Ïåðåâîä Í. Ï. Ãðèíöåðà, Ò. È. Äàâûäîâîé, Ì. Ì. Ñîêîëüñêîé.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002) Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, A. C. Schlesinger, 1951/1989. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
8. (1) Áûëî ïîñòàíîâëåíî âûçâàòü Ëóêðåöèÿ â ñåíàò, ÷òîáû îí ñàì èçëîæèë äåëî è îïðàâäàëñÿ. (2) Íî êîãäà îí ÿâèëñÿ, åìó ïðèøëîñü âûñëóøàòü â ãëàçà ãîðàçäî áîëüøå, ÷åì ãîâîðèëîñü â åãî îòñóòñòâèå, è îáâèíèòåëè ïîÿâèëèñü ãðîçíåé è ñèëüíåå — äâà íàðîäíûõ òðèáóíà, Ìàíèé Þâåíòèé Òàëüíà è Ãíåé Àâôèäèé. (3) Îíè íå òîëüêî ðàçáðàíèëè åãî â ñåíàòå, íî åùå ïðèòàùèëè ñèëîé íà íàðîäíóþ ñõîäêó, ãäå ïîñëå âñÿ÷åñêèõ ïîíîøåíèé è íàçíà÷èëè åìó äåíü ñóäà. (4) Õàëêèäÿíàì ïðåòîð Êâèíò Ìåíèé ïî ïðèêàçó ñåíàòà îòâåòèë, ÷òî çàñëóãè èõ ïåðåä ðèìñêèì íàðîäîì, êàê ïðåæíèå, òàê è â íûíåøíåé âîéíå, èçâåñòíû ñåíàòó, êîòîðûé íå ñîìíåâàåòñÿ â ïðàâäèâîñòè èõ ðå÷åé, è çà òî èì äîëæíàÿ áëàãîäàðíîñòü. (5) À ÷òî òâîðèëîñü è òâîðèòñÿ ïðåòîðàìè Ãàåì Ëóêðåöèåì è Ëóöèåì Ãîðòåíçèåì, íà êîòîðûõ îíè æàëóþòñÿ, òàê òâîðèëîñü ýòî è òâîðèòñÿ îòíþäü íå ïî âîëå ñåíàòà, ÷åãî íå ìîæåò íå ïîíèìàòü âñÿêèé, (6) êòî çíàåò, ÷òî ðèìñêèé íàðîä íà÷àë âîéíó ñ Ïåðñååì, à ïðåæäå ñ åãî îòöîì Ôèëèïïîì çà ñâîáîäó Ãðåöèè43, à íå çàòåì, ÷òîáû ðèìñêèå âîåíà÷àëüíèêè ïðèòåñíÿëè ñîþçíèêîâ è äðóçåé. (7) Ñåíàò äàñò õàëêèäÿíàì ïèñüìà ê ïðåòîðó Ëóöèþ Ãîðòåíçèþ î òîì, ÷òî ñåíàò íåäîâîëåí äåéñòâèÿìè, íà êîòîðûå îíè æàëóþòñÿ; à åñëè êòî èç ñâîáîäíûõ ïîïàë â ðàáñòâî, òî ïóñòü ïðåòîð òîò÷àñ ïîçàáîòèòñÿ ðàçûñêàòü èõ è âåðíóòü èì ñâîáîäó; à èç ìîðÿêîâ íà ïîñòîé îïðåäåëÿòü äîëæíî òîëüêî íà÷àëüíèêîâ. (8) Òàê îòïèñàíî áûëî Ãîðòåíçèþ ïî âåëåíüþ ñåíàòà. Ïîñëàì áûëî âûäàíî â ïîäàðîê ïî äâå òûñÿ÷è àññîâ, à äëÿ Ìèêèòèîíà íà êàçåííûé ñ÷åò íàíÿòà ïîâîçêà, ÷òîáû ñ óäîáñòâàìè äîñòàâèòü åãî â Áðóíäèçèé. (9) Êîãäà íàñòàë äåíü ñóäà, òðèáóíû îáâèíèëè Ãàÿ Ëóêðåöèÿ ïåðåä íàðîäîì è ïðèãîâîðèëè åãî ê øòðàôó â ìèëëèîí àññîâ; (10) è â íàðîäíîì ñîáðàíèè âñå òðèäöàòü ïÿòü òðèá ïðèçíàëè åãî âèíîâíûì44. |
8. Accersere in senatum Lucretium placuit, ut disceptaret coram purgaretque sese. [2] Ceterum multo plura praesens audivit, quam in absentem iacta erant; et graviores potentioresque accessere accusatores duo tribuni plebis, M’. Iuventius Talna et Cn. Aufidius. [3] Ii non in senatu modo eum lacerarunt, sed in contionem etiam pertracto multis obiectis probis diem dixerunt. [4] Senatus iussu Chalcidensibus Q. Maenius praetor respondit, quae bene meritos sese et ante et in eo bello quod geratur de populo Romano dicant, ea et scire vera eos referre senatum et perinde ac debeant grata esse. [5] Quae facta a C. Lucretio fierique ab L. Hortensio praetoribus Romanis querantur, ea neque facta neque fieri voluntate senatus quem non posse existimare, [6] qui sciat bellum Persei et ante Philippo, patri eius, intulisse populum Romanum pro libertate Graeciae, non ut ea a magistratibus suis socii atque amici paterentur? [7] Litteras se ad L. Hortensium praetorem daturos esse, quae Chalcidenses querantur acta, ea senatui non placere; si qui in servitutem liberi venissent, ut eos conquirendos primo quoque tempore restituendosque in libertatem curaret; sociorum navalium neminem praeter magistros in hospitia deduci aequum censere. [8] Haec Hortensio iussu senatus scripta. Munera binum milium aeris legatis missa et vehicula Micythioni publice locata, quae eum Brundisium commode perveherent. [9] C. Lucretium, ubi dies quae dicta erat venit, tribuni ad populum accusarunt multamque deciens centum milium aeris dixerunt. [10] Comitiis habitis omnes quinque et triginta tribus eum condemnarunt. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß