Ïåðåâîä À. È. Ñîëîïîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1936/1983. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
ò. III, ñ. 268 1. (1)  Àçèè øëà âîéíà, íî íå áûëî ñïîêîéíî è â Ýòîëèè1; òàì íà÷àëèñü âîëíåíèÿ, âíà÷àëå ñðåäè ïëåìåíè àôàìàíîâ. (2) Àôàìàíèåé2 â òó ïîðó óïðàâëÿëè íàìåñòíèêè öàðÿ Ôèëèïïà, ñâîèì âûñîêîìåðèåì è áåççàêîíèÿìè çàñòàâèâøèå ñ ñîæàëåíèåì âñïîìèíàòü î ïðåæíåì öàðå Àìèíàíäðå, (3) êîòîðûé æèë èçãíàííèêîì â Ýòîëèè. Èç ïèñåì ñâîèõ ïðèâåðæåíöåâ Àìèíàíäð óçíàë î ïîëîæåíèè äåë â Àôàìàíèè, è ó íåãî ïîÿâèëàñü íàäåæäà âåðíóòü ñåáå ïðåñòîë. (4) Ïîñëàíöû èç Àôàìàíèè âîçâðàòèëèñü â Àðãèòåþ, ñòîëèöó îáëàñòè, è ïåðåäàëè çíàòíûì ëþäÿì ïëåìåíè îòâåò Àìèíàíäðà: îí ãîòîâ âåðíóòüñÿ, åñëè áóäåò óâåðåí â ïîääåðæêå ñîîòå÷åñòâåííèêîâ. Áóäå ýòî äåéñòâèòåëüíî òàê, îí âîñïîëüçóåòñÿ âîîðóæåííîé ïîìîùüþ ýòîëèéöåâ è âñòóïèò â Àôàìàíèþ ñ âîéñêîì. Çàòåì Àìèíàíäð âåë ïåðåãîâîðû ñ ýòîëèéñêèì ñîâåòîì èçáðàííèêîâ3 è ñ ïðåòîðîì ñîþçà Íèêàíäðîì. (5) Óáåäèâøèñü, ÷òî åãî ñîïëåìåííèêè ïîëíîñòüþ ãîòîâû, Àìèíàíäð òîò÷àñ æå ñîîáùèë èì äåíü, êîãäà âîéäåò â Àôàìàíèþ ñ âîéñêîì. (6) Âíà÷àëå ó÷àñòíèêîâ çàãîâîðà ïðîòèâ ìàêåäîíñêîãî âëàäû÷åñòâà áûëî ÷åòâåðî. Êàæäûé èç íèõ ïðèñîåäèíèë ê çàãîâîðó ïî øåñòü ÷åëîâåê; îïàñàÿñü, ÷òî è òàê ÷èñëî ó÷àñòíèêîâ ñëèøêîì ìàëî, èáî íåìíîãî÷èñëåííîñòü èõ ïîäõîäèëà ñêîðåå äëÿ ñîõðàíåíèÿ çàìûñëà â òàéíå, ÷åì äëÿ ïðèâåäåíèÿ åãî â èñïîëíåíèå, îíè åùå óäâîèëè ÷èñëî ïîñâÿùåííûõ. (7) Òåïåðü çàãîâîðùèêîâ ñòàëî ïÿòüäåñÿò äâà, è îíè ïîäåëèëèñü íà ÷åòûðå ÷àñòè: îäíè îòïðàâèëèñü â Ãåðàêëåþ, äðóãèå â Òåòðàôèëèþ, ãäå ïðåæäå îáûêíîâåííî õðàíèëàñü öàðñêàÿ êàçíà, òðåòüè â Òåâäîðèþ, ÷åòâåðòûå â Àðãèòåþ. (8) Îíè óãîâîðèëèñü ìåæäó ñîáîé, ÷òî ñíà÷àëà, íå ïðåäïðèíèìàÿ íèêàêèõ äåéñòâèé, ñòàíóò ïðîñòî äåðæàòüñÿ íà ãîðîäñêîé ïëîùàäè, áóäòî ïðèåõàëè ïî ñâîèì äåëàì, à â íàçíà÷åííûé äåíü îäíîâðåìåííî ïðèçîâóò íàðîä èçãíàòü èç êðåïîñòåé ìàêåäîíñêèå ãàðíèçîíû. (9) Êîãäà ýòîò äåíü íàñòàë, è Àìèíàíäð ñ òûñÿ÷åé ýòîëèéöåâ óæå íàõîäèëñÿ â ïðåäåëàõ Àôàìàíèè, ìàêåäîíñêèå ãàðíèçîíû, êàê çàãîâîðùèêè è óñëîâëèâàëèñü, áûëè èçãíàíû ñðàçó èç êðåïîñòåé ÷åòûðåõ ãîðîäîâ, à âî âñå îñòàëüíûå ðàçîñëàíû áûëè ïîñëàíèÿ ñ ïðèçûâîì îñâîáîäèòüñÿ îò ðàçíóçäàííîãî ïðîèçâîëà Ôèëèïïà è âîññòàíîâèòü çàêîííîãî öàðÿ â îòå÷åñêîì öàðñòâå. (10) Ìàêåäîíÿíå áûëè èçãíàíû îòîâñþäó. Íà÷àëüíèêó ãàðíèçîíà â ãîðîäêå Òåéå, Êñåíîíó, óäàëîñü ïåðåõâàòèòü ïèñüìî è çàíÿòü êðåïîñòü, ïîñëå ÷åãî îí åùå íåñêîëüêî äíåé îêàçûâàë ñîïðîòèâëåíèå îñàæäàâøèì, (11) íî âñêîðå ñäàëñÿ è îí Àìèíàíäðó, â ÷üåé âëàñòè îêàçàëàñü âñÿ Àôàìàíèÿ, êðîìå Àòåíåÿ, êðåïîñòöû âîçëå ñàìîé ìàêåäîíñêîé ãðàíèöû. ñ.269 |
1. Dum in Asia bellum geritur, ne in Aetolia quidem res quietae fuerant, principio a gente Athamanum orto. [2] Athamania ea tempestate pulso Amynandro sub praefectis Philippi regio tenebatur praesidio, qui superbo atque immodico imperio desiderium Amynandri fecerant. [3] Exulanti tum Amynandro in Aetolia litteris suorum, indicantium statum Athamaniae, spes recuperandi regni facta est. [4] Remissique ab eo nuntiant principibus Argitheam — id enim caput Athamaniae erat — si popularium animos satis perspectos haberet, impetrato ab Aetolis auxilio in Athamaniam se venturum. Non diffidere sibi facile conventurum cum delectis, quod consilium est gentis, et Nicandro praetore. [5] Quos ubi ad omnia paratos esse vidit, certiores suos subinde facit quo die cum exercitu Athamaniam ingressurus esset. [6] Quattuor primo fuerunt coniurati adversus Macedonum praesidium. Hi senos sibi adiutores ad rem gerendam assumpserunt; dein paucitate parum freti, quae celandae rei quam agendae aptior erat, parem priori numerum adiecerunt. [7] Ita duo et quinquaginta facti quadrifariam se diviserunt; pars una Heracleam, altera Tetraphyliam petit, ubi custodia regiae pecuniae esse solita erat, tertia Theudoriam, quarta Argitheam. [8] Ita inter omnes convenit ut primo quieti, velut ad privatam rem agendam venissent, in foro obversarentur; die certa multitudinem omnem convocarent ad praesidia Macedonum arcibus expellenda. [9] Ubi ea dies advenit, et Amynander cum mille Aetolis in finibus erat, ex composito quattuor simul locis praesidia Macedonum expulsa, litteraeque in alias urbes passim dimissae ut vindicarent sese ab impotenti dominatione Philippi et restituerent in patrium ac legitimum regnum. [10] Undique Macedones expelluntur. Theium oppidum litteris a Xenone praefecto praesidii interceptis et arce ab regiis occupata paucos dies obsidentibus restitit; [11] deinde id quoque traditum Amynandro est, et omnis Athamania in potestate erat praeter Athenaeum castellum, finibus Macedoniae subiectum. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß