Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1950/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
12. (1) Ñäåëàâ âñå, ÷òî áûëî íóæíî â Ðèìå, êîíñóëû îòïðàâèëèñü íà âîéíó. (2) Ïåðâûì — Ôóëüâèé ïîä Êàïóþ; ÷åðåç íåñêîëüêî äíåé — Ôàáèé. Îí â ðàçãîâîðå ñ Ôóëüâèåì è â ïèñüìå ê Ìàðöåëëó çàêëèíàë èõ çàäåðæèâàòü æåñòîêèìè áîÿìè Ãàííèáàëà, ïîêà ñàì Ôàáèé áóäåò îñàæäàòü Òàðåíò. (3) Êîãäà ýòîò ãîðîä îòíèìóò ó âðàãà, åìó, îòîâñþäó òåñíèìîìó, íèãäå íå áóäåò ïðèñòàíèùà; íå íà êîãî áóäåò ïîëîæèòüñÿ, íåçà÷åì áóäåò çàäåðæèâàòüñÿ â Èòàëèè. (4) Ôàáèé ïîñëàë â Ðåãèé ïðèêàç íà÷àëüíèêó ãàðíèçîíà, îñòàâëåííîãî Ëåâèíîì ïðîòèâ áðóòòèéöåâ (òàì áûëî âîñåìü òûñÿ÷ ÷åëîâåê, ïåðåïðàâëåííûõ, êàê ñêàçàíî, èç Ñèöèëèè, ïðåèìóùåñòâåííî èç Àãàôèðíû, è ïðèâûêøèõ æèòü ãðàáåæîì75; (5) ê íèì âäîáàâîê ïåðåáåæ÷èêè èç Áðóòòèÿ, ãîòîâûå ñ.285 íà âñå — è ïî ñâîåé õðàáðîñòè, è ïî íåîáõîäèìîñòè): (6) ïóñòü ñíà÷àëà îïóñòîøàò îêðåñòíîñòè è çàòåì îñàäÿò Êàâëîíèþ76. Ïðèêàç âûïîëíèëè íå òîëüêî ñ ðâåíèåì, íî è ñ æàäíîñòüþ: îãðàáèâ è ïðîãíàâ çåìëåäåëüöåâ, ñòàëè óñåðäíî îñàæäàòü Êàâëîíèþ. (7) Ìàðöåëëà ïîäñòðåêàëî è ïèñüìî êîíñóëà, äà è ñàì îí ñ÷èòàë, ÷òî èç âñåõ ðèìñêèõ âîåíà÷àëüíèêîâ îí åäèíñòâåííûé äîñòîéíûé ïðîòèâíèê Ãàííèáàëó. Êàê òîëüêî ñòàëî äîñòàòî÷íî êîðìà äëÿ ëîøàäåé, îí âûñòóïèë èç çèìíåãî ëàãåðÿ è ïîä Êàíóçèåì77 âñòðåòèëñÿ ñ Ãàííèáàëîì, (8) êîòîðûé ñòàðàëñÿ ñêëîíèòü êàíóçèéöåâ ê îòïàäåíèþ, íî, óñëûøàâ î ïðèáëèæåíèè Ìàðöåëëà, ñíÿëñÿ ñ ëàãåðÿ: â ýòîé îòêðûòîé ìåñòíîñòè çàñàäó óñòðîèòü íåãäå — îí ñòàë îòñòóïàòü â ëåñà. (9) Ìàðöåëë ïðåñëåäîâàë åãî ïî ïÿòàì; ñòàâèë ñâîé ëàãåðü ðÿäîì ñ åãî ëàãåðåì, îêîí÷èâ ëàãåðíûå ðàáîòû, òóò æå âûâîäèë ãîòîâûå ê áîþ ëåãèîíû. Ãàííèáàë, ïîñûëàÿ íåáîëüøèå îòðÿäû âñàäíèêîâ, ïåõîòèíöåâ è ëó÷íèêîâ, çàâÿçûâàë íåçíà÷èòåëüíûå ñõâàòêè; îí íå ñ÷èòàë íóæíûì äàòü ðåøèòåëüíîå ñðàæåíèå è âñå-òàêè áûë âûíóæäåí åãî äàòü. (10) Îí âûñòóïèë íî÷üþ; Ìàðöåëë íàñòèã åãî íà øèðîêîé îòêðûòîé ðàâíèíå è íå äàë ïîñòàâèòü ëàãåðü, íàïàäàÿ ñî âñåõ ñòîðîí è ìåøàÿ ðàáîòàì. Âîéñêà â ïîëíîì ñîñòàâå áûëè áðîøåíû â áîé; ñðàæåíèå øëî ïî÷òè äî íî÷è è êîí÷èëîñü íè÷åì. Áûñòðî, åùå äî íî÷è, óêðåïèëè ëàãåðÿ, ïîñòàâèâ èõ íåäàëåêî îäèí îò äðóãîãî. (11) Íà äðóãîé äåíü Ìàðöåëë íà ðàññâåòå âûâåë âîéñêî; Ãàííèáàë îò ñðàæåíèÿ íå îòêàçàëñÿ; â äëèííîé ðå÷è óãîâàðèâàë îí ñîëäàò ñëîìèòü ãîðäîãî âðàãà: ïóñòü âñïîìíÿò íàêîíåö Òðàçèìåíñêîå îçåðî è Êàííû; (12) îí âåäü íàñåäàåò íà íèõ, íå äàåò ñïîêîéíî ïðîéòè, ðàñïîëîæèòüñÿ ëàãåðåì, îòäîõíóòü, îãëÿíóòüñÿ; êàæäûé äåíü, òîëüêî âçîøëî ñîëíöå, è ðèìëÿíå óæå òóò. (13) Åñëè ïîñëå îäíîãî ñðàæåíèÿ âðàã óéäåò, îáëèâàÿñü êðîâüþ, îí ñòàíåò âîåâàòü ñ ìåíüøèì ïûëîì. Ðàçãîðÿ÷åííûå ýòèìè óãîâîðàìè, íàñêó÷èâ äåðçîñòüþ âðàãîâ, íå äàâàâøèõ è äíÿ ïåðåäûøêè, êàðôàãåíÿíå ðüÿíî êèíóëèñü â áîé. (14) Ñðàæàëèñü óæå áîëüøå äâóõ ÷àñîâ: ó ðèìëÿí ïðàâîå êðûëî è îòáîðíûé îòðÿä78 äðîãíóëè. Ìàðöåëë âûâåë íà ïåðåäîâóþ ëèíèþ âîñåìíàäöàòûé ëåãèîí. (15) Íî òóò îäíè â ñòðàõå íà÷àëè îòñòóïàòü, äðóãèå ñìåíèòü èõ íå òîðîïèëèñü; ñìÿòåíèå óæå ñòàëî îáùèì; è âîò — ñòðàõ ñèëüíåå ñòûäà — ñîëäàòû áåãóò. (16)  ñðàæåíèè è âî âðåìÿ áåãñòâà ïàëî äî äâóõ òûñÿ÷ ñåìèñîò ãðàæäàí è ñîþçíèêîâ, ÷åòûðå ðèìñêèõ öåíòóðèîíà è äâà âîåííûõ òðèáóíà: Ìàðê Ëèöèíèé è Ìàðê Ãåëüâèé. (17) ×åòûðå çíàìåíè áûëè ïîòåðÿíû êðûëîì, ñ êîòîðîãî íà÷àëîñü áåãñòâî, è äâà — ëåãèîíîì, ñìåíèâøèì îòñòóïàâøèõ ñîþçíèêîâ. |
12. Transactis omnibus quae Romae agenda erant consules ad bellum profecti. [2] Prior Fulvius praegressus Capuam; post paucos dies consecutus Fabius, qui et conlegam coram obtestatus et per litteras Marcellum ut quam acerrimo bello detinerent Hannibalem, dum ipse Tarentum oppugnaret — [3] ea urbe adempta hosti iam undique pulso, nec ubi consisteret nec quod fidum respiceret habenti, ne remorandi quidem causam in Italia fore, — [4] Regium etiam nuntium mittit ad praefectum praesidii quod ab Laevino consule adversus Bruttios ibi locatum erat, [5] octo milia hominum, pars maxima ab Agathyrna, sicut ante dictum est, ex Sicilia traducta, rapto vivere hominum adsuetorum; additi erant Bruttiorum indidem perfugae, et audacia et audendi omnia necessitatibus pares. [6] Hanc manum ad Bruttium primum agrum depopulandum duci iussit, inde ad Cauloniam urbem oppugnandam. Imperata non inpigre solum sed etiam avide exsecuti direptis fugatisque cultoribus agri summa vi urbem oppugnabant. [7] Marcellus et consulis litteris excitus et quia ita induxerat in animum neminem ducem Romanum tam parem Hannibali quam se esse, ubi primum in agris pabuli copia fuit, ex hibernis profectus ad Canusium Hannibali occurrit. [8] Sollicitabat ad defectionem Canusinos Poenus; ceterum ut adpropinquare Marcellum audivit, castra inde movit. Aperta erat regio sine ullis ad insidias latebris; itaque in loca saltuosa cedere inde coepit. [9] Marcellus vestigiis instabat castraque castris conferebat, et opere perfecto extemplo in aciem legiones educebat. Hannibal turmatim per equites peditumque iaculatores levia certamina serens casum universae pugnae non necessarium ducebat. [10] Tractus est tamen ad id quod vitabat certamen. Nocte praegressum adsequitur locis planis ac patentibus Marcellus; castra inde ponentem pugnando undique in munitores operibus prohibet. Ita signa conlata pugnatumque totis copiis et, cum iam nox instaret, Marte aequo discessum est. Castra exiguo distantia spatio raptim ante noctem permunita. [11] Postero die luce prima Marcellus in aciem copias eduxit; nec Hannibal detractavit certamen, multis verbis adhortatus milites ut memores Trasumenni Cannarumque contunderent ferociam hostis: [12] urgere atque instare eum, non iter quietos facere, non castra ponere pati, non respirare aut circumspicere; cotidie simul orientem solem et Romanam aciem in campis videndam esse; si uno proelio haud incruentus abeat, quietius deinde tranquilliusque eum bellaturum. [13] His inritati adhortationibus simulque taedio ferociae hostium cotidie instantium lacessentiumque acriter proelium ineunt. Pugnatum amplius duabus horis est. [14] Cedere inde ab Romanis dextra ala et extraordinarii coepere. Quod ubi Marcellus vidit, duodevicensimam legionem in primam aciem inducit. [15] Dum alii trepidi cedunt, alii segniter subeunt, turbata tota acies est, dein prorsus fusa, et vincente pudorem metu terga dabant. [16] Cecidere in pugna fugaque ad duo milia et septingenti civium sociorumque; in iis quattuor Romani centuriones, duo tribuni militum, M. Licinius et M. Helvius. [17] Signa militaria quattuor de ala prima quae fugit, duo de legione quae cedentibus sociis successerat amissa. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß