Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1949/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
9. (1) Íà ñëåäóþùèé äåíü Ñöèïèîí îòïðàâèë Ëåëèÿ è Ìàñèíèññó ñî âñåé êîííèöåé, ðèìñêîé è íóìèäèéñêîé, è ñ ëåãêîâîîðóæåííûìè ïåõîòèíöàìè â ïîãîíþ çà Ñèôàêîì è Ãàçäðóáàëîì26. (2) Ñàì îí ñ îñíîâíîé ÷àñòüþ âîéñêà äâèíóëñÿ íà îêðåñòíûå ãîðîäà, ïîäâëàñòíûå Êàðôàãåíó, è ïîä÷èíèë èõ Ðèìó — òî îáíàäåæèâàÿ, òî çàïóãèâàÿ, òî äåéñòâóÿ ñèëîé. (3) Óæàñ îáóÿë Êàðôàãåí: Ñöèïèîí ñ âîéñêîì âîò-âîò ïîêîðèò âñþ îêðóãó è áûñòðåå, ÷åì æäóò, ïîäîéäåò ê Êàðôàãåíó. ñ.407 (4) Ïîïðàâëÿëè ñòåíû, âûâîäèëè îáîðîíèòåëüíûå ñîîðóæåíèÿ, è êàæäûé ïðèâîçèë ñ ïîëåé äëÿ ñåáÿ ïðèïàñû íà ñëó÷àé äîëãîé îñàäû. (5) Î ìèðå çàãîâàðèâàëè ðåäêî, ÷àùå î òîì, ÷òî íàäî îòïðàâèòü ïîñëîâ ê Ãàííèáàëó, ÷òîáû âûçâàòü åãî ñþäà. (6) Áîëüøèíñòâî ïðåäëàãàëî27 îòïðàâèòü ôëîò, ïðåäíàçíà÷àâøèéñÿ äëÿ ïåðåõâàòà ãðóçîâûõ êîðàáëåé, ïîä Óòèêó, ÷òîáû òàì óíè÷òîæèòü ñòîÿâøèå íà ÿêîðå è íåîõðàíÿåìûå ñóäà, à ìîæåò áûòü, è ëàãåðü ìîðÿêîâ28, îñòàâëåííûé ñ ìàëûì ãàðíèçîíîì. (7) Ïî÷òè âñå ñêëîíÿëèñü ê ýòîìó çàìûñëó, íî âñå-òàêè ðåøèëè ïîñëàòü çà Ãàííèáàëîì. Âåäü åñëè äàæå ôëîò ïðåâîñõîäíî ñïðàâèòñÿ ñî ñâîèì äåëîì è îáëåã÷èò ó÷àñòü îñàæäåííîé Óòèêè, (8) òî äëÿ çàùèòû ñàìîãî Êàðôàãåíà âñå ðàâíî îñòàåòñÿ òîëüêî îäèí âîæäü — Ãàííèáàë è òîëüêî åãî âîéñêî. (9) Íà ñëåäóþùèé äåíü áûëè ñïóùåíû íà âîäó êîðàáëè, à ïîñëû îòïðàâèëèñü ê Ãàííèáàëó; âñå äåëàëîñü ñòðåìèòåëüíî — ñóäüáà ïîäõëåñòûâàëà, — è êàæäûé ñ÷èòàë, ÷òî ìàëåéøåå ïðîìåäëåíèå ñäåëàåò åãî èçìåííèêîì îáùåìó äåëó. (10) Ìåäëåííî ñëåäîâàëî çà Ñöèïèîíîì âîéñêî, íàãðóæåííîå äîáû÷åé èç ìíîãèõ ãîðîäîâ; Ñöèïèîí îòîñëàë ïëåííûõ è ïðî÷óþ äîáû÷ó â ñâîé ñòàðûé ëàãåðü ïîä Óòèêîé; ïî ïóòè â Êàðôàãåí îí çàíÿë Òóíåòó29, áðîøåííóþ áåæàâøåé îõðàíîé; (11) îíà îòñòîèò îò Êàðôàãåíà ìèëü íà ïÿòíàäöàòü, óêðåïëåíà ïðèðîäîé è òðóäîì ëþäåé; (12) åå âèäíî èç Êàðôàãåíà, à èç íåå îòêðûâàåòñÿ øèðîêèé âèä íà ýòîò ãîðîä è íà îêðóæàþùåå åãî ìîðå. |
9. Postero die Scipio Laelium Masinissamque cum omni Romano et Numidico equitatu expeditisque militum ad persequendos Syphacem atque Hasdrubalem mittit; [2] ipse cum robore exercitus urbes circa, quae omnes Carthaginiensium dicionis erant, partim spe, partim metu, partim vi subigit. [3] Carthagini erat quidem ingens terror, et circumferentem arma Scipionem omnibus finitimis raptim perdomitis ipsam Carthaginem repente adgressurum credebant. [4] Itaque et muri reficiebantur propugnaculisque armabantur, et pro se quisque quae diutinae obsidionis tolerandae sunt ex agris convehebat. [5] Rara mentio est pacis, frequentior legatorum ad Hannibalem arcessendum mittendorum; [6] pars maxima classem quae ad commeatus excipiendos parata erat mittere iubent ad opprimendam stationem navium ad Uticam incaute agentem; forsitan etiam navalia castra, relicta cum levi praesidio, oppressuros. [7] In hoc consilium maxime inclinant; legatos tamen ad Hannibalem mittendos censent: quippe classi ut felicissime geratur res, parte aliqua levari Uticae obsidionem; [8] Carthaginem ipsam qui tueatur neque imperatorem alium quam Hannibalem neque exercitum alium quam Hannibalis superesse. [9] Deductae ergo postero die naves, simul et legati in Italiam profecti; raptimque omnia stimulante fortuna agebantur, et in quo quisque cessasset prodi ab se salutem omnium rebatur. [10] Scipio gravem iam spoliis multarum urbium exercitum trahens, captivis aliaque praeda in vetera castra ad Uticam missis, iam in Carthaginem intentus occupat relictum fuga custodum Tyneta. [11] Abest ab Carthagine quindecim milia ferme passuum locus, cum operibus tum suapte natura tutus, [12] et qui et ab Carthagine conspici et praebere ipse prospectum cum ad urbem tum ad circumfusum mare urbi possit. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß