Ïåðåâîä Ñ. À. Èâàíîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1935/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
8. (1) Âîò êàêîâà áûëà ïðèìåðíî ðå÷ü Ãàííèáàëà. Ïðèñóòñòâîâàâøèå åå ïîõâàëèëè, íî åé íå âíÿëè. Íè îäèí èç ñîâåòîâ Ãàííèáàëîâûõ íå áûë âûïîëíåí, ðàçâå ÷òî öàðü ïîñëàë Ïîëèêñåíèäà âûçâàòü èç Àçèè ôëîò è âîåííûå ñèëû. (2)  Ëàðèñó íà ñîáðàíèå ôåññàëèéöåâ îòïðàâëåíû áûëè ïîñëû, à ýòîëèéöàì è Àìèíàíäðó íàçíà÷èëè äåíü äëÿ ñáîðà âîéñê â Ôåðàõ. Òóäà æå ñî ñâîèìè ñèëàìè áåç ïðîìåäëåíèÿ ïðèáûë è öàðü. (3) Îæèäàÿ òàì Àìèíàíäðà è ýòîëèéöåâ, îí ïîñëàë ìåãàëîïîëèòàíöà Ôèëèïïà32 ñ äâóìÿ òûñÿ÷àìè ÷åëîâåê ê Êèíîñêåôàëàì, ãäå â ñâîå âðåìÿ ïðîèçîøëî ðåøàþùåå ñðàæåíèå ñ Ôèëèïïîì-öàðåì, — ñîáèðàòü êîñòè ìàêåäîíÿí. (4) Òî ëè ýòî è ïðèäóìàë ñàì Ôèëèïï Ìåãàëîïîëèòàíåö, æåëàâøèé ñíèñêàòü ñåáå ðàñïîëîæåíèå ìàêåäîíñêîãî ïëåìåíè è âíóøèòü íåïðèÿçíü ê öàðþ, îñòàâèâøåìó âîèíîâ íåïîãðåáåííûìè, à ìîæåò áûòü, ýòî ðåøåíèå, ïî âèäèìîñòè âåëèêîäóøíîå, à íà ñàìîì äåëå ñóåòíîå, áûëî âíóøåíî Àíòèîõó òùåñëàâèåì, êîòîðîå ñâîéñòâåííî öàðÿì. (5) Ðàññåÿííûå ïî ïîëþ êîñòè áûëè ñíåñåíû â îäíî ìåñòî, è èç íèõ áûë íàñûïàí õîëì. Ó ìàêåäîíÿí ýòî íå âûçâàëî áëàãîäàðíîñòè, à öàðÿ Ôèëèïïà ïðèâåëî â áåøåíñòâî. (6) Äî ýòîãî îí òîëüêî-òîëüêî ñîáðàëñÿ ââåðèòü ñåáÿ ñóäüáå, íî òåïåðü ïîñëàë ê ïðîïðåòîðó Ìàðêó Áåáèþ, èçâåùàÿ åãî î íàïàäåíèè Àíòèîõà íà Ôåññàëèþ: ïóñòü-äå ïðîïðåòîð, åñëè òîò ñî÷òåò íóæíûì, ñíèìàåòñÿ ñ çèìíèõ êâàðòèð, à îí, Ôèëèïï, âûéäåò ê íåìó íàâñòðå÷ó, ÷òîáû äåðæàòü ñîâåò î äàëüíåéøåì. |
8. Haec ferme Hannibalis oratio fuit; quam laudarunt magis in praesentia qui aderant, quam rebus ipsis exsecuti sunt; nihil enim eorum factum est, nisi quod ad classem copiasque accersendas ex Asia Polyxenidam misit. [2] Legati Larisam ad concilium Thessalorum sunt missi, et Aetolis Amynandroque dies ad conveniendum exercitui Pheras est dictus; eodem et rex cum suis copiis confestim venit. [3] Ubi dum opperitur Amynandrum atque Aetolos, Philippum Megalopolitanum cum duobus milibus hominum ad legenda ossa Macedonum circa Cynoscephalas, [4] ubi debellatum erat cum Philippo, misit, sive ab ipso, quaerente sibi commendationem ad Macedonum gentem et invidiam regi, quod insepultos milites reliquisset, monitus, sive ab insita regibus vanitate ad consilium specie amplum, re inane animo adiecto. [5] Tumulus est in unum ossibus quae passim strata erant coacervatis factus, qui nullam gratiam ad Macedonas, odium ingens ad Philippum movit. [6] Itaque qui ad id tempus fortunam esset habiturus in consilio, is extemplo ad M. Baebium propraetorem misit, Antiochum in Thessaliam impetum fecisse; si videretur ei, moveret ex hibernis; se obviam processurum, ut, quid agendum esset, consultarent. |