Ïåðåâîä Ñ. À. Èâàíîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1936/1985. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
35. (1) Êîãäà ñîáðàíèå áûëî ðàñïóùåíî, äåñÿòü ïîñëîâ, ðàçäåëèâøè îáÿçàííîñòè ìåæäó ñîáîé, ðàçîøëèñü êàæäûé â ñâîé îêðóã, ÷òîáû òàì îñâîáîæäàòü ãîðîäà: (2) Ïóáëèé Ëåíòóë — â Áàðãèëèè, Ëóöèé Ñòåðòèíèé — â Ãåôåñòèþ, Ôàñîñ è ãîðîäà Ôðàêèè96, ñ.99 Ïóáëèé Âèëëèé è Ëóöèé Òåðåíöèé — ê öàðþ Àíòèîõó, à Ãíåé Êîðíåëèé — ê Ôèëèïïó. (3) Îòäàâ ïîñëåäíèå ðàñïîðÿæåíèÿ íàñ÷åò ìåëêèõ äåë, Êîðíåëèé ñïðîñèë, ãîòîâ ëè òîò ïðåêëîíèòü ñëóõ ê ñîâåòó íå òîëüêî ïîëåçíîìó, íî è ñïàñèòåëüíîìó. (4) Öàðü çàâåðèë, ÷òî áóäåò ïðèçíàòåëåí, åñëè òîò ïðèñîâåòóåò ÷òî-íèáóäü ïîäõîäÿùåå. (5) È òîãäà Êîðíåëèé ïðèíÿëñÿ íàñòîÿòåëüíî óáåæäàòü öàðÿ â òîì, ÷òî òåïåðü, äîáèâøèñü ìèðà, îí äîëæåí áûë áû îòðÿäèòü â Ðèì ïîñëîâ ñ ïðîñüáîé î ñîþçå è äðóæáå: (6) âåäü åñëè Àíòèîõ ïðåäïðèìåò âðàæäåáíûå äåéñòâèÿ, òî ñëîæèòñÿ âïå÷àòëåíèå, áóäòî Ôèëèïï ñòàðàåòñÿ òîëüêî âûæäàòü è óëó÷èòü ìîìåíò äëÿ âîçîáíîâëåíèÿ âîéíû. (7) Ýòà âñòðå÷à ñ Ôèëèïïîì ñîñòîÿëàñü â Òåìïåéñêîé äîëèíå, â Ôåññàëèè97. Ïîëó÷èâ îáåùàíèå íåìåäëåííî îòïðàâèòü ïîñîëüñòâî, (8) Êîðíåëèé ÿâèëñÿ â Ôåðìîïèëû, ãäå â îïðåäåëåííûå ñðîêè ñîáèðàåòñÿ ìíîãîëþäíîå ñîáðàíèå ãðåêîâ, íàçûâàåìîå Ïèëåéñêèì98. (9) Òàì îí ãëàâíûì îáðàçîì óâåùåâàë ýòîëèéöåâ õðàíèòü ïîñòîÿíñòâî è âåðíîñòü äðóæáå ñ ðèìñêèì íàðîäîì. (10) Íåêîòîðûå èç ýòîëèéñêèõ ñòàðåéøèí ìÿãêî ñåòîâàëè íà òî, ÷òî îòíîøåíèå ðèìëÿí ê èõ ïëåìåíè ïîñëå ïîáåäû óæå íå òàêîå, êàê âî âðåìÿ âîéíû; (11) äðóãèå îòêðûòî ïóñêàëèñü â îáâèíåíèÿ, áðàíÿ ðèìëÿí, êîòîðûå-äå áåç ýòîëèéöåâ íå òîëüêî íå ïîáåäèëè á Ôèëèïïà, íî äàæå íå ñìîãëè áû ïåðåïðàâèòüñÿ â Ãðåöèþ. (12) Ðèìëÿíèí óêëîíèëñÿ îò âîçðàæåíèé, ÷òîáû äåëî íå êîí÷èëîñü ïåðåïàëêîé, è çàÿâèë, ÷òî îíè, ýòîëèéöû, äîáüþòñÿ ñïðàâåäëèâîñòè, åñëè ïîøëþò â Ðèì. Èòàê, ñ åãî îäîáðåíèÿ íàçíà÷àþòñÿ ïîñëû. Âîò òàê çàêîí÷èëàñü âîéíà ñ Ôèëèïïîì. |
35. Dimisso conventu decem legati, partiti munia inter se, ad liberandas suae quisque regionis civitates discesserunt, [2] P. Lentulus Bargylias, L. Stertinius Hephaestiam et Thasum et Thraeciae urbes, P. Villius et L. Terentius ad regem Antiochum, Cn. Cornelius ad Philippum. [3] Qui de minoribus rebus editis mandatis percunctatus, si consilium non utile solum sed etiam salutare admittere auribus posset, [4] cum rex gratias quoque se acturum diceret, si quid quod in rem suam esset expromeret, [5] magno opere ei suasit, quoniam pacem impetrasset, ad societatem amicitiamque petendam mitteret Romam legatos, [6] ne, si quid Antiochus moveret, expectasse et temporum opportunitates captasse ad rebellandum videri posset. Ad Tempe Thessalica Philippus est conventus. [7] Qui cum se missurum extemplo legatos respondisset, [8] Cornelius Thermopylas, ubi frequens Graeciae statis diebus esse solet conventus — Pylaicum appellant — venit; [9] Aetolos praecipue monuit constanter et fideliter in amicitia populi Romani permanerent. [10] Aetolorum principes alii leniter questi sunt quod non idem erga suam gentem Romanorum animus esset post victoriam qui in bello fuisset, [11] alii ferocius incusarunt exprobraruntque non modo vinci sine Aetolis Philippum, sed ne transire quidem in Graeciam Romanos potuisse. [12] Adversus ea respondere, ne in altercationem excederet res, cum supersedisset Romanus, omnia eos aequa impetraturos si Romam misissent dixit. Itaque ex auctoritate eius decreti legati sunt. Hunc finem bellum cum Philippo habuit. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß