Ïåðåâîä Ñ. À. Èâàíîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1935/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
9. (1) Àíòèîõ óæå ñòîÿë ëàãåðåì ïîäëå Ôåð33, ãäå ê íåìó ïðèñîåäèíèëèñü ýòîëèéöû è Àìèíàíäð; ïðèáûâøèå èç Ëàðèñû ïîñëû ñïðàøèâàëè åãî, çà êàêèå ïðîñòóïêè èëè ðå÷è ôåññàëèéöåâ èäåò îí íà íèõ âîéíîé. (2) Îíè ïðîñèëè öàðÿ îòâåñòè íàçàä âîéñêî è, åñëè îí ÷åì-íèáóäü íåäîâîëåí, ðàçîáðàòüñÿ ñ íèìè ÷åðåç ïîñëîâ. (3) Îäíîâðåìåííî â Ôåðû áûëî ïîñëàíî ïîäêðåïëåíèå èç ïÿòèñîò âîèíîâ ïîä êîìàíäîé Ãèïïîëîõà — ýòîò îòðÿä íå ñìîã ïðîéòè â ãîðîä, ïîñêîëüêó âñå ïîäõîäû áûëè óæå ïåðåêðûòû öàðñêèìè âîèíàìè, è îòñòóïèë â Ñêîòóñó. (4) Ïîñëàì æå ëàðèñöåâ öàðü êðîòêî îòâåòèë, ÷òî âñòóïèë â Ôåññàëèþ íå ðàäè âîéíû, íî âî èìÿ ñîõðàíåíèÿ è óïðî÷åíèÿ ñâîáîäû ôåññàëèéöåâ. (5) Òî æå ñàìîå ãîâîðèë ÷åëîâåê, êîòîðîãî öàðü óïîëíîìî÷èë èìåòü äåëî ñ ôåðåéöàìè. Íå äàâ åìó íèêàêîãî îòâåòà, òå ñàìè îòðÿäèëè ïîñëîì ê öàðþ íà÷àëüñòâîâàâøåãî ó íèõ Ïàâñàíèÿ. (6) Îí çàÿâèë ïðèìåðíî òî æå, ÷òî â ñõîäíûõ îáñòîÿòåëüñòâàõ ãîâîðèëè çà õàëêèäÿí íà ïåðåãîâîðàõ ó Åâðèïñêîãî ïðîëèâà34; êîå â ÷åì îí áûë äàæå áîëåå ðåçîê. (7) Öàðü íà ýòî âåëåë èì õîðîøåíüêî ïîäóìàòü, êàê áû â ñàìîå áëèæàéøåå âðåìÿ íå ïðèøëîñü èì ðàñêàÿòüñÿ â ñâîåé ÷ðåçìåðíîé ïðåäóñìîòðèòåëüíîñòè è èçëèøíåé îñòîðîæíîñòè íàñ÷åò áóäóùåãî. Ñ ýòèì îí îòîñëàë Ïàâñàíèÿ. (8) Êîãäà î ïîñîëüñòâå óçíàëè â Ôåðàõ, òàì áåç ñ.196 êîëåáàíèé ðåøèëè ïðåòåðïåòü ðàäè âåðíîñòè ðèìëÿíàì âñå, êàêóþ áû ó÷àñòü íè ïðèíåñëà ãîðîæàíàì âîéíà. (9) Òàêèì îáðàçîì, è îíè âñåìè ñèëàìè ïðèíÿëèñü ãîòîâèòüñÿ ê îáîðîíå ãîðîäà, è öàðü ñðàçó ñî âñåõ ñòîðîí ïîäñòóïèë ê åãî ñòåíàì. Îí äîñòàòî÷íî ïîíèìàë (â ýòîì íå ìîãëî áûòü ñîìíåíèé), (10) ÷òî îò òîãî, êàê ñëîæèòñÿ ñóäüáà ýòîãî ãîðîäà, ïåðâûì ïîäâåðãøåãîñÿ åãî íàïàäåíèþ, çàâèñèò áóäóùåå îòíîøåíèå ê íåìó âñåãî ôåññàëèéñêîãî ïëåìåíè: ñòàíóò îíè öàðÿ ïðåçèðàòü èëè æå áîÿòüñÿ. Ïîýòîìó Àíòèîõ âñåìè ñðåäñòâàìè ñòàðàëñÿ âíóøèòü ñòðàõ îñàæäåííûì. (11) Ïåðâûé íàòèñê òå âûäåðæàëè ñòîéêî, íî çàòåì, êîãäà ìíîãèå çàùèòíèêè ïàëè èëè áûëè ðàíåíû, ñòàëî ðàñïðîñòðàíÿòüñÿ óíûíèå. (12) Óêîðÿÿ ãîðîæàí, ïðåäâîäèòåëè âíîâü èõ ïðèçâàëè ê óïîðñòâó, è òàê êàê ñèë óæå íå õâàòàëî, òå îñòàâèëè âíåøíþþ ñòåíó è îòñòóïèëè âî âíóòðåííþþ ÷àñòü ãîðîäà, îêðóæåííóþ íå ñòîëü äëèííîé ñòåíîé. Íî â êîíöå êîíöîâ íåâçãîäû ñëîìèëè èõ, è, îïàñàÿñü, ÷òî, åñëè ãîðîä áóäåò âçÿò ïðèñòóïîì, ïîáåäèòåëè íå ïîùàäÿò íèêîãî, ôåðåéöû ñäàëèñü. (13) Ïîêà îáùèé ñòðàõ åùå íå óëåãñÿ, öàðü íå ìåøêàÿ ïîñëàë ÷åòûðå òûñÿ÷è âîèíîâ íà Ñêîòóñó. Òàì ãîðîä ñäàëñÿ íåçàìåäëèòåëüíî: ïîäåéñòâîâàë ñâåæèé ïðèìåð ôåðåéöåâ, (14) êîòîðûå ñíà÷àëà óïîðíî ñîïðîòèâëÿëèñü, íî â êîíöå êîíöîâ âñå ðàâíî ïîêîðèëèñü ñâîåìó íåñ÷àñòüþ. Âìåñòå ñ ñàìèì ãîðîäîì ñäàëñÿ è Ãèïïîëîõ ñ îòðÿäîì ëàðèñöåâ. (15) Âñå îíè áûëè íåâðåäèìû îòïóùåíû öàðåì, êîòîðûé ñ÷èòàë ýòî î÷åíü âàæíûì, ÷òîáû ñíèñêàòü ðàñïîëîæåíèå ëàðèñöåâ. |
9. Antiocho ad Pheras iam castra habenti, ubi coniunxerant ei se Aetoli et Amynander, legati ab Larisa venerunt quaerentes quod ob factum dictumve Thessalorum bello lacesseret eos, [2] simul orantes ut remoto exercitu per legatos, si quid ei videretur, secum disceptaret. [3] Eodem tempore quingentos armatos duce Hippolocho Pheras in praesidium miserunt; ii exclusi aditu, iam omnia itinera obsidentibus regiis, Scotusam se receperunt. [4] Legatis Larisaeorum rex clementer respondit, non belli faciendi sed tuendae et stabiliendae libertatis Thessalorum causa se Thessaliam intrasse. [5] Similia his qui cum Pheraeis ageret, missus; cui nullo dato responso Pheraei ipsi legatum ad regem principem civitatis Pausaniam miserunt. [6] Qui cum haud dissimilia iis, ut in causa pari, quae pro Chalcidensibus in colloquio ad Euripi fretum dicta erant, quaedam etiam ferocius egisset, [7] rex etiam atque etiam deliberare eos iussos, ne id consilii caperent, cuius, dum in futurum nimis cauti et providi essent, extemplo paeniteret, dimisit. [8] Haec renuntiata Pheras legatio cum esset, ne paulum quidem dubitarunt quin pro fide erga Romanos, quidquid fors belli tulisset, paterentur. [9] Itaque et hi summa ope parabant se ad urbem defendendam, et rex ab omni parte simul oppugnare moenia est adgressus et, ut qui satis intellegeret — [10] neque enim dubium erat — in eventu eius urbis positum esse quam primam adgressus esset, aut sperni deinde ab universa gente Thessalorum aut timeri se, omnem undique terrorem obsessis iniecit. [11] Primum impetum oppugnationis satis constanter sustinuerunt; dein cum multi propugnantes caderent aut vulnerarentur, labare animi coeperunt. [12] Revocati deinde castigationibus principum ad perseverandum in proposito, relicto exteriore circulo muri, deficientibus iam copiis in interiorem partem urbis concesserunt cui brevior orbis munitionis circumiectus erat; postremo victi malis, cum timerent, ne vi captis nulla apud victorem venia esset, dediderunt sese. [13] Nihil deinde moratus rex quattuor milia armatorum, dum recens terror esset, Scotusam misit. Nec ibi mora deditionis est facta cernentibus Pheraeorum recens exemplum, [14] qui, quod pertinaciter primo abnuerant, malo domiti tandem fecissent; cum ipsa urbe Hippolochus Larisaeorumque deditum est praesidium. [15] Dimissi ab rege inviolati omnes, quod eam rem magni momenti futuram rex ad conciliandos Larisaeorum animos credebat. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß