Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì è Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì.
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ Â. Ì. Ñìèðèí. Îòâ. ðåä. Å. Ñ. Ãîëóáöîâà.
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1940/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
23. (1) Ñêàçàâ ýòî, Àäðàíîäîð ïîëîæèë ê èõ íîãàì è êëþ÷è îò ãîðîäñêèõ âîðîò, è öàðñêèå äåíüãè.  òîò äåíü âåñåëî ðàçîøëèñü ñ ñîáðàíèÿ; ëþäè âìåñòå ñ æåíàìè è äåòüìè ïî âñåì õðàìàì ìîëèëèñü áîãàì; íà ñëåäóþùèé äåíü ñîñòîÿëèñü âûáîðû ïðåòîðîâ97. (2) Ïåðâûì âûáðàëè Àäðàíîäîðà; îñòàëüíûå âûáðàííûå ïî÷òè âñå áûëè óáèéöàìè òèðàíà; äâîå, Ñîïàòð è Äèíîìåí, áûëè èçáðàíû çàî÷íî. (3) Óñëûøàâ î òîì, ÷òî äåëàåòñÿ â Ñèðàêóçàõ, îíè ïåðåâåçëè èç Ëåîíòèí íàõîäèâøèåñÿ òàì öàðñêèå äåíüãè è â Ñèðàêóçàõ ïåðåäàëè èõ ñïåöèàëüíî ó÷ðåæäåííûì êâåñòîðàì; (4) äåíüãè, õðàíèâøèåñÿ íà Îñòðîâå, áûëè ïåðåíåñåíû â Àõðàäèíó; ÷àñòü êðåïêîé ñòåíû, îòãîðîäèâøåé Îñòðîâ îò îñòàëüíîãî ãîðîäà, ñ îáùåãî ñîãëàñèÿ ñëîìàíà. Ïîñëåäîâàëè è äðóãèå ìåðû, ñâèäåòåëüñòâîâàâøèå î ñâîáîäîëþáèè ãðàæäàí. (5) Ãèïïîêðàò è Ýïèêèä98, óñëûøàâ ïðî ñìåðòü òèðàíà, õîòåëè åå ñêðûòü, è Ãèïïîêðàò äàæå óáèë ïðèíåñøåãî ýòî èçâåñòèå. Ïîêèíóòûå ñîëäàòàìè, îíè âåðíóëèñü â Ñèðàêóçû, êîòîðûå ïðè òîãäàøíèõ îáñòîÿòåëüñòâàõ êàçàëèñü èì ñàìûì íàäåæíûì óáåæèùåì. (6) Òàì îíè è æèëè; íèêòî íå ïîäîçðåâàë, ÷òî îíè òîëüêî èùóò ñëó÷àÿ ó÷èíèòü ïåðåâîðîò. (7) Îíè îáðàòèëèñü ñíà÷àëà ê ïðåòîðàì, à ÷åðåç íèõ è ê ñåíàòó: Ãàííèáàë îòïðàâëÿë èõ ê Ãèåðîíèìó, ñâîåìó äðóãó è ñîþçíèêó; îíè ïîâèíîâàëèñü ïðèêàçàíèþ òîãî, êòî áûë ïîñòàâëåí ãëàâíûì. (8) Îíè õîòÿò âåðíóòüñÿ ê Ãàííèáàëó, íî äîðîãà íåáåçîïàñíà, òàê êàê ïî âñåé Ñèöèëèè áðîäÿò ðèìëÿíå; ïóñòü èì äàäóò êàêóþ-íèáóäü îõðàíó, êîòîðàÿ ïðîâîäèò èõ â Èòàëèþ, â Ëîêðû; çà ýòó ìàëóþ óñëóãó âåëèêà èì áóäåò áëàãîäàðíîñòü îò Ãàííèáàëà. (9) Ïðîñüáó èõ ëåãêî óäîâëåòâîðèëè: ñåíàò õîòåë ïîñêîðåå èçáàâèòüñÿ îò öàðñêèõ ïîëêîâîäöåâ, âîèíîâ îïûòíûõ, ñâåäóùèõ â âîåííîì äåëå, à ïðè ýòîì äåðçêèõ è íèùèõ. Ïðèøëîñü, îäíàêî, íà÷èíàòü áåç òùàòåëüíîé ïîäãîòîâêè: äåëî íå òåðïåëî îòñðî÷êè. (10) Òåì âðåìåíåì âîåííàÿ ìîëîäåæü, ïðèâûêøàÿ èìåòü äåëî ñ ñîëäàòàìè, ðàñïðîñòðàíÿëà òî ñðåäè òîâàðèùåé, òî ñðåäè ïåðåáåæ÷èêîâ, ñëóæèâøèõ ðàíåå â ðèìñêîì ôëîòå, òî äàæå ñðåäè ñàìîé íèçêîé ÷åðíè îáâèíåíèÿ ïðîòèâ îïòèìàòîâ99 è ñåíàòà, (11) êîòîðûå ñòàðàþòñÿ ïîä âèäîì âîçîáíîâëåíèÿ ñîþçà ïîä÷èíèòü Ñèðàêóçû ðèìëÿíàì, à çàòåì èõ ñòîðîííèêè è íåìíîãî÷èñëåííûå âèíîâíèêè âîçîáíîâëåííîãî ñîþçà áóäóò ãëàâåíñòâîâàòü. |
23. Post hanc orationem claves portarum pecuniaeque regiae ante pedes eorum posuit. Atque illo quidem die dimissi ex contione laeti circa fana omnia deum supplicaverunt cum coniugibus ac liberis; postero die comitia praetoribus creandis habita. [2] Creatus in primis Adranodorus, ceteri magna ex parte interfectores tyranni; duos etiam absentes, Sopatrum ac Dinomenen, fecerunt. [3] Qui auditis quae Syracusis acta erant pecuniam regiam quae in Leontinis erat Syracusas devectam quaestoribus ad id ipsum creatis tradiderunt. [4] Et ea quae in Insula erat Achradinam tralata est; murique ea pars quae ab cetera urbe nimis firmo munimento intersaepiebat Insulam consensu omnium deiecta est. Secutae et ceterae res hanc inclinationem animorum ad libertatem. [5] Hippocrates atque Epicydes audita morte tyranni, quam Hippocrates etiam nuntio interfecto celare voluerat, deserti a militibus, quia id tutissimum ex praesentibus videbatur, Syracusas rediere. [6] Ubi ne suspecti obversarentur tamquam novandi res aliquam occasionem quaerentes, praetores primum, dein per eos senatum adeunt. [7] Ab Hannibale se missos praedicant ad Hieronymum tamquam amicum ac socium paruisse imperio eius cuius imperator suus voluerit. [8] Velle ad Hannibalem redire; ceterum, cum iter tutum non sit vagantibus passim per totam Siciliam Romanis, petere ut praesidii dent aliquid quo Locros in Italiam perducantur; gratiam magnam eos parva opera apud Hannibalem inituros. [9] Facile res impetrata; abire enim duces regios cum peritos militiae, tum egentes eosdem atque audaces cupiebant; sed quod volebant non quam maturato opus erat naviter expediebant. [10] Interim iuvenes militares et adsueti militibus, nunc apud eos ipsos, nunc apud transfugas, quorum maxima pars ex navalibus sociis Romanorum erat, nunc etiam apud infimae plebis homines crimina serebant in senatum optimatesque: [11] illud moliri clam eos atque struere ut Syracusae per speciem reconciliatae societatis in dicione Romanorum sint, dein factio ac pauci auctores foederis renovati dominentur. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß