Ïåðåâîä Â. Í. ×åìáåðäæè.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, A. C. Schlesinger, 1938/1991. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
14. (1) Ïîêà ñïðàâëÿëè òðèóìô, ñàìè ëèãóðèéöû, ïîíÿâ, ÷òî íå òîëüêî êîíñóëüñêîå âîéñêî îòâåäåíî â Ðèì, (2) íî è ïèçàíñêèé ëåãèîí ðàñïóùåí Òèáåðèåì Êëàâäèåì, îñìåëåëè, òàéíî ñîáðàëè âîéñêî, áîêîâûìè äîðîãàìè ïåðåøëè ÷åðåç ãîðû è ñïóñòèëèñü íà ñ.408 ðàâíèíó, îïóñòîøèâ ïî äîðîãå çåìëè Ìóòèíû, è âíåçàïíûì óäàðîì âçÿëè ñàìó êîëîíèþ. (3) Êîãäà èçâåñòèå îá ýòîì ïðèøëî â Ðèì, ñåíàò ïðèêàçàë êîíñóëó Ãàþ Êëàâäèþ êàê ìîæíî ñêîðåé ïðîâåñòè âûáîðû äîëæíîñòíûõ ëèö íà ñëåäóþùèé ãîä, à ïîòîì âåðíóòüñÿ â ïðîâèíöèþ è îòáèòü êîëîíèþ ó âðàãîâ. Èòàê, ïî ðåøåíèþ ñåíàòà áûëè ïðîâåäåíû âûáîðû. (4)  êîíñóëû âûáðàëè Ãíåÿ Êîðíåëèÿ Ñöèïèîíà Ãèñïàëëà è Êâèíòà Ïåòèëèÿ Ñïóðèíà. (5) Çàòåì áûëè èçáðàíû ïðåòîðû: Ëóöèé Ïîïèëèé Ëåíàò[1], Ïóáëèé Ëèöèíèé Êðàññ, Ìàðê Êîðíåëèé Ñöèïèîí, Ëóöèé Ïàïèðèé Ìàçîí, Ìàðê Àáóðèé, Ëóöèé Àêâèëèé Ãàëë. (6) Êîíñóëó Ãàþ Êëàâäèþ ïðîäëèëè íà ãîä âëàñòü íàä ïðîâèíöèåé Ãàëëèåé è, ÷òîáû èñòðèéöû íå ïîñëåäîâàëè ëèãóðèéñêîìó ïðèìåðó, åìó ïðèêàçàëè ïîñëàòü â Èñòðèþ ëàòèíñêèõ ñîþçíèêîâ, âûâåäåííûõ áûëî èç ïðîâèíöèè ðàäè òðèóìôà. (7) Êîãäà êîíñóëû Ãíåé Êîðíåëèé è Êâèíò Ïåòèëèé â äåíü âñòóïëåíèÿ â äîëæíîñòü ïðèíîñèëè ïî îáû÷àþ â æåðòâó áûêîâ, â æåðòâå Êâèíòà Ïåòèëèÿ íà ïå÷åíè íå îêàçàëîñü ãîëîâêè35. Äîëîæèâ îá ýòîì ñåíàòó, îí ïîëó÷èë ïðèêàç ïðîäîëæàòü æåðòâîïðèíîøåíèÿ äî áëàãîïðèÿòíûõ ïðåäçíàìåíîâàíèé36. (8) Íà çàïðîñ î ïðîâèíöèÿõ ñåíàò íàçíà÷èë êîíñóëàì Ïèçó è Ëèãóðèþ37; (9) êòî ïîëó÷èò Ïèçó, òîìó ñëåäîâàëî â íàçíà÷åííûé ñðîê âåðíóòüñÿ â Ðèì äëÿ âûáîðîâ äîëæíîñòíûõ ëèö. (10) Äàëåå â ïîñòàíîâëåíèè ãîâîðèëîñü, ÷òîáû êàæäûé êîíñóë íàáðàë ïî äâà íîâûõ ëåãèîíà è ïî òðèñòà âñàäíèêîâ; ëàòèíñêèì ñîþçíèêàì áûëî ïðèêàçàíî ïîñòàâèòü äåñÿòü òûñÿ÷ ïåõîòèíöåâ è øåñòüñîò âñàäíèêîâ. (11) Òèáåðèþ Êëàâäèþ âëàñòü áûëà ïðîäëåíà íà âðåìÿ äî ïðèáûòèÿ â ïðîâèíöèþ êîíñóëà. |
14. Cum is triumphus de Liguribus agebatur, Ligures postquam senserunt non consularem tantum exercitum Romam abductum, [2] sed legionem ab Ti. Claudio Pisis dimissam, soluti metu, clam exercitu indicto, per transversos limites superatis montibus in campos degressi, agrum Mutinensem populati, repentino impetu coloniam ipsam ceperunt. [3] Id ubi Romam allatum est, senatus C. Claudium consulem comitia primo quoque tempore habere iussit creatisque in annum magistratibus in provinciam redire et coloniam ex hostibus eripere. Ita, uti censuit senatus, comitia habita. [4] Consules creati Cn. Cornelius Scipio Hispallus, Q. Petilius Spurinus. [5] Praetores inde facti M. Popilius Laenas, P. Licinius Crassus, M. Cornelius Scipio, L. Papirius Maso, M. Aburius, L. Aquilius Gallus. [6] C. Claudio consuli prorogatum in annum imperium et Gallia provincia; et ne Histri idem, quod et Ligures, facerent, socios nominis Latini in Histriam mitteret, quos triumphi causa de provincia deduxisset. [7] Cn. Cornelio et Q. Petilio consulibus, quo die magistratum inierunt, immolantibus Iovi singulis bubus uti solet, in ea hostia, qua Q. Petilius sacrificavit, in iocinere caput non inventum. Id cum ad senatum rettulisset, bove perlitare iussus. [8] De provinciis deinde consultus senatus Pisas et Ligures provincias consulibus decrevit; [9] cui Pisae provincia obvenisset, cum magistratuum creandorum tempus esset, ad comitia reverti iussit. [10] Additum decreto ut binas legiones novas scriberent et trecenos equites; et dena milia peditum sociis nominique Latino et sescenos imperarent equites. [11] Ti. Claudio prorogatum est imperium in id tempus quo in provinciam consul venisset. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß