõ íàøåë íåãîäíûìè, è çàìåíèë èõ âçÿòûìè èç Èòàëèè. (14) Ëåãèîíû áûëè ïîïîëíåíû òàê, ÷òîáû â êàæäîì áûëî øåñòü òûñÿ÷ äâåñòè ïåõîòèíöåâ è òðèñòà âñàäíèêîâ80. Èç ñîþçíèêîâ-ëàòèíîâ îí ñ.389 òîæå âçÿë òåõ ïåõîòèíöåâ è âñàäíèêîâ, êàêèå áûëè ïîä Êàííàìè. |
24. Cum his mandatis ab rege legati ad Scipionem missi Syracusis eum convenerunt. [2] Scipio quamquam magno momento rerum in Africa gerendarum magnaque spe destitutus erat, legatis propere, priusquam res volgaretur, remissis in Africam litteras dat ad regem, [3] quibus etiam atque etiam monet eum ne iura hospitii secum neu cum populo Romano initae societatis neu fas, fidem, dexteras, deos testes atque arbitros conventorum fallat. [4] Ceterum quando neque celari adventus Numidarum poterat — vagati enim in urbe obversatique praetorio erant — et, si sileretur quid petentes venissent, periculum erat ne vera eo ipso quod celarentur sua sponte magis emanarent, timorque in exercitum incederet ne simul cum rege et Carthaginiensibus foret bellandum, avertit a vero falsis praeoccupando mentes hominum, [5] et vocatis ad contionem militibus non ultra esse cunctandum ait; instare ut in Africam quam primum traiciat socios reges. Masinissam prius ipsum ad C. Laelium venisse querentem quod cunctando tempus tereretur; [6] nunc Syphacem mittere legatos idem admirantem, quae tam diuturnae morae sit causa postulantemque ut aut traiciatur tandem in Africam exercitus aut, si mutata consilia sint, certior fiat, ut et ipse sibi ac regno suo possit consulere. [7] Itaque satis iam omnibus instructis apparatisque et re iam non ultra recipiente cunctationem, in animo sibi esse, Lilybaeum classe traducta eodemque omnibus peditum equitumque copiis contractis, quae prima dies cursum navibus daret, deis bene iuvantibus in Africam traicere. [8] Litteras ad M. Pomponium mittit ut, si ei videretur, Lilybaeum veniret, ut communiter consulerent quas potissimum legiones et quantum militum numerum in Africam traiceret. [9] Item circum oram omnem maritimam misit ut naves onerariae comprensae Lilybaeum omnes contraherentur. [10] Quidquid militum naviumque in Sicilia erat cum Lilybaeum convenisset, et nec urbs multitudinem hominum neque portus naves caperet, [11] tantus omnibus ardor erat in Africam traiciendi ut non ad bellum duci viderentur, sed ad certa victoriae praemia. Praecipue qui superabant ex Cannensi exercitu milites illo, non alio duce credebant navata rei publicae opera finire se militiam ignominiosam posse. [12] Et Scipio minime id genus militum aspernabatur, ut qui neque ad Cannas ignavia eorum cladem acceptam sciret neque ullos aeque veteres milites in exercitu Romano esse expertosque non variis proeliis modo sed urbibus etiam oppugnandis. [13] Quinta et sexta Cannenses erant legiones. Eas se traiecturum in Africam cum dixisset, singulos milites inspexit, relictisque quos non idoneos credebat, in locum eorum subiecit quos secum ex Italia adduxerat, [14] supplevitque ita eas legiones ut singulae sena milia et ducenos pedites, trecenos haberent equites. Sociorum item Latini nominis pedites equitesque de exercitu Cannensi legit. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß