Ïåðåâîä È. È. Ìàõàíüêîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, A. C. Schlesinger, 1938/1991. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
54. (1)  ýòîì æå ãîäó134 óìåð Ôèëèïï, öàðü ìàêåäîíÿí, ñëîìëåííûé ñòàðîñòüþ è ïîòåðåé ñûíà. (2) Îí ïðîâîäèë çèìó â Äåìåòðèàäå, óäðó÷åííûé òîñêîé ïî ñûíó è ðàñêàèâàÿñü â ñâîåé æåñòîêîñòè. (3) Òðåâîæèë åãî è äðóãîé ñûí, êîòîðûé è ñåáå, è äðóãèì êàçàëñÿ óæå íåñîìíåííûì öàðåì; áåñïîêîèëè îäèíîêàÿ ñòàðîñòü, îáðàùåííûå íà íåãî âçîðû âñåõ, êîãäà îäíè òîëüêî è æäàëè, ïîêà îí óìðåò, à äðóãèå äàæå è íå æäàëè. (4) Ìó÷åíèÿ Ôèëèïïà óñèëèâàëèñü; èõ äåëèë ñ íèì Àíòèãîí, ñûí Ýõåêðàòà, íîñèâøèé èìÿ ñâîåãî äÿäè ïî îòöó, êîòîðûé êîãäà-òî áûë îïåêóíîì Ôèëèïïà. Òîò Àíòèãîí áûë ìóæ öàðñêîãî âåëè÷èÿ, ïðîñëàâèâøèéñÿ çíàìåíèòîé áèòâîé ïðîòèâ Êëåîìåíà Ëàêåäåìîíñêîãî135. (5) Ãðåêè íàçûâàëè åãî Îïåêóíîì136, ÷òîáû òåì îòëè÷àòü åãî îò äðóãèõ öàðåé. (6) Ñûí áðàòà åãî Ýõåêðàòà — Àíòèãîí åäèíñòâåííûé ñðåäè áëèçêèõ äðóçåé ñîõðàíèë âåðíîñòü Ôèëèïïó, è ýòà âåðíîñòü ñäåëàëà Ïåðñåÿ åãî çëåéøèì âðàãîì. (7) Àíòèãîí ñîçíàâàë, êàêàÿ îïàñíîñòü áóäåò åìó ãðîçèòü, åñëè Ïåðñåé ñòàíåò öàðåì, è, ïîíÿâ, ÷òî öàðü íåòâåðä äóõîì, ñëûøà ïîðîþ åãî ñòåíàíüÿ ïî ñûíó, (8) îí òî âûñëóøèâàë Ôèëèïïà, òî ñàì áåðåäèë ïàìÿòü öàðÿ, çàâîäÿ ðå÷ü î ñîäåÿííîì áåçðàññóäíî è âñòðå÷àÿ åãî ñåòîâàíèÿ ñâîèìè. È õîòü èñòèíà, êàê âîäèòñÿ, âûêàçûâàëà ñåáÿ ïîíåìíîãó, Àíòèãîí íå æàëåë óñèëèé ïîñêîðåé âûâåñòè âñå íàðóæó. (9) Íàèáîëåå ïîäîçðèòåëüíûå èç âåðîÿòíûõ ïîñîáíèêîâ çëîäåÿíèÿ áûëè Àïåëëåñ è Ôèëîêë, ïîñëàííûå â Ðèì è ïðèâåçøèå îòòóäà ãóáèòåëüíîå äëÿ Äåìåòðèÿ ïèñüìî îò èìåíè Ôëàìèíèíà. |
54. Eodem anno Philippus rex Macedonum, senio et maerore consumptus post mortem filii, decessit. [2] Demetriade hibernabat, cum desiderio anxius filii, tum paenitentia crudelitatis suae. [3] Stimulabat animum et alter filius haud dubie et sua et aliorum opinione rex, conversique in eum omnium oculi, et destituta senectus aliis exspectantibus suam mortem, aliis ne exspectantibus quidem. [4] Quo magis angebatur, et cum eo Antigonus Echecratis filius, nomen patrui Antigoni ferens, qui tutor Philippi fuerat, regiae vir maiestatis, nobili etiam pugna adversus Cleomenem Lacedaemonium clarus. [5] Tutorem eum Graeci, ut cognomine a ceteris regibus distinguerent, appellarunt. [6] Huius fratris filius Antigonus ex honoratis Philippi amicis unus incorruptus permanserat, eique ea fides nequaquam amicum Persea inimicissimum fecerat. [7] Is prospiciens animo quanto cum periculo suo hereditas regni ventura esset ad Persea, ut primum labare animum regis et ingemiscere interdum filii desiderio sensit, [8] nunc praebendo aures, nunc lacessendo etiam mentionem rei temere actae, saepe querenti querens et ipse aderat. Et cum multa, ut adsolet, veritas praeberet vestigia sui, omni ope adiuvabat, quo maturius omnia emanarent. [9] Suspecti ut ministri facinoris Apelles maxime et Philocles erant, qui Romam legati fuerant litterasque exitiales Demetrio sub nomine Flaminini attulerant. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß