Âåðãèëèé. Áóêîëèêè. Ãåîðãèêè. Ýíåèäà. Õóäîæåñòâåííàÿ ëèòåðàòóðà, Ìîñêâà, 1979.
Ïåðåâîä ñ ëàòèíñêîãî Ñ. À. Îøåðîâà ïîä ðåä. Ô. À. Ïåòðîâñêîãî.
Êîììåíòàðèé Í. À. Ñòàðîñòèíîé.
Ïåðåâîä ñ ëàòèíñêîãî Ñ. À. Îøåðîâà ïîä ðåä. Ô. À. Ïåòðîâñêîãî.
Êîììåíòàðèé Í. À. Ñòàðîñòèíîé.
 îñíîâó ïåðåâîäà ïîëîæåíî èçäàíèå: P. Vergilii Maronis, Opera… edidit… Albertus Forbiger. Partes I—III, Lipsiae, 1873—1875. Ó÷òåíû òàêæå ñëåäóþùèå èçäàíèÿ: P. Vergilius Maro, Opera omnia, vol. I—III, recensuit O. Ribbeck, Lipsiae, 1859—1868; «Oeuvres de Virgile», texte établi et commenté par Benoist, Paris, 1918; «Vergil’s Gedichte» erklärt von Th. Ladewig, Berlin, zwölfte Auflage, 1902—1907.
Ëàò. òåêñò ïðèâîäèòñÿ ïî èçä.: Virgil. T. I. Eclogues. Georgics. Aeneid I—VI // Loeb Classical Library, 1938 (2-å èñïð. ïåðåèçä. 1916).
ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
Ëàò. òåêñò ïðèâîäèòñÿ ïî èçä.: Virgil. T. I. Eclogues. Georgics. Aeneid I—VI // Loeb Classical Library, 1938 (2-å èñïð. ïåðåèçä. 1916).
10
20
30
40
50
60
70
80
90
100
110
120
130
140
150
160
170
180
190
200
210
220
230
240
250
260
270
280
290
300
310
320
330
340
350
360
370
380
390
400
410
420
430
440
450
460
470
480
490
500
510
520
530
540
550
560
570
580
590
600
610
620
630
640
650
660
670
680
690
700
Çëàÿ çàáîòà ìåæ òåì ÿçâèò öàðèöó, è ìó÷èò Ðàíà, è òàéíûé îãîíü, ðàçëèâàÿñü ïî æèëàì, ñíåäàåò. Ìóæåñòâî ìóæà îíà âñïîìèíàåò è äðåâíþþ ñëàâó Ðîäà åãî; ëèöî è ñëîâà åé âðǻçàëèñü â ñåðäöå, |
|
At regina gravi iamdudum saucia cura volnus alit venis et caeco carpitur igni. multa viri virtus animo multusque recursat gentis honos; haerent infixi pectore voltus |
|
5 | È áëàãîäàòíûé ïîêîé îò íåå ïðîãîíÿåò çàáîòà. Óòðîì, åäâà ëèøü çåìëÿ îçàðèëàñü ñâåòî÷åì Ôåáà, Òîëüêî ëèøü âëàæíóþ òåíü ïðîãíàëà ñ íåáîñâîäà Àâðîðà, Âåðíîé ïîäðóãå ñâîåé, ñåñòðå, áîëüíàÿ öàðèöà Òàê ãîâîðèò: «Î Àííà, ìåíÿ ñíîâèäåíüÿ ïóãàþò! |
verbaque, nec placidam membris dat cura quietem. Postera Phoebea lustrabat lampade terras umentemque Aurora polo dimoverat umbram, cum sic unanimam adloquitur male sana sororem: «Anna soror, quae me suspensam insomnia terrent! |
|
10 | Ãîñòü íåîáû÷íûé â÷åðà ïðèïëûë ê íàì â ãîðîä íåæäàííî! Êàê îí ïðåêðàñåí ëèöîì, êàê ìîãó÷ è ñåðäöåì îòâàæåí! Âåðþ, è âåðþ íå çðÿ, ÷òî îò êðîâè ðîæäåí îí áåññìåðòíîé: Òåõ, êòî íèçîê äóøîé, îáëè÷àåò òðóñîñòü. Åãî æå Ãðîçíàÿ ó÷àñòü ãíàëà, è ïðîøåë îí ñòðàøíûå áèòâû… |
quis novus hic nostris successit sedibus hospes, quem sese ore ferens, quam forti pectore et armis! credo equidem, nec vana fides, genus esse deorum. degeneres animos timor arguit. heu! quibus ille iactatus fatis! quae bella exhausta canebat! |
|
15 | Åñëè áû ÿ íå ðåøèëà â äóøå íåèçìåííî è òâåðäî  áðàê íè ñ êåì íå âñòóïàòü, åñëè á íå áûëè òàê íåíàâèñòíû Áðà÷íûé ïîêîé è ôàêåëû ìíå ñ òîé ïîðû, êàê æèâó ÿ, Ïåðâîé ëèøèâøèñü ëþáâè, ïîõèùåííîé ñìåðòè êîâàðñòâîì, — Âåðíî, ëèøü ýòîìó ÿ óñòóïèòü ìîãëà á èñêóøåíüþ. |
si mihi non animo fixum immotumque sederet, ne cui me vinclo vellem sociare iugali, postquam primus amor deceptam morte fefellit. si non pertaesum thalami taedaeque fuisset, huic uni forsan potui succumbere culpae. |
|
20 | Àííà, ïðèçíàþñü òåáå: ïîñëå ãèáåëè ãîðüêîé Ñèõåÿ, Ïîñëå òîãî, êàê áðàò çàïÿòíàë ïåíàòîâ óáèéñòâîì, Òîëüêî ïðèøåëåö îäèí ñêëîíèë ìíå øàòêóþ äóøó, ×óâñòâà ìîè ïðîáóäèë! Áûëîé îãîíü ÿ óçíàëà! Ïóñòü, îäíàêî, çåìëÿ ïîäî ìíîé ðàçâåðçíåòñÿ ïðåæäå, |
Anna, fatebor enim, miseri post fata Sychaei coniugis et sparsos fraterna caede Penates solus hic inflexit sensus animumque labantem impulit. adgnosco veteris vestigia flammae. sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat |
|
25 | Ïóñòü âñåìîãóùèé Îòåö ê òåíÿì ìåíÿ ìîëíèåé ñâåðãíåò, Ê áëåäíûì Ýðåáà òåíÿì, â ãëóáîêóþ íî÷ü ïðåèñïîäíåé, ×åì òåáÿ îñêîðáëþ è íàðóøó çàêîí òâîé, Ñòûäëèâîñòü! Òîò ëþáîâü ìîþ âçÿë, êòî ïåðâûì ñî ìíîé ñî÷åòàëñÿ, Ïóñòü îí åå ñîõðàíèò è âëàäååò åþ çà ãðîáîì!» |
vel pater omnipotens adigat me fulmine ad umbras, pallentis umbras Erebi noctemque profundam, ante, Pudor, quam te violo aut tua iura resolvo. ille meos, primus qui me sibi iunxit, amores abstulit; ille habeat secum servetque sepulchro». |
|
30 | Ìîëâèâ, ñëåçàìè îíà çàêèïåâøèìè ãðóäü îðîñèëà. Àííà åé ìîëâèò â îòâåò: «Ñåñòðà, òû ìíå ñâåòà äîðîæå! ×òî æå, âñþ ìîëîäîñòü òû ïðîâåäåøü â òîñêå, îäèíîêî È íè ëþáèìûõ äåòåé, íè Âåíåðû äàðîâ íå óçíàåøü? Ìíèøü òû, ÷òî ïîìíÿò î òîì ïîãðåáåííûõ ìàíû çà ãðîáîì? |
sic effata sinum lacrimis implevit obortis. Anna refert: «O luce magis dilecta sorori, solane perpetua maerens carpere iuventa, nec dulcis natos Veneris nec praemia noris? id cinerem aut Manis credis curare sepultos? |
|
35 | Ïóñòü íèêòî íå ñêëîíèë òåáÿ, ñêîðáåâøóþ, ê áðàêó  Òèðå ðîäíîì è â Ëèâèè, çäåñü; òû ßðáó ïðåçðåëà, Òàêæå è ïðî÷èõ âîæäåé, ïèòîìöåâ òðèóìôàìè ñëàâíîé Àôðèêè! Áóäåøü òåïåðü è ñ æåëàííîé áîðîòüñÿ ëþáîâüþ? Èëü ïîçàáûëà ñîâñåì, íà ÷üèõ òû ïîëÿõ ïîñåëèëàñü? |
esto; aegram nulli quondam flexere mariti, non Libyae, non ante Tyro; despectus Iarbas ductoresque alii, quos Africa terra triumphis dives alit; placitone etiam pugnabis amori? nec venit in mentem, quorum consederis arvis? |
|
40 | Òàì — ãîðîäà ãåòóëèéöåâ ñòîÿò, íåîáîðíûõ â ñðàæåíüÿõ, Çäåñü — íóìèäèéöåâ íàðîä íåîáóçäàííûé, ñòðàøíûå Ñèðòû, Òàì, ãäå æàæäóùèé êðàé ïóñòûíü, êî÷óþò áàðêåéöû… ×òî ãîâîðèòü î âîéíå, êîòîðóþ Òèð íàì ãîòîâèò, Èëè î òîì, ÷åì áðàò íàì ãðîçèò? |
hinc Gaetulae urbes, genus insuperabile bello, et Numidae infreni cingunt et inhospita Syrtis; hinc deserta siti regio lateque furentes Barcaei. quid bella Tyro surgentia dicam germanique minas? |
|
45 | Êàæåòñÿ ìíå, ïî âîëå áîãîâ, ñ èçâîëåíüÿ Þíîíû Âåòåð ïðèíåñ ê íàì ñþäà êîðàáëè áåãëåöîâ èëèîíñêèõ. Î, âåëèêèå òû ñîçäàøü çäåñü ãîðîä è öàðñòâî Ñ ìóæåì òàêèì! Åñëè ñèëû ñîëüþò òðîÿíåö ñ ïóíèéöåì, Ñëàâîé íåâèäàííûõ äåë óâåí÷àåòñÿ íàøå îðóæüå! |
dis equidem auspicibus reor et Iunone secunda hunc cursum Iliacas vento tenuisse carinas. quam tu urbem, soror, hanc cernes, quae surgere regna coniugio tali! Teucrum comitantibus armis, Punica se quantis attollet gloria rebus! |
|
50 | Ëèøü ó áîãîâ ñíèñõîæäåíüÿ ìîëè è, êîëü ïðèíÿòû áóäóò Æåðòâû, — ãîñòÿì óãîæäàé, èçìûøëÿé äëÿ çàäåðæêè ïðåäëîãè,  ìîðå, ìîë, áóðè øóìÿò, è âçîøåë Îðèîí äîæäåíîñíûé, È ðàñøàòàëèñü ñóäà, è äëÿ ïëàâàíüÿ âðåìÿ îïàñíî». Ðå÷ü òàêàÿ çàæãëà ëþáîâüþ äóøó Äèäîíû, |
tu modo posce deos veniam, sacrisque litatis indulge hospitio causasque innecte morandi, dum pelago desaevit hiems et aquosus Orion, quassataeque rates, dum non tractabile caelum». His dictis incensum animum inflammavit amore |
|
55 | Óçû ñòûäà ðàçðåøèâ è óì ñîáëàçíÿÿ íàäåæäîé.  õðàìû ñ¸ñòðû èäóò, ê àëòàðÿì ïðèïàäàþò, î ìèðå Ìîëÿò, â æåðòâó çàêëàâ ïî îáðÿäó ÿðîê îòáîðíûõ Ôåáó, Ëèýþ-îòöó è äàþùåé çàêîíû Öåðåðå, Ïðåæäå æå âñåõ — Þíîíå, ÷òî áðàê ìåæ ëþäüìè îñâÿùàåò. |
spemque dedit dubiae menti solvitque pudorem. principio delubra adeunt pacemque per aras exquirunt; mactant lectas de more bidentis legiferae Cereri Phoeboque patrique Lyaeo, Iunoni ante omnis, cui vincla iugalia curae; |
|
60 | Ñîáñòâåííîé äåðæèò ðóêîé Äèäîíà ïðåêðàñíàÿ ÷àøó È âîçëèÿíüå òâîðèò ìåæ ðîãîâ áåëîñíåæíîé òåëèöû Èëè ê îáèëüíûì ñïåøèò àëòàðÿì — ïðåäñòàòü ïðåä áîãàìè, ×òî íè äåíü, îáíîâëÿåò äàðû è ñ æàäíîñòüþ ñìîòðèò  ãðóäü îòâåðñòóþ æåðòâ, óãàäàòü ñòàðàÿñü ïðèìåòû. |
ipsa tenens dextra pateram pulcherrima Dido candentis vaccae media inter cornua fundit aut ante ora deum pinguis spatiatur ad aras, instauratque diem donis, pecudumque reclusis pectoribus inhians spirantia consulit exta. |
|
65 | Ðàçóì ïðîðîêîâ ñëåïîé! ×òî åé, áåçóìèöå, ïîëüçû Â õðàìàõ, â ïûëêèõ ìîëüáàõ? Ïî-ïðåæíåìó ïëàìÿ áóøóåò Â æèëàõ åå, è æèâåò â ãðóäè ñîêðûòàÿ ðàíà. Ææåò Äèäîíó îãîíü, ïî âñåìó èññòóïëåííàÿ áðîäèò Ãîðîäó, ñëîâíî ñòðåëîé óÿçâëåííàÿ äèêàÿ ñåðíà; |
heu vatum ignarae mentes! quid vota furentem, quid delubra iuvant? est mollis flamma medullas interea et tacitum vivit sub pectore volnus. uritur infelix Dido totaque vagatur urbe furens, qualis coniecta cerva sagitta, |
|
70 |  ðîùàõ Êðèòñêèõ ïàñòóõ, çà íåé, áåñïå÷íîé, ãîíÿÿñü, Èçäàëè ðàíèë åå è îñòàâèë â ðàíå æåëåçî, Ñàì íå çíàÿ î òîì; ïî ëåñàì è óùåëüÿì Äèêòåéñêèì Ìå÷åòñÿ ñåðíà, íåñÿ â áîêó ðîêîâóþ òðîñòèíêó. Òî Ýíåÿ âäîëü ñòåí öàðèöà âîäèò, ÷òîá âèäåë |
quam procul incautam nemora inter Cresia fixit pastor agens telis liquitque volatile ferrum nescius; illa fuga silvas saltusque peragrat Dictaeos; haeret lateri letalis harundo. nunc media Aenean secum per moenia ducit |
|
75 | Ãîðîä îòñòðîåííûé îí è ñèäîíñêèõ áîãàòñòâ èçîáèëüå. Òîëüêî íà÷íåò ãîâîðèòü — è òîò÷àñ ãîëîñ ïðåðâåòñÿ… Òî íà çàêàòå îïÿòü ãîñòåé íà ïèð ñîçûâàåò, Áåäíàÿ, ïðîñèò îïÿòü ðàññêàçàòü î Òðîè íåâçãîäàõ, Ïîâåñòü ñëóøàåò âíîâü ñ íåîòðûâíûì, æàäíûì âíèìàíüåì. |
Sidoniasque ostentat opes urbemque paratam incipit effari, mediaque in voce resistit; nunc eadem labente die convivia quaerit, Iliacosque iterum demens audire labores exposcit pendetque iterum narrantis ab ore. |
|
80 | Ïîñëå, êîãäà âñå ãîñòè óéäóò è â íåáå ïîìåðêíåò Ìåñÿö è çâåçäû êî ñíó çîâóò, ñêëîíÿÿñü ê çàêàòó, Ëÿæåò íà ëîæå îíà, ñ êîòîðîãî âñòàë îí, è â äîìå Òèõîì òîñêóåò îäíà, íåðàçëó÷íàÿ ñ íèì è â ðàçëóêå. Òî íà êîëåíè ê ñåáå ñàæàåò Àñêàíèÿ, ñëîâíî |
post ubi digressi, lumenque obscura vicissim luna premit suadentque cadentia sidera somnos, sola domo maeret vacua stratisque relictis incubat. illum absens absentem auditque videtque, aut gremio Ascanium, genitoris imagine capta, |
|
85 | Ñõîäñòâî ñ îòöîì îáìàíóòü ëþáîâü íåñêàçàííóþ ìîæåò. Þíîøè Òèðà ìåæ òåì óïðàæíåíüÿ ñ îðóæüåì çàáûëè, Íà÷àòûõ áàøåí íèêòî è ãàâàíè áîëüøå íå ñòðîèò, Ñòåí íå ãîòîâÿò ê âîéíå: ïðåðâàëèñü ïîâñþäó ðàáîòû, Áðîøåíà, êðåïîñòü ñòîèò, âûðàñòàâøàÿ ïðåæäå äî íåáà. |
detinet, infandum si fallere possit amorem. non coeptae adsurgunt turres, non arma iuventus exercet portusve aut propugnacula bello tuta parant; pendent opera interrupta minaeque murorum ingentes aequataque machina caelo. |
|
90 | Ñòîèëî òîëüêî óçíàòü ãðîìîâåðæöà ñóïðóãå, ÷òî ìó÷èò Çëàÿ Äèäîíó áîëåçíü, ÷òî ìîëâà — íå ïðåãðàäà áåçóìüþ, Òîò÷àñ ê Âåíåðå ñ òàêîé îáðàòèëàñü ðå÷üþ Þíîíà: «Äà, íåìàëóþ âû è äîáû÷ó è ñëàâó ñòÿæàëè — Òû è êðûëàòûé òâîé ñûí; âåëèêî ìîãóùåñòâî âàøå: |
Quam simul ac tali persensit peste teneri cara Iovis coniunx nec famam obstare furori, talibus adgreditur Venerem Saturnia dictis: «egregiam vero laudem et spolia ampla refertis tuque puerque tuus; magnum et memorabile numen, |
|
95 | Æåíùèíó äâîå áîãîâ îäíó ïîáåäèëè êîâàðíî! Âåäîìî ìíå óæ äàâíî, ÷òî íàøèõ ñòåí òû ñòðàøèøüñÿ, ×òî îïàñåíüÿ òåáå Êàðôàãåí âíóøàåò âûñîêèé. Ãäå æå ïðåäåë? Êóäà ïðèâåäóò íàñ ðàñïðè òàêèå? Âå÷íûé íå ëó÷øå ëè ìèð çàêëþ÷èòü, ñêðåïèâ åãî áðàêîì? |
una dolo divum si femina victa duorum est. nec me adeo fallit veritam te moenia nostra suspectas habuisse domos Karthaginis altae. sed quis erit modus, aut quo nunc certamine tanto? quin potius pacem aeternam pactosque hymenaeos |
|
100 | Òû äîñòèãëà âñåãî, ê ÷åìó äóøîþ ñòðåìèëàñü; Æàðêî ïûëàåò ëþáîâü â êðîâè áåçóìíîé Äèäîíû. Áóäåì æå âìåñòå öàðèòü è ñîëüåì âîåäèíî íàðîäû, Ïîðîâíó âëàñòü ðàçäåëèâ; ïîêîðèòñÿ ìóæó-ôðèãèéöó Ïóñòü Äèäîíà è âàì ïðèíåñåò â ïðèäàíîå öàðñòâî». |
exercemus? habes, tota quod mente petisti: ardet amans Dido traxitque per ossa furorem. communem hunc ergo populum paribusque regamus auspiciis; liceat Phrygio servire marito dotalisque tuae Tyrios permittere dextrae». |
|
105 | Íî Âåíåðà, ïîíÿâ, ÷òî êðèâèò Þíîíà äóøîþ, Ðàäè òîãî, ÷òîá â Ëèâèéñêîì êðàþ, íå â Èòàëèè êðåïëî Öàðñòâî, ñêàçàëà â îòâåò: «Íåóæåëè íàéäåòñÿ áåçóìåö, Êòî ïðåäïî÷åë áû ñ òîáîé âðàæäîâàòü è îòâåòèë îòêàçîì? Ëèøü áû Ôîðòóíà áûëà áëàãîñêëîííà ê òîìó, ÷òî ñóëèøü òû! |
Olli (sensit enim simulata mente locutam, quo regnum Italiae Libycas averteret oras) sic contra est ingressa Venus: «quis talia demens abnuat aut tecum malit contendere bello, si modo, quod memoras, factum fortuna sequatur? |
|
110 | Íî ñîìíåâàþñü ÿ â òîì, ñîãëàñÿòñÿ ëü Ñóäüáà è Þïèòåð, ×òîáû ãîðîä îäèí ó òðîÿíöåâ áûë è òèðèéöåâ, Îáà íàðîäà ñëèòü è ñîþç çàêëþ÷èòü ðàçðåøàò ëè? Òû — æåíà, òû ê íåìó ïîäñòóïèòüñÿ âïðàâå ñ ìîëüáàìè, — Òû è íà÷íè, à ÿ çà òîáîé». È ñêàçàëà Þíîíà: |
sed fatis incerta feror, si Iuppiter unam esse velit Tyriis urbem Troiaque profectis miscerive probet populos aut foedera iungi. tu coniunx; tibi fas animum temptare precando. perge, sequar». tum sic excepit regia Iuno: |
|
115 | «Ýòî çàáîòà ìîÿ. Íî âíåìëè́: ÿ ïîâåäàþ êðàòêî, Êàê íàì ëó÷øå ñâåðøèòü òî, ÷åìó ïðåäñòîèò ñîâåðøèòüñÿ. Åõàòü ñîáðàëñÿ Ýíåé ñ Äèäîíîé íåñ÷àñòíîþ âìåñòå Çàâòðà îõîòèòüñÿ â ëåñ, ÷óòü òîëüêî Òèòàí íàä çåìëåþ Âñòàíåò è íî÷è ïîêðîâ ðàñïàõíåò ëó÷àìè ñâîèìè. |
«mecum erit iste labor. nunc qua ratione quod instat confieri possit, paucis, adverte, docebo. venatum Aeneas unaque miserrima Dido in nemus ire parant, ubi primos crastinus ortus extulerit Titan radiisque retexerit orbem. |
|
120 | Òó÷ó, íåñóùóþ ãðàä, ðàçîëüþ íàä íèìè, åäâà ëèøü Êîííûé ðàññûïëåòñÿ ñòðîé, îêðóæàÿ ðîùó îáëàâîé; Áóðþ îáðóøó íà íèõ, âñêîëûõíó âñå íåáî ãðîìàìè. Âñå ðàçáåãóòñÿ âðîçü, çàòåðÿâøèñü âî òüìå íåïðîãëÿäíîé; Âìåñòå â ïåùåðå îäíîé òðîÿíñêèé âîæäü è Äèäîíà |
his ego nigrantem commixta grandine nimbum, dum trepidant alae saltusque indagine cingunt, desuper infundam et tonitru caelum omne ciebo. diffugient comites et nocte tegentur opaca; speluncam Dido dux et Troianus eandem |
|
125 126 |
Ñêðîþòñÿ. Áóäó ÿ òàì, è, òâîå êîëü òâåðäî æåëàíüå, [ß çà óñëóãó òâîþ òåáå îòäàì åå â æåíû,] Òàì ñîâåðøèòñÿ èõ áðàê». Êèôåðåÿ, â ñïîð íå âñòóïàÿ, Ñ íåé ñîãëàñèëàñü, ñìåÿñü íàä åå óëîâêîé êîâàðíîé. Âñòàëà Àâðîðà ìåæ òåì, Îêåàíà ëîíî ïîêèíóâ, |
devenient. adero et, tua si mihi certa voluntas, conubio iungam stabili propriamque dicabo; hic hymenaeus erit». non adversata petenti adnuit atque dolis risit Cytherea repertis. Oceanum interea surgens Aurora reliquit. |
|
130 | Ñ ïåðâûì ëó÷îì èç âîðîò îòáîðíûé îòðÿä âûåçæàåò, Ñåòè, òåíåòà ó âñåõ è ñ øèðîêèìè æàëàìè ïèêè, Ì÷àò ìàññèëèéöû âåðõîì è ïðûãàåò ÷óòêàÿ ñâîðà. Ìåäëèò â ïîêîÿõ ñâîèõ öàðèöà; åå íà ïîðîãå Çíàòü ïóíèéñêàÿ æäåò; â ïóðïóðíîé ñ çîëîòîì ñáðóå |
it portis iubare exorto delecta iuventus; retia rara, plagae, lato venabula ferro, Massylique ruunt equites et odora canum vis. reginam thalamo cunctantem ad limina primi Poenorum exspectant, ostroque insignis et auro |
|
135 | Êîíü çâîíêîíîãèé ãðûçåò óäèëà, óâëàæíåííûå ïåíîé. Âîò â îêðóæåíüå òîëïû ñàìà öàðèöà âûõîäèò: Ïëàù ñèäîíñêèé íà íåé ñ ðàñïèñíîþ êàéìîé; çà ïëå÷àìè — Çâîíêèé êîë÷àí çîëîòîé, â âîëîñàõ çîëîòàÿ ïîâÿçêà, Ïëàòüÿ ïóðïóðíîãî êðàé çîëîòîþ ñêîëîò çàñòåæêîé. |
stat sonipes ac frena ferox spumantia mandit. tandem progreditur magna stipante caterva, Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo. cui pharetra ex auro, crines nodantur in aurum, aurea purpuream subnectit fibula vestem. |
|
140 | Ñëåäîì ôðèãèéöû èäóò, ñðåäü íèõ ëèêóåò Àñêàíèé; Ñàì Ýíåé âïåðåäè, ñìûêàÿ îáà îòðÿäà, Øåñòâóåò, ñïóòíèêîâ âñåõ êðàñîòîé ëèöà çàòìåâàÿ, Ñëîâíî áîã Àïîëëîí, êîãäà îí, õîëîäíûé ïîêèíóâ Êðàé Ëèêèéñêèé è Êñàíô, íà ðîäíîé âîçâðàùàåòñÿ Äåëîñ, |
nec non et Phrygii comites et laetus Iulus incedunt; ipse ante alios pulcherrimus omnis infert se socium Aeneas atque agmina iungit. qualis ubi hibernam Lyciam Xanthique fluenta deserit ac Delum maternam invisit Apollo |
|
145 | Âíîâü õîðîâîäû âåäåò, è ñ øóìîì àëòàðü îêðóæàþò Òîëïû äðèîïîâ, êðèòÿí, àãàòèðñîâ ñ ðàñêðàøåííûì òåëîì; Øåñòâóåò áîã ïî Êèíôñêèì õðåáòàì, âîëíèñòûå êóäðè Ìÿãêîé ëèñòâîé óâåí÷àâ è ñòÿíóâ çîëîòîþ ïîâÿçêîé; Ñòðåëû â êîë÷àíå çâåíÿò… Òàêîé æå ñèëû èñïîëíåí, |
instauratque choros, mixtique altaria circum Cretesque Dryopesque fremunt pictique Agathyrsi; ipse iugis Cynthi graditur mollique fluentem fronde premit crinem fingens atque implicat auro, tela sonant umeris: haud illo segnior ibat |
|
150 | Øåë Ýíåé, è ñèÿëî ëèöî êðàñîòîé íåñêàçàííîé. Òîëüêî ëèøü â äåáðÿõ ëåñíûõ íà ãîðàõ îíè ïîÿâèëèñü, — Ïðÿíóâ ñ âûñîêîé ñêàëû, ïîì÷àëèñü äèêèå êîçû Âíèç ïî õðåáòó; ñ äðóãîé ñòîðîíû ïî îòêðûòûì ïîëÿíàì, Ïûëü ïîäíèìàÿ, ñòàäà ïîáåæàëè áûñòðûõ îëåíåé, |
Aeneas, tantum egregio decus enitet ore. postquam altos ventum in montis atque invia lustra, ecce ferae saxi deiectae vertice caprae decurrere iugis; alia de parte patentis transmittunt cursu campos atque agmina cervi |
|
155 |  ñòðàõå ñáèâøèñü òåñíåé, ÷òîá ðîäíûå ãîðû ïîêèíóòü. Ìàëü÷èê Àñêàíèé âåðõîì íà ëèõîì ñêàêóíå ïî äîëèíàì Áûñòðî ì÷èòñÿ âïåðåä, òî îäíèõ, òî äðóãèõ îáãîíÿÿ. Ñòðàñòíî ìîëèò, ÷òîá âäðóã ïîâñòðå÷àëñÿ ñðåäü ñìèðíûõ æèâîòíûõ Ñ ïåííîþ ïàñòüþ âåïðü èëü ÷òîá ëåâ ñ ãîðû ïîÿâèëñÿ. |
pulverulenta fuga glomerant montisque relinquunt. at puer Ascanius mediis in vallibus acri gaudet equo, iamque hos cursu, iam praeterit illos, spumantemque dari pecora inter inertia votis optat aprum aut fulvum descendere monte leonem. |
|
160 | Ãðîìêèé ðîêîò ìåæ òåì ïîòðÿñ ïîòåìíåâøåå íåáî, ×åðíàÿ òó÷à ïðèøëà, ÷ðåâàòàÿ ãðàäîì è áóðåé. Ñâèòà òèðèéñêàÿ âñÿ, ìîëîäûå òðîÿíöû è ñ íèìè Âíóê Âåíåðû áëàãîé, Äàðäàíà ïðàâíóê, ïîì÷àëèñü Ïî ïîëþ, êðîâà èùà. Ïîáåæàëè ïî êðó÷àì ïîòîêè. |
Interea magno misceri murmure caelum incipit; insequitur commixta grandine nimbus, et Tyrii comites passim et Troiana iuventus Dardaniusque nepos Veneris diversa per agros tecta metu petiere; ruunt de montibus amnes. |
|
165 |  òåìíîé ïåùåðå âäâîåì òðîÿíñêèé âîæäü è Äèäîíà Ñêðûëèñü. Òîò÷àñ Çåìëÿ è Þíîíà, âåðøàùàÿ áðàêè, Ïîäàëè çíàê: îãíÿìè ýôèð, ñîó÷àñòíèê ñîþçà, Âñïûõíóë, è âîïëÿìè íèìô îãëàñèëèñü îêðåñòíûå ãîðû. Ïåðâîé ïðè÷èíîþ áåä è ïåðâûì ê ãèáåëè øàãîì |
speluncam Dido dux et Troianus eandem deveniunt. prima et Tellus et pronuba Iuno dant signum; fulsere ignes et conscius Aether conubiis, summoque ulularunt vertice Nymphae. ille dies primus leti primusque malorum |
|
170 | Áûë òîò äåíü. Çàáûâ î ìîëâå, îá èìåíè äîáðîì, Áîëüøå î òàéíîé ëþáâè íå õî÷åò äóìàòü Äèäîíà: Áðàêîì çîâåò ñâîé ñîþç è ñëîâîì âèíó ïðèêðûâàåò. Òîò÷àñ Ìîëâà ïîíåñëàñü ìåæ ëèâèéöåâ èç ãîðîäà â ãîðîä. Çëà ïðîâîðíåé Ìîëâû íå íàéòè íà ñâåòå èíîãî: |
causa fuit. neque enim specie famave movetur nec iam furtivum Dido meditatur amorem; coniugium vocat; hoc praetexit nomine culpam. Extemplo Libyae magnas it Fama per urbes, Fama, malum qua non aliud velocius ullum. |
|
175 | Êðåïíåò â äâèæåíüå îíà, íàáèðàåò ñèëû â ïîëåòå, Æìåòñÿ ðîáêî ñïåðâà, íî ïîòîì âûðàñòàåò äî íåáà, Õîäèò ñàìà ïî çåìëå, ãîëîâà æå ïðÿ÷åòñÿ â òó÷àõ. Ìàòü-Çåìëÿ, íà áîãîâ ðàçãíåâàâøèñü, ñëåäîì çà Êååì È Ýíêåëàäîì Ìîëâó, êàê ïðåäàíüÿ ãëàñÿò, ïîðîäèëà, |
mobilitate viget virisque adquirit eundo; parva metu primo, mox sese attollit in auras ingrediturque solo et caput inter nubila condit. illam Terra parens, ira inritata deorum, extremam, ut perhibent, Coeo Enceladoque sororem |
|
180 | Íîã áûñòðîòîé åå íàäåëèâ è ðåçâîñòüþ êðûëüåâ. Ñêîëüêî ïåðüåâ íà íåé, ÷óäîâèùíîé, ñòðàøíîé, îãðîìíîé, Ñòîëüêî æå ãëàç èç-ïîä íèõ ãëÿäÿò íåóñûïíî è ñòîëüêî æ ×óòêèõ óøåé ó íåå, ÿçûêîâ è óñò ãîâîðëèâûõ. Ñ øóìîì ëåòàåò Ìîëâà ìåæ çåìëåé è íåáîì âî ìðàêå |
progenuit, pedibus celerem et pernicibus alis, monstrum horrendum, ingens, cui, quot sunt corpore plumae, tot vigiles oculi subter (mirabile dictu), tot linguae, totidem ora sonant, tot subrigit auris. nocte volat caeli medio terraeque per umbram, |
|
185 | Íî÷è, è ñëàäîñòíûé ñîí íèêîãäà åé âåê íå ñìåæàåò; Äíåì, ñëîâíî ñòðàæíèê, ñèäèò íà âåðõóøêå êðîâëè âûñîêîé Èëè íà áàøíå îíà, ãîðîäà óñòðàøàÿ áîëüøèå, Àë÷íà äî êðèâäû è ëæè, íî ïîä÷àñ âåñòíèöà ïðàâäû. Ðàçíûå òîëêè â òå äíè ñðåäü íàðîäîâ îíà ðàññûïàëà, |
stridens, nec dulci declinat lumina somno; luce sedet custos aut summi culmine tecti, turribus aut altis, et magnas territat urbes, tam ficti pravique tenax quam nuntia veri. haec tum multiplici populos sermone replebat |
|
190 | Ðàäîñòíî áûëü íàðàâíå ñ íåáûëèöåé âñåì âîçâåùàÿ: Áóäòî ÿâèëñÿ Ýíåé, ðîæäåííûé îò êðîâè òðîÿíñêîé, Ïðèíÿò Äèäîíîé îí áûë è ëîæà åå óäîñòîåí; Äîëãóþ çèìó òåïåðü îíè ïðîâîäÿò â ðàñïóòñòâå, Öàðñòâà ñâîè ïîçàáûâ â ïëåíó ó ñòðàñòè ïîñòûäíîé. |
gaudens, et pariter facta atque infecta canebat: venisse Aenean, Troiano sanguine cretum, cui se pulchra viro dignetur iungere Dido; nunc hiemem inter se luxu, quam longa, fovere regnorum immemores turpique cupidine captos. |
|
195 | Ëþäÿì âëîæèëà â óñòà áîãèíÿ ãíóñíàÿ ýòè Ðå÷è âåçäå è ê ßðáå-öàðþ íàïðàâèëà ïóòü ñâîé, Âåñòüþ äóøó åìó çàæãëà è ãíåâ ðàñïàëèëà. Öàðü áûë íèìôîé ðîæäåí è Àììîíîì â ñòðàíå ãàðàìàíòîâ; Ñòî ñâÿòèëèù Îòöó îãðîìíûõ â öàðñòâå îáøèðíîì, |
haec passim dea foeda virum diffundit in ora. protinus ad regem cursus detorquet Iarban incenditque animum dictis atque aggerat iras. Hic Hammone satus, rapta Garamantide Nympha, templa Iovi centum latis immania regnis, |
|
200 | Ñòî îí âîçäâèã àëòàðåé è âîçæåã îãîíü íåãàñèìûé, Ñòðàæó áåññìåííóþ ê íèì ïðèñòàâèë è æåðòâåííîé êðîâüþ Ïî÷âó âêðóã íèõ óòó÷íèë è öâåòàìè óêðàñèë ïîðîãè. Öàðü â èññòóïëåíüå äóøè, îñêîðáëåííûé ãîðüêîé ìîëâîþ, Ïåðåä ëèöîì âåëèêèõ áîãîâ ê àëòàðÿì ïðèïàäàÿ, |
centum aras posuit vigilemque sacraverat ignem, excubias divum aeternas; pecudumque cruore pingue solum et variis florentia limina sertis. isque amens animi et rumore accensus amaro dicitur ante aras media inter numina divum |
|
205 | Ðóêè ê íåáó âîçäåâ, ãîðÿ÷î ìîëèë ãðîìîâåðæöà: «Î âñåìîãóùèé Îòåö, òåáå âîçëèÿíèÿ ìàâðû Âëàãîé Ëåíåÿ òâîðÿò, íà ëîæàõ ïåñòðûõ ïèðóÿ. Âèäèøü ëè òû? Èëü ìîëíèé òâîèõ ìû íàïðàñíî ñòðàøèìñÿ? Èëü âñëåïóþ îãíè ñâåðêàþò â íåáå, ïóãàÿ |
multa Iovem manibus supplex orasse supinis: «Iuppiter omnipotens, cui nunc Maurusia pictis gens epulata toris Lenaeum libat honorem, aspicis haec? an te, genitor, cum fulmina torques, nequiquam horremus, caecique in nubibus ignes |
|
210 | Äóøè ëþäåé, è âïóñòóþ ãðåìÿò ðàñêàòû, Þïèòåð? Æåíùèíà, â íàøèõ êðàÿõ áëóæäàâøàÿ, ãîðîä íè÷òîæíûé, Íàì çàïëàòèâ, ñîçäàëà: óñòóïèë ÿ åé áåðåã ïîä ïàøíþ, ß óêàçàë åé, ãäå æèòü, — à îíà ïîòîì îòêàçàëàñü  áðàê ñî ìíîþ âñòóïèòü è âëàñòü âðó÷èëà Ýíåþ |
terrificant animos et inania murmura miscent? femina, quae nostris errans in finibus urbem exiguam pretio posuit, cui litus arandum cuique loci leges dedimus, conubia nostra reppulit ac dominum Aenean in regna recepit. |
|
215 |  öàðñòâå ñâîåì! Ýòîò íîâûé Ïàðèñ ñ ïîëóìóæåñêîé ñâèòîé, Ìèòðîé ôðèãèéñêîé ïðèêðûâ óìàùåííûå êóäðè, âëàäååò Òåì, ÷òî ïîõèòèë ó íàñ! Òàê çà÷åì äàðû â èçîáèëüå  õðàìû òâîè ìû íåñåì è ìå÷òîþ òåøèìñÿ òùåòíîé?» Ýòîé ãîðÿ÷åé ìîëüáå àëòàðü îáíÿâøåãî ñûíà |
et nunc ille Paris cum semiviro comitatu, Maeonia mentum mitra crinemque madentem subnixus, rapto potitur: nos munera templis quippe tuis ferimus famamque fovemus inanem». Talibus orantem dictis arasque tenentem |
|
220 | Âíÿë âñåìîãóùèé è âçîð óñòðåìèë íà ÷åðòîãè öàðèöû È íà ëþáîâíèêîâ äâóõ, î äîáðîé ñëàâå çàáûâøèõ. Òîò÷àñ Ìåðêóðèþ îí òàêîå äàåò ïîâåëåíüå: «Ñûí ìîé, ñòóïàé, Çåôèðîâ çîâè è ê âëàäûêå äàðäàíöåâ Òû íà êðûëüÿõ ñëåòè: îí òåïåðü â Êàðôàãåíå òèðèéñêîì |
audiit Omnipotens, oculosque ad moenia torsit regia et oblitos famae melioris amantis. tum sic Mercurium adloquitur ac talia mandat: «vade age, nate, voca Zephyros et labere pinnis Dardaniumque ducem, Tyria Karthagine qui nunc |
|
225 | Ìåäëèò, çàáûâ îá èíûõ ãîðîäàõ, ñóäüáîé åìó äàííûõ, — Âñå, ÷òî ñêàæó ÿ, åìó îòíåñè òû ñ âåòðîì ïðîâîðíûì: Ìàòü, çà ñûíà ìîëÿ, íå ýòî íàì îáåùàëà È íå çàòåì äâà ðàçà åãî ñïàñàëà îò ãðåêîâ, — Íî ÷òîá Èòàëèåé îí, âåêîâóþ äåðæàâó çà÷àâøåé, |
exspectat fatisque datas non respicit urbes, adloquere et celeris defer mea dicta per auras. non illum nobis genetrix pulcherrima talem promisit Graiumque ideo bis vindicat armis; sed fore, qui gravidam imperiis belloque frementem |
|
230 | Ïðàâèë ñðåäü ãðîìà áîåâ è îò êðîâè Òåâêðà âûñîêîé Ðîä ïðîèçâåë è âåñü ìèð ñâîèì ïîä÷èíèë áû çàêîíàì. Åñëè æ åãî ñàìîãî íå ïðåëüùàåò ïîäâèãîâ ñëàâà, Åñëè òðóäàìè õâàëó îí ñåáå ñíèñêàòü íå æåëàåò, — Âïðàâå ëè ñûíà ëèøèòü îí òâåðäûíü ãðÿäóùåãî Ðèìà? |
Italiam regeret, genus alto a sanguine Teucri proderet, ac totum sub leges mitteret orbem. si nulla accendit tantarum gloria rerum nec super ipse sua molitur laude laborem, Ascanione pater Romanas invidet arces? |
|
235 | ×òî îí çàäóìàë? Çà÷åì ñðåäü âðàæäåáíîãî ïëåìåíè ìåäëèò? Ðàçâå î âíóêàõ ñâîèõ, î Ëàâèíèÿ ïàøíÿõ íå ïîìíèò? Ïóñòü îòïëûâàåò! Âîò âñå, ÷òî îò íàñ åìó âîçâåñòèøü òû!» Òàê îí ìîëâèë, è ñûí, ãîòîâûé èñïîëíèòü íåìåäëÿ Âîëþ îòöà, çîëîòûå íàäåë ñàíäàëèè òîò÷àñ |
quid struit? aut qua spe inimica in gente moratur nec prolem Ausoniam et Lavinia respicit arva? naviget: haec summa est, hic nostri nuntius esto». Dixerat. ille patris magni parere parabat imperio, et primum pedibus talaria nectit |
|
240 | (Êðûëüÿ íà íèõ âûñîêî íàä çåìëåé è íàä ãëàäüþ ìîðñêîþ Íîñÿò ïîâñþäó åãî ñ áûñòðîòîé äóíîâåíèÿ âåòðà); Ïîñëå âçÿë îí ñâîé æåçë, êîòîðûì èç Îðêà âûâîäèò Òåíè áëåäíûå áîã èëü íèçâîäèò èõ â Òàðòàð óãðþìûé, Â ñîí ïîãðóæàåò ëþäåé è ñïÿùèì ãëàçà îòâåðçàåò. |
aurea, quae sublimem alis sive aequora supra seu terram rapido pariter cum flamine portant. tum virgam capit; hac animas ille evocat Orco pallentis, alias sub Tartara tristia mittit, dat somnos adimitque et lumina morte resignat. |
|
245 | Âîò ñðåäü êëóáÿùèõñÿ òó÷ ïîëåòåë îí, æåçëîì ïîãîíÿÿ Âåòðû; ïðåä íèì êðóòûå áîêà è òåìÿ Àòëàíòà: Íåáî ñóðîâûé Àòëàíò ãîëîâîé ïîäïèðàåò ìîãó÷åé, ×åðíûå òó÷è åìó êåäðîíîñíîå òåìÿ âåí÷àþò, Âåòåð è äîæäü åãî áüþò; ïîêðûâàåò øèðîêèå ïëå÷è |
illa fretus agit ventos et turbida tranat nubila. iamque volans apicem et latera ardua cernit Atlantis duri, caelum qui vertice fulcit, Atlantis, cinctum adsidue cui nubibus atris piniferum caput et vento pulsatur et imbri; |
|
250 | Ñíåã ïåëåíîé; ñ ïîäáîðîäêà áåãóò, áóøóÿ, ïîòîêè, Âå÷íûì ñêîâàíà ëüäîì, áîðîäà êîëþ÷àÿ ñòûíåò.  âîçäóõå çàìåð íàä íèì, íà îáà êðûëà îïèðàÿñü, Áîã Êèëëåíñêèé íà ìèã, — è âíîâü, âñòðåïåíóâøèñü âñåì òåëîì, Ê ìîðþ ðèíóëñÿ; òàê íàä âîäîé è íàä áåðåãîì íèçêî |
nix umeros infusa tegit; tum flumina mento praecipitant senis, et glacie riget horrida barba. hic primum paribus nitens Cyllenius alis constitit; hinc toto praeceps se corpore ad undas misit avi similis, quae circum litora, circum |
|
255 | Ïòèöà ìîðñêàÿ êðóæèò áëèç áîãàòûõ ðûáîé óòåñîâ. Òàê æå íåññÿ ñòðåìãëàâ ìåæ çåìëåé è íåáîì, ê ïåñ÷àíûì Ëèâèè ì÷à áåðåãàì, ðàññåêàÿ âåòåð â ïîëåòå, Íèìôû Êèëëåíñêîé ñûí, ïîêèíóâ äåäà-òèòàíà. Õèæèí òèðèéñêèõ åäâà îí êîñíóëñÿ ïîäîøâîé êðûëàòîé, |
piscosos scopulos humilis volat aequora iuxta. haud aliter terras inter caelumque volabat litus harenosum ad Libyae, ventosque secabat materno veniens ab avo Cyllenia proles. Ut primum alatis tetigit magalia plantis, |
|
260 | Ñðàçó Ýíåÿ óçðåë, ÷òî äîìà âîçäâèãàë è òâåðäûíè; Ìå÷ ó íåãî íà áîêó áûë óñûïàí ÿøìîþ æåëòîé, Ïóðïóðîì òèðñêèì íà íåì øåðñòÿíàÿ ïûëàëà íàêèäêà, Âîëüíî ïàäàÿ ñ ïëå÷: áîãàòûé äàð òîò Äèäîíà Âûòêàëà, òêàíü çîëîòûì óêðàñèâ òîíêèì óçîðîì. |
Aenean fundantem arces ac tecta novantem conspicit. atque illi stellatus iaspide fulva ensis erat, Tyrioque ardebat murice laena demissa ex umeris, dives quae munera Dido fecerat, et tenui telas discreverat auro. |
|
265 | Òàê óïðåêàë åãî áîã: «Òû ñåé÷àñ â Êàðôàãåíå âûñîêîì Çäàíèé îïîðû êëàäåøü, âîçâîäèøü ãîðîä ïðåêðàñíûé? Æåíùèíû ðàá, òû çàáûë î öàðñòâå è ïîäâèãàõ ãðîìêèõ? Ñàì ïîâåëèòåëü áîãîâ ñ Îëèìïà ìåíÿ ïîñûëàåò, Êòî ìàíîâåíüåì ñâîèì êîëåáëåò íåáî è çåìëþ; |
continuo invadit: «tu nunc Karthaginis altae fundamenta locas pulchramque uxorius urbem exstruis? heu! regni rerumque oblite tuarum! ipse deum tibi me claro demittit Olympo regnator, caelum et terras qui numine torquet; |
|
270 273 |
Îí ìíå âåëåë ïåðåäàòü ïðèêàçàíüå ñ âåòðîì ïðîâîðíûì: ×òî òû çàäóìàë? Çà÷åì â Ëèâèéñêèõ ìåøêàåøü çåìëÿõ? Åñëè òåáÿ ñàìîãî íå ïðåëüùàåò ïîäâèãîâ ñëàâà, [Åñëè òðóäàìè õâàëó îí ñåáå ñíèñêàòü íå æåëàåò,] Ïîìíè: Àñêàíèé ðàñòåò! Î íàäåæäàõ íàñëåäíèêà Þëà |
ipse haec ferre iubet celeris mandata per auras. quid struis? aut qua spe Libycis teris otia terris? si te nulla movet tantarum gloria rerum nec super ipse tua moliris laude laborem, Ascanium surgentem et spes heredis Iuli |
|
275 | Òû íå çàáóäü: äëÿ íåãî Èòàëèéñêîå öàðñòâî è çåìëè Ðèìà òû äîëæåí äîáûòü». È áîã Êèëëåíñêèé, ïðîìîëâèâ, Ðå÷ü âíåçàïíî ïðåðâàë è ñêðûëñÿ îò ñìåðòíîãî âçîðà, Áûñòðî èñ÷åçíóâ èç ãëàç, ðàñòâîðèâøèñü â âîçäóõå ëåãêîì. Áîãà óâèäåâ, Ýíåé îíåìåë, îõâà÷åí ñìÿòåíüåì, |
respice, cui regnum Italiae Romanaque tellus debentur». tali Cyllenius ore locutus mortalis visus medio sermone reliquit et procul in tenuem ex oculis evanuit auram. At vero Aeneas aspectu obmutuit amens, |
|
280 | Âîëîñû âçäûáèë èñïóã, è ãîëîñ â ãîðëå ïðåñåêñÿ. Æàæäåò ñêîðåå áåæàòü, ïîêèíóòü ìèëûå çåìëè, Ãðîçíûì âåëåíüåì áîãîâ è óïðåêàìè èõ ïîòðÿñåííûé. Ãîðå, ÷òî äåëàòü? È êàê ïîñìååò ê öàðèöå áåçóìíîé Îí îáðàòèòüñÿ òåïåðü? Ñ ÷åãî íà÷íåò ñâîè ðå÷è? |
arrectaeque horrore comae et vox faucibus haesit. ardet abire fuga dulcisque relinquere terras, attonitus tanto monitu imperioque deorum. heu! quid agat? quo nunc reginam ambire furentem audeat adfatu? quae prima exordia sumat? |
|
285 | Ìå÷åòñÿ áûñòðàÿ ìûñëü, òî òóäà, òî ñþäà óñòðåìëÿÿñü, Âûõîäà èùåò â îäíîì è ê äðóãîìó áðîñàåòñÿ òîò÷àñ. Ëó÷øèì åìó íàêîíåö ïîêàçàëîñü òàêîå ðåøåíüå: Îí Ìíåñôåÿ ïðèçâàë è Ñåðãåñòà ñ õðàáðûì Êëîàíòîì, Ôëîò âåëåë ñíàðÿäèòü è ñïóòíèêîâ íà áåðåã òàéíî |
atque animum nunc huc celerem, nunc dividit illuc in partisque rapit varias perque omnia versat. haec alternanti potior sententia visa est: Mnesthea Sergestumque vocat fortemque Serestum, classem aptent taciti sociosque ad litora cogant, |
|
290 | Âñåõ ñîáðàòü è îðóæüå ñíåñòè, — íî ïðè÷èí ïåðåìåíû Íå îòêðûâàòü íèêîìó; à îí, ïîêóäà Äèäîíà Âåðèò åìó è íå æäåò, ÷òî ëþáîâü òàêàÿ ïðåðâåòñÿ, Âûáåðåò âðåìÿ è ñàì ïîïðîáóåò ê íåé ïîäñòóïèòüñÿ, Ìÿã÷å ðå÷ü ïîâåñòè è âñå óëàäèòü. È òåâêðû |
arma parent et, quae rebus sit causa novandis, dissimulent; sese interea, quando optima Dido nesciat et tantos rumpi non speret amores, temptaturum aditus et, quae mollissima fandi tempora, quis rebus dexter modus. ocius omnes |
|
295 | Ñ ðàäîñòüþ áðîñèëèñü âìèã âûïîëíÿòü ïðèêàçàíüÿ Ýíåÿ. Íî, ïðåä÷óâñòâèé ïîëíà è âñåãî îïàñàÿñü, Äèäîíà Õèòðîñòü ðàñêðûëà åãî, — îáìàíóòü âëþáëåííûõ âîçìîæíî ëü? — Áëèçêèé îòúåçä óãàäàâ. È Ìîëâà íå÷åñòèâàÿ òàêæå Åé äîíåñëà, ÷òî ñóäà ñíàðÿæàþò ê îòïëûòüþ òðîÿíöû. |
imperio laeti parent et iussa facessunt. At regina dolos (quis fallere possit amantem?) praesensit motusque excepit prima futuros, omnia tuta timens. eadem impia Fama furenti detulit armari classem cursumque parari. |
|
300 | Ñòàëà ìåòàòüñÿ îíà, ñîâëàäàòü íå â ñèëàõ ñ áåçóìüåì, — Òàê òèàäà ëåòèò, êîãäà, ïðèçûâàÿ ê íà÷àëó Áóéíûõ ïðàçäíåñòâ íî÷íûõ, âûíîñÿò èç õðàìà ñâÿòûíè È â Êèôåðîíñêèõ ëåñàõ âàêõè÷åñêèé êëè÷ ðàçäàåòñÿ. Ñ ðå÷üþ òàêîé íàêîíåö îáðàòèëàñü ê Ýíåþ Äèäîíà: |
saevit inops animi totamque incensa per urbem bacchatur, qualis commotis excita sacris Thyias, ubi audito stimulant trieterica Baccho orgia nocturnusque vocat clamore Cithaeron. tandem his Aenean compellat vocibus ultro: |
|
305 | «Êàê òû íàäåÿòüñÿ ìîã, íå÷åñòèâûé, ñâîå âåðîëîìñòâî Ñêðûòü îò íàñ è îòïëûòü îò íàøåé çåìëè íåçàìåòíî? ×òî æ, íè ëþáîâü, íè ïîæàòèå ðóê, ÷òî ñîþç íàø ñêðåïèëî, Íè æåñòîêàÿ ñìåðòü, ÷òî Äèäîíó æäåò, — íå óäåðæàò Çäåñü òåáÿ? Ñíàðÿæàåøü òû ôëîò è ïîä çèìíåé çâåçäîþ |
«Dissimulare etiam sperasti, perfide, tantum posse nefas tacitusque mea decedere terra? nec te noster amor nec te data dextera quondam nec moritura tenet crudeli funere Dido? quin etiam hiberno moliris sidere classem |
|
310 | Â ìîðå âûéòè ñïåøèøü, íå ñòðàøàñü óðàãàíîâ è âèõðåé? Åñëè áû òû íå â íåâåäîìûé êðàé ê îáèòàëèùàì íîâûì Ïóòü ñâîé äåðæàë è ñòàðèííûé Ïåðãàì ñòîÿë áû äîíûíå, Â Òðîþ ïî áóðíûì ìîðÿì òû áû òàê æå ñòðåìèëñÿ óïðÿìî? Íå îò ìåíÿ ëè áåæèøü? Çàêëèíàþ ñëåçàìè ìîèìè, |
et mediis properas Aquilonibus ire per altum, crudelis? quid? si non arva aliena domosque ignotas peteres, et Troia antiqua maneret, Troia per undosum peteretur classibus aequor? mene fugis? per ego has lacrimas dextramque tuam te |
|
315 | Ïðàâîé ðóêîþ òâîåé, — ÷òî åùå ìíå îñòàëîñü, íåñ÷àñòíîé? — Ëîæåì íàøåé ëþáâè, íåäîïåòîé áðà÷íîþ ïåñíåé: Åñëè ÷åì-íèáóäü ÿ çàñëóæèëà òâîþ áëàãîäàðíîñòü, Åñëè òåáå ÿ áûëà õîòü íåìíîãî ìèëà, — òî îïîìíèñü, ß óìîëÿþ òåáÿ, è íàä äîìîì ãèáíóùèì ñæàëüñÿ. |
(quando aliud mihi iam miserae nihil ipsa reliqui), per conubia nostra, per inceptos hymenaeos, si bene quid de te merui, fuit aut tibi quicquam dulce meum, miserere domus labentis et istam, oro, si quis adhuc precibus locus, exue mentem. |
|
320 | Èç-çà òåáÿ íîìàäîâ öàðÿì, ëèâèéñêèì íàðîäàì, Äàæå òèðèéöàì ìîèì íåíàâèñòíà ñòàëà ÿ; òû æå Ñòûä âî ìíå óãàñèë è ìîþ, ÷òî äî çâåçä âîçíîñèëàñü, Ñëàâó ñãóáèë. Íà êîãî îáðå÷åííóþ ñìåðòè ïîêèíåøü, Ãîñòü ìîé? Ëèøü òàê íàçîâó òîãî, êòî çâàëñÿ ñóïðóãîì! |
te propter Libycae gentes Nomadumque tyranni odere, infensi Tyrii; te propter eundem exstinctus pudor et, qua sola sidera adibam, fama prior. cui me moribundam deseris, hospes, hoc solum nomen quoniam de coniuge restat? |
|
325 | ×òî ìíå ìåäëèòü è æäàòü, ïîêà ýòè ñòåíû ðàçðóøèò Áðàò ìîé Ïèãìàëèîí èëè ïëåííèöåé ßðáû ÿ ñòàíó? Åñëè áû ÿ îò òåáÿ õîòü çà÷àòü ðåáåíêà óñïåëà, Ïðåæäå ÷åì ñêðîåøüñÿ òû! Åñëè á ðÿäîì ñî ìíîþ â ÷åðòîãàõ Ìàëåíüêèé áåãàë Ýíåé è òåáÿ îí ìîã ìíå íàïîìíèòü, — |
quid moror? an mea Pygmalion dum moenia frater destruat aut captam ducat Gaetulus Iarbas? saltem si qua mihi de te suscepta fuisset ante fugam suboles, si quis mihi parvulus aula luderet Aeneas, qui te tamen ore referret, |
|
330 | Òî ñîáëàçíåííîé ñåáå è ïîêèíóòîé ÿ á íå êàçàëàñü». Ìîëâèëà òàê. À îí, Þïèòåðà âîëå ïîñëóøåí, Âçîð îïóñòèë è â äóøå ïîäàâèòü çàáîòó ñòàðàëñÿ. Êðàòêî îí åé îòâå÷àë: «Âñ¸, ÷òî òû ñìîãëà ïåðå÷èñëèòü, Âñå çàñëóãè òâîè îòðèöàòü ÿ íå ñòàíó, öàðèöà. |
non equidem omnino capta ac deserta viderer». Dixerat. ille Iovis monitis immota tenebat lumina et obnixus curam sub corde premebat. tandem pauca refert: «ego te, quae plurima fando enumerare vales, numquam, regina, negabo |
|
335 | Ïîìíèòü áóäó âñåãäà Ýëèññó, ïîêà íå ïîêèíåò Òåëà äóøà è ïîêà î ñåáå ñàìîì íå çàáûë ÿ. Êðàòêî î äåëå ñêàæó: òû íå äóìàé, ÷òî ÿ âåðîëîìíî, Òàéíî õîòåë óáåæàòü; è íà áðà÷íûé ôàêåë ñâÿùåííûé Íå ïðèòÿçàë íèêîãäà, è â ñîþç ñ òîáîé íå âñòóïàë ÿ. |
promeritam, nec me meminisse pigebit Elissae, dum memor ipse mei, dum spiritus hos regit artus. pro re pauca loquar. neque ego hanc abscondere furto speravi (ne finge) fugam, nec coniugis umquam praetendi taedas aut haec in foedera veni. |
|
340 | Åñëè áû ìíå ðàçðåøèëà ñóäüáà ïîâåëèòåëåì æèçíè Ñîáñòâåííîé áûòü è òðóäû èçáèðàòü ïî ñîáñòâåííîé âîëå, — ß áû èõ Òðîå ðîäíîé, ãäå ïîêîÿòñÿ áëèçêèõ îñòàíêè, Ïðåæäå âñåãî ïîñâÿòèë, è äâîðåö Ïðèàìà ñòîÿë áû, È äëÿ ñîãðàæäàí ìîèõ ïîáåæäåííûõ Ïåðãàì ÿ âîçäâèã áû. |
me si fata meis paterentur ducere vitam auspiciis et sponte mea componere curas, urbem Troianam primum dulcisque meorum reliquias colerem, Priami tecta alta manerent, et recidiva manu posuissem Pergama victis. |
|
345 | Íî ëèøü â Èòàëèþ íàñ Àïîëëîí ïîñûëàåò Ãðèíèéñêèé, Òîëüêî â Èòàëèþ ïëûòü âåëèò Ëèêèéñêèé îðàêóë: Òàì è ëþáîâü, è îòå÷åñòâî òàì! Åñëè âèä Êàðôàãåíà Ðàäóåò âçîð òâîé è ìèë ôèíèêèÿíêå ãîðîä ëèâèéñêèé, — Êàê íå ïîçâîëèòü è íàì â Àâçîíèéñêîì êðàþ ïîñåëèòüñÿ? |
sed nunc Italiam magnam Gryneus Apollo, Italiam Lyciae iussere capessere sortes; hic amor, haec patria est. si te Karthaginis arces Phoenissam Libycaeque aspectus detinet urbis, quae tandem Ausonia Teucros considere terra |
|
350 | Çà́ ìîðåì öàðñòâî èñêàòü è òåâêðû ïðàâî èìåþò! Êàæäûé ðàç, êîãäà íî÷ü îêóòàåò ñóìðàêîì âëàæíûì Çåìëþ è ñâåòî÷è çâåçä çàãîðÿòñÿ, — ñòàðöà Àíõèçà Òåíü òðåâîæíàÿ ìíå ïðåäñòàåò â ñíîâèäåíüÿõ ñ óêîðîì. Þëà îáèäà ìåíÿ ãíåòåò: Ãåñïåðèéñêîãî öàðñòâà |
invidia est? et nos fas extera quaerere regna. me patris Anchisae, quotiens umentibus umbris nox operit terras, quotiens astra ignea surgunt, admonet in somnis et turbida terret imago; me puer Ascanius capitisque iniuria cari, |
|
355 | ß ëèøàþ åãî è ñóäüáîé îáåùàííûõ ïàøåí. Íûíå è âåñòíèê áîãîâ, ñàìèì Þïèòåðîì ïîñëàí, Ñ âåòðîì ïðîâîðíûì ñëåòåâ, — òîáîé è ìíîþ êëÿíóñü ÿ! — Ìíå ïîâåëåíüå ïðèíåñ. Ñðåäü áåëà äíÿ ÿ óâèäåë Áîãà, è ãîëîñ åãî ñâîèìè ñëûøàë óøàìè. |
quem regno Hesperiae fraudo et fatalibus arvis. nunc etiam interpres divum, Iove missus ab ipso (testor utrumque caput), celeris mandata per auras detulit; ipse deum manifesto in lumine vidi intrantem muros vocemque his auribus hausi. |
|
360 | Òàê ïåðåñòàíü æå ñåáÿ è ìåíÿ ïðè÷èòàíüÿìè ìó÷èòü. ß íå ïî âîëå ñâîåé ïëûâó â Èòàëèþ». Ìîëâèë îí òàê. À îíà íà Ýíåÿ ìîë÷à ãëÿäåëà, Âçãëÿäîì âðàæäåáíûì åãî ñ ãîëîâû äî íîã èçìåðÿÿ, È íàêîíåö, íå ñòåðïåâ, åìó îòâåòèëà â ãíåâå: |
desine meque tuis incendere teque querellis. Italiam non sponte sequor». Talia dicentem iamdudum aversa tuetur, huc illuc volvens oculos, totumque pererrat luminibus tacitis et sic accensa profatur: |
|
365 | «Íåò, íå áîãèíè òû ñûí, è ðîä òâîé íå îò Äàðäàíà, Êðó÷è Êàâêàçà òåáÿ, âåðîëîìíûé, íà ñâåò ïîðîäèëè,  ÷àùàõ Ãèðêàíñêèõ òû áûë òèãðèöåé âñêîðìëåí ñâèðåïîé! ×òî æå, ñìîë÷àòü ìíå ñåé÷àñ, îæèäàÿ áîëüøåé îáèäû? Ðàçâå îò ñëåç ìîèõ îí çàñòîíàë? Èëè âçîðû ïîòóïèë? |
«nec tibi diva parens, generis nec Dardanus auctor, perfide, sed duris genuit te cautibus horrens Caucasus, Hyrcanaeque admorunt ubera tigres. nam quid dissimulo aut quae me ad maiora reservo? num fletu ingemuit nostro? num lumina flexit? |
|
370 | Ðàçâå ìåíÿ ïîæàëåë? Ðàçâå, òðîíóò ëþáîâüþ, çàïëàêàë? Åñòü ëè æåñòîêîñòü ñòðàøíåé? Óæåëü öàðèöà Þíîíà, Ñûí Ñàòóðíà óæåëü ðàâíîäóøíî ñìîòðÿò íà ýòî? Âåðèòü íåëüçÿ íèêîìó! Áåçóìíàÿ, ñ íèì ðàçäåëèëà Öàðñòâî ÿ, ïîäîáðàâ çàíåñåííîãî íà́ áåðåã áóðåé, |
num lacrimas victus dedit aut miseratus amantem est? quae quibus anteferam? iam iam nec maxima Iuno nec Saturnius haec oculis pater aspicit aequis. nusquam tuta fides. eiectum litore, egentem excepi et regni demens in parte locavi; |
|
375 | Ôëîò âåðíóëà åìó è äðóçåé, îò ñìåðòè ñïàñåííûõ. Ãîðå! Ñ ãíåâîì íåò ñèë ñîâëàäàòü! Òàê, çíà÷èò, Ëèêèéñêèé Ãîíèò îðàêóë òåáÿ, è Ôåá, è, Þïèòåðîì ïîñëàí, Âåñòíèê áîãîâ ïîâåëåíüÿ ïðèíåñ æåñòîêèå ñ íåáà? Ïðàâî, çàáîòà î âàñ íå äàåò è âñåâûøíèì ïîêîÿ! |
amissam classem, socios a morte reduxi. heu! furiis incensa feror: nunc augur Apollo, nunc Lyciae sortes, nunc et Iove missus ab ipso interpres divum fert horrida iussa per auras. scilicet is superis labor est, ea cura quietos |
|
380 | ×òî æ, ÿ òåáÿ íå äåðæó è ñîãëàñíà ñî âñåì, ÷òî ñêàçàë òû! Ì÷èñü, óïëûâàé, óáåãàé, èùè â Èòàëèè öàðñòâà! Âåðþ: íàéäåøü òû êîíåö ñðåäü äèêèõ ñêàë, åñëè òîëüêî Áëàãî÷åñòèâûõ áîãîâ íå ñâåðãíóòà âëàñòü, — è Äèäîíû Èìÿ íå ðàç íàçîâåøü. À ÿ ïðåñëåäîâàòü áóäó |
sollicitat. neque te teneo neque dicta refello: i, sequere Italiam ventis, pete regna per undas. spero equidem mediis, si quid pia numina possunt, supplicia hausurum scopulis et nomine Dido saepe vocaturum. sequar atris ignibus absens |
|
385 | Ñ ôàêåëîì ÷åðíûì òåáÿ; êîãäà æå òåëî ñ äóøîþ Õëàäíàÿ ñìåðòü ðàçëó÷èò, — ñ òîáîþ òåíü ìîÿ áóäåò, Ê ìàíàì ìîèì ìîëâà äîëåòèò î êàðå Ýíåÿ!» Òóò ïðåðâàëà ñâîþ ðå÷ü, îáåññèëåâ âíåçàïíî, öàðèöà, Áðîñèëàñü ïðî÷ü, îò ñâåòà ñïåøà óêðûòüñÿ, ïîêèíóâ |
et, cum frigida mors anima seduxerit artus, omnibus umbra locis adero. dabis, improbe, poenas. audiam et haec Manis veniet mihi fama sub imos». his medium dictis sermonem abrumpit et auras aegra fugit seque ex oculis avertit et aufert, |
|
390 |  ñòðàõå Ýíåÿ, õîòü åé îí î ìíîãîì ñêàçàòü ñîáèðàëñÿ. Íî ïîäõâàòèëè åå ïîíèêøåå òåëî ñëóæàíêè,  äàëüíèé ÷åðòîã îòíåñëè, óëîæèëè íà ìÿãêîå ëîæå. Áëàãî÷åñòèâûé Ýíåé, ïîäàâëÿÿ â ñåðäöå æåëàíüå Áîëü óñïîêîèòü åå è óíÿòü óòåøåíüåì òðåâîãó, |
linquens multa metu cunctantem et multa volentem dicere. suscipiunt famulae conlapsaque membra marmoreo referunt thalamo stratisque reponunt. At pius Aeneas, quamquam lenire dolentem solando cupit et dictis avertere curas, |
|
395 | Ãîðüêî ñòîíàë îò ëþáâè, êîëåáàâøåé ñëàáóþ äóøó; Âñå æå, âåëåíüÿì áîãîâ ïîâèíóÿñü, ôëîò îçèðàë îí. Òåâêðû ñïåøàò ìåæäó òåì êîðàáëè âûñîêèå ñäâèíóòü Ñ áåðåãà, — è íà âîëíàõ çàêà÷àëèñü ñìîëåíûå äíèùà. Èç ëåñó âåñëà íåñóò, îò ëèñòâû íå î÷èñòèâøè áðåâíà: |
multa gemens magnoque animum labefactus amore, iussa tamen divum exsequitur classemque revisit. tum vero Teucri incumbunt et litore celsas deducunt toto navis. natat uncta carina, frondentisque ferunt remos et robora silvis |
|
400 | Ïëûòü íå òåðïèòñÿ âñåì. Ê ìîðþ òåâêðû áåãóò, ñî âñåõ ñòåêàþòñÿ óëèö; Òàê æå, êîãäà ìóðàâüè ñîáèðàþò çåðíà óñåðäíî, Ïîìíÿ î ñêóäíîé çèìå, è â æèëèùà ñíîñÿò çàïàñû, Ïî ïîëþ ÷åðíûé ñòðîé èäåò è ïî óçêîé òðîïèíêå |
infabricata fugae studio. migrantis cernas totaque ex urbe ruentis. ac veluti ingentem formicae farris acervum cum populant hiemis memores tectoque reponunt; it nigrum campis agmen, praedamque per herbas |
|
405 | Òàùèò äîáû÷ó ìåæ òðàâ: îäíè, òîëêàÿ ïëå÷àìè, Êðóïíîå êàòÿò çåðíî, ïîäãîíÿþò ëåíèâûõ äðóãèå Èëü ñîáèðàþò ðÿäû, — è êèïèò íà äîðîæêå ðàáîòà. ×òî æå âûíåñëà òû, Äèäîíà, âñå ýòî âèäÿ? Êàê òû ñòîíàëà, êîãäà ñ âûñîòû òâåðäûíè ãëÿäåëà |
convectant calle angusto; pars grandia trudunt obnixae frumenta umeris, pars agmina cogunt castigantque moras; opere omnis semita fervet. quis tibi tum, Dido, cernenti talia sensus, quosve dabas gemitus, cum litora fervere late |
|
410 | Íà́ áåðåã, ãäå ó òåáÿ íà ãëàçàõ ðàáîòà êèïåëà, Ãäå íàä âîäîþ ãóäåë òîëïû íåðàçáîð÷èâûé ãîìîí? Çëàÿ ëþáîâü, ê ÷åìó òîëüêî òû ñåðäöà́ íå ïðèíóäèøü! Âíîâü ïðèõîäèòñÿ åé ìîëèòü ñî ñëåçàìè Ýíåÿ, Ãîðäîñòü ñìèðÿÿ â äóøå âî èìÿ ëþáâè è æåëàÿ |
prospiceres arce ex summa, totumque videres misceri ante oculos tantis clamoribus aequor! improbe Amor, quid non mortalia pectora cogis! ire iterum in lacrimas, iterum temptare precando cogitur et supplex animos summittere amori, |
|
415 | Ñðåäñòâà âñå èñïûòàòü — ÷òîáû ñìåðòü ïðèíÿòü íå íàïðàñíî. «Àííà, òû âèäèøü, áåãóò îòîâñþäó íà́ áåðåã òåâêðû, Âñå ñîáðàëèñü, è âåòåð ê ñåáå ïàðóñà ïðèçûâàþò; Êàæäîìó ñóäíó êîðìó óêðàøàþò âåíêîì ìîðåõîäû. Åñëè áû òîëüêî, ñåñòðà, æäàëà ÿ ãîðå òàêîå, — |
ne quid inexpertum frustra moritura relinquat. «Anna, vides toto properari litore circum; undique convenere; vocat iam carbasus auras, puppibus et laeti nautae imposuere coronas. hunc ego si potui tantum sperare dolorem, |
|
420 | Ëåã÷å áû âñå ÿ ñíåñëà; à òåïåðü òû ïðîñüáó íåñ÷àñòíîé Âûïîëíè, Àííà, îäíó: ïî÷èòàë âñåãäà âåðîëîìíûé Òîëüêî òåáÿ, äîâåðÿë ëèøü òåáå îí òàéíûå ìûñëè; Çíàåøü òû, êàê è êîãäà ê íåìó ïîäñòóïèòüñÿ âîçìîæíî, — Òû è ïîéäè, è ìîëè âðàãà íàäìåííîãî, Àííà: |
et perferre, soror, potero. miserae hoc tamen unum exsequere, Anna, mihi: solam nam perfidus ille te colere, arcanos etiam tibi credere sensus; sola viri mollis aditus et tempora noras. i, soror, atque hostem supplex adfare superbum. |
|
425 | Âìåñòå ñ äàíàéöàìè ÿ íå äàâàëà êëÿòâû â Àâëèäå Âåñü òðîÿíñêèé íàðîä èñòðåáèòü, è ê Ïåðãàìó íå ñëàëà ß êîðàáëåé, è Àíõèçà-îòöà íå òðåâîæèëà ïðàõà: ×òî æ íåïðåêëîííûé ñâîé ñëóõ îí ê ìîëüáàì ñêëîíèòü íå æåëàåò? ×òî îí ñïåøèò? Ïóñòü âîçëþáëåííîé äàñò ïîñëåäíèé ïîäàðîê: |
non ego cum Danais Troianam exscindere gentem Aulide iuravi classemve ad Pergama misi, nec patris Anchisae cineres Manisve revelli; cur mea dicta negat duras demittere in auris? quo ruit? extremum hoc miserae det munus amanti: |
|
430 | Ïóñòü ïîäîæäåò ïîïóòíûõ âåòðîâ è ëåãêîé äîðîãè. ß íå ïðîøó, ÷òîáû îí áûë ñîþçó íàøåìó âåðåí, ×òîá íàâñåãäà ïðåíåáðåã â ïðåêðàñíîì Ëàöèè öàðñòâîì, — Æàëêîé îòñðî÷êè ïðîøó, ÷òîá óòèõíóòü óñïåëî áåçóìüå, ×òîáû ñòðàäàòü íàó÷èëè ìåíÿ, ïîáåæäåííóþ, ñóäüáû. |
exspectet facilemque fugam ventosque ferentis. non iam coniugium antiquum, quod prodidit, oro, nec pulchro ut Latio careat regnumque relinquat; tempus inane peto, requiem spatiumque furori, dum mea me victam doceat fortuna dolere. |
|
435 | Ñæàëüñÿ, ìîëþ, íàä ñåñòðîé, îêàæè ìíå ïîñëåäíþþ ìèëîñòü, Áóäó òåáå çà íåå áëàãîäàðíà äî ñìåðòíîãî ÷àñà». Òàê óìîëÿëà îíà, è ìîëüáû åå ñëåçíûå Àííà Âíîâü è âíîâü ê Ýíåþ íåñëà — íî íå òðîíóëè ðå÷è Ñêîðáíîå ñåðäöå åãî, è ïðîñüáàì ñëåçíûì íå âíÿë îí: |
extremam hanc oro veniam (miserere sororis); quam mihi cum dederit, cumulatam morte remittam». Talibus orabat, talisque miserrima fletus fertque refertque soror. sed nullis ille movetur fletibus, aut voces ullas tractabilis audit; |
|
440 | Ñëóõ ñêëîíèòü íå âåëèò åìó áîã è ñóäüáà çàïðåùàåò. Òàê íàïàäàþò ïîðîé íà ñòîëåòíèé äóá óçëîâàòûé Âåòðû ñ àëüïèéñêèõ âåðøèí: òî îòòóäà ì÷à, òî îòñþäà, Ñïîðÿò îíè, êòî ñêîðåé ïîâàëèòü âåëèêàíà ñóìååò, Ñòâîë ñêðèïèò, íî, õîòü ëèñò îáëåòàåò ñ êîëåáëåìûõ âåòîê, |
fata obstant, placidasque viri deus obstruit auris. ac velut annoso validam cum robore quercum Alpini Boreae nunc hinc nunc flatibus illinc eruere inter se certant; it stridor, et altae consternunt terram concusso stipite frondes; |
|
445 | Äóá íà ñêàëå íåðóøèìî ñòîèò: íàñòîëüêî æå â íåäðà Êîðíè óõîäÿò åãî, íàñêîëüêî âîçíîñèòñÿ êðîíà. Òàê æå ñî âñåõ ñòîðîí ïîäñòóïàþò ñ ðå÷àìè ê ãåðîþ, Òÿæêèå äóøó òîìÿò çàáîòû è äóìû, íî âñå æå Äóõ íåïðåêëîíåí åãî, è íàïðàñíî êàòÿòñÿ ñëåçû. |
ipsa haeret scopulis et, quantum vertice ad auras aetherias, tantum radice in Tartara tendit: haud secus adsiduis hinc atque hinc vocibus heros tunditur, et magno persentit pectore curas; mens immota manet, lacrimae volvuntur inanes. |
|
450 |  ãîðå Äèäîíà ìåæ òåì, óñòðàøåííàÿ ðîêîì ãðÿäóùèì, Ñìåðòü çâàëà, íå â ñèëàõ ñìîòðåòü íà êóïîë íåáåñíûé. Âñå ïîáóæäàåò åå èñïîëíèòü çàìûñåë ñòðàøíûé, Ñâåò ïîêèíóòü ñêîðåé. Íà àëòàðü äàðû âîçëàãàÿ, Âäðóã óâèäàëà îíà, êàê ÷åðíååò ñâÿùåííàÿ âëàãà, |
Tum vero infelix fatis exterrita Dido mortem orat; taedet caeli convexa tueri. quo magis inceptum peragat lucemque relinquat, vidit, turicremis cum dona imponeret aris, (horrendum dictu!) latices nigrescere sacros |
|
455 | Êàê â çëîâåùóþ êðîâü âîçëèÿíèé âèíî îáðàòèëîñü (Äàæå ñåñòðå íå ñêàçàëà î òîì âèäåíüå Äèäîíà). Áûë â ÷åðòîãàõ åå ïîñâÿùåííûé ñóïðóãó Ñèõåþ Õðàì, êîòîðûé îíà ñ îñîáûì ÷òèëà óñåðäüåì, ßðêîé åãî óêðàøàëà ëèñòâîé è áåëîþ øåðñòüþ; |
fusaque in obscenum se vertere vina cruorem. hoc visum nulli, non ipsi effata sorori. praeterea fuit in tectis de marmore templum coniugis antiqui, miro quod honore colebat, velleribus niveis et festa fronde revinctum; |
|
460 | Íî÷üþ, êîãäà âñÿ çåìëÿ îáúÿòà òüìîþ, èç õðàìà Ãîëîñ ïîñëûøàëñÿ åé è çîâ óñîïøåãî ìóæà. ×àñòî íà êðîâëå äâîðöà çàâîäèë ïîõîðîííóþ ïåñíþ Ôèëèí, è ãîëîñ åãî ïðîòÿæíî ïëàêàë âî ìðàêå. Âñïîìíèëà òàêæå îíà è î ïðåæíèõ âåùàíüÿõ ïðîðîêîâ, |
hinc exaudiri voces et verba vocantis visa viri, nox cum terras obscura teneret; solaque culminibus ferali carmine bubo saepe queri et longas in fletum ducere voces; multaque praeterea vatum praedicta priorum |
|
465 | Åé ñóëèâøèõ áåäó, è âñå âðåìÿ â åå ñíîâèäåíüÿõ Ãíàëñÿ ñâèðåïûé Ýíåé çà áåçóìíîé öàðèöåé, îíà æå, Áðîøåíà âñåìè, îäíà, áðåëà ïî äëèííîé äîðîãå, Äîëãî-äîëãî èùà òèðèéöåâ â ïîëå ïóñòûííîì. Òàê æå âèäèò Ïåíôåé Ýâìåíèä ðÿäû â èññòóïëåíüå, |
terribili monitu horrificant. agit ipse furentem in somnis ferus Aeneas; semperque relinqui sola sibi, semper longam incomitata videtur ire viam et Tyrios deserta quaerere terra: Eumenidum veluti demens videt agmina Pentheus, |
|
470 | Ñîëíöà äâà â íåáåñàõ è ãîðîäà äâà ñåìèâðàòíûõ, Òàê æå ïî ñöåíå áåæèò Àãàìåìíîíà ñûí, çà êîòîðûì Ãîíèòñÿ ñ ôàêåëîì ìàòü è çìåé â ðóêå ïîäíèìàåò; Ì÷èòñÿ Îðåñò — íî ñèäÿò íà ïîðîãå ìñòÿùèå Äèðû. Ñëîìëåííîé áîëüþ äóøå íå ïîä ñèëó áîðîòüñÿ ñ áåçóìüåì: |
et solem geminum et duplices se ostendere Thebas, aut Agamemnonius scaenis agitatus Orestes armatam facibus matrem et serpentibus atris cum fugit, ultricesque sedent in limine Dirae. Ergo ubi concepit furias evicta dolore |
|
475 | Òâåðäî ðåøèëàñü íà ñìåðòü è âûáðàëà âòàéíå öàðèöà Ñìåðòè ñïîñîá è ÷àñ, íî, çà ìíèìûì ñïîêîéñòâèåì ïðÿ÷à Çàìûñåë ñâîé îò ñåñòðû, åé ñêàçàëà ñ íàäåæäîé ïðèòâîðíîé: «Àííà, ÿ ñðåäñòâî íàøëà, — ïîðàäóéñÿ âìåñòå ñî ìíîþ, — Êàê åãî ìíå âåðíóòü èëü îò ýòîé èçáàâèòüñÿ ñòðàñòè. |
decrevitque mori, tempus secum ipsa modumque exigit, et maestam dictis adgressa sororem consilium voltu tegit ac spem fronte serenat: «inveni, germana, viam (gratare sorori), quae mihi reddat eum vel eo me solvat amantem. |
|
480 | Òàì, ãäå òå÷åò Îêåàí è â íåãî ïîãðóæàåòñÿ ñîëíöå, Ìåñòî åñòü íà êðàþ Ýôèîïñêîé çåìëè, ãäå îãðîìíûé Äåðæèò Àòëàíò íà ìîãó÷èõ ïëå÷àõ íåáîñâîä ìíîãîçâåçäíûé. Ìíå óêàçàëè, ÷òî òàì æèâåò ìàññèëèÿíêà-æðèöà, Õðàì Ãåñïåðèä îõðàíÿëà îíà è êîðìèëà äðàêîíà, |
Oceani finem iuxta solemque cadentem ultimus Aethiopum locus est, ubi maximus Atlas axem umero torquet stellis ardentibus aptum: hinc mihi Massylae gentis monstrata sacerdos, Hesperidum templi custos, epulasque draconi |
|
485 | Òàêæå ïëîäû ñòåðåãëà íà âåòâÿõ ñâÿùåííûõ äåðåâüåâ, Ìåä âîçëèâàëà è ñîê ñíîòâîðíûé àëîãî ìàêà. Æðèöà ñóëèò îò ëþáâè çàêëèíàíüÿìè äóøó èçáàâèòü Èëü, êîëü çàõî÷åò, âñåëèòü çàáîòû òÿæêèå â ñåðäöå; Ðåê òå÷åíüå îíà îñòàíîâèò, è çâåçä îáðàùåíüå |
quae dabat et sacros servabat in arbore ramos, spargens umida mella soporiferumque papaver. haec se carminibus promittit solvere mentes quas velit, ast aliis duras immittere curas; sistere aquam fluviis et vertere sidera retro; |
|
490 | Âñïÿòü ïîâåðíåò, è â íî÷è èç Îðêà âûçîâåò òåíè, Çåìëþ çàñòàâèò ñòîíàòü è âÿçû ñïóñêàòüñÿ ïî ñêëîíàì. Áîãè ñâèäåòåëè ìíå, òâîåé ãîëîâîþ êëÿíóñü ÿ, ×òî ïðîòèâ âîëè, ñåñòðà, ê âîëøáå ïðèáåãàþ è ÷àðàì. Âòàéíå ñëîæè òû êîñòåð âî äâîðöå ïîä íåáîì îòêðûòûì, |
nocturnosque movet Manis; mugire videbis sub pedibus terram et descendere montibus ornos. testor, cara, deos et te, germana, tuumque dulce caput, magicas invitam accingier artis. tu secreta pyram tecto interiore sub auras |
|
495 | Ìóæà îðóæüå, ÷òî îí ïîâåñèë â íàøåì ÷åðòîãå, Âñå îäåæäû åãî è ìåíÿ ïîãóáèâøåå ëîæå Áðà÷íîå òû íà êîñòåð ïîëîæè: óíè÷òîæèòü îòðàäíî Âñå, ÷òî íàïîìíèò î íåì, äà è æðèöà òàê ïðèêàçàëà». Âûìîëâèâ, ñìîëêëà îíà, è ïîêðûëèñü áëåäíîñòüþ ùåêè. |
erige et arma viri, thalamo quae fixa reliquit impius, exuviasque omnis lectumque iugalem, quo perii, superimponas; abolere nefandi cuncta viri monumenta iuvat, monstratque sacerdos». haec effata silet; pallor simul occupat ora. |
|
500 | Àííà ïîíÿòü íå ìîãëà, ÷òî ñêðûòü ïîãðåáåíüå Äèäîíû Äîëæåí ñòðàííûé îáðÿä, íå æäàëà, ÷òî ñåñòðà, îáåçóìåâ, Ìó÷èòüñÿ áóäåò ñèëüíåé, ÷åì ïîñëå ñìåðòè Ñèõåÿ. Âñå èñïîëíÿåò îíà. Âîò ïîñðåäèíå äâîðöà ïîä îòêðûòûì íåáîì âûñîêèé |
non tamen Anna novis praetexere funera sacris germanam credit, nec tantos mente furores concipit aut graviora timet quam morte Sychaei. ergo iussa parat. At regina, pyra penetrali in sede sub auras |
|
505 | Ñëîæåí êîñòåð èç ñìîëèñòûõ âåòâåé è ïîëåíüåâ äóáîâûõ, Âåñü ïëåòåíèöàìè îí è ëèñòâîé ïîãðåáàëüíîé óêðàøåí. Ñâåðõó íà ëîæå êëàäåò, î ãðÿäóùåì çíàÿ, öàðèöà Ïëàòüå Ýíåÿ, è ìå÷, è îáðàç, îòëèòûé èç âîñêà, Âêðóã ñòîÿò àëòàðè. Ðàñïóñòèâøè âîëîñû, æðèöà |
erecta ingenti taedis atque ilice secta, intenditque locum sertis et fronde coronat funerea; super exuvias ensemque relictum effigiemque toro locat, haud ignara futuri. stant arae circum et crinis effusa sacerdos |
|
510 | Ñòî ïðèçûâàåò áîãîâ è òðèæäû êëè÷ ïîâòîðÿåò, Õàîñ çîâåò è Ýðåá ñ òðåõëèêîé Äèàíîé-Ãåêàòîé, Ìíèìîé Àâåðíà âîäîé êðîïèò îáèëüíî ÷åðòîãè, Òðàâû áåðåò, ÷òî ìåäíûì ñåðïîì ïðè ëóíå íà ïîëÿíàõ Ñðåçàëà â ïîëíîì öâåòó, ÿäîâèòûì íàëèòûå ñîêîì, |
ter centum tonat ore deos, Erebumque Chaosque tergeminamque Hecaten, tria virginis ora Dianae. sparserat et latices simulatos fontis Averni; falcibus et messae ad lunam quaeruntur aënis pubentes herbae nigri cum lacte veneni; |
|
515 | Òàêæå íàðîñò, ÷òî ñî ëáà æåðåáåíêà òîò÷àñ ïî ðîæäåíüå Ñîðâàí, ÷òîá ìàòü óïðåäèòü. Ðÿäîì öàðèöà ñòîèò, ìóêó́ ñâÿùåííóþ äåðæèò, Íîãó ðàçóâøè îäíó, ðàñïóñòèâ íà îäåæäå çàâÿçêè; Ê ñìåðòè ãîòîâà, çîâåò â ñâèäåòåëè çâåçäû, êîòîðûì |
quaeritur et nascentis equi de fronte revolsus et matri praereptus amor. ipsa mola manibusque piis altaria iuxta, unum exuta pedem vinclis, in veste recincta, testatur moritura deos et conscia fati |
|
520 | Âåäîìî âñå, è ìîëèò áîãîâ, — åñëè áîã ñïðàâåäëèâûé Ìñòèò âåðîëîìíûì â ëþáâè è ïå÷åòñÿ î òåõ, êòî îáìàíóò. Íî÷ü îïóñòèëàñü, è ñîí óñïîêîèë òåëà óòîìëåííûõ Ñìåðòíûõ ïî âñåé çåìëå; óñíóëè ðîùè, óòèõëè Âîëíû ñâèðåïûõ ìîðåé; ïîëïóòè ïðîëåòåëè ñâåòèëà, |
sidera; tum, si quod non aequo foedere amantis curae numen habet iustumque memorque, precatur. Nox erat, et placidum carpebant fessa soporem corpora per terras, silvaeque et saeva quierant aequora, cum medio volvuntur sidera lapsu, |
|
525 528 |
Ñìîëêëè ëóãà, è ïîëÿ, è ñòàäà, è ïåñòðûå ïòèöû, ×òî íà ïðîñòîðå îçåð è â êóñòàðíèêàõ ÷àñòûõ ãíåçäÿòñÿ: Âñåõ ìîë÷àëèâàÿ íî÷ü â ãëóáîêèé ñîí ïîãðóçèëà. [Ñáðîñèâ çàáîòû ñ äóøè è áðåìÿ òðóäîâ ïîçàáûâøè,] Òîëüêî öàðèöà îäíà íè íà ìèã íå ìîæåò çàáûòüñÿ |
cum tacet omnis ager, pecudes pictaeque volucres, quaeque lacus late liquidos, quaeque aspera dumis rura tenent, somno positae sub nocte silenti. [lenibant curas et corda oblita laborum.] at non infelix animi Phoenissa, neque umquam |
|
530 | Ñíîì; íå ïðèíîñèò íî÷ü íè î÷àì, íè ñåðäöó ïîêîÿ; Ñíîâà ëþáîâü áåñïîùàäíàÿ â íåé âçäûìàåòñÿ áóðíî, Ìíîæèò çàáîòû â äóøå è ïðèáîåì ãíåâà áóøóåò. Òàê Äèäîíà òâåðäèò, îäåðæèìà äóìîé îäíîþ: «×òî æ ìíå äåëàòü? Îïÿòü, æåíèõàì íà ïîñìåøèùå ïðåæíèì, |
solvitur in somnos, oculisve aut pectore noctem accipit; ingeminant curae, rursusque resurgens saevit amor, magnoque irarum fluctuat aestu. sic adeo insistit secumque ita corde volutat: «en, quid ago? rursusne procos inrisa priores |
|
535 | Ìóæà èñêàòü è ñ ìîëüáîé èäòè ê ëèâèéñêèì íîìàäàì, ×üè äîìîãàòåëüñòâà ÿ íå ðàç îòâåðãàëà ñ ïðåçðåíüåì? Èëè ê íåìó íà êîðàáëü áåæàòü è ëþáîìó ïðèêàçó Òåâêðîâ ïîêîðñòâîâàòü? Ïóñòü ïî äóøå èì áûëà ìîÿ ïîìîùü, — Ðàçâå ïîìíÿò î íåé è õðàíÿò îíè áëàãîäàðíîñòü? |
experiar, Nomadumque petam conubia supplex, quos ego sim totiens iam dedignata maritos? Iliacas igitur classis atque ultima Teucrum iussa sequar? quiane auxilio iuvat ante levatos et bene apud memores veteris stat gratia facti? |
|
540 | Ñäåëàþ òàê, — íî êòî íà êîðàáëü íàäìåííûé äîïóñòèò Âñåì íåíàâèñòíóþ? Î, íåóæåëü äî ñèõ ïîð íå óçíàëà Ëàîìåäîíòîâûõ òû ïîòîìêîâ íðàâ âåðîëîìíûé? ×òî æå äàëüøå? Îäíà ëü çà ëèêóþùèì ôëîòîì òðîÿíñêèì ß ïîì÷óñü èëü, ñîáðàâ â îòðÿäû âåðíûõ òèðèéöåâ, |
quis me autem, fac velle, sinet ratibusve superbis invisam accipiet? nescis, heu! perdita, necdum Laomedonteae sentis periuria gentis? quid tum? sola fuga nautas comitabor ovantis? an Tyriis omnique manu stipata meorum |
|
545 | Ìíîþ ñïàñåííûõ ñ òðóäîì èç Ñèäîíà, âñëåä çà ñîáîþ Èõ óâëåêó è ââåðèòü âåòðàì ïàðóñà ïðèêàæó èì? Íåò! Ïî çàñëóãàì óìðè è ìå÷îì îáîðâè ýòó ìóêó! Òû, ñåñòðà, óñòóïèâ ñëåçàì ìîèì è áåçóìñòâàì, Ïåðâîé áåäó íà íàñ íàâëåêëà, âðàãó ìåíÿ âûäàâ. |
inferar et, quos Sidonia vix urbe revelli, rursus agam pelago et ventis dare vela iubebo? quin morere, ut merita es, ferroque averte dolorem. tu lacrimis evicta meis, tu prima furentem his, germana, malis oneras atque obicis hosti. |
|
550 | Ìíå íå äàíî áûëî æèòü, íå âåäàÿ áðà÷íîãî ëîæà, Ãîðüêîé íå çíàÿ âèíû è çàáîòû, êàê äèêèå çâåðè, Âåðíîñòü áëþñòè, â êîòîðîé êëÿëàñü ÿ ïðàõó Ñèõåÿ!» Òàê ïðè÷èòàëà îíà, íàäðûâàÿ ñåðäöå ñëåçàìè. Òîé ïîðîþ Ýíåé íà êîðìå âêóøàë êîðàáåëüíîé |
non licuit thalami expertem sine crimine vitam degere, more ferae, talis nec tangere curas; non servata fides cineri promissa Sychaeo». tantos illa suo rumpebat pectore questus. Aeneas celsa in puppi, iam certus eundi, |
|
555 | Ìèðíûé ñîí, ñîáèðàÿñü îòïëûòü è âñå ïîäãîòîâèâ. Ñíîâà ãåðîþ âî ñíå ÿâèëñÿ áîæåñòâåííûé îáðàç, Âñåì ñ Ìåðêóðèåì ñõîæ: ëèöî, ðóìÿíåö è ãîëîñ Òå æå, è ñâåòëûõ êóäðåé âîëíà, è öâåòóùàÿ þíîñòü. Ñíèëîñü Ýíåþ, ÷òî áîã îáðàòèëñÿ ê íåìó ñ óâåùàíüåì: |
carpebat somnos, rebus iam rite paratis. huic se forma dei voltu redeuntis eodem obtulit in somnis rursusque ita visa monere est, omnia Mercurio similis, vocemque coloremque et crinis flavos et membra decora iuventa: |
|
560 | «Ñûí áîãèíè, êàê ìîæåøü òû ñïàòü, õîòü áåäà óæå áëèçêî, Êàê îáñòóïèâøèõ òåáÿ îïàñíîñòåé ìîæåøü íå âèäåòü? Äóåò ïîïóòíûé Çåôèð, — è òîãî òû, áåçóìåö, íå ñëûøèøü? Íûíå, ðåøèâøèñü íà ñìåðòü, íå÷åñòèâûå êîçíè öàðèöà  ñåðäöå ëåëååò, è ãíåâ îñêîðáëåííîé áóøóåò ïðèáîåì. |
«nate dea, potes hoc sub casu ducere somnos, nec quae te circum stent deinde pericula cernis, demens, nec Zephyros audis spirare secundos? illa dolos dirumque nefas in pectore versat, certa mori, variosque irarum concitat aestus. |
|
565 | ×òî æ òû áåæàòü íå ñïåøèøü, ïîêà ïîñïåøèòü åùå ìîæíî? Ñêîðî óâèäèøü òû ñàì, êàê îò âåñåë âñïåíèòñÿ ìîðå, Ôàêåëû ãðîçíî áëåñíóò, îçàðèòñÿ ïëàìåíåì áåðåã, Åñëè òåáÿ íà Ëèâèéñêîé çåìëå Àâðîðà çàñòàíåò. Ìåäëèòü íå ñìåé! Îòïëûâàé! Èçìåí÷èâà è íåíàäåæíà |
non fugis hinc praeceps, dum praecipitare potestas? iam mare turbari trabibus saevasque videbis conlucere faces, iam fervere litora flammis, si te his attigerit terris Aurora morantem. heia age, rumpe moras! varium et mutabile semper |
|
570 | Æåíùèíà». Âûìîëâèâ òàê, â íî÷è ðàñòàÿë îí ÷åðíîé. Òîò÷àñ ïîäíÿëñÿ Ýíåé, óñòðàøåí âèäåíüåì íåæäàííûì, Ñîí îòðÿõíóë è ñïóòíèêîâ ñòàë òîðîïèòü, ãîâîðÿ èì: «Âñòàíüòå, ïðîñíèòåñü, ìóæè, íà ñêàìüÿõ ìåñòà çàíèìàéòå! Âñå ïàðóñà ïîäíèìàéòå ñêîðåé! Ñ âûñîêîãî íåáà |
femina». sic fatus nocti se immiscuit atrae. Tum vero Aeneas subitis exterritus umbris corripit e somno corpus sociosque fatigat: «praecipites vigilate, viri, et considite transtris; solvite vela citi. deus aethere missus ab alto |
|
575 | Ïîñëàí, áîã íàì âåëèò îáðóáèòü âèòûå êàíàòû, Áåç ïðîìåäëåíüÿ áåæàòü. Òåáå ïîâèíóåìñÿ, áîæå! Êòî áû òû íè áûë, òâîè ïîâåëåíüÿ èñïîëíèì îõîòíî, Ëèøü áëàãîñêëîííûì ïðåáóäü è ÿâè ñî÷åòàíüÿ ñîçâåçäèé, Áëàãîïðèÿòíûå íàì!» Ïðîìîëâèâ, ìå÷ ñâîé áëåñòÿùèé |
festinare fugam tortosque incidere funis ecce iterum instimulat. sequimur te, sancte deorum, quisquis es, imperioque iterum paremus ovantes. adsis o placidusque iuves et sidera caelo dextra feras». dixit vaginaque eripit ensem |
|
580 | Âûõâàòèë îí èç íîæîí è êàíàò ïåðåðåçàë ïðè÷àëüíûé. Âñå â ïîðûâå îäíîì áåãóò, çà äåëî áåðóòñÿ, Áåðåã âìèã îïóñòåë, êîðàáëè âñ¸ ìîðå ïîêðûëè. Ïåíó âçäûìàÿ, ãðåáöû ðàçðåçàþò ëàçóðü òîðîïëèâî. ×óòü ëèøü Àâðîðà, âîññòàâ ñ øàôðàííîãî ëîæà Òèôîíà, |
fulmineum strictoque ferit retinacula ferro. idem omnis simul ardor habet; rapiuntque ruuntque; litora deseruere; latet sub classibus aequor; adnixi torquent spumas et caerula verrunt. Et iam prima novo spargebat lumine terras |
|
585 | Çàðåâî ïåðâûõ ëó÷åé ïðîëèëà íà çåìíûå ïðîñòîðû, Ñ áàøíè âûñîêîé äâîðöà â ñèÿíüå ïåðâîì ðàññâåòà Ðîâíûé ñòðîé ïàðóñîâ óïëûâàþùèõ âèäèò öàðèöà, Âèäèò: ïóñòû áåðåãà è ãðåáöû ïîêèíóëè ãàâàíü. Òðèæäû â ïðåêðàñíóþ ãðóäü è ÷åòûðåæäû áîëüíî óäàðèâ, |
Tithoni croceum linquens Aurora cubile. regina, e speculis ut primum albescere lucem vidit et aequatis classem procedere velis, litoraque et vacuos sensit sine remige portus, terque quaterque manu pectus percussa decorum |
|
590 | Êóäðè òåðçàÿ ñâîè çîëîòûå, ñòîíåò Äèäîíà: «Âíåìëè, Þïèòåð! Óæåëü íàäî ìíîé ïîñìååòñÿ ïðèøåëåö? Ïðî÷ü îí áåæèò — à ó íàñ è îðóæüÿ íåò, è âäîãîíêó Ãîðîä íå áðîñèòñÿ âåñü, íå ïðåäàñò êîðàáëè èñòðåáëåíüþ? Ýé, íåñèòå îãîíü, ïàðóñà ðàñïóñêàéòå, ãðåáèòå!.. |
flaventisque abscissa comas, «pro Iuppiter! ibit hic», ait, «et nostris inluserit advena regnis? non arma expedient totaque ex urbe sequentur, deripientque rates alii navalibus? ite, ferte citi flammas, date tela, impellite remos! |
|
595 | Ãäå ÿ? ×òî ãîâîðþ? Ïîìóòèëî ðàçóì áåçóìüå… Òîëüêî òåïåðü òû ñêîðáèøü î åãî çëîäåÿíüÿõ, Äèäîíà? Íàäî á òîãäà, êîãäà âëàñòü îòäàâàëà! — Âîò îíà, êëÿòâà, Âîò îíà, âåðíîñòü òîãî, êòî ðîäíûõ ñïàñàåò ïåíàòîâ, Êòî, ãîâîðÿò, íà ïëå÷àõ îòöà ïðåñòàðåëîãî âûíåñ! |
quid loquor? aut ubi sum? quae mentem insania mutat? infelix Dido, nunc te facta impia tangunt? tum decuit, cum sceptra dabas. en dextra fidesque, quem secum patrios aiunt portare Penates, quem subiisse umeris confectum aetate parentem! |
|
600 | ß ëü íå ìîãëà ðàñòåðçàòü, ïî âîëíàì ðàçìåòàòü åãî òåëî, Ñïóòíèêîâ âñåõ ïîãóáèòü, óìåðòâèòü Àñêàíèÿ, ÷òîáû Äàòü îòöó íà ïèðó îòâåäàòü ñòðàøíîãî ÿñòâà? Áûë áû òîé áèòâû èñõîä íåÿñåí… Ïóñòü è íåÿñåí, — Ìíå ëè, ãîòîâîé íà ñìåðòü, áîÿòüñÿ? Ëàãåðü òðîÿíñêèé |
non potui abreptum divellere corpus et undis spargere? non socios, non ipsum absumere ferro Ascanium patriisque epulandum ponere mensis? verum anceps pugnae fuerat fortuna. fuisset; quem metui moritura? faces in castra tulissem |
|
605 | ß áû ñïàëèëà äîòëà, è ñîæãëà êîðàáëè, è óáèëà Ñûíà ñ îòöîì, âåñü ðîä èñòðåáèâ — è Ýëèññó â ïðèäà÷ó. Ñîëíöå, òû, ÷òî îãíåì çåìíûå òðóäû îçàðÿåøü, Òû, Þíîíà, — òåáå ÿ âñåãäà ìîþ áîëü ïîâåðÿëà, — Òû, Ãåêàòà, ê êîìó íà íî÷íûõ ïåðåêðåñòêàõ âçûâàþò, |
implessemque foros flammis natumque patremque cum genere exstinxem, memet super ipsa dedissem. Sol, qui terrarum flammis opera omnia lustras, tuque harum interpres curarum et conscia Iuno, nocturnisque Hecate triviis ululata per urbes |
|
610 | Äèðû ìñòÿùèå, âû, è âû, áîæåñòâà ìîåé ñìåðòè, Âçãëÿä îáðàòèòå íà íàñ — çàñëóæèëà ÿ ýòîãî ìóêîé, — Íàøèì âíåìëèòå ìîëüáàì. Åñëè äîëæåí ïðîêëÿòûé äîñòèãíóòü Áåðåãà è êîðàáëè äîâåñòè äî ãàâàíè, åñëè Âîëÿ ñóäüáû òàêîâà è Þïèòåðà öåëü íåèçìåííà, — |
et Dirae ultrices et di morientis Elissae, accipite haec, meritumque malis advertite numen et nostras audite preces. si tangere portus infandum caput ac terris adnare necesse est, et sic fata Iovis poscunt, hic terminus haeret: |
|
615 | Ïóñòü âîéíîé íà íåãî ïîéäåò îòâàæíîå ïëåìÿ, Ïóñòü èçãíàííèêîì îí, èç îáúÿòèé Àñêàíèÿ âûðâàí, Áðîäèò, î ïîìîùè âñåõ ìîëÿ, è æàëêóþ ãèáåëü Âèäèò äðóçåé, è ïóñòü, íà ìèð ñîãëàñèâøèñü ïîçîðíûé, Íå íàñëàäèòñÿ âîâåê íè âëàñòüþ, íè æèçíüþ æåëàííîé: |
at bello audacis populi vexatus et armis, finibus extorris, complexu avolsus Iuli, auxilium imploret videatque indigna suorum funera; nec, cum se sub leges pacis iniquae tradiderit, regno aut optata luce fruatur, |
|
620 | Ïóñòü äî ñðîêà ïàäåò, ïóñòü ëåæèò íà ïåñêå íå çàðûòûé. Ñ ýòîé ïîñëåäíåé ìîëüáîé ÿ â ïîñëåäíèé ìîé ÷àñ îáðàùàþñü. Âû æå, òèðèéöû, è ðîä, è ïîòîìêîâ åãî íåíàâèäåòü Âå÷íî äîëæíû: ìîåìó ïðèíîøåíüåì ïðàõó äà áóäåò Íåíàâèñòü. Ïóñòü íè ñîþç, íè ëþáîâü íå ñâÿçóåò íàðîäû! |
sed cadat ante diem mediaque inhumatus harena. haec precor, hanc vocem extremam cum sanguine fundo. tum vos, o Tyrii, stirpem et genus omne futurum exercete odiis, cinerique haec mittite nostro munera. nullus amor populis nec foedera sunto. |
|
625 | Î, ïðèäè æå, âîññòàíü èç ïðàõà íàøåãî, ìñòèòåëü, ×òîáû îãíåì è ìå÷îì òåñíèòü ïîñåëåíöåâ äàðäàíñêèõ Íûíå, âïðåäü è âñåãäà, åäâà ïîÿâÿòñÿ ñèëû. Áåðåã ïóñòü áóäåò, ìîëþ, âðàæäåáåí áåðåãó, ìîðå — Ìîðþ è ìå÷ — ìå÷ó: ïóñòü è âíóêè ìèðà íå çíàþò!» |
exoriare, aliquis nostris ex ossibus ultor, qui face Dardanios ferroque sequare colonos, nunc, olim, quocumque dabunt se tempore vires. litora litoribus contraria, fluctibus undas imprecor, arma armis; pugnent ipsique nepotesque». |
|
630 | Òàê ãîâîðèëà îíà è ìåòàëàñü ìûñëüþ íåñòîéêîé; Æèçíè ïîñòûëûå äíè åé õîòåëîñü ïðåðâàòü ïîñêîðåå. Áàðêó Äèäîíà ê ñåáå, Ñèõåÿ êîðìèëèöó, êëè÷åò (Èáî ñâîþ ñõîðîíèëà åùå íà ðîäèíå ïðåæíåé): «Ìèëàÿ íÿíÿ, íàéäè ñåñòðó ìîþ Àííó, ñêàæè åé, |
Haec ait, et partis animum versabat in omnis, invisam quaerens quam primum abrumpere lucem. tum breviter Barcen nutricem adfata Sychaei, namque suam patria antiqua cinis ater habebat: «Annam, cara mihi nutrix, huc siste sororem; |
|
635 | ×òîáû òåëî ñåáå îìûëà âîäîþ ïðîòî÷íîé, ×òîáû îâåö ïðèâåëà è âñå, ÷òî æðèöà âåëåëà, Ìíå ïðèíåñëà; è ñàìà íà âèñêàõ çàòÿíè òû ïîâÿçêè: Æåðòâû, ÷òî ÿ íà÷àëà ãîòîâèòü ñòèãèéñêîìó áîãó, Íûí÷å õî÷ó çàâåðøèòü, íàâñåãäà ñ çàáîòîé ïîêîí÷èòü, |
dic corpus properet fluviali spargere lympha, et pecudes secum et monstrata piacula ducat. sic veniat, tuque ipsa pia tege tempora vitta. sacra Iovi Stygio, quae rite incepta paravi, perficere est animus finemque imponere curis |
|
640 | Ñæå÷ü íà æàðêîì êîñòðå äàðäàíöà êîâàðíîãî îáðàç». Òàê ñêàçàëà îíà, — è ñòàðóõà ñïåøèò ÷òî åñòü ñèëû. Çàìûñåë ñòðàøíûé ìåæ òåì íåñ÷àñòíóþ ãîíèò Äèäîíó: Ì÷èòñÿ îíà, íå ïîìíÿ ñåáÿ, ñ áëóæäàþùèì âçîðîì Êðîâüþ íàëèòûõ î÷åé; íà ùåêàõ åå áëåäíûå ïÿòíà — |
Dardaniique rogum capitis permittere flammae». sic ait. illa gradum studio celerabat anili. at trepida et coeptis immanibus effera Dido, sanguineam volvens aciem, maculisque trementis interfusa genas, et pallida morte futura, |
|
645 | Áëèçêîé ãèáåëè çíàê; â ãëóáèíå äâîðöà íà âûñîêèé Âñõîäèò öàðèöà êîñòåð è êëèíîê îáíàæàåò äàðäàíñêèé, — Íå äëÿ òîãî ýòîò äàð ïðîñèëà îíà ó Ýíåÿ! Íî, óâèäàâ èëèîíñêóþ òêàíü è çíàêîìîå ëîæå, Ñëåçû ñäåðæàëà íà ìèã, íà êîñòåð îïóñòèëàñü Äèäîíà, |
interiora domus inrumpit limina, et altos conscendit furibunda rogos, ensemque recludit Dardanium, non hos quaesitum munus in usus. hic, postquam Iliacas vestis notumque cubile conspexit, paulum lacrimis et mente morata |
|
650 | Ìîëâèâ â ïîñëåäíèé ðàç: «Âû, îäåæäû è ëîæå, — îòðàäà Äíåé, êîãäà áîã è ñóäüáà ìíå îòðàäó óçíàòü ðàçðåøèëè! Äóøó ïðèìèòå ìîþ è ìåíÿ îò ìóêè èçáàâüòå! Ïðîæèòà æèçíü, è ïðîéäåí âåñü ïóòü, ÷òî ñóäüáîé ìíå îòìåðåí,  öàðñòâî ïîäçåìíîå ÿ íèñõîæó âåëè÷àâîþ òåíüþ. |
incubuitque toro dixitque novissima verba: «dulces exuviae, dum fata deusque sinebat, accipite hanc animam meque his exsolvite curis. vixi et, quem dederat cursum Fortuna, peregi, et nunc magna mei sub terras ibit imago. |
|
655 | Ãîðîä ìîãó÷èé ñîçäàâ, ÿ ñâîè óâèäåëà ñòåíû, Áðàòà ìîãëà ïîêàðàòü, îòîìñòèòü çà óáèòîãî ìóæà, — Ñ÷àñòëèâà, î, êàê ñ÷àñòëèâà ÿ áûëà á, åñëè á òîëüêî Íàøèõ âîâåê áåðåãîâ äàðäàíöåâ êîðìà íå êàñàëàñü!» Òóò óñòàìè îíà ïðèæàëàñü ê ëîæó — è ìîëâèò: |
urbem praeclaram statui, mea moenia vidi, ulta virum poenas inimico a fratre recepi, felix, heu! nimium felix, si litora tantum numquam Dardaniae tetigissent nostra carinae!» dixit et os impressa toro, «moriemur inultae, |
|
660 | «Õîòü íåîòìùåííîé óìðó — íî óìðó æåëàííîþ ñìåðòüþ. Ñ ìîðÿ ïóñêàé íà îãîíü ãëÿäèò äàðäàíåö æåñòîêèé, Ïóñòü äëÿ íåãî ìîÿ ñìåðòü çëîâåùèì çíàìåíüåì áóäåò!» Òîëüêî ëèøü ìîëâèëà òàê — è âäðóã óâèäàëè ñëóæàíêè, Êàê ïîíèêëà îíà îò óäàðà ñìåðòåëüíîãî, êðîâüþ |
sed moriamur» ait. «sic, sic iuvat ire sub umbras. hauriat hunc oculis ignem crudelis ab alto Dardanus et nostrae secum ferat omina mortis». Dixerat, atque illam media inter talia ferro conlapsam aspiciunt comites, ensemque cruore |
|
665 | Ðóêè ïÿòíàÿ è ìå÷. Ïîëåòåë ïî âûñîêèì ïîêîÿì Âîïëü è, áåñíóÿñü, Ìîëâà ïîíåñëàñü ïî ñìÿòåííîìó ãðàäó. Ïîëíèòñÿ òîò÷àñ äâîðåö ïðè÷èòàíüÿìè, ñòîíîì è ïëà÷åì Æåíùèí, è âòîðèò ýôèð ïðîíçèòåëüíûì ãîðåñòíûì êðèêîì. Êàæåòñÿ, âåñü Êàðôàãåí èëü ñòàðèííûé Òèð ïîä óäàðîì |
spumantem sparsasque manus. it clamor ad alta atria; concussam bacchatur Fama per urbem. lamentis gemituque et femineo ululatu tecta fremunt, resonat magnis plangoribus aether, non aliter, quam si immissis ruat hostibus omnis |
|
670 | Âðàæåñêèì ðóøèòñÿ â ïðàõ è îáúåìëåò áóéíîå ïëàìÿ Êðîâëè áîãîâ è êðîâëè ëþäåé, ïîæàðîì áóøóÿ. Ñëûøèò êðèê è áåæèò, çàäûõàÿñü, ñ òðåïåùóùèì ñåðäöåì,  êðîâü ðàñöàðàïàâ ëèöî, êóëàêàìè â ãðóäü óäàðÿÿ, Àííà è êëè÷åò ñåñòðó, íà ñìåðòíîì ïðîñòåðòóþ ëîæå: |
Karthago aut antiqua Tyros, flammaeque furentes culmina perque hominum volvantur perque deorum. audiit exanimis, trepidoque exterrita cursu unguibus ora soror foedans et pectora pugnis per medios ruit ac morientem nomine clamat: |
|
675 | «Âîò â ÷åì òâîé çàìûñåë áûë! Ìåíÿ îáìàíóòü òû ñòðåìèëàñü! Âîò ÷òî ýòîò êîñòåð, è îãîíü, è àëòàðü ìíå ñóëèëè! Ïëà÷ ìîé ñ ÷åãî ìíå íà÷àòü, ïîêèíóòîé? Òû íå õîòåëà Ñïóòíèöåé âçÿòü è ìåíÿ… Î, êîãäà á ìåíÿ ïîçâàëà òû, —  òî æå ìãíîâåíüå äâîèõ îäèí êëèíîê ïîãóáèë áû! |
«hoc illud, germana, fuit? me fraude petebas? hoc rogus iste mihi, hoc ignes araeque parabant? quid primum deserta querar? comitemne sororem sprevisti moriens? eadem me ad fata vocasses; idem ambas ferro dolor atque eadem hora tulisset. |
|
680 | Ýòîò êîñòåð ÿ ñëîæèëà ñàìà, è ñàìà ÿ âçûâàëà Ê îò÷èì áîãàì — ëèøü çàòåì, ÷òîá íå áûòü çäåñü â ìèã òâîé ïîñëåäíèé… Òû, ñåáÿ ïîãóáèâ, ïîãóáèëà ìåíÿ è íàðîä ñâîé, Ãîðîä è òèðñêèõ îòöîâ. Äàéòå, âëàãîé ðàíó îìîþ È, êîëü îñòàëîñü ó íåé äûõàíüå â ãðóäè, ÿ óñòàìè |
his etiam struxi manibus patriosque vocavi voce deos, sic te ut posita, crudelis, abessem? exstinxti te meque, soror, populumque patresque Sidonios urbemque tuam. date volnera lymphis abluam et, extremus si quis super halitus errat, |
|
685 | Âçäîõ ïîñëåäíèé ïðèìó». Íà êîñòåð ñî ñëîâàìè òàêèìè Àííà âçîøëà è ñåñòðó óìèðàâøóþ ãðåëà â îáúÿòüÿõ, Òåìíóþ êðîâü îäåæäîé ñâîåé óòèðàëà, ñòåíàÿ. Òÿæêèå âåêè ïîäíÿòü ïîïûòàëàñü Äèäîíà — íî òùåòíî; Âîçäóõ, ñâèñòÿ, âûõîäèë èç ãðóäè ñêâîçü çèÿâøóþ ðàíó. |
ore legam». sic fata gradus evaserat altos, semianimemque sinu germanam amplexa fovebat cum gemitu atque atros siccabat veste cruores. illa gravis oculos conata attollere rursus deficit; infixum stridit sub pectore volnus. |
|
690 | Òðèæäû ñòàðàëàñü îíà, îïåðøèñü íà ëîêîòü, ïîäíÿòüñÿ, Òðèæäû ïàäàëà âíîâü è áëóæäàþùèì âçîðîì èñêàëà Ñâåò çàðè â íåáåñàõ — è ñòîíàëà, óâèäåâ ñèÿíüå. Òóò öàðèöà áîãîâ, íàä ñòîëü äîëãîé ñæàëèâøèñü ìóêîé Òðóäíîé êîí÷èíû åå, ñ Îëèìïà Èðèäó ïîñëàëà |
ter sese attollens cubitoque adnixa levavit; ter revoluta toro est oculisque errantibus alto quaesivit caelo lucem ingemuitque reperta. Tum Iuno omnipotens, longum miserata dolorem difficilisque obitus, Irim demisit Olympo, |
|
695 | Äàòü ñâîáîäó äóøå, ÷òî ñî ñìåðòüþ áîðîëàñü óïîðíî, Èáî ñóäüáå âîïðåêè ïîãèáàëà äî ñðîêà Äèäîíà, Ãèáåëè íå çàñëóæèâ, ëèøü âíåçàïíûì óáèòà áåçóìüåì, È íå óñïåëà åå çîëîòèñòóþ ïðÿäü Ïðîçåðïèíà Ïðî÷ü óíåñòè è Äèäîíó îáðå÷ü ñòèãèéñêîìó Îðêó. |
quae luctantem animam nexosque resolveret artus. nam quia nec fato, merita nec morte peribat, sed misera ante diem subitoque accensa furore, nondum illi flavum Proserpina vertice crinem abstulerat Stygioque caput damnaverat Orco. |
|
700 | Ñ íåáà Èðèäà ëåòèò íà øàôðàííûõ êðûëüÿõ ðîñèñòûõ,  óòðåííèõ ñîëíöà ëó÷àõ ñòîöâåòíûé ñëåä îñòàâëÿÿ; Âñòàâ íàä íåñ÷àñòíîé, îíà ïðîèçíîñèò: «Ïðÿäü ýòó â æåðòâó Äèòó ÿ ïðèíîøó, è îò òåëà òåáÿ îòðåøàþ!» Âûìîëâèâ, ïðÿäü ñðåçàåò îíà — è òîò÷àñ õëàäååò |
ergo Iris croceis per caelum roscida pinnis, mille trahens varios adverso sole colores, devolat et supra caput adstitit. «hunc ego Diti sacrum iussa fero teque isto corpore solvo»: sic ait et dextra crinem secat; omnis et una |
|
705 | Òåëî, è æèçíü ïîêèäàåò åãî, ðàçâåÿíà âåòðîì. |
dilapsus calor atque in ventos vita recessit. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß