История Рима от основания города

Книга XXIX, гл. 16

16. Al­te­ra item res pro­pe aeque lon­go neg­lec­ta si­len­tio re­la­ta a M. Va­le­rio Lae­vi­no est, qui pri­va­tis con­la­tas pe­cu­nias se ac M. Clau­dio con­su­li­bus red­di tan­dem aequ­um es­se di­xit; [2] nec mi­ra­ri quem­quam de­be­re in pub­li­ca ob­li­ga­ta fi­de suam prae­ci­puam cu­ram es­se; nam prae­ter­quam quod ali­quid prop­rie ad con­su­lem eius an­ni quo con­la­tae pe­cu­niae es­sent per­ti­ne­ret, etiam se auc­to­rem ita con­fe­ren­di fuis­se ino­pi aera­rio nec ple­be ad tri­bu­tum suf­fi­cien­te. [3] Gra­ta ea pat­ri­bus ad­mo­ni­tio fuit; ius­sis­que re­fer­re con­su­li­bus dec­re­ve­runt ut tri­bus pen­sio­ni­bus ea pe­cu­nia sol­ve­re­tur; pri­mam prae­sen­tem ii qui tum es­sent, duas ter­tii et quin­ti con­su­les nu­me­ra­rent.

[4] Om­nes dein­de alias cu­ras una oc­cu­pa­vit, postquam Loc­ren­sium cla­des, quae ig­no­ra­tae ad eam diem fue­rant, le­ga­to­rum ad­ven­tu vol­ga­tae sunt. [5] Nec tam Ple­mi­ni sce­lus quam Sci­pio­nis in eo aut am­bi­tio aut neg­le­gen­tia iras ho­mi­num in­ri­ta­vit. [6] De­cem le­ga­ti Loc­ren­sium, ob­si­ti squa­lo­re et sor­di­bus, in co­mi­tio se­den­ti­bus con­su­li­bus ve­la­men­ta suppli­cum, ra­mos oleae, ut Grae­cis mos est, por­gen­tes an­te tri­bu­nal cum fle­bi­li vo­ci­fe­ra­tio­ne hu­mi pro­cu­bue­runt. [7] Quae­ren­ti­bus con­su­li­bus Loc­ren­ses se di­xe­runt es­se, ea pas­sos a Q. Ple­mi­nio le­ga­to Ro­ma­nis­que mi­li­ti­bus quae pa­ti ne Car­tha­gi­nien­ses qui­dem ve­lit po­pu­lus Ro­ma­nus; ora­re uti si­bi pat­res adeun­di dep­lo­ran­di­que aerum­nas suas po­tes­ta­tem fa­ce­rent.