Ïåðåâîä Í. Ï. Ãðèíöåðà, Ò. È. Äàâûäîâîé, Ì. Ì. Ñîêîëüñêîé.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002) Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, A. C. Schlesinger, 1951/1989. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
23. (1) Öàðü, åùå ðàç èçìó÷èâ òÿæåëîé äîðîãîé ëþäåé è âüþ÷íûõ æèâîòíûõ, âåðíóëñÿ â Ìàêåäîíèþ. Ìîëâà î òîì, ÷òî Ïåðñåé äâèæåòñÿ ê Ñòðàòó, çàñòàâèëà, îäíàêî, Àïïèÿ ñíÿòü îñàäó ñ Ôàíîòû. (2) Êëåâà ñ îòðÿäîì ñâîèõ íåóòîìèìûõ ìîëîäöåâ ïðåñëåäîâàë åãî ïî ïî÷òè íåïðîõîäèìûì ïðåäãîðüÿì è ïåðåáèë ó íåãî îêîëî òûñÿ÷è ÷åëîâåê èç òÿæåëî äâèãàâøåãîñÿ îòðÿäà, à îêîëî äâóõñîò âçÿë â ïëåí. (3) Àïïèé æå, ïðîáðàâøèñü ÷åðåç òåñíèíû, ñòàë íà íåñêîëüêî äíåé ëàãåðåì â ïîëå, íàçûâàåìîì Ìåëåîíñêèì. Ìåæäó òåì Êëåâà, âçÿâ ñ ñîáîþ Ôèëîñòðàòà ñ îòðÿäîì èç ïÿòèñîò ýïèðöåâ, ïåðåøåë â îáëàñòü Àíòèãîíèè113. (4) Ìàêåäîíÿíå ïðèíÿëèñü ãðàáèòü, à Ôèëîñòðàò ñî ñâîèì îòðÿäîì óñòðîèë çàñàäó â óêðîìíîì ìåñòå. Êîãäà âîîðóæåííûå àíòèãîíèéöû íàïàëè èç ãîðîäà íà ðàññåÿâøèõñÿ ïî îêðåñòíîñòÿì ãðàáèòåëåé, òî, ïðåñëåäóÿ èõ, îíè óñòðåìèëèñü â òó ñàìóþ äîëèíó, ãäå áûëà çàñàäà: (5) çäåñü îêîëî òûñÿ÷è ÷åëîâåê áûëè óáèòû è ïî÷òè ñòî âçÿòî â ïëåí. Óäà÷íî èñïîëíèâ çàäóìàííîå, Êëåâà è Ôèëîñòðàò ðàçáèëè ëàãåðü íåïîäàëåêó ñ.486 îò ñòîÿíêè Àïïèÿ, ÷òîáû ïðåäóïðåäèòü íàïàäåíèå ðèìñêîãî âîéñêà íà èõ ñîþçíèêîâ. (6) Àïïèé, òåðÿâøèé áåç ïîëüçû âðåìÿ â ýòèõ ìåñòàõ, ðàñïóñòèë õàîíîâ, ôåñïðîòîâ è ïðî÷èå îòðÿäû ýïèðöåâ, à ñàì ñ èòàëèéñêèìè âîéñêàìè âåðíóëñÿ â Èëëèðèþ, ðàçâåë èõ çèìîâàòü ïî ñîþçíûì ãîðîäàì ïàðôèíîâ è îòïðàâèëñÿ â Ðèì äëÿ æåðòâîïðèíîøåíèé. (7) Ïåðñåé æå, îòîçâàâ èç îáëàñòè ïåíåñòîâ òûñÿ÷ó ïåõîòèíöåâ è äâåñòè êîííèêîâ, ïîñëàë èõ äëÿ çàùèòû Êàññàíäðèè. (8) Îò Ãåíòèÿ âåðíóëèñü ïîñëû ñ ïðåæíèì îòâåòîì. Ïåðñåé, îäíàêî, ñ ïðåæíèì óñåðäèåì âíîâü è âíîâü ñëàë ê íåìó ïîñëîâ, èáî ÿñíî áûëî, êàêóþ îïîðó îí ìîã íàéòè â Ãåíòèè; è òåì íå ìåíåå îí íå ìîã çàñòàâèòü ñåáÿ ïîòðàòèòüñÿ äàæå ðàäè ýòîãî äåëà âåëè÷àéøåé âàæíîñòè. |
23. Rex cum non minore vexatione iumentorum hominumque quam venerat in Macedoniam rediit; Appium tamen ab obsidione Phanotes fama ducentis ad Stratum Persei summovit. [2] Cleuas cum praesidio impigrorum iuvenum insecutus sub radicibus prope inviis montium ad mille hominum ex agmine impedito occidit, ad ducentos cepit. [3] Appius superatis angustiis in campo quem Meleona vocant stativa dierum paucorum habuit. Interim Cleuas assumpto Philostrato, qui quingentos ex Epirotarum gente habebat, in agrum Antigonensem transcendit. [4] Macedones ad depopulationem profecti; Philostratus cum cohorte sua in insidiis loco obscuro consedit. In palatos populatores cum erupissent ab Antigonea armati, fugientes eos persequentes effusius in vallem insessam ab hostibus praecipitant. [5] Ibi ad mille occisis, centum ferme captis, et ubique prospere gesta re prope stativa Appi castra movent, ne qua vis sociis suis ab Romano exercitu inferri possit. [6] Appius nequiquam in his locis terens tempus, dimissis Chaonum Thesprotorumque et si qui alii Epirotae erant praesidiis, cum Italicis militibus in Illyricum regressus, per Parthinorum socias urbes in hiberna militibus divisis, ipse Romam sacrificii causa redit. [7] Perseus ex Penestarum gente mille pedites, ducentos equites revocatos Cassandream, praesidio ut essent, misit. [8] Ab Gentio eadem adferentes redierunt. Nec deinde alios atque alios mittendo temptare eum destitit, cum appareret, quantum in eo praesidii esset, nec tamen impetrare ab animo posset, ut impensam in rem maximi ad omnia momenti faceret. |