Ïåðåâîä Î. Ë. Ëåâèíñêîé.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002) Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, A. C. Schlesinger, 1951/1989. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
34. (1) Òàì íåïîäàëåêó áûë ëàãåðü Àíèöèÿ. Íå æåëàÿ, ÷òîáû ïðåäñòîÿùèå äåéñòâèÿ ñòàëè ïðè÷èíîé êàêèõ-íèáóäü âîëíåíèé, Ïàâåë ïèñüìîì ñîîáùèë Àíèöèþ, ÷òî ñåíàò îòäàåò åãî âîéñêó äîáû÷ó ñ òåõ ãîðîäîâ Ýïèðà, ÷òî â ñâîå âðåìÿ îòëîæèëèñü îò ðèìëÿí ê Ïåðñåþ, — (2) è ðàçîñëàë öåíòóðèîíîâ ïî ãîðîäàì, ÷òîáû îíè îáúÿâèëè: ìû-äå ÿâèëèñü óâåñòè ñâîè îòðÿäû, ÷òîáû ýïèðöû áûëè ñâîáîäíû, êàê è ìàêåäîíÿíå; ïîòîì îí âûçâàë ê ñåáå ïî äåñÿòü ñòàðåéøèí îò êàæäîãî ãîðîäà è äàë èì ðàñïîðÿæåíüå ñíåñòè âñå çîëîòî è ñåðåáðî â êàçíó; à çàòåì ïîñëàë êîãîðòû ñâîè â ãîðîäà, (3) ñïåðâà â äàëüíèå, ïîòîì â áëèæíèå, ÷òîáû íà ìåñòàõ âñå áûëè îäíîâðåìåííî. (4) Òðèáóíû è öåíòóðèîíû ïîëó÷èëè ïðåäïèñàíüÿ, êàê äåéñòâîâàòü. Óòðîì âñå çîëîòî è ñåðåáðî áûëî â êàçíå, à â ÷àñó ÷åòâåðòîì áûë ïîäàí çíàê ê ðàçãðàáëåíèþ. (5) Äîáû÷à áûëà òàê âåëèêà, ÷òî íà âñàäíèêîâ ïðèøëîñü ïî ÷åòûðåñòà äåíàðèåâ, íà ïåøèõ — ïî äâåñòè112; ñòî ïÿòüäåñÿò òûñÿ÷ ïëåííûõ óâåëè ñ ñîáîþ. (6) Ñòåíû ðàçãðàáëåííûõ ãîðîäîâ ñíåñëè — èõ áûëî ÷èñëîì äî ñåìèäåñÿòè. Âñþ äîáû÷ó ïðîäàëè, èç âûðó÷åííîãî è âûïëàòèëè âîèíàì äåíüãè. (7) Ïàâåë ñïóñòèëñÿ ê ìîðþ ó Îðèêà, íèìàëî íå íàñûòèâ, âîïðåêè ðàñ÷åòàì, ñâîèõ ñîëäàò: òå âîçìóùàëèñü — íå äîñòàëîñü-äå èì íè÷åãî îò ìàêåäîíñêîé äîáû÷è, áóäòî îíè â Ìàêåäîíèè è íå âîåâàëè. (8) Ñîåäèíèâøèñü â Îðèêå ñ ÷àñòüþ âîéñêà, êîòîðóþ îí ïîñûëàë ïîä íà÷àëîì Ñöèïèîíà Íàçèêè è ñûíà Ìàêñèìà íà èëëèðèéöåâ, Ïàâåë ïîãðóçèë âñå âîéñêî íà êîðàáëè è îòïëûë â Èòàëèþ. (9) À íåñêîëüêî äíåé ñïóñòÿ è Àíèöèé, äîæäàâøèñü ñóäîâ, ïåðåâîçèâøèõ âîéñêî, âîåâàâøåå â Ìàêåäîíèè, îòïëûë â Èòàëèþ, íî ïðåæäå ñîçâàë â ñîáðàíèå îñòàëüíûõ ýïèðöåâ è àêàðíàíöåâ è ïðèêàçàë ñòàðåéøèíàì, ðàññìîòðåíüå ÷üèõ äåë îí îñòàâèë ñåíàòó, ñëåäîâàòü çà íèì. (10) Ïîêóäà òàê øëè äåëà â Ìàêåäîíèè è Ýïèðå, ñåíàòñêèå ëåãàòû, îòïðàâëåííûå ñ Àòòàëîì, ÷òîáû ïîëîæèòü êîíåö âîéíå ìåæ ãàëëàìè è öàðåì Ýâìåíîì, äîñòèãëè Àçèè. (11) Çèìîþ, íà âðåìÿ ïåðåìèðèÿ, ñòîðîíû ðàçîøëèñü: ãàëëû îòïðàâèëèñü ïî äîìàì, à öàðü, òÿæåëî áîëüíîé, — â Ïåðãàì. Íà÷àâøàÿñÿ âåñíà ïðîáóäèëà ãàëëîâ, è îíè äîøëè óæå äî Ñèííàäû, à Ýâìåí ñòÿíóë âîéñêà ê Ñàðäàì. (12) Òàì ðèìëÿíå óçíàëè, ÷òî Ñîëîâåòòèé, ïðåäâîäèòåëü ñ.547 ãàëëîâ, â Ñèííàäå, è ðåøèëè èäòè òóäà, ÷òîáû ïåðåãîâîðèòü ñ íèì113. Àòòàë îòïðàâèëñÿ ñ ðèìëÿíàìè, íî áûëî ðåøåíî, ÷òî åìó íå ñòîèò âõîäèòü â ãàëëüñêèé ëàãåðü, ÷òîáû ïåðåãîâîðû íå êîí÷èëèñü ññîðîé. (13) Ðàçãîâîð ñ ãàëëüñêèì öàðüêîì âåë Ïóáëèé Ëèöèíèé, áûâøèé êîíñóë114; îí äîëîæèë, ÷òî òîò ëèøü îæåñòî÷èëñÿ îò ïðîñüá, îáðàùåííûõ ê íåìó, (14) è ìîæíî òîëüêî äèâèòüñÿ, ÷òî òàêèå öàðè, êàê Àíòèîõ è Ïòîëåìåé ïî åäèíîìó ñëîâó ðèìñêèõ ïîñëîâ ïîøëè íà ìèð, à ãàëëû íè÷åãî è ñëóøàòü íå ñòàëè. |
34. Haud procul inde Anici castra aberant. Ad quem litteris missis, ne quid ad ea quae fierent moveretur: senatum praedam Epiri civitatium, quae ad Persea defecissent, exercitui dedisse suo, [2] missis centurionibus in singulas urbes, qui se dicerent ad praesidia deducenda venisse, ut liberi Epirotae sicut Macedones essent, denos principes ex singulis evocavit civitatibus; quibus cum denuntiasset ut aurum atque argentum in publicum proferretur, per omnes civitates cohortes dimisit. [3] Ante in ulteriores quam in propiores profecti, ut uno die in omnes perveniretur. [4] Edita tribunis centurionibusque erant, quae agerentur. Mane omne aurum argentumque conlatum; hora quarta signum ad diripiendas urbes datum est militibus; [5] tantaque praeda fuit, ut in equitem quadringeni denarii, peditibus duceni dividerentur, centum quinquaginta milia capitum humanorum abducerentur. [6] Muri deinde direptarum urbium diruti sunt; ea fuere oppida circa septuaginta. Vendita praeda omnis, inde ea summa militi numerata est. [7] Paulus ad mare Oricum descendit nequaquam, ut ratus erat, expletis militum animis, qui, tamquam nullum in Macedonia gessissent bellum, expertis regiae praedae esse indignabantur. [8] Orici cum missas cum Scipione Nasica Maximoque filio copias invenisset, exercitu in naves imposito in Italiam traiecit. [9] Et post paucos dies Anicius conventu reliquorum Epirotarum Acarnanumque acto iussisque in Italiam sequi principibus, quorum cognitionem causae senatui reservarat, et ipse navibus expectatis, quibus usus Macedonicus exercitus erat, in Italiam traiecit. [10] Cum haec in Macedonia Epiroque gesta sunt, legati, qui cum Attalo ad finiendum bellum inter Gallos et regem Eumenem missi erant, in Asiam pervenerant. [11] Indutiis per hiemem factis et Galli domos abierant et rex in hiberna concesserat Pergamum gravique morbo aeger fuerat. Ver primum eos domo excivit iamque Synnada pervenerant et Eumenes ad Sardis undique exercitum contraxerat. [12] Ibi Romani cum Solovettium, ducem Gallorum, Synnadis esse comperissent eo proficisci decreverunt ad colloquium; Attalus cum eis profectus, sed castra Gallorum intrare eum non placuit, ne animi ex disceptatione irritarentur. [13] P. Licinius consularis cum regulo Gallorum est locutus rettulitque ferociorem eum deprecando factum, [14] ut mirum videri possit inter tam opulentos reges, Antiochum Ptolemaeumque, tantum legatorum Romanorum verba valuisse ut extemplo pacem facerent, apud Gallos nullius momenti fuisse. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß