Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì è Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì.
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ Â. Ì. Ñìèðèí. Îòâ. ðåä. Å. Ñ. Ãîëóáöîâà.
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1940/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
12. (1) Ýòà íåîáû÷íàÿ ïîäãîòîâêà íàïóãàëà îñîáåííî êàìïàíöåâ: êàê áû ðèìëÿíå íå íà÷àëè âîéíó ñ îñàäû Êàïóè; (2) îíè îòïðàâèëè ïîñëîâ ê Ãàííèáàëó ñ ïðîñüáîé ïîäîéòè ñ âîéñêîì ê Êàïóå: ðèìëÿíå íàáèðàþò íîâîå âîéñêî, ÷òîáû îñàäèòü åå — íè îäèí ãîðîä ñâîèì îòïàäåíèåì òàê èõ íå ðàçäðàæèë. (3) Ñ âåëèêèì ñòðàõîì ãîâîðèëè îá ýòîì, è Ãàííèáàë ðåøèë ïîòîðîïèòüñÿ, ÷òîáû ðèìëÿíå åãî íå ïðåäóïðåäèëè: îí ïîøåë èç Àðï ê Òèôàòàì è ðàñïîëîæèëñÿ â ïðåæíåì ëàãåðå54 íàä Êàïóåé. (4) Îñòàâèâ èñïàíöåâ è íóìèäèéöåâ äëÿ çàùèòû ëàãåðÿ è Êàïóè, îí ñ îñòàëüíûì âîéñêîì ñïóñòèëñÿ ê Àâåðíñêîìó îçåðó55 áóäòî áû äëÿ æåðòâîïðèíîøåíèÿ, à íà ñàìîì äåëå ÷òîáû íàïàñòü íà Ïóòåîëû è ñòîÿâøèé òàì ãàðíèçîí. (5) Ìàêñèì, êîãäà åìó äîíåñëè, ÷òî Ãàííèáàë âûøåë èç Àðï è âîçâðàùàåòñÿ îáðàòíî â Êàìïàíèþ, îòáûë ê âîéñêó, íè äíåì íè íî÷üþ â ïóòè íå îñòàíàâëèâàÿñü. (6) Òèáåðèþ Ãðàêõó îí âåëåë ïåðåäâèíóòü âîéñêî îò Ëóöåðèè ê Áåíåâåíòó; ïðåòîðó Êâèíòó Ôàáèþ (ñûíó êîíñóëà) ñìåíèòü ïîä Ëóöåðèåé Ãðàêõà. (7)  Ñèöèëèþ â ýòî æå âðåìÿ îòáûëî äâà ïðåòîðà: Ïóáëèé Êîðíåëèé êîìàíäîâàòü âîéñêîì, Òèò Îòàöèëèé — ìîðñêèìè ñèëàìè (â åãî æå âåäåíèè áûëî ïîáåðåæüå). (8) Îñòàëüíûå ðàçúåõàëèñü ïî ñâîèì ïðîâèíöèÿì; òå, êîìó êîìàíäîâàíèå áûëî ïðîäîëæåíî, ïîëó÷èëè òå æå îáëàñòè, ÷òî è â ïðîøëîì ãîäó. |
12. Hic maior solito adparatus praecipue conterruit Campanos, ne ab obsidione Capuae bellum eius anni Romani inciperent. [2] Itaque legatos ad Hannibalem oratum miserunt ut Capuam exercitum admoveret: ad eam oppugnandam novos exercitus scribi Romae, nec ullius urbis defectioni magis infensos eorum animos esse. [3] Id quia tam trepide nuntiabant, maturandum Hannibal ratus, ne praevenirent Romani, profectus Arpis ad Tifata in veteribus castris super Capuam consedit. [4] Inde Numidis Hispanisque ad praesidium simul castrorum simul Capuae relictis cum cetero exercitu ad lacum Averni per speciem sacrificandi, re ipsa ut temptaret Puteolos quodque ibi praesidium erat, descendit. [5] Maximus, postquam Hannibalem Arpis profectum et regredi in Campaniam adlatum est, nec die nec nocte intermisso itinere ad exercitum redit, [6] et Ti. Gracchum ab Luceria Beneventum copias admovere, Q. Fabium praetorem — is filius consulis erat — ad Luceriam Graccho succedere iubet. [7] In Siciliam eodem tempore duo praetores profecti, P. Cornelius ad exercitum, T. Otacilius qui maritimae orae reique navali praeesset. [8] Et ceteri in suas quisque provincias profecti, et quibus prorogatum imperium erat easdem quas priori anno regiones obtinuerunt. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß