Ïåðåâîä È. È. Ìàõàíüêîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, A. C. Schlesinger, 1938/1991. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
31. (1) Êîãäà æå ðèìñêèé ïðåòîð ðåøèë, ÷òî ïîñëå ñòîëüêèõ äíåé áåçäåéñòâèÿ êåëüòèáåðû óâåðåíû, ÷òî ïåðâûì îí íè÷åãî íå ïðåäïðèìåò, îí ïðèêàçàë Ëóöèþ Àöèëèþ ñ ëåâûì êðûëîì âñïîìîãàòåëüíûõ âîéñê è øåñòüþ òûñÿ÷àìè íàáðàííûõ â ïðîâèíöèè âîèíîâ îáîéòè ãîðó â òûëó íåïðèÿòåëÿ è, (2) óñëûøàâ êðèê, óäàðèòü ïî åãî ëàãåðþ. ×òîáû îñòàòüñÿ íåçàìå÷åííûì, îòðÿä âûñòóïèë íî÷üþ. (3) Íà ðàññâåòå Ôëàêê ïîñëàë ïðåôåêòà ñîþçíèêîâ61 Ãàÿ Ñêðèáîíèÿ ñ îòáîðíîé êîííèöåé ëåâîãî êðûëà ê íåïðèÿòåëüñêîìó âàëó. (4) Êîãäà êåëüòèáåðû óâèäåëè âáëèçè íåîáû÷íî ìíîãî íåïðèÿòåëüñêèõ âñàäíèêîâ, òî âñÿ èõ êîííèöà âûñûïàëà èç ëàãåðÿ, ïåõîòå áûë äàí ñèãíàë âûñòóïàòü âñëåä. (5) Ñêðèáîíèé, êàê áûëî ïðèêàçàíî, åäâà çàñëûøàâ øóì íàñòóïàþùåé íà íåãî êîííèöû, ïîâåðíóë êîíåé íàçàä ê ëàãåðþ. (6) Íåïðèÿòåëü áðîñèëñÿ â ïîãîíþ, âïåðåäè âñàäíèêè, çà íèìè ïåøèå, óâåðåííî ñîáèðàÿñü èäòè íà ïðèñòóï. Îíè áûëè óæå â ïîëóìèëå, (7) êîãäà Ôëàêê, ðåøèâ, ÷òî âðàãè äîñòàòî÷íî îòîðâàëèñü îò ñâîèõ óêðåïëåíèé, ñòðåìèòåëüíî ñ òðåõ ñòîðîí âûâîäèò âûñòðîåííîå â ëàãåðå âîéñêî, êîòîðîå ïîäíèìàåò êðèê íå òîëüêî äëÿ âîçáóæäåíèÿ áîåâîãî äóõà, íî è äëÿ òîãî, ÷òîáû åãî óñëûøàëè çàñåâøèå íà ãîðå. (8) Òå, êàê áûëî ïðèêàçàíî, òîò÷àñ áåãîì áðîñèëèñü âíèç íà âðàæèé ëàãåðü, ãäå îñòàëîñü íå áîëåå ïÿòè òûñÿ÷ ÷åëîâåê âîîðóæåííîé îõðàíû, (9) óñòðàøåííîé è ñâîåé ìàëî÷èñëåííîñòüþ, è ìíîæåñòâîì âðàãîâ, è âíåçàïíîñòüþ íàïàäåíèÿ. ñ.381 Ïîýòîìó ëàãåðü áûë âçÿò ïî÷òè áåç áîÿ; òó åãî ÷àñòü, ÷òî áûëà ëó÷øå âèäíà ñ ïîëÿ áèòâû, Àöèëèé ïîäæåã. |
31. Praetor Romanus ubi satis tot dierum quiete credidit spem factam hosti nihil se priorem moturum, L. Acilium cum ala sinistra et sex milibus provincialium auxiliorum circumire montem iubet qui ab tergo hostibus erat; [2] inde ubi clamorem audisset, decurrere ad castra eorum. Nocte profecti sunt ne possent conspici. [3] Flaccus luce prima C. Scribonium praefectum socium ad vallum hostium cum equitibus extraordinariis sinistrae alae mittit; [4] quos ubi et propius accedere et plures quam soliti erant, Celtiberi conspexerunt, omnis equitatus effunditur castris, simul et peditibus signum ad exeundum datur. [5] Scribonius, uti praeceptum erat, ubi primum fremitum equestrem audivit, avertit equos et castra repetit. [6] Eo effusius sequi hostes. Primo equites, mox et peditum acies aderat, haud dubia spe castra eo die se expugnaturos. Quingentos passus non plus a vallo aberant. [7] Itaque Flaccus ubi satis abstractos eos a praesidio castrorum suorum ratus est, intra vallum exercitu instructo tribus partibus simul erumpit, clamore non tantum ad ardorem pugnae excitandum sublato, sed etiam ut qui in montibus erant exaudirent. [8] Nec morati sunt quin decurrerent, sicut imperatum erat, ad castra; ubi quinque milium armatorum non amplius relictum erat praesidium. [9] Quos cum et paucitas sua et multitudo hostium et improvisa res terruisset, prope sine certamine capiuntur castra. Captis, quae pars maxime a pugnantibus conspici poterat, iniecit Acilius ignem. |