Ïåðåâîä Í. Ï. Ãðèíöåðà, Ò. È. Äàâûäîâîé, Ì. Ì. Ñîêîëüñêîé.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002) Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, A. C. Schlesinger, 1951/1989. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
15. (1) Ïðåòîðîì Ãàåì Ñóëüïèöèåì áûëî íàáðàíî ÷åòûðå ëåãèîíà, íå ñ÷èòàÿ áóäóùåãî ïîïîëíåíèÿ, è íàáîð áûë îñóùåñòâëåí çà îäèííàäöàòü äíåé. (2) Çàòåì êîíñóëû áðîñèëè æðåáèé î ïðîâèíöèÿõ. À ó ïðåòîðîâ æåðåáüåâêà ïðîøëà åùå ðàíüøå — èõ òîðîïèëè ñóäåáíûå äåëà. (3) Ãîðîäñêàÿ ïðåòóðà âûïàëà Ãàþ Ñóëüïèöèþ, à ñóä ïî äåëàì ñ èíîçåìöàìè — Ãàþ Äåöèìèþ. Èñïàíèÿ äîñòàëàñü Ìàðêó Êëàâäèþ Ìàðöåëëó, Ñèöèëèÿ — Ñåðâèþ Êîðíåëèþ Ëåíòóëó, Ñàðäèíèÿ — Ïóáëèþ Ôîíòåþ Êàïèòîíó, ôëîò — Ãàþ Ìàðöèþ Ôèãóëó. Èç êîíñóëîâ Ãíåé Ñåðâèëèé ïîëó÷èë Èòàëèþ, Êâèíò Ìàðöèé — Ìàêåäîíèþ. Òîò÷àñ ïî îêîí÷àíèè Ëàòèíñêèõ ïðàçäíåñòâ Ìàðöèé âûñòóïèë èç Ãîðîäà. (4) À Öåïèîí îáðàòèëñÿ â ñåíàò ñ çàïðîñîì: êàêèå äâà èç íîâîíàáðàííûõ ëåãèîíà âçÿòü åìó ñ ñîáîé â Ãàëëèþ? Ñåíàò ïîñòàíîâèë, ÷òîáû ïðåòîðû Ãàé Ñóëüïèöèé è Ìàðê Êëàâäèé äàëè êîíñóëó èç íàáðàííûõ èìè ëåãèîíîâ, êàêèå ñî÷òóò íóæíûì. (5) Êîíñóë, îñêîðáëåííûé òåì, ÷òî âûíóæäåí ñ.480 ïîä÷èíèòüñÿ ðåøåíèþ ïðåòîðîâ, äîæäàëñÿ êîíöà çàñåäàíèÿ ñåíàòà è, ñòàâ ïåðåä ïðåòîðñêèì òðèáóíàëîì69, ïîòðåáîâàë, ÷òîáû ïðåòîðû íà îñíîâàíèè ðåøåíèÿ ñåíàòà îïðåäåëèëè åìó äâà ëåãèîíà. Ïðåòîðû ïðåäîñòàâèëè âûáîð íà óñìîòðåíèå êîíñóëà. (6) Çàòåì öåíçîðû ñîñòàâèëè è îãëàñèëè ñïèñîê ñåíàòîðîâ. Ïåðâîïðèñóòñòâóþùèì óæå â òðåòèé ðàç áûë ïîñòàâëåí Ìàðê Ýìèëèé Ëåïèä70. Ñåìü ÷åëîâåê áûëè èç ñåíàòà èñêëþ÷åíû. (7) Ïðîâîäÿ ïåðåïèñü, öåíçîðû âîçâðàùàëè â ïðîâèíöèþ Ìàêåäîíèþ ñîëäàò, îòëó÷èâøèõñÿ îò òàìîøíåãî âîéñêà; ïåðåïèñü ïîêàçàëà, ñêîëü áûëî èõ ìíîãî. (8) Öåíçîðû âûÿñíÿëè ïðè÷èíû îòïóñêîâ ñî ñëóæáû, è òåõ, ÷üå óâîëüíåíèå îêàçàëîñü íåçàêîííûì, îíè ïðîâîäèëè ê ïðèñÿãå òàê: «Ïî ñîâåñòè òâîåé è ñîãëàñíî óêàçó öåíçîðà Ãàÿ Êëàâäèÿ è Òèáåðèÿ Ñåìïðîíèÿ âîçâðàòèøüñÿ ëè òû â ïðîâèíöèþ Ìàêåäîíèþ è ñäåëàåøü ëè ýòî áåçî âñÿêîãî îáìàíà?» |
15. Praeter dilectum eorum quos in supplementum mitti oportebat quattuor a C. Sulpicio praetore scriptae legiones sunt, intraque undecim dies dilectus est perfectus. [2] Consules deinde sortiti provincias sunt. Nam praetores propter iurisdictionem maturius sortiti erant. [3] Urbana C. Sulpicio, peregrina C. Decimio obtigerat; Hispaniam M. Claudius Marcellus, Siciliam Ser. Cornelius Lentulus, Sardiniam P. Fonteius Capito, classem C. Marcius Figulus erat sortitus. Consulum Cn. Servilio Italia, Q. Marcio Macedonia obvenit; Latinisque actis Marcius extemplo est profectus. [4] Caepione deinde referente ad senatum, quas ex novis legionibus duas legiones secum in Galliam duceret, decrevere patres ut C. Sulpicius M. Claudius praetores ex iis quas scripsissent legionibus quas videretur consuli darent. [5] Indigne patiens praetorum arbitrio consulem subiectum, dimisso senatu ad tribunal praetorum stans postulavit, ex senatus consulto destinarent sibi duas legiones. Praetores consulis in eligendo arbitrium fecerunt. [6] Senatum deinde censores legerunt: M. Aemilius Lepidus princeps ab tertiis iam censoribus lectus. Septem de senatu eiecti sunt. [7] In censu accipiendo populi milites ex Macedonico exercitu, qui quam multi abessent ab signis census docuit, in provinciam redire cogebant; [8] causas de stipendiis missorum cognoscebant, et cuius nondum iusta missio visa esset, ita iusiurandum adigebant: «ex tui animi sententia, tu ex edicto C. Claudi Ti. Semproni censorum in provinciam Macedoniam redibis, quod sine dolo malo facere poteris?» |