Âåðãèëèé. Áóêîëèêè. Ãåîðãèêè. Ýíåèäà. Õóäîæåñòâåííàÿ ëèòåðàòóðà, Ìîñêâà, 1979.
Ïåðåâîä ñ ëàòèíñêîãî Ñ. À. Îøåðîâà ïîä ðåä. Ô. À. Ïåòðîâñêîãî.
Êîììåíòàðèé Í. À. Ñòàðîñòèíîé.
Ïåðåâîä ñ ëàòèíñêîãî Ñ. À. Îøåðîâà ïîä ðåä. Ô. À. Ïåòðîâñêîãî.
Êîììåíòàðèé Í. À. Ñòàðîñòèíîé.
 îñíîâó ïåðåâîäà ïîëîæåíî èçäàíèå: P. Vergilii Maronis, Opera… edidit… Albertus Forbiger. Partes I—III, Lipsiae, 1873—1875. Ó÷òåíû òàêæå ñëåäóþùèå èçäàíèÿ: P. Vergilius Maro, Opera omnia, vol. I—III, recensuit O. Ribbeck, Lipsiae, 1859—1868; «Oeuvres de Virgile», texte établi et commenté par Benoist, Paris, 1918; «Vergil’s Gedichte» erklärt von Th. Ladewig, Berlin, zwölfte Auflage, 1902—1907.
Ëàò. òåêñò ïðèâîäèòñÿ ïî èçä.: Virgil. T. II. Aeneid VII—XII // Loeb Classical Library, 1950 (2-å èñïð. ïåðåèçä. 1918, ðåïð. 1934).
ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
Ëàò. òåêñò ïðèâîäèòñÿ ïî èçä.: Virgil. T. II. Aeneid VII—XII // Loeb Classical Library, 1950 (2-å èñïð. ïåðåèçä. 1918, ðåïð. 1934).
10
20
30
40
50
60
70
80
90
100
110
120
130
140
150
160
170
180
190
200
210
220
230
240
250
260
270
280
290
300
310
320
330
340
350
360
370
380
390
400
410
420
430
440
450
460
470
480
490
500
510
520
530
540
550
560
570
580
590
600
610
620
630
640
650
660
670
680
690
700
710
720
730
740
750
760
770
780
790
800
810
820
830
840
850
860
870
880
890
900
910
Âñòàëà Àâðîðà ìåæ òåì, Îêåàíà ëîíî ïîêèíóâ. Áëàãî÷åñòèâûé Ýíåé, õîòü åãî è òîðîïèò çàáîòà Ïàâøèõ ïðåäàòü çåìëå, õîòü ïå÷àëü ìðà÷èò åìó äóøó, Âñå æå ñ ðàññâåòîì ñïåøèò áîãàì îáåòû èñïîëíèòü. |
|
Oceanum interea surgens Aurora reliquit: Aeneas, quamquam et sociis dare tempus humandis praecipitant curae turbataque funere mens est, vota deum primo victor solvebat Eoo. |
|
5 | Õîëì íàñûïàâ è äóá îò âåòâåé î÷èñòèâ îãðîìíûé, Îí âîçäâèãàåò òðîôåé â ÷åñòü òåáÿ, Âëàäûêà ñðàæåíèé, È îäåâàåò åãî ñ Ìåçåíöèÿ ñíÿòûì îðóæüåì:  áðûçãàõ êðîâàâîé ðîñû êîñìàòûé øëåì è îáëîìêè Êîïèé âåøàåò îí è òÿæåëûé ïàíöèðü, ïðîáèòûé |
ingentem quercum decisis undique ramis constituit tumulo fulgentiaque induit arma, Mezenti ducis exuvias, tibi, magne, tropaeum, bellipotens; aptat rorantis sanguine cristas telaque trunca viri, et bis sex thoraca petitum |
|
10 |  äþæèíå ìåñò; à ñëåâà ê ñòâîëó îí ïðî÷íî ïðèëàäèë Ùèò èç ìåäè è ìå÷ â íîæíàõ èç êîñòè ñëîíîâîé. Ïîñëå ê äðóçüÿì — èáî ïëîòíî åãî îáñòóïèëè, ëèêóÿ, Òåâêðîâ è òóñêîâ âîæäè — îáðàòèëñÿ îí ñ ðå÷üþ òàêîþ: «Ãëàâíûé òðóä ñîâåðøåí! Ïóñòü è òî, ÷òî ñäåëàòü îñòàëîñü, |
perfossumque locis, clipeumque ex aere sinistrae subligat atque ensem collo suspendit eburnum. tum socios (namque omnis eum stipata tegebat turba ducum) sic incipiens hortatur ovantis: «Maxima res effecta, viri; timor omnis abesto, |
|
15 | Âàñ íå ñòðàøèò: âîò ïåðâèíû âîéíû, âîò òèðàíà äîñïåõè, Âîò âî ÷òî ïðåâðàùåí ìîåé ðóêîþ Ìåçåíöèé. Íûíå ïîõîä ïðåäñòîèò íà öàðÿ, íà ñòåíû ëàòèíÿí. Äóøè ñâîè è ìå÷è ñ íàäåæäîé ê áèòâàì ãîòîâüòå, ×òîáû, êàê òîëüêî äàäóò âñåâûøíèå íàì èçâîëåíüå |
quod superest; haec sunt spolia et de rege superbo primitiae manibusque meis Mezentius hic est. nunc iter ad regem nobis murosque Latinos. arma parate animis et spe praesumite bellum, ne qua mora ignaros, ubi primum vellere signa |
|
20 | Âíîâü çíàìåíà ïîäíÿòü è âîéñêà èç ëàãåðÿ äâèíóòü, Ïðàçäíûìè ìûñëÿìè ñòðàõ ê ïðîìåäëåíüþ íàñ íå ïðèíóäèë. Ïðåæäå, îäíàêî, çåìëå ïðåäàäèì ñîðàòíèêîâ ïàâøèõ; Æäóò ïîãðåáåíüÿ îíè: âåäü äëÿ òåõ, êòî óøåë ê Àõåðîíòó, Ïî÷åñòè íåòó èíîé. Íàãðàäèòå ïîñëåäíèì ïîäàðêîì |
adnuerint superi pubemque educere castris, impediat segnisve metu sententia tardet. interea socios inhumataque corpora terrae mandemus, qui solus honos Acheronte sub imo est. ite», ait, «egregias animas, quae sanguine nobis |
|
25 | Õðàáðûå äóøè äðóçåé, ñâîåþ êðîâüþ äîáûâøèõ Ðîäèíó íîâóþ íàì. Ïóñòü â ïå÷àëüíûé ãîðîä Ýâàíäðà Áóäåò îòïðàâëåí Ïàëëàíò, õðàáðåéøèì ðàâíûé îòâàãîé,  ÷åðíûé äåíü óíåñåííûé íàâåê áåñïîùàäíîþ ñìåðòüþ». Òàê îí â ñëåçàõ ïðîèçíåñ è íàçàä íàïðàâèëñÿ ê äîìó, |
hanc patriam peperere suo, decorate supremis muneribus maestamque Euandri primus ad urbem mittatur Pallas, quem non virtutis egentem abstulit atra dies et funere mersit acerbo». Sic ait inlacrimans recipitque ad limina gressum, |
|
30 | Ãäå ïîëîæèëè â ñåíÿõ áåçäûõàííîå òåëî Ïàëëàíòà. Ñòàðåö Àêåò åãî îõðàíÿë, êîòîðûé Ýâàíäðó Îðóæåíîñöåì ñëóæèë, à ïîòîì ñ ïèòîìöåì ëþáèìûì  áîé ïàððàñèéöåâ öàðåì íå â äîáðûé ÷àñ áûë îòïðàâëåí. Ñëóãè òåñíÿòñÿ âîêðóã, òîëïîþ ñõîäÿòñÿ òåâêðû, |
corpus ubi exanimi positum Pallantis Acoetes servabat senior, qui Parrhasio Euandro armiger ante fuit, sed non felicibus aeque tum comes auspiciis caro datus ibat alumno. circum omnis famulumque manus Troianaque turba |
|
35 |  ãîðå òðîÿíêè ñòîÿò, ðàñïóñòèâ ïî îáû÷àþ êîñû. ×óòü ëèøü ðîäèòåëü Ýíåé âîøåë â âûñîêèå äâåðè, Ãîðåñòíûé âîïëü ïîäíèìàþò îíè, óäàðÿÿ ðóêàìè  ãðóäü, è ýõîì ÷åðòîã îòâå÷àåò ñêîðáíûì ñòåíàíüÿì. Ñàì Ýíåé, óâèäàâ Ïàëëàíòà ëèê ïîáåëåâøèé |
et maestum Iliades crinem de more solutae. ut vero Aeneas foribus sese intulit altis, ingentem gemitum tunsis ad sidera tollunt pectoribus maestoque immugit regia luctu. ipse caput nivei fultum Pallantis et ora |
|
40 | È íà ãëàäêîé ãðóäè îò êîïüÿ àâçîíèéñêîãî ðàíó, Ñëåç íå ìîã óäåðæàòü è ïðîìîëâèë: «Îòðîê íåñ÷àñòíûé! Ìîæåò ëè áûòü, ÷òî, êî ìíå áëàãîñêëîííîé ÿâèâøèñü, Ôîðòóíà Âñå æå òåáÿ îòíÿëà, íå æåëàÿ, ÷òîá íîâîå öàðñòâî Íàøå òû ñàì óâèäàë è ê îòöó âåðíóëñÿ ñ ïîáåäîé? |
ut vidit levique patens in pectore volnus cuspidis Ausoniae, lacrimis ita fatur obortis: «tene», inquit, «miserande puer, cum laeta veniret, invidit Fortuna mihi, ne regna videres nostra neque ad sedes victor veherere paternas? |
|
45 | Íåò, íå òî îáåùàë ÿ Ýâàíäðó-îòöó íà ïðîùàíüå  ÷àñ, êîãäà îí, ïîñûëàÿ ìåíÿ íà÷àëüñòâîâàòü ìîùíûì Âîéñêîì, íàñ îáíèìàë è ñ òðåâîãîé òâåðäèë, ÷òî ïðèäåòñÿ Âñòðåòèòü íàì õðàáðûõ ìóæåé, ñ ñóðîâûì íàðîäîì ñðàæàòüñÿ. Âåðíî, îí è ñåé÷àñ íàäåæäîé òåøèòñÿ òùåòíîé. |
non haec Euandro de te promissa parenti discedens dederam, cum me complexus euntem mitteret in magnum imperium metuensque moneret acris esse viros, cum dura proelia gente. et nunc ille quidem spe multum captus inani |
|
50 | Íåáó îáåòû òâîðèò, àëòàðè îòÿã÷àåò äàðàìè. Ìû æå Ïàëëàíòà — âåäü îí íåáåñàì íè÷åãî óæ íå äîëæåí! — Ãðóñòíî ïðîâîäèì ê îòöó, âîçäàâàÿ ïî÷åñòü ïóñòóþ. Ãîðüêî áóäåò åìó ïîãðåáåíüå ñûíà óâèäåòü! Ýòî ëü ïîáåäíûé âîçâðàò è òðèóìô, êîòîðîãî æäàë îí? |
fors et vota facit cumulatque altaria donis; nos iuvenem exanimum et nil iam caelestibus ullis debentem vano maesti comitamur honore. infelix, nati funus crudele videbis! hi nostri reditus exspectatique triumphi? |
|
55 | Â òîì ëè ÿ êëÿëñÿ åìó? Íî Ïàëëàíòà ðàíû, î ñòàðåö, Íå îïîçîðÿò òåáÿ, ïðèçûâàòü òåáå íå ïðèäåòñÿ Ñìåðòü îòòîãî, ÷òî ñïàññÿ òâîé ñûí. Î, êàêóþ îïîðó Òû ïîòåðÿë, Àâçîíèéñêèé êðàé, è òû, ìîé Àñêàíèé!» Þíîøó òàê îïëàêàë ãåðîé, è ïîäíÿòü ïîâåëåë îí |
haec mea magna fides? at non, Euandre, pudendis volneribus pulsum aspicies, nec sospite dirum optabis nato funus pater. ei mihi, quantum praesidium Ausonia et quantum tu perdis, Iule!» Haec ubi deflevit, tolli miserabile corpus |
|
60 | Íà́ ïëå÷è ïðàõ è îò âñåõ îòðÿäîâ òûñÿ÷ó âûáðàë Ëó÷øèõ ìóæåé, ÷òîá îíè ïðîâîäèëè òåëî ñ ïî÷åòîì, ×òîá ðàçäåëèëè îíè è ñêîðáü è ñëåçû Ýâàíäðà, Èáî âîçìîæíî ëü îòöó îòêàçàòü õîòü â òàêîì óòåøåíüå? Òîò÷àñ èç ãèáêèõ âåòâåé äóáîâ è äåðåâ çåìëÿíè÷íûõ |
imperat, et toto lectos ex agmine mittit mille viros, qui supremum comitentur honorem intersintque patris lacrimis, solacia luctus exigua ingentis, misero sed debita patri. haud segnes alii cratis et molle feretrum |
|
65 | Òåâêðû óñåðäíî ïëåñòè ïîãðåáàëüíûå ñòàëè íîñèëêè. Ëîæå ïðîñòîå îíè çàòåíÿþò ãóñòîþ ëèñòâîþ, Ïîñëå êëàäóò íà íåãî îòâàæíîãî þíîøè òåëî. Ñàì îí ïîäîáåí öâåòêó, ÷òî ðóêîþ äåâè÷üåé ñîðâàí, — Íåæíîé ôèàëêå ëåñíîé, ãèàöèíòó, ñêëîíåííîìó òîìíî: |
arbuteis texunt virgis et vimine querno exstructosque toros obtentu frondis inumbrant. hic iuvenem agresti sublimem stramine ponunt, qualem virgineo demessum pollice florem seu mollis violae seu languentis hyacinthi, |
|
70 | ßðêèé öâåò è êðàñó äî ïîðû õðàíèò îí, íî òîëüêî Ìàòü-çåìëÿ óæ åãî íå ïèòàåò ñâåæåþ ñèëîé. Äâà ïóðïóðíûõ ïëàùà, çîëîòîþ çàòêàííûõ íèòüþ, Âûíåñ ðîäèòåëü Ýíåé, — òå ïëàùè ñâîèìè ðóêàìè Ñäåëàëà, ðàäà òðóäàì, äëÿ íåãî öàðèöà Äèäîíà, |
cui neque fulgor adhuc nec dum sua forma recessit; non iam mater alit tellus virisque ministrat. tum geminas vestis auroque ostroque rigentis extulit Aeneas, quas illi laeta laborum ipsa suis quondam manibus Sidonia Dido |
|
75 | Òîíêèì óòêîì çîëîòûì ðàñïåùðèâ òÿæåëûå òêàíè. Ïîëíûé ïå÷àëè, íàäåë îí îäèí èç ïëàùåé íà Ïàëëàíòà, Ïëîòíî îêóòàë âòîðûì îáðå÷åííûå ïëàìåíè êóäðè; Ê ýòèì ïîñëåäíèì äàðàì îí ïðèáàâèë äîëþ äîáû÷è, Âçÿòîé â÷åðà ëèøü â áîþ, è ïîñëîâ íàãðóçèë âåðåíèöó. |
fecerat et tenui telas discreverat auro. harum unam iuveni supremum maestus honorem induit arsurasque comas obnubit amictu, multaque praeterea Laurentis praemia pugnae aggerat et longo praedam iubet ordine duci; |
|
80 | Êîïüÿ îí øëåò è êîíåé, ó âðàãà çàõâà÷åííûõ â áèòâå, Ðóêè ñâÿçàâ çà ñïèíîé, îòïðàâëÿåò ïëåííûõ äëÿ æåðòâû Ìàíàì, ÷òîá êðîâüþ çàëèòü êîñòðà ïîãðåáàëüíîãî ïëàìÿ, Òàêæå âåëèò îí ê øåñòàì èìåíà ïðèáèòü è äîñïåõè Âñåõ ïîáåæäåííûõ âðàãîâ, ÷òîáû ñàìè âîæäè ïîíåñëè èõ. |
addit equos et tela, quibus spoliaverat hostem. vinxerat et post terga manus, quos mitteret umbris inferias, caeso sparsurus sanguine flammas, indutosque iubet truncos hostilibus armis ipsos ferre duces inimicaque nomina figi. |
|
85 | Ñçàäè âëà÷èòñÿ Àêåò, óäðó÷åííûé ãîäàìè è ãîðåì,  ãðóäü óäàðÿÿ ñåáÿ è ëèöî íîãòÿìè òåðçàÿ Èëü ïðîñòèðàÿñü â ïûëè è ê çåìëå ïðèïàäàÿ âñåì òåëîì. Âîò êîëåñíèöû âåäóò, îáàãðåííûå ðóòóëîâ êðîâüþ, Ñëåäîì ñêàêóí áîåâîé Ýòîí øàãàåò, íåâçíóçäàí, |
ducitur infelix aevo confectus Acoetes, pectora nunc foedans pugnis, nunc unguibus ora, sternitur et toto proiectus corpore terrae. ducunt et Rutulo perfusos sanguine currus. post bellator equus positis insignibus Aethon |
|
90 | Ãîëîâó íèçêî ñêëîíèâ è ðîíÿÿ êðóïíûå ñëåçû. Øëåì è êîïüå Ïàëëàíòà íåñóò, èáî ïðî÷èì îðóæüåì Òóðí çàâëàäåë. Âûñòóïàþò âîñëåä ïå÷àëüíîé ôàëàíãîé, Ñ êîïüÿìè âíèç îñòðèåì, àðêàäöû, òóñêè è òåâêðû. Ïîñëå òîãî, êàê ïðîøëè îíè âñå âåðåíèöåþ äîëãîé, |
it lacrimans guttisque umectat grandibus ora. hastam alii galeamque ferunt; nam cetera Turnus victor habet. tum maesta phalanx Teucrique sequuntur Tyrrhenique omnes et versis Arcades armis. postquam omnis longe comitum praecesserat ordo, |
|
95 | Âñòàë íà ìåñòå Ýíåé è ïðîìîëâèë ñî ñòîíîì ãëóáîêèì: «Ðîê ñóðîâûé âîéíû ìåíÿ ê ñëåçàì è ïîòåðÿì Íîâûì çîâåò. Ïðîñòè æå íàâåê, Ïàëëàíò ìîé îòâàæíûé, Âå÷íàÿ ïàìÿòü òåáå!» È óìîëê Ýíåé, è íàïðàâèë Øàã îí ê âûñîêèì ñòåíàì, âîçâðàùàÿñü ê ñîðàòíèêàì â ëàãåðü. |
substitit Aeneas gemituque haec addidit alto: «nos alias hinc ad lacrimas eadem horrida belli fata vocant: salve aeternum mihi, maxime Palla, aeternumque vale». nec plura effatus ad altos tendebat muros gressumque in castra ferebat. |
|
100 | Æäàëè Ýíåÿ ìåæ òåì ïîñëû èç ñòîëèöû ëàòèíñêîé; Âåòâè îëèâû äåðæà, ïåðåâèòûå øåðñòüþ, ìîëèëè, ×òîáû äîçâîëèë îí âçÿòü òåëà, ëåæàùèå â ïîëå, Òàì, ãäå ìå÷ èõ ñêîñèë, è êóðãàí íàñûïàòü íàä íèìè: Ñ òåìè, êòî ñâåòà ëèøåí, ñ ïîáåæäåííûìè ìîæíî ëü ñðàæàòüñÿ? |
Iamque oratores aderant ex urbe Latina, velati ramis oleae veniamque rogantes: corpora, per campos ferro quae fusa iacebant, redderet ac tumulo sineret succedere terrae; nullum cum victis certamen et aethere cassis; |
|
105 | Ïóñòü ðàäè äðóæáû áûëîé ïîùàäèò îí íàçâà́íîãî òåñòÿ. Äîáðûé Ýíåé íå ïðåçðåë ïîñëàíöåâ çàêîííóþ ïðîñüáó, Âñå ðàçðåøèë èì, î ÷åì óìîëÿëè îíè, è ïðîìîëâèë: «Çëîþ ñóäüáèíîé êàêîé âû, ëàòèíÿíå, ââåðãíóòû áûëè  ýòó âîéíó? Ïî÷åìó âû ñîþçà ñ íàìè áåæèòå? |
parceret hospitibus quondam socerisque vocatis. quos bonus Aeneas haud aspernanda precantis prosequitur venia et verbis haec insuper addit: «quaenam vos tanto fortuna indigna, Latini, implicuit bello, qui nos fugiatis amicos? |
|
110 | Ìèðà äëÿ ìåðòâûõ, äëÿ òåõ, êòî ïîãóáëåí æðåáèåì Ìàðñà, Ïðîñèòå âû, — íî ìèð è æèâûì ÿ äàë áû îõîòíî! ß íå ïðèøåë áû, êîãäà á íå íàçíà÷èë ìíå çäåñü ïîñåëèòüñÿ Ðîê, è âîéíó ÿ âåäó íå ñ íàðîäîì: öàðü âàø íàðóøèë Ãîñòåïðèèìñòâà ñîþç è äîâåðèëñÿ Òóðíà îðóæüþ. |
pacem me exanimis et Martis sorte peremptis oratis? equidem et vivis concedere vellem. nec veni, nisi fata locum sedemque dedissent, nec bellum cum gente gero: rex nostra reliquit hospitia et Turni potius se credidit armis. |
|
115 | Âûéòè íà ñìåðòü îäíîìó ñïðàâåäëèâåå áûëî áû Òóðíó: Åñëè ñâîåþ ðóêîé âîéíó îêîí÷èòü îí õî÷åò, Õî÷åò òåâêðîâ èçãíàòü, — ïóñòü ñðàçèòñÿ ñî ìíîé, ÷òîáû âûæèë Òîò, êîìó æèçíü ñîõðàíèò èëè áîã, èëè ñèëà äåñíèöû. Íî ïîñïåøèòå ê ñåáå, ÷òîá îãíþ ñîãðàæäàí íåñ÷àñòíûõ |
aequius huic Turnum fuerat se opponere morti. si bellum finire manu, si pellere Teucros apparat, his mecum decuit concurrere telis; vixet, cui vitam deus aut sua dextra dedisset. nunc ite et miseris supponite civibus ignem». |
|
120 | Íûí÷å ïðåäàòü». Ïðîìîëâèë Ýíåé — è ïîñëû â èçóìëåíüå Çàìåðëè, òîëüêî â ãëàçà äðóã äðóãó ìîë÷à ãëÿäåëè. Ðå÷üþ òàêîé íàêîíåö îòâåòèë Äðàíê ïðåñòàðåëûé, Òóðíà þíîãî âðàã, îáâèíèòåëü åãî ïîñòîÿííûé: «Î òðîÿíñêèé ãåðîé, âîçíåñåí òû ìîëâîþ, íî âûøå |
dixerat Aeneas. illi obstipuere silentes conversique oculos inter se atque ora tenebant. Tum senior semperque odiis et crimine Drances infensus iuveni Turno sic ore vicissim orsa refert: «o fama ingens, ingentior armis, |
|
125 | Ìîùüþ â áîþ âîçíåñåí! ×åìó íàì ïðåæäå äèâèòüñÿ, ×òî ïðîñëàâëÿòü: ñïðàâåäëèâîñòü òâîþ èëè ïîäâèã òâîé òðóäíûé?  ãîðîä ðîäíîé îòíåñåì òâîå ñ áëàãîäàðíîñòüþ ñëîâî, Ñíîâà ñ Ëàòèíîì òåáÿ, åñëè ïóòü óêàæåò Ôîðòóíà, Ìû ïðèìèðèì. Ïóñòü ðóòóë äðóãèõ ñîþçíèêîâ èùåò! |
vir Troiane, quibus caelo te laudibus aequem? iustitiaene prius mirer belline laborum? nos vero haec patriam grati referemus ad urbem et te, si qua viam dederit Fortuna, Latino iungemus regi. quaerat sibi foedera Turnus. |
|
130 | Ñòåíû ñ òîáîé âîçâîäèòü, âîçâåùåííûå ðîêîì, è êàìíè Òðîè äëÿ âàñ íà ïëå÷àõ ïîäíîñèòü íàì áóäåò îòðàäíî». Òàê ñêàçàë îí, è ðå÷ü âñå îäîáðèëè êðèêîì ñîãëàñíûì.  äâàæäû øåñòü äíåé óñòàíîâëåí áûë ñðîê è, õðàíèìûå ìèðîì, Ñòàëè áåç ñòðàõà áðîäèòü ïî íàãîðíûì ëåñàì ìåæ ëàòèíÿí |
quin et fatalis murorum attollere moles saxaque subvectare umeris Troiana iuvabit». dixerat haec, unoque omnes eadem ore fremebant. bis senos pepigere dies et pace sequestra per silvas Teucri mixtique impune Latini |
|
135 | Òåâêðû. ßñåíü çâåíèò îò óäàðîâ äâóîñòðîé ñåêèðû, Âîèíû âàëÿò ñòâîëû äî çâåçä ïîäíÿâøèõñÿ ñîñåí, Êëèíüÿ âãîíÿþò â äóáû è â ñìîëèñòûå êåäðû óñåðäíî, Áðåâíà êëåíîâûå âíèç íà ñêðèïó÷èõ ñâîçÿò òåëåãàõ. Òîé ïîðîþ Ìîëâà, âåëèêîãî âåñòíèöà ãîðÿ, |
erravere iugis. ferro sonat alta bipenni fraxinus, evertunt actas ad sidera pinos, robora nec cuneis et olentem scindere cedrum nec plaustris cessant vectare gementibus ornos. Et iam Fama volans, tanti praenuntia luctus, |
|
140 |  äîì Ýâàíäðà ëåòèò, íàïîëíÿåò ãîðîä Ýâàíäðà, Òà ìîëâà, ÷òî äîñåëü âîçâåùàëà ïîáåäû Ïàëëàíòà. Âñå ê âîðîòàì ñïåøàò àðêàäöû; ôàêåë ïå÷àëüíûé Êàæäûé íåñåò, êàê îáû÷àé âåëèò; íà äîðîãå ïûëàåò Ðÿä áåñêîíå÷íûõ îãíåé è ïîëÿ âûðûâàåò èç ìðàêà. |
Euandrum Euandrique domos et moenia replet, quae modo victorem Latio Pallanta ferebat. Arcades ad portas ruere et de more vetusto funereas rapuere faces; lucet via longo ordine flammarum et late discriminat agros. |
|
145 | Ñêîðáíîé ôðèãèéöû òîëïîé ïðèáëèæàëèñü íàâñòðå÷ó àðêàäöàì; Ñîåäèíèëèñü ðÿäû, è, åäâà âîøëè îíè â ãîðîä, Ìàòåðè, èõ óâèäàâ, îãëàñèëè óëèöû âîïëåì. Ñèëîé íåëüçÿ íèêàêîé óäåðæàòü Ýâàíäðà: âûõîäèò Îí â ñåðåäèíó, è ëèøü ïîñòàâèëè íàçåìü íîñèëêè, |
contra turba Phrygum veniens plangentia iungit agmina. quae postquam matres succedere tectis viderunt, maestam incendunt clamoribus urbem. at non Euandrum potis est vis ulla tenere, sed venit in medios. feretro Pallante reposto |
|
150 | Ñòàðåö óïàë è ê Ïàëëàíòó ïðèíèê, ñòåíàÿ è ïëà÷à; Âûðâàëñÿ ãîëîñ ñ òðóäîì èç ãîðëà, ñæàòîãî ãîðåì: «Íåò, íå ýòî, Ïàëëàíò, îáåùàë òû îòöó, óåçæàÿ! Î, åñëè á òû îñòîðîæíåå áûë, êîãäà ââåðèëñÿ Ìàðñó! Çíàë ÿ, êàê ñèëüíî âëå÷åò ê íåèçâåäàííîé ñëàâå îòâàæíûõ, |
procubuit super atque haeret lacrimansque gemensque, et via vix tandem voci laxata dolore est: «non haec, o Palla, dederas promissa parenti, cautius ut saevo velles te credere Marti. haud ignarus eram, quantum nova gloria in armis |
|
155 | Çíàë, êàê îòðàäíî õâàëó ñòÿæàòü, ñðàæàÿñü âïåðâûå! Áèòâû ïðèáëèçèëèñü ê íàì — è âîò îí, ãîðåñòíûé îïûò, Âîò íàãðàäà òâîÿ, âîò îáåòû ìîè è ìîëèòâû, — Èì íè îäèí íå âíÿë èç áîãîâ! Î ñóïðóãà ñâÿòàÿ, Ñ÷àñòüå, ÷òî òû óìåðëà, íå äîæèâ äî ýòîãî ãîðÿ. |
et praedulce decus primo certamine posset. primitiae iuvenis miserae bellique propinqui dura rudimenta et nulli exaudita deorum vota precesque meae! tuque, o sanctissima coniunx, felix morte tua neque in hunc servata dolorem! |
|
160 | ß æå, ñóäüáó ïîáåäèâ äîëãîëåòüåì, æèâó, ïåðåæèâøèé Ñûíà îòåö. Î, åñëè áû ñàì ÿ çà âîéñêîì ñîþçíûì Òåâêðîâ ïîøåë, ÷òîá â ìåíÿ âîíçèëèñü ðóòóëîâ êîïüÿ, Åñëè á ìåíÿ, íå Ïàëëàíòà äîìîé ïðèíåñëè áåçäûõàííûì! Òåâêðû, ÿ âàñ íå âèíþ, íå êàþñü â òîì, ÷òî ïîæàòüåì |
contra ego vivendo vici mea fata, superstes restarem ut genitor. Troum socia arma secutum obruerent Rutuli telis! animam ipse dedissem atque haec pompa domum me, non Pallanta referret! nec vos arguerim, Teucri, nec foedera nec quas |
|
165 | Ðóê ìû ñêðåïèëè ñîþç: óãîòîâàí áûë ñòàðîñòè íàøåé Ýòîò óäåë, è åñëè Ïàëëàíò ïðåæäåâðåìåííîé ñìåðòè Áûë îáðå÷åí, òî îäíî ìíå îòðàäíî: ïàë îí, ñðàçèâøè Òûñÿ÷è âîëüñêîâ è âàì ïðîëàãàÿ â Ëàöèé äîðîãó. Ñ òåì æå òâîé ïðàõ ñõîðîíþ ÿ ïî÷åòîì, ñ êàêèì ïðîâîæàëè |
iunximus hospitio dextras: sors ista senectae debita erat nostrae. quod si immatura manebat mors gnatum, caesis Volscorum milibus ante ducentem in Latium Teucros cecidisse iuvabit. quin ego non alio digner te funere, Palla, |
|
170 | Áëàãî÷åñòèâûé Ýíåé òåáÿ, Ïàëëàíò, è ôðèãèéöû, È òèððåíöåâ âîæäè, è âñå òèððåíñêîå âîéñêî. Âèæó: äîñïåõè íåñóò âðàãîâ, òîáîþ óáèòûõ. Òóðí, òóò ñòîÿë áû è òû — òðîôåé, îäåòûé îðóæüåì, Åñëè á òåáå áûë ðàâåí Ïàëëàíò è ãîäàìè è ñèëîé. |
quam pius Aeneas et quam magni Phryges et quam Tyrrhenique duces, Tyrrhenum exercitus omnis. magna tropaea ferunt, quos dat tua dextera Leto; tu quoque nunc stares immanis truncus in armis, esset par aetas et idem si robur ab annis, |
|
175 | Íî äëÿ ÷åãî íå äàþ ÿ òðîÿíöàì âåðíóòüñÿ â ñðàæåíüå? Òåâêðû, ñòóïàéòå ê öàðþ è ñëîâà ìîè ïåðåäàéòå: Åñëè ïîñòûëóþ æèçíü ÿ âëà÷ó ïîñëå ñìåðòè Ïàëëàíòà, Òî ëèøü çàòåì, ÷òî äîëã çà ìå÷îì òâîèì îñòàåòñÿ. Òóðíà òû äîëæåí îòöó è ñûíó. Ïëàòû ëèøü ýòîé |
Turne. sed infelix Teucros quid demoror armis? vadite et haec memores regi mandata referte: quod vitam moror invisam, Pallante perempto, dextera causa tua est, Turnum gnatoque patrique quam debere vides. meritis vacat hic tibi solus |
|
180 | Æäó îò òåáÿ è ñóäüáû. Íå èùó ÿ ðàäîñòåé â æèçíè, — Ñûíó ëèøü â öàðñòâî òåíåé ïðèíåñòè ÿ õî÷ó ýòó ðàäîñòü». Âñòàëà Àâðîðà ìåæ òåì, è íåñ÷àñòíûì ñìåðòíûì ÿâèëà Áëàãîñòíûé ñâåò, è ñ ñîáîé ïðèíåñëà òðóäû è çàáîòû. Ó ïîáåðåæüÿ Òàðõîí è ðîäèòåëü Ýíåé ðàçëîæèëè |
fortunaeque locus. non vitae gaudia quaero (nec fas), sed gnato Manis perferre sub imos». Aurora interea miseris mortalibus almam extulerat lucem, referens opera atque labores: iam pater Aeneas, iam curvo in litore Tarchon |
|
185 | Óòðîì êîñòðû è, áëþäÿ ñòàðèííûé îáû÷àé, ñîáðàëè Âîèíîâ ïàâøèõ òåëà. Çàïûëàëî ÷åðíîå ïëàìÿ, Äûì íåïðîãëÿäíîé çàñòëàë ïåëåíîé âûñîêîå íåáî. Òðèæäû âîêðóã ãîðÿùèõ êîñòðîâ áîéöû îáåæàëè  áëåùóùèõ ëàòàõ ñâîèõ, è êîííûå âîèíû òðèæäû |
constituere pyras. huc corpora quisque suorum more tulere patrum, subiectisque ignibus atris conditur in tenebras altum caligine caelum. ter circum accensos cincti fulgentibus armis decurrere rogos, ter maestum funeris ignem |
|
190 | Âêðóã ïîãðåáàëüíûõ îãíåé ïðîñêàêàëè ñ ãîðåñòíûì âîïëåì. Ñëåçû îáèëüíîé ñòðóåé îðîøàþò äîñïåõè è çåìëþ. Êðèêè ìóæåé è êëèêè òðóá âçëåòàþò ê ñâåòèëàì. Âîèíû ìå÷óò â îãîíü äîñïåõè óáèòûõ ëàòèíÿí, Ïûøíûå øëåìû, ìå÷è, ñ ðàñêàëåííîé îñüþ êîëåñà, |
lustravere in equis ululatusque ore dedere. spargitur et tellus lacrimis, sparguntur et arma. it caelo clamorque virum clangorque tubarum. hic alii spolia occisis derepta Latinis coniciunt igni, galeas ensisque decoros |
|
195 | Êîíñêèå ñáðóè; ëåòÿò è äàðû çíàêîìûå â ïëàìÿ: Êîïüÿ óáèòûõ äðóçåé è ùèòû, íåñ÷àñòëèâûå â áèòâå.  æåðòâó Ñìåðòè áûêîâ ïðèíîñÿò òóò æå áåç ñ÷åòà, Êðîâüþ ñâèíåé è îâåö, ÷òî ñî âñåõ ïîõèùåíû ïàñòáèù, Óãëè êîñòðîâ êðîïÿò. È ãëÿäÿò òèððåíöû è òåâêðû, |
frenaque ferventisque rotas, pars munera nota, ipsorum clipeos et non felicia tela. multa boum circa mactantur corpora Morti, saetigerosque sues raptasque ex omnibus agris in flammam iugulant pecudes. tum litore toto |
|
200 | Êàê íà êîñòðàõ ñãîðàþò äðóçüÿ ïî âñåìó ïîáåðåæüþ, È îò îáóãëåííûõ òåë îòîéòè íå ñìåþò, äîêîëå Âëàæíàÿ íî÷ü íåáîñâîä íå óêðàñèëà çâåçäíûì óáîðîì. Òàêæå â äðóãîé ñòîðîíå ó íåñ÷àñòíûõ ëàòèíÿí íå ìåíüøå ßðêèõ ïûëàëî êîñòðîâ. Çàðûâàþò ìíîãèõ óáèòûõ |
ardentis spectant socios semustaque servant busta, neque avelli possunt, nox umida donec invertit caelum stellis ardentibus aptum. Nec minus et miseri diversa in parte Latini innumeras struxere pyras, et corpora partim |
|
205 | Òóò æå íà ïîëå äðóçüÿ; à äðóãèõ, ñîáðàâ ïî ðàâíèíå,  áëèæíèå çåìëè âåçóò, â ãîðîäà âîçâðàùàþò ðîäíûå. Ïðî÷èõ æå òàì, ãäå ëåæàëè îíè áåñïîðÿäî÷íîé ãðóäîé, Âñåõ èòàëèéöû ñîæãëè áåç ïî÷åòà è ñ÷åòà, — ïîâñþäó Ïëàìåíåì ÷àñòûõ êîñòðîâ îçàðèëîñü ïðîñòîðíîå ïîëå. |
multa virum terrae infodiunt avectaque partim finitimos tollunt in agros urbique remittunt; cetera confusaeque ingentem caedis acervum nec numero nec honore cremant; tunc undique vasti certatim crebris conlucent ignibus agri. |
|
210 | Òðåòèé ðàññâåò ïðîãíàë ñ íåáîñâîäà ñóìðàê õîëîäíûé. Óòðîì â ãëóáîêîé çîëå àâçîíèäû ñîáðàëè ñ ïå÷àëüþ Êîñòè íåâåäîìî ÷üè è çåìëåé çàñûïàëè òåïëîé. Ïîëíèòñÿ ñêîðáüþ ìåæ òåì Ëàòèíà áîãàòîãî ãîðîä: Ñòîíóò çäåñü ãîðøå âñåãî, âñåãî ñèëüíåå ãîðþþò. |
tertia lux gelidam caelo dimoverat umbram: maerentes altum cinerem et confusa ruebant ossa focis tepidoque onerabant aggere terrae. iam vero in tectis, praedivitis urbe Latini, praecipuus fragor et longi pars maxima luctus. |
|
215 | Äóøè ëþáèìûõ ñåñòåð, ìîëîäûå íåñ÷àñòíûå æåíû, Ìàòåðè ïàâøèõ áîéöîâ è îòöîâ ëèøåííûå äåòè, — Âñå ïðîêëèíàþò âîéíó è çëîñ÷àñòíóþ Òóðíîâó ñâàäüáó, Òðåáóþò âñå, ÷òîáû òÿæáó ìå÷îì ðåøèë â ïîåäèíêå Òîò, êòî íà âëàñòü íàä ñòðàíîé è íà âûñøóþ ÷åñòü ïðèòÿçàåò. |
hic matres miseraeque nurus, hic cara sororum pectora maerentum puerique parentibus orbi dirum exsecrantur bellum Turnique hymenaeos; ipsum armis ipsumque iubent decernere ferro, qui regnum Italiae et primos sibi poscat honores. |
|
220 | Ðîïùóùèì ñèë ïðèäàåò ñâèäåòåëüñòâî ãíåâíîãî Äðàíêà: Òóðíà Ýíåé âûçûâàåò íà áîé, îäíîãî òîëüêî Òóðíà. Íî è çà Òóðíà ðå÷åé ðàçäàåòñÿ íåìàëî ïîâñþäó: Ñëóæèò çàùèòîé åìó öàðèöû âåëèêîå èìÿ, Ïðåæíèõ ïðèçíàíüå çàñëóã è ñëàâà ïîäâèãîâ ãðîìêèõ. |
ingravat haec saevus Drances solumque vocari testatur, solum posci in certamina Turnum. multa simul contra variis sententia dictis pro Turno, et magnum reginae nomen obumbrat, multa virum meritis sustentat fama tropaeis. |
|
225 |  ýòó ïîðó, â ðàçãàð ñìÿòåííûõ ñïîðîâ, âåðíóëèñü Îò Äèîìåäà ïîñëû, èç âåëèêîãî ãîðîäà ãðåêîâ; Ãðóñòíûé îòâåò îíè ïðèâåçëè: ïîíàïðàñíó ïîòðàòèâ Ñòîëüêî òðóäîâ, íè÷åãî íå äîáèëèñü îíè, è áåññèëüíû Öåííûå áûëè äàðû. Ó äðóãèõ ïóñòü ëàòèíÿíå èùóò |
Hos inter motus, medio in flagrante tumultu, ecce super maesti magna Diomedis ab urbe legati responsa ferunt: nihil omnibus actum tantorum impensis operum, nil dona neque aurum nec magnas valuisse preces, alia arma Latinis |
|
230 | Ïîìîùè â ýòîé âîéíå èëè ìèðà ïðîñÿò ó òåâêðîâ. Ñèë îò ãîðÿ ñîâñåì ó öàðÿ Ëàòèíà íå ñòàëî. Ðîê Ýíåÿ ïðèâåë è áîãè ñ íèì, — óáåæäàþò  òîì íåáîæèòåëåé ãíåâ è ìîãèëû ñâåæèå ïàâøèõ. Òîò÷àñ Ëàòèí ó ñåáÿ âåëèêèé ñîâåò ñîáèðàåò, |
quaerenda, aut pacem Troiano ab rege petendum. deficit ingenti luctu rex ipse Latinus. fatalem Aenean manifesto numine ferri admonet ira deum tumulique ante ora recentes. ergo concilium magnum primosque suorum |
|
235 | Ïåðâûõ èç ãðàæäàí ïðèçâàâ ïðèêàçîì â äîì ñâîé âûñîêèé. Áûñòðî ñîøåëñÿ ñîâåò, è òîëïîé ïî óëèöàì ïîëíûì Õëûíóë íàðîä êî äâîðöó. Ñòàðøå âñåõ è ãîäàìè è âëàñòüþ, Öàðü Ëàòèí ïîñðåäèíå ñèäèò ñ ÷åëîì îìðà÷åííûì.  ñàìîì íà÷àëå ïîñëàì, ïðèøåäøèì îò ñòåí ýòîëèéñêèõ, |
imperio accitos alta intra limina cogit. olli convenere ruuntque ad regia plenis tecta viis. sedet in mediis et maximus aevo et primus sceptris haud laeta fronte Latinus. atque hic legatos Aetola ex urbe remissos, |
|
240 | Ñ ÷åì âîðîòèëèñü îíè, ðàññêàçàòü îí âåëèò ïî ïîðÿäêó, ×òî îòâå÷àë Äèîìåä. È êîãäà âîöàðèëîñü ìîë÷àíüå, Âåíóë íà÷àë ðàññêàç, ïîâèíóÿñü öàðñêîìó ñëîâó. «Ãðàæäàíå! Âèäåëè ìû Äèîìåäà è ëàãåðü àðãîñöåâ; Äîëãèé èçìåðèëè ïóòü è òÿãîòû âñå îäîëåëè, |
quae referant, fari iubet et responsa reposcit ordine cuncta suo. tum facta silentia linguis, et Venulus dicto parens ita farier infit: «Vidimus, o cives, Diomede Argivaque castra atque iter emensi casus superavimus omnis, |
|
245 | Æàëè ìû ðóêó, ÷òî â ïðàõ Èëèîíñêîå öàðñòâî ïîâåðãëà. Ãîðîä, íàçâàííûé èì Àðãèðèïîé â ÷åñòü ãîðîäà ïðåäêîâ, Îí âîçâîäèë íà ßïèãñêîé çåìëå ó ïîäíîæüÿ Ãàðãàíà. Ïîñëå òîãî, êàê ââåëè íàñ ê öàðþ è äàëè íàì ñëîâî, Ìû äàðû ïîäíåñëè è ñêàçàëè, îòêóäà è êòî ìû, |
contigimusque manum, qua concidit Ilia tellus. ille urbem Argyripam patriae cognomine gentis victor Gargani condebat Iapygis agris. postquam introgressi et coram data copia fandi, munera praeferimus, nomen patriamque docemus, |
|
250 | Ñ êåì âîþåì è ÷òî ïîáóäèëî íàñ â Àðïû ÿâèòüñÿ. Âûñëóøàâ íàñ, Äèîìåä â îòâåò íàì ñêàçàë áëàãîñêëîííî: “Âû, ñ÷àñòëèâûé íàðîä Ñàòóðíîâà äðåâíåãî öàðñòâà, ×òî çà ñóäüáà íå äàåò, àâçîíèéöû, âàì æèòü áåçìÿòåæíî, Ãîíèò âàñ çàòåâàòü ñ âðàãîì íåâåäîìûì âîéíû? |
qui bellum intulerint, quae causa attraxerit Arpos. auditis ille haec placido sic reddidit ore: “O fortunatae gentes, Saturnia regna, antiqui Ausonii, quae vos fortuna quietos sollicitat suadetque ignota lacessere bella? |
|
255 | Âñåì, êòî îðóæüåì ñâîèì îñêâåðíèë ïîëÿ Èëèîíà (ß ãîâîðþ íå î òåõ, êòî ïîãèá, ïîä ñòåíàìè ñðàæàÿñü, Êòî ïîãëîùåí Ñèìîåíòà ñòðóåé), íåñêàçàííûå êàçíè Ðîê çà çëîäåéñòâî ïîñëàë, ïî âñåìó ïðåñëåäóÿ ìèðó Íàñ, êîãî è Ïðèàì ïîæàëåë áû. Çíàþò îá ýòîì |
quicumque Iliacos ferro violavimus agros (mitto ea, quae muris bellando exhausta sub altis, quos Simois premat ille viros), infanda per orbem supplicia et scelerum poenas expendimus omnes, vel Priamo miseranda manus: scit triste Minervae |
|
260 266 |
Çëàÿ Ìèíåðâû çâåçäà, Êàôàðåé è óòåñû Ýâáåè.  ðàçíûå ñòðàíû ñóäüáà çàíåñëà âîçâðàùàâøèõñÿ ãðåêîâ: Áðîäèò Àòðèä Ìåíåëàé çà Ñòîëáàìè Ïðîòåÿ â èçãíàíüå, Âèäåë ñêèòàëåö Óëèññ ýòíåéñêèõ öèêëîïîâ ïåùåðû. Ñàì âëàñòèòåëü Ìèêåí, ïðåäâîäèòåëü ìîãó÷èõ àõåéöåâ, |
sidus et Euboicae cautes ultorque Caphereus. militia ex illa diversum ad litus abacti Atrides Protei Menelaus adusque columnas exsulat, Aetnaeos vidit Cyclopas Ulixes. regna Neoptolemi referam versosque penates |
|
267 268 264 265 269 |
Ïàë íà ïîðîãå ðîäíîì îò ðóêè æåíû íå÷åñòèâîé: Ïðåëþáîäåé çàìàíèë ïîáåäèòåëÿ Àçèè â ñåòè. Ëîêðîâ ëè ÿ íàçîâó, çàñåëèâøèõ áåðåã Ëèâèéñêèé? Èäîìåíåÿ ëü î÷àã ðàçîðåííûé? Ïèððà ëè öàðñòâî? Íǻ äàëè áîãè è ìíå â Êàëåäîí âîçâðàòèòüñÿ ïðåêðàñíûé, |
Idomenei? Libycone habitantis litore Locros? ipse Mycenaeus magnorum ductor Achivum coniugis infandae prima intra limina dextra oppetiit, devictam Asiam subsedit adulter. invidisse deos, patriis ut redditus aris |
|
270 | Îò÷èõ ïåíàòîâ àëòàðü è æåíó æåëàííóþ âèäåòü. Äàæå è íûíå ìåíÿ âèäåíüÿ ñòðàøíûå ìó÷àò: Ñïóòíèêîâ âèæó ìîèõ, êàê îíè íà êðûëüÿõ âçëåòàþò,  ïòèö — î, ñòðàøíàÿ êàçíü! — ïðåâðàòèâøèñü, êàê íàä ðåêîþ Âüþòñÿ è ñêàëû âîêðóã îãëàøàþò æàëîáíûì êðèêîì. |
coniugium optatum et pulchram Calydona viderem! nunc etiam horribili visu portenta sequuntur, et socii amissi petierunt aethera pinnis fluminibusque vagantur aves (heu dira meorum supplicia!) et scopulos lacrimosis vocibus implent. |
|
275 | Âïðî÷åì, èíîãî è æäàòü ñ òîé ïîðû íå ìîã ÿ, áåçóìåö, Êàê äåðçíîâåííûì êîïüåì íåáîæèòåëåé ïëîòè êîñíóëñÿ, Ðóêó Âåíåðû áëàãîé îñêâåðíèë êðîâàâîþ ðàíîé. Íåò, íå âîâëå÷ü âàì ìåíÿ, íå âîâëå÷ü â òàêèå ñðàæåíüÿ! Ïîñëå òîãî, êàê ñîææåí áûë Ïåðãàì, âîéíû íå âåäó ÿ |
haec adeo ex illo mihi iam speranda fuerunt tempore, cum ferro caelestia corpora demens adpetii et Veneris violavi volnere dextram. ne vero, ne me ad talis impellite pugnas. nec mihi cum Teucris ullum post eruta bellum |
|
280 | Ñ òåâêðàìè: ðàäîñòè íåò âñïîìèíàòü è î ïðåæíèõ íåâçãîäàõ. Âèæó, äàðû ïðèíåñëè âû ìíå èç îò÷åãî êðàÿ, — Âñå äàðäàíöåâ âîæäþ îòäàéòå! Îñòðûå êîïüÿ Ñ íèì ÿ íå ðàç ïðåëîìèë. Òàê ïîâåðüòå îïûòó: ãðîçåí Îí, ïîäíèìàåò ëè ùèò èëü çàíîñèò ëåòó÷óþ ïèêó. |
Pergama, nec veterum memini laetorve malorum. munera, quae patriis ad me portatis ab oris, vertite ad Aenean. stetimus tela aspera contra contulimusque manus: experto credite, quantus in clipeum adsurgat, quo turbine torqueat hastam. |
|
285 | Åñëè áû äâîå åùå ðîäèëîñü íà ïàøíÿõ Èäåéñêèõ Ðàâíûõ Ýíåþ ìóæåé, òî ê ñòåíàì èíàõèéñêèì ïîøëî áû Ïëåìÿ Äàðäàíà âîéíîé, è îïëàêàòü ñóäüáû ïåðåìåíó Ãðåêàì ïðèøëîñü áû. Êîëü ìû ïîä Òðîåé ìåäëèëè äîëãî È íà äåñÿòûé ëèøü ãîä ïðèøëà ê àõåéöàì ïîáåäà, |
si duo praeterea talis Idaea tulisset terra viros, ultro Inachias venisset ad urbes Dardanus et versis lugeret Graecia fatis. quidquid apud durae cessatum est moenia Troiae, Hectoris Aeneaeque manu victoria Graium |
|
290 | Òî çàäåðæàëà åå Ýíåÿ è Ãåêòîðà ñèëà: Îáà îòâàãîé ðàâíû è îðóæüåì — íî áëàãî÷åñòüåì Âûøå Ýíåé. Ïóñòü ëó÷øå ðóêà ñîéäåòñÿ ñ ðóêîþ, Ìèð çàêëþ÷àÿ, ÷åì ùèò ñî ùèòîì â ïîåäèíêå ñòîëêíåòñÿ”. Ñëûøàë òû, ñëàâíûé íàø öàðü, ÷òî îòâåòèë íàì öàðü ýòîëèéöåâ, |
haesit et in decimum vestigia rettulit annum. ambo animis, ambo insignes praestantibus armis; hic pietate prior. coeant in foedera dextrae, qua datur; ast armis concurrant arma cavete”. et responsa simul quae sint, rex optime, regis |
|
295 | Ñëûøàë ñóæäåíüå åãî î âîéíå âåëèêîé è ãðîçíîé». Ðå÷ü çàêîí÷èë ïîñîë, ïî óñòàì àâçîíèéöåâ òîò÷àñ æå Ñìóòíûé ðîïîò ïðîøåë; òàê â ìåñòàõ, ãäå ïîðîã êàìåíèñòûé Ïóòü ïðåãðàæäàåò ðåêè, ñòåñíåííûå áûñòðûå ñòðóè Ðîïùóò, è ðîêîòó âîëí îòâå÷àåò îáðûâèñòûé áåðåã. |
audisti et quae sit magno sententia bello». Vix ea legati, variusque per ora cucurrit Ausonidum turbata fremor: ceu saxa morantur cum rapidos amnis, fit clauso gurgite murmur vicinaeque fremunt ripae crepitantibus undis. |
|
300 | Òîëüêî ëèøü ñìîëêëè óñòà è â ñåðäöàõ óòèõëî âîëíåíüå, Öàðü, ê áåññìåðòíûì âîççâàâ, ñ ïðåñòîëà âûñîêîãî ìîëâèë: «Êàê áû õîòåë ÿ, ÷òîá ìû î âàæíåéøåì äåëå ðåøåíüå Ðàíüøå óñïåëè ïðèíÿòü! È ñîâåò ïîëåçíåå áûëî á Íàì ñîáðàòü íå òîãäà, êîãäà âðàã ñòîèò ïîä ñòåíàìè. |
ut primum placati animi et trepida ora quierunt, praefatus divos solio rex infit ab alto: «Ante equidem summa de re statuisse, Latini, et vellem et fuerat melius, non tempore tali cogere concilium, cum muros adsidet hostis. |
|
305 | Ïðîòèâ ïîòîìêîâ áîãîâ ìû âåäåì áåçûñõîäíóþ áèòâó: Íåïîáåäèìû îíè è â ñðàæåíüÿõ íåóòîìèìû, Ìû èõ íå ñëîìèì âîâåê è ñëîæèòü íå çàñòàâèì îðóæüå. Âû ýòîëèéöåâ ïðèçâàòü íàäåÿëèñü; çàìûñåë ýòîò Ðóõíóë. Ëèøü íà ñåáÿ îñòàåòñÿ íàäåæäà, — íî ñàìè |
bellum importunum, cives, cum gente deorum invictisque viris gerimus, quos nulla fatigant proelia, nec victi possunt absistere ferro. spem si quam adscitis Aetolum habuistis in armis, ponite. spes sibi quisque; sed haec quam angusta, videtis. |
|
310 | Âèäèòå âû, êàê íè÷òîæíà îíà è â êàêîì ðàçðóøåíüå Âñ¸, ÷òî îñòàëîñü ó íàñ. Óáåäèòåñü âîî÷èþ â ýòîì! ß íå âèíþ íèêîãî: âñ¸, ÷òî ìîæåò âûñøàÿ äîáëåñòü, Ñäåëàíî áûëî, è ñèë íå ùàäèëî â áîðüáå ãîñóäàðñòâî. Íûíå î òîì, ê ÷åìó ñðåäü ñîìíåíèé ñêëîíÿåòñÿ ðàçóì, |
cetera qua rerum iaceant perculsa ruina, ante oculos interque manus sunt omnia vestras. nec quemquam incuso: potuit quae plurima virtus esse, fuit; toto certatum est corpore regni. nunc adeo, quae sit dubiae sententia menti, |
|
315 | Âàì ÿ ïîâåäàòü õî÷ó; òàê âíåìëèòå ðå÷è êîðîòêîé. Åñòü áëèç Ýòðóññêîé ðåêè ó ìåíÿ ðîäîâîå âëàäåíüå, ×òî äàëåêî íà çàêàò â ïðåäåëû ñèêàíöåâ ïðîñòåðëîñü. Ïàøóò ðóòóëû òàì è àâðóíêè ëåìåõîì îñòðûì Ñêëîí êàìåíèñòûõ õîëìîâ è ïàñóò ñòàäà íà ñòðåìíèíàõ. |
expediam et paucis (animos adhibete) docebo. est antiquus ager Tusco mihi proximus amni, longus in occasum, finis super usque Sicanos; Aurunci Rutulique serunt et vomere duros exercent collis atque horum asperrima pascunt. |
|
320 | Âåñü ýòîò êðàé è õðåáåò, îäåòûé ëåñîì ñîñíîâûì, Òåâêðàì óñòóïèì â çàëîã ãðÿäóùåé äðóæáû è â öàðñòâî Íàøå èõ ïðèçîâåì, äîãîâîð çàêëþ÷èâ ñïðàâåäëèâûé. Åñëè óæ òàê æåëàþò îíè — ïóñòü ãîðîä ñâîé ñòðîÿò, Åñëè æ ê ïðåäåëàì èíûì, ê äðóãèì ïëåìåíàì ïîæåëàþò |
haec omnis regio et celsi plaga pinea montis cedat amicitiae Teucrorum, et foederis aequas dicamus leges sociosque in regna vocemus; considant, si tantus amor, et moenia condant. sin alios finis aliamque capessere gentem |
|
325 | Òåâêðû îòïëûòü è ðåøàò Àâçîíèéñêóþ çåìëþ ïîêèíóòü, Ñêîëüêî îíè êîðàáëåé ñíàðÿäèòü ñóìåþò ãðåáöàìè, — Äâàäöàòü ëè, áîëüøå ëè, — âñå èòàëèéñêèì îäåíåì ìû äóáîì. Ëåñ ó áåðåãà åñòü. Ïóñòü óêàæóò íàì âèä è ðàçìåðû Âñåõ êîðàáëåé, — ìû äàäèì ðàáîòíèêîâ, ìåäü è îñíàñòêó. |
est animus possuntque solo decedere nostro, bis denas Italo texamus robore navis; seu pluris complere valent, iacet omnis ad undam materies; ipsi numerumque modumque carinis praecipiant, nos aera, manus, navalia demus. |
|
330 | Ñ òåì, ÷òîáû íàøè ñëîâà ïåðåäàòü è äîáèòüñÿ ñîþçà, Ïóñòü ïîñëàìè ïîéäóò èç ÷èñëà çíàòíåéøèõ ëàòèíÿí Ñòî ÷åëîâåê, ïðîòÿíóâ îëèâû ìèðíûå âåòâè, Çîëîòà â äàð ïîíåñóò è ñëîíîâîé êîñòè òàëàíòû, Òàêæå è êðåñëî è ïëàù — äîñòîèíñòâà öàðñêîãî çíàêè. |
praeterea, qui dicta ferant et foedera firment, centum oratores prima de gente Latinos ire placet pacisque manu praetendere ramos, munera portantis aurique eborisque talenta et sellam regni trabeamque insignia nostri. |
|
335 | Ìåæäó ñîáîé ñîâåùàéòåñü òåïåðü — è ñïàñèòå îò÷èçíó!» Òóò ïîäíèìàåòñÿ Äðàíê, îçëîáë¸í, êàê âñåãäà, èáî Òóðíà Ñëàâà ÿçâèëà åãî ñòðåêàëîì çàâèñòè òàéíîé. Áûë îí áîãàò è êðàñíî ãîâîðèë, íî ïûëîê â ñðàæåíüå Íå áûë; ñ÷èòàëñÿ çàòî ñîâåò÷èêîì äåëüíûì è ëîâêî |
consulite in medium et rebus succurrite fessis». Tum Drances idem infensus, quem gloria Turni obliqua invidia stimulisque agitabat amaris, largus opum et lingua melior, sed frigida bello dextera, consiliis habitus non futtilis auctor, |
|
340 | Ñåÿë ðàçäîð. Îò ìàòåðè Äðàíê óíàñëåäîâàë çíàòíîñòü, Õîòü è íåâåäîìûì áûë ðîæäåí îòöîì. È ñåãîäíÿ Òàê îí ñêàçàë, ãðîìîçäÿ îáâèíåíüÿ òÿæêèå â ãíåâå: «Òî, ÷òî ñîâåòóåøü òû, î÷åâèäíî âñåì, è íå íóæíû Íàøè ðå÷è, î öàðü. ×òî ñóëèò íàðîäó Ôîðòóíà, — |
seditione potens (genus huic materna superbum nobilitas dabat, incertum de patre ferebat;) surgit et his onerat dictis atque aggerat iras: «Rem nulli obscuram nostrae nec vocis egentem consulis, o bone rex: cuncti se scire fatentur, |
|
345 | Ñïîðó íåò, — ïîíèìàåò ëþáîé, äà ñêàçàòü íå ðåøèòñÿ, Åñëè íå äàñò ãîâîðèòü ñâîáîäíî è ñïåñü íå óìåðèò Òîò, ÷üå âîäèòåëüñòâî íàì, è êè÷ëèâûé íðàâ, è æåñòîêîñòü — Âñå ÿ ñêàæó, õîòü ìíå îí ìå÷îì óãðîæàåò ñìåðòåëüíûì! — Ñòîëüêî ïîòåðü ïðèíåñëè, ïî ÷üåé âèíå çàêàòèëàñü |
quid fortuna ferat populi, sed dicere mussant. det libertatem fandi flatusque remittat, cuius ob auspicium infaustum moresque sinistros (dicam equidem, licet arma mihi mortemque minetur) lumina tot cecidisse ducum totamque videmus |
|
350 | Ìíîãèõ çíàòíûõ çâåçäà è ãîðîä â ñêîðáü ïîãðóçèëñÿ. Îí æå, õîòü íåáó ãðîçèò, ëèøü íà áåãñòâî íàäååòñÿ â áèòâàõ. Ê ùåäðûì äàðàì, êîòîðûå òû îòïðàâèòü äàðäàíöàì, Öàðü íàø äîáðûé, õîòåë, îäíàêî ïðèáàâü ïîðó÷åíüå, Ñ òåì ÷òîáû âîëþ òâîþ íàñèëüå íè÷üå íå ñëîìèëî: |
consedisse urbem luctu, dum Troia temptat castra, fugae fidens, et caelum territat armis. unum etiam donis istis, quae plurima mitti Dardanidis dicique iubes, unum, optime regum, adicias, nec te ullius violentia vincat, |
|
355 | Òåâêðàì âåëè ïåðåäàòü, ÷òî äî÷ü áëàãîðîäíîìó çÿòþ Òû êàê îòåö îòäàåøü è íàâå÷íî ìèð çàêëþ÷àåøü. Åñëè æå ñòðàõ ïåðåä Òóðíîì ñêîâàë íàì ñåðäöå è ðàçóì, Áóäåì åãî ñàìîãî ìîëèòü î ìèëîñòè ñëåçíî: Ïóñòü ñîèçâîëèò âåðíóòü ïðàâà öàðþ è îò÷èçíå. |
quin natam egregio genero dignisque hymenaeis des pater, et pacem hanc aeterno foedere iungas. quod si tantus habet mentes et pectora terror, ipsum obtestemur veniamque oremus ab ipso, cedat, ius proprium regi patriaeque remittat. |
|
360 | Ðàäè ÷åãî áðîñàåøü òû â áîé íà âåðíóþ ãèáåëü Ñòîëüêèõ ëàòèíÿí, î Òóðí, íàøèõ áåäñòâèé èñòîê è ïðè÷èíà? Íåò ñïàñåíüÿ â âîéíå; ó òåáÿ ìû òðåáóåì ìèðà, Ìèðà çàëîã óñòóïè åäèíñòâåííûé è íåðóøèìûé! Ìíèøü ìåíÿ òû âðàãîì, è áåç ñïîðà ÿ â ýòîì ïðèçíà́þñü, — |
quid miseros totiens in aperta pericula civis proicis, o Latio caput horum et causa malorum? nulla salus bello; pacem te poscimus omnes, Turne, simul pacis solum inviolabile pignus. primus ego, invisum quem tu tibi fingis (et esse |
|
365 | Ïåðâûì, îäíàêî, ê òåáå ïðèõîæó ñ ìîëüáîé î ïîùàäå: Ãîðäûé ñâîé äóõ óñìèðè è óéäè, ïîáåæäåííûé. Äîâîëüíî Âèäåëè ìû ïîõîðîí è ïðîñòîðíûõ ïîëåé ðàçîðèëè. Åñëè æå ñëàâà âëå÷åò, è â ãðóäè âåëèêóþ ñèëó ×óâñòâóåøü òû, è íåâåñòà òåáå è öàðñòâî æåëàííû, |
nil moror), en supplex venio. miserere tuorum! pone animos et pulsus abi! sat funera fusi vidimus, ingentis et desolavimus agros. aut si fama movet, si tantum pectore robur concipis aut si adeo dotalis regia cordi est, |
|
370 | Áóäü ñìåëåé è ãðóäüþ ñòóïàé íàâñòðå÷ó Ýíåþ. Íåò, äëÿ òîãî, ÷òîá òåáå öàðåâíà â æåíû äîñòàëàñü, Ìû, íè÷òîæíûé íàðîä, íåîïëàêàííûé, íåïîãðåáåííûé, Ãèáíóòü äîëæíû íà ïîëÿõ. Íî êîëü åñòü â òåáå ñèëà è â ñåðäöå Ïðåäêîâ îòâàãà æèâà, òî âðàãó, ÷òî òåáÿ âûçûâàåò, |
aude atque adversum fidens fer pectus in hostem. scilicet ut Turno contingat regia coniunx, nos animae viles, inhumata infletaque turba, sternamur campis? etiam tu, si qua tibi vis, si patrii quid Martis habes, illum aspice contra, |
|
375 | Ñàì â ëèöî ïîãëÿäè». Ýòè óïðåêè çàæãëè íåèñòîâîé ÿðîñòüþ Òóðíà, Ñ òÿæêèì ñòîíîì ñëîâà èç ãðóäè ó íåãî èçëåòåëè: «Äðàíê, ÿ çíàþ, âñåãäà òîðîâàò òû íà ðå÷è áûâàåøü  ÷àñ, êîãäà ðóêè íóæíû äëÿ âîéíû. Òû â ñîáðàíüå ñòàðåéøèí |
qui vocat». Talibus exarsit dictis violentia Turni; dat gemitum rumpitque has imo pectore voces: «larga quidem, Drance, semper tibi copia fandi tum cum bella manus poscunt, patribusque vocatis |
|
380 | Ïåðâûì ñïåøèøü, íî ÷åðòîã íàïîëíÿòü ñëîâàìè íå âðåìÿ, Õîòü ðàçãëàãîëüñòâóåøü òû, íå çíàÿ ìåðû, ïîêóäà Íà́ ñòåíó âðàã íå âçîøåë è ðâû íå íàïîëíèëèñü êðîâüþ. ×òî æå, ðå÷àìè áðÿöàé, êàê ïðèâûê òû, è â òðóñîñòè Òóðíà, Äðàíê, îáâèíÿé: òû âåäü ñàì èñòðåáèë îãðîìíûå òîëïû |
primus ades. sed non replenda est curia verbis, quae tuto tibi magna volant, dum distinet hostem agger moerorum nec inundant sanguine fossae. proinde tona eloquio (solitum tibi) meque timoris argue tu, Drance, quando tot stragis acervos |
|
385 | Òåâêðîâ ñâîåþ ðóêîé, è ïî âñåé ðàâíèíå òðîôåè Òû âîäðóçèë. Ìåæäó òåì èñïûòàòü íàì íåòðóäíî, ÷òî ìîæåò Äîáëåñòü æèâàÿ ñâåðøèòü; äàëåêî èñêàòü íå ïðèäåòñÿ Íàì âðàãîâ: îòîâñþäó îíè ê ñòåíàì ïîäñòóïàþò. Âìåñòå íàâñòðå÷ó ïîéäåì! Ïî÷åìó æå òû ìåäëèøü? Èëü çíàòüñÿ |
Teucrorum tua dextra dedit passimque tropaeis insignis agros. possit quid vivida virtus, experiare licet: nec longe scilicet hostes quaerendi nobis; circumstant undique muros. imus in adversos? quid cessas? an tibi Mavors |
|
390 | Ñ Ìàðñîì ëèøü òâîé áîëòëèâûé ÿçûê è ðåçâûå íîãè Áóäóò âñåãäà? ß ïîáåæäåí? Íåóæåëè ìåíÿ íàçîâåò ïîáåæäåííûì Òîò, êòî óâèäèò, êàê Òèáð áåðåãà íàâîäíèë, ïåðåïîëíåí Êðîâüþ òðîÿíñêèõ áîéöîâ, êàê Ýâàíäðà äîì ïîãóáèë ÿ, |
ventosa in lingua pedibusque fugacibus istis semper erit? pulsus ego? aut quisquam merito, foedissime, pulsum arguet, Iliaco tumidum qui crescere Thybrim sanguine et Euandri totam cum stirpe videbit |
|
395 | Êîðåíü åãî èñòðåáèâ, êàê ñîâëåê ñ àðêàäöåâ äîñïåõè? Íåò, ðàçáèòûì ìåíÿ íå âèäàëè íè Áèòèé, íè Ïàíäàð Â äåíü, êîãäà ñîòíè ìóæåé ÿ îòïðàâèë â Îðê, ïîáåäèòåëü, Çàïåðòûé â ñòåíàõ âðàãà è îò âàñ îòðåçàííûé âàëîì. “Íåò ñïàñåíüÿ â âîéíå”. Äëÿ âîæäÿ äàðäàíöåâ, áåçóìíûé, |
procubuisse domum atque exutos Arcadas armis? haud ita me experti Bitias et Pandarus ingens et quos mille die victor sub Tartara misi, inclusus muris hostilique aggere saeptus. “nulla salus bello”. capiti cane talia, demens, |
|
400 | È äëÿ ñåáÿ áåðåãè ïðîðèöàíüÿ ñâîè! Ïðîäîëæàé æå, Ñòðàõîì ñìóùàÿ ñåðäöà, âîñõâàëÿòü ïîáåæäåííîãî äâàæäû Ïëåìåíè ìîùü è âòàïòûâàòü â ãðÿçü îðóæüå ëàòèíÿí. Íûíå äðîæàò, ìîë, âîæäè ìèðìèäîíöåâ ïðåä ñèëîé ôðèãèéñêîé, Íûíå èñïóãàí Òèäèä è Àõèëë òðåïåùåò ëàðèññêèé, |
Dardanio rebusque tuis. proinde omnia magno ne cessa turbare metu atque extollere viris gentis bis victae, contra premere arma Latini. nunc et Myrmidonum proceres Phrygia arma tremescunt, nunc et Tydides et Larisaeus Achilles, |
|
405 | Îò Àäðèàòèêè âñïÿòü òåêóò è Àâôèäà ñòðóè. Äðàíê ïðèòâîðèëñÿ õèòðî, ÷òî ìîåé îïàñàåòñÿ ìåñòè, Ñòðàõîì ñâîèì êëåâåòó îòÿã÷àÿ ïðåñòóïíî. Íå áîéñÿ! Íèçêóþ äóøó òâîþ ÿ ñâîåé ðóêîé íå èñòîðãíó, Ïóñòü îñòàåòñÿ ñ òîáîé è â òâîåé ãðóäè îáèòàåò. |
amnis et Hadriacas retro fugit Aufidus undas. vel cum se pavidum contra mea iurgia fingit, artificis scelus, et formidine crimen acerbat. numquam animam talem dextra hac (absiste moveri) amittes: habitet tecum et sit pectore in isto. |
|
410 | Íûíå ê òâîèì ÿ, îòåö, ïåðåéäó âûñîêèì ñóæäåíüÿì. Åñëè òû âñå ïîòåðÿë íà îðóæüå íàøè íàäåæäû, Åñëè ïîêèíóòû ìû, åñëè âðàã, ïîòåñíèâ íàñ îäíàæäû, Ñèëû íàøè ñëîìèë è Ôîðòóíà íå ìîæåò âåðíóòüñÿ, — Áóäåì ìèðà ïðîñèòü, ïðîñòèðàÿ ïðàçäíûå ðóêè. |
nunc ad te et tua magna, pater, consulta revertor. si nullam nostris ultra spem ponis in armis, si tam deserti sumus et semel agmine verso funditus occidimus neque habet Fortuna regressum, oremus pacem et dextras tendamus inertis. |
|
415 | Íî êîãäà áû õîòü ñëåä â íàñ îñòàëñÿ äîáëåñòè ïðåæíåé! Âñåõ ñ÷àñòëèâåé â òðóäàõ, âñåõ âûøå äóõîì îòâàæíûì Òîò äëÿ ìåíÿ, êòî ñìåðòü ïðåäïî÷òåò òàêîìó èñõîäó È, ÷òîá íå âèäåòü åãî, áóäåò çåìëþ ãðûçòü, óìèðàÿ. Åñòü åùå ñèëû ó íàñ, è íåìàëî âîèíîâ öåëî, |
quamquam o si solitae quicquam virtutis adesset! ille mihi ante alios fortunatusque laborum egregiusque animi, qui, ne quid tale videret, procubuit moriens et humum semel ore momordit. sin et opes nobis et adhuc intacta iuventus |
|
420 | Åñòü â Èòàëèéñêîé çåìëå ãîðîäà, ÷òî ïîìî÷ü íàì ãîòîâû, Ñëàâó è òåâêðû â áîþ îáèëüíîé êðîâüþ êóïèëè, Ìíîãî ïîòåðü è ó íèõ, îäèíàêîâî áóðÿ êîñèëà Îáå ðàòè. Òàê ÷òî æ ìû áåæèì îò ïîðîãà ñ ïîçîðîì? ×òî îò ñòðàõà äðîæèì äî òîãî, êàê òðóáû ïðîïåëè? |
auxilioque urbes Italae populique supersunt, sin et Troianis cum multo gloria venit sanguine (sunt illis sua funera, parque per omnis tempestas) — cur indecores in limine primo deficimus? cur ante tubam tremor occupat artus? |
|
425 | Ìíîãîå âðåìåíè òðóä èçìåíÿåò, ìíîãîå ìîæåò Äåíü èñïðàâèòü îäèí, è Ôîðòóíû íðàâ ïåðåìåí÷èâ: Òî ïîñìååòñÿ îíà, òî äåëà íàøè ñíîâà óïðî÷èò. Ïîìîùè ïóñòü èç Àðï íå ïðèøëåò íàì öàðü ýòîëèéöåâ, — Ñ íàìè áóäåò Ìåññàï, è ñ÷àñòëèâûé Òîëóìíèé, è ñ íàìè |
multa dies variique labor mutabilis aevi rettulit in melius, multos alterna revisens lusit et in solido rursus Fortuna locavit. non erit auxilio nobis Aetolus et Arpi: at Messapus erit felixque Tolumnius et quos |
|
430 | Ìíîãèõ íàðîäîâ âîæäè. Íå ìèíóåò âåëèêàÿ ñëàâà Ëàöèÿ ëó÷øèõ áîéöîâ è âîèòåëåé ñ ïàøåí Ëàâðåíòñêèõ. Ñ íàìè Êàìèëëà, ÷åé ðîä ñðåäü âîëüñêîâ èçäàâíà ÷òèòñÿ, Êîííûõ áîéöîâ îíà ïðèâåëà, áëèñòàþùèõ ìåäüþ. Åñëè æå òåâêðû íà áîé îäíîãî ìåíÿ âûçûâàþò, |
tot populi misere duces, nec parva sequetur gloria delectos Latio et Laurentibus agris. est et Volscorum egregia de gente Camilla, agmen agens equitum et florentis aere catervas. quod si me solum Teucri in certamina poscunt |
|
435 | Åñëè îäèí òîëüêî Òóðí — ïîìåõà îáùåìó áëàãó, Åñëè óãîäíî âàì, — ÷òî æ! ß íå ñòîëü íåíàâèñòåí Ïîáåäå, ×òîá íå ðåøèòüñÿ íà âñ¸ âî èìÿ âåëèêîé íàäåæäû. Ñìåëî ïîéäó íà âðàãà, ïóñòü âòîðûì îí áóäåò Àõèëëîì, Ïóñòü îáëå÷åòñÿ â äîñïåõ, ÷òî ðóêîþ ñêîâàí Âóëêàíà; |
idque placet tantumque bonis communibus obsto, non adeo has exosa manus Victoria fugit, ut tanta quicquam pro spe temptare recusem. ibo animis contra, vel magnum praestet Achillem factaque Volcani manibus paria induat arma |
|
440 | Äóøó åãî ïîñâÿùàþ ÿ âàì è òåñòþ Ëàòèíó, Èáî äîáëåñòüþ Òóðí íèêîìó íå óñòóïèò èç ïðåäêîâ. “Òîëüêî ìåíÿ âûçûâàåò Ýíåé”. Íî î òîì è ìîëþ ÿ! Ëèøü áû Äðàíê íå ïîãèá èñêóïèòåëüíîé æåðòâîé, êîëü áîãè Â ãíåâå íà íàñ, èëü ìåíÿ íå ëèøèë ïîáåäû è ñëàâû!» |
ille licet. vobis animam hanc soceroque Latino Turnus ego, haud ulli veterum virtute secundus, devovi. “solum Aeneas vocat”. et vocet oro, nec Drances potius, sive est haec ira deorum, morte luat, sive est virtus et gloria, tollat». |
|
445 | Òàê ìåæ ñîáîé ïðåïèðàëèñü âðàãè î íåÿñíîì è òåìíîì Áóäóùåì; òîþ ïîðîé ïîêèäàëè ñâîé ëàãåðü òðîÿíöû. Âäðóã ïðîíåñëàñü ïî äâîðöó, ïðèâîäÿ â ñìÿòåíèå òîëïû, Âåñòü è â åäèíûé ìèã íàïîëíèëà óæàñîì ãîðîä: Ñîìêíóòûì ñòðîåì èäóò îò áåðåãà òèáðñêîãî òåâêðû, |
Illi haec inter se dubiis de rebus agebant certantes: castra Aeneas aciemque movebat. nuntius ingenti per regia tecta tumultu ecce ruit magnisque urbem terroribus implet: instructos acie Tiberino a flumine Teucros |
|
450 | Ñëåäîì òèððåíñêàÿ ðàòü ïî âñåé ðàñòÿíóëàñü ðàâíèíå. Òîò÷àñ íàðîä âçâîëíîâàëñÿ äóøîé, è ñåðäöà âñòðåïåíóëèñü, ßðîñòü â ãðóäè ïîäíÿëàñü, ðàçáóæåíà îñòðûì ñòðåêàëîì, Ðóêè ðâàíóëèñü ê ìå÷àì, ìîëîäåæü ïðèçûâàåò ê îðóæüþ, Ñêîðáíûå ïëà÷óò îòöû è ðîïùóò òèõî. Âñêèïàþò |
Tyrrhenamque manum totis descendere campis. extemplo turbati animi concussaque volgi pectora et arrectae stimulis haud mollibus irae. arma manu trepidi poscunt, fremit arma iuventus, flent maesti mussantque patres. hic undique clamor |
|
455 | Øóìíûå ñïîðû âåçäå è âçëåòàþò êðèêè äî íåáà. Ãîìîí òàêîé æå ñòîèò, êîãäà ïòèö ïåðåëåòíàÿ ñòàÿ  ðîùå îïóñòèòñÿ; òàê íà îáèëüíîé ðûáîé Ïàäóçå Õðèïëûé êðèê ëåáåäåé ðàçäàåòñÿ ïî çàâîäÿì çâîíêèì. «Ãðàæäàíå! — ðóòóë êðè÷èò, óëó÷èâ ìãíîâåíüå, — íó ÷òî æå! |
dissensu vario magnus se tollit ad auras, haud secus atque alto in luco cum forte catervae consedere avium, piscosove amne Padusae dant sonitum rauci per stagna loquacia cycni. «immo», ait, «o cives», arrepto tempore Turnus, |
|
460 | Äîëãèé äåðæèòå ñîâåò è â áåçäåéñòâèè ìèð âîñõâàëÿéòå, — Âðàã ìåæäó òåì óæå âòîðãñÿ â ñòðàíó!» Ñ òàêèìè ñëîâàìè Áûñòðî îí áðîñèëñÿ ïðî÷ü è äâîðåö âûñîêèé ïîêèíóë. «Òû, Âîëóç, ïðèêàæè ñíàðÿæàòüñÿ ìàíèïóëàì âîëüñêîâ, Òû æå è ðóòóëîâ ðàòü ïîâåäåøü. Âû êîííèöó â ïîëå, |
«cogite concilium et pacem laudate sedentes; illi armis in regna ruunt». nec plura locutus corripuit sese et tectis citus extulit altis. «tu, Voluse, armari Volscorum edice maniplis, duc», ait, «et Rutulos. equitem, Messapus, in armis, |
|
465 | Êîð, Êàìèëë è Ìåññàï, ðàçâåðíèòå ñòðîåì øèðîêèì. Âû — íà áàøíè ñêîðåé, ñòåðåãèòå ïîäñòóïû ê ñòåíàì, Âû æå, êóäà ïðèêàæó, çà ìíîþ ñëåäóéòå â áèòâó». Òîò÷àñ íà ñòåíû áîéöû ñî âñåãî ñáåæàëèñü Ëàâðåíòà. Íîâîé áåäîé óäðó÷åí, Ëàòèí ïîêèäàåò ñîáðàíüå; |
et cum fratre Coras, latis diffundite campis. pars aditus urbis firmet turrisque capessat; cetera, qua iusso, mecum manus inferat arma». Ilicet in muros tota discurritur urbe. concilium ipse pater et magna incepta Latinus |
|
470 | Çàìûñåë ñâîé îòëîæèòü íàäîëãî ïðèõîäèòñÿ ñòàðöó. Âíîâü îí âèíèò ñåáÿ â òîì, ÷òî ïî äîáðîé âîëå íå ïðèíÿë Â ãîðîä è çÿòåì ñâîèì íå íàçâàë äàðäàíöà Ýíåÿ. Ïåðåä âîðîòàìè ðâû ãîðîæàíå êîïàþò è íîñÿò Êàìíè è êîëüÿ. È âîò, êðîâàâûé áîé âîçâåùàÿ, |
deserit ac tristi turbatus tempore differt, multaque se incusat, qui non acceperit ultro Dardanium Aenean generumque adsciverit urbi. praefodiunt alii portas aut saxa sudesque subvectant. bello dat signum rauca cruentum |
|
475 | Õðèïëî ïðîïåëà òðóáà. Íà ñòåíàõ ìàòðîíû è äåòè Ïåñòðûì ñòðîåì ñòîÿò, îïàñíîñòüþ ïðèçâàíû êðàéíåé. Ê õðàìó Ìèíåðâû ìåæ òåì, ê âûñîêîé òâåðäûíå Ïàëëàäû Åäåò â òîëïå ìàòåðåé ñ äàðàìè öàðèöà Àìàòà, Äåâà Ëàâèíèÿ ñ íåé, ïðè÷èíà áåäñòâèé âåëèêèõ, |
bucina. tum muros varia cinxere corona matronae puerique; vocat labor ultimus omnis. nec non ad templum summasque ad Palladis arces subvehitur magna matrum regina caterva, dona ferens, iuxtaque comes Lavinia virgo, |
|
480 |  çåìëþ ãëÿäèò, íå ñìåÿ ïîäíÿòü ïðåêðàñíûå î÷è. Ìàòåðè âõîäÿò è õðàì íàïîëíÿþò ëàäàííûì äûìîì, Ñêîðáíûå èõ ãîëîñà îò âûñîêèõ íåñóòñÿ ïðåääâåðèé: «Òû, ÷òî îðóæüåì ñèëüíà, î Òðèòîíèÿ, áðàíåé âëàäûêà! Ìîùíîé ðóêîé ñîêðóøè êîïüå âðàãà, ÷òîáû ïàë îí |
causa mali tanti, oculos deiecta decoros. succedunt matres et templum ture vaporant et maestas alto fundunt de limine voces: «armipotens, praeses belli, Tritonia virgo, frange manu telum Phrygii praedonis, et ipsum |
|
485 | Âîçëå âûñîêèõ âîðîò, ÷òîáû ñãèíóë ðàçáîéíèê ôðèãèéñêèé!» Ñàì íåèñòîâûé Òóðí ñíàðÿäèëñÿ â áèòâó ïîñïåøíî: Ïàíöèðü ÷åøóé÷àòûé ñâîé, ãîðÿùèé êðàñíîþ ìåäüþ, Îí íàäåë, çàñòåãíóë íà íîãàõ çîëîòûå ïîíîæè, Ê ïîÿñó ìå÷ ïðèâÿçàë è, âèñêè íå ïîêðûâ åùå øëåìîì, |
pronum sterne solo portisque effunde sub altis». cingitur ipse furens certatim in proelia Turnus. iamque adeo rutilum thoraca indutus aënis horrebat squamis surasque incluserat auro, tempora nudus adhuc, laterique accinxerat ensem, |
|
490 | Ñ êðåïîñòè âíèç îí ñáåæàë, çîëîòûì îêðóæåííûé ñèÿíüåì, Ðàäîñòüþ áóðíîé êèïÿ è â ìå÷òàõ âðàãîâ ñîêðóøàÿ. Òàê çàñòîÿâøèéñÿ êîíü âûáåãàåò èç ñòîéëà íà âîëþ, Ïðèâÿçü ïîðâàâ, è ñòðåìãëàâ ïî îòêðûòîìó ïîëþ íåñåòñÿ: Òî ê òàáóíàì êîáûëèö íà ïðîñòîðíûå ïàñòáèùà ì÷èòñÿ, |
fulgebatque alta decurrens aureus arce exsultatque animis et spe iam praecipit hostem: qualis ubi abruptis fugit praesepia vinclis tandem liber equus campoque potitus aperto aut ille in pastus armentaque tendit equarum |
|
495 | Òî ê çíàêîìîé ðåêå, ãäå ïðèâûê îí êóïàòüñÿ è ïëàâàòü, Ðæåò, ðåçâèòñÿ, ëåòèò, âûñî́êî ãîëîâó âñêèíóâ, Ãðèâà íà øåå êðóòîé ðàçâåâàåòñÿ âîëüíî ïî âåòðó. Òóðíó íàâñòðå÷ó ñêàêàë ïðåäâîäèìûé äåâîé Êàìèëëîé Âîëüñêîâ îòðÿä; âîçëå ñàìûõ âîðîò öàðèöà íà çåìëþ |
aut adsuetus aquae perfundi flumine noto emicat, arrectisque fremit cervicibus alte luxurians, luduntque iubae per colla, per armos. Obvia cui Volscorum acie comitante Camilla occurrit portisque ab equo regina sub ipsis |
|
500 | Ñïðûãíóëà; ñëåäîì çà íåé ñ ëîøàäåé ñîñêîëüçíóëà íåìåäëÿ Âñÿ äðóæèíà åå; è ñêàçàëà Òóðíó Êàìèëëà: «Òóðí, åñëè âåðà â ñåáÿ íå íàïðàñíî äàåòñÿ îòâàæíûì, Òî îáåùàòü ÿ îñìåëþñü òåáå, ÷òî íà òóðìû Ýíåÿ ß îäíà íàïàäó è òèððåíñêóþ êîííèöó âñòðå÷ó. |
desiluit, quam tota cohors imitata relictis ad terram defluxit equis; tum talia fatur: «Turne, sui merito si qua est fiducia forti, audeo et Aeneadum promitto occurrere turmae solaque Tyrrhenos equites ire obvia contra. |
|
505 | Ïåðâîé äîçâîëü èñïûòàòü ìíå ñåãîäíÿ îïàñíîñòè áîÿ, Ñàì æå ãîðîä õðàíè, ó ñòåíû îñòàâàÿñü ñ ïåõîòîé». Ðóòóë, âçîð óñòðåìèâ íà äåâó ãðîçíóþ, ìîëâèë: «Êàê áëàãîäàðíîñòü ìîãó, î êðàñà Èòàëèè, äåâà, Ñëîâîì èëü äåëîì òåáå ÿ âîçäàòü? Òû ãîòîâà äóøîþ |
me sine prima manu temptare pericula belli, tu pedes ad muros subsiste et moenia serva». Turnus ad haec, oculos horrenda in virgine fixus: «o decus Italiae virgo, quas dicere gratis quasve referre parem? sed nunc, est omnia quando |
|
510 | Âñå ïðåâîçìî÷ü; ðàçäåëè æå ñî ìíîé òðóäû áîåâûå! Ìíå ïðèíåñëà è ìîëâà, è ëàçóò÷èêè âåðíûå âåñòè: Âûñëàë âïåðåä êîâàðíûé Ýíåé ïî ðàâíèíå îòðÿäû Êîííèöû ëåãêîé, à ñàì, ïî îáðûâàì êàðàáêàÿñü ãîðíûì, ×åðåç ïóñòûííûé õðåáåò ïðîáèðàåòñÿ òàéíî ê Ëàâðåíòó. |
iste animus supra, mecum partire laborem. Aeneas, ut fama fidem missique reportant exploratores, equitum levia improbus arma praemisit, quaterent campos; ipse ardua montis per deserta iugo superans adventat ad urbem. |
|
515 | Õèòðîñòü çàìûñëèë è ÿ: â èçâèëèñòîì óçêîì óùåëüå Âõîä è âûõîä çàíÿâ, ÿ â ëåñó ïîñòàâëþ çàñàäó. Êîííèöó òû òèððåíñêóþ âñòðåòü — ïðîòèâ çíàìåíè çíàìÿ. Áóäóò ñ òîáîþ Ìåññàï, òèáóðòèíñêèé îòðÿä è ëàòèíÿí Òóðìû; òû æå âîçüìè íà ñåáÿ ïîëêîâîäöà çàáîòû». |
furta paro belli convexo in tramite silvae, ut bivias armato obsidam milite fauces. tu Tyrrhenum equitem conlatis excipe signis; tecum acer Messapus erit turmaeque Latinae Tiburtique manus; ducis et tu concipe curam». |
|
520 | Ðå÷üþ òàêîþ æå îí îáîäðÿåò íà áèòâó Ìåññàïà, Ñ íèì è äðóãèõ ñîþçíûõ âîæäåé — è âûõîäèò â ñðàæåíüå. Åñòü êðóòîé ïîâîðîò â óùåëüå; ñëîâíî íàðî÷íî Ñîçäàí îí äëÿ çàñàä; çäåñü òåñíèíû òåìíûå ñêëîíû Ëåñîì ãóñòûì çàðîñëè, è âåäåò ëèøü íè÷òîæíàÿ òðîïêà |
sic ait et paribus Messapum in proelia dictis hortatur sociosque duces et pergit in hostem. Est curvo anfractu valles, accommoda fraudi armorumque dolis, quam densis frondibus atrum urget utrimque latus, tenuis quo semita ducit |
|
525 | Ê óçêèì ïðîõîäàì ìåæ ãîð â ãëóáèíå çëîâåùåé ëîùèíû. Ïðÿìî íàä íåé âûñîêî íà ãîðå ïîëÿíà ïðîñòåðëàñü, Ìîæíî çà ñêàëàìè òàì çàòàèòüñÿ â áåçâåñòíîì óêðûòüå, ×òîáû âíåçàïíî íàïàñòü íà âðàãîâ èëè ñïðàâà, èëü ñëåâà, Ëèáî, çàñåâ íà õðåáòå, òÿæåëûå ñêàòûâàòü êàìíè. |
angustaeque ferunt fauces aditusque maligni. hanc super in speculis summoque in vertice montis planities ignota iacet tutique receptus, seu dextra laevaque velis occurrere pugnae, sive instare iugis et grandia volvere saxa. |
|
530 | Þíîøà â ýòè ìåñòà ïîñïåøèë ïî äîðîãàì çíàêîìûì È, ïîëÿíó çàíÿâ, óêðûëñÿ â ëåñó âåðîëîìíîì. Äî÷ü Ëàòîíû ìåæ òåì ïðèçâàëà ïðîâîðíóþ Îïèñ, Íèìôó, ñðåäü ñïóòíèö åå áëèñòàâøóþ â ñîíìå ñâÿùåííîì,  ñâîé íåáåñíûé ÷åðòîã è ñ òàêîþ ñêîðáíîþ ðå÷üþ |
huc iuvenis nota fertur regione viarum arripuitque locum et silvis insedit iniquis. Velocem interea superis in sedibus Opim, unam ex virginibus sociis sacraque caterva, compellabat et has tristis Latonia voces |
|
535 | Ê íåé îáðàòèëàñü: «Íà áîé ñíàðÿæàåòñÿ íûíå Êàìèëëà, Íàø íàäåâàåò äîñïåõ, áåñïîëåçíûé â ñå÷å æåñòîêîé. Âñåõ ìíå äîðîæå îíà. Íå ñåãîäíÿ ÿâèëàñü ê Äèàíå Ýòà ëþáîâü è çàæãëà âíåçàïíîé íåæíîñòüþ äóøó:  äíè, êîãäà áûë îçëîáèâøèé âñåõ ïðîèçâîëîì íàäìåííûì |
ore dabat: «graditur bellum ad crudele Camilla, o virgo, et nostris nequiquam cingitur armis, cara mihi ante alias. neque enim novus iste Dianae venit amor subitaque animum dulcedine movit. pulsus ob invidiam regno virisque superbas |
|
540 | Ñâåðãíóò ñ ïðåñòîëà Ìåòàá, òî, ñòàðèííûé Ïðèâåðí ïîêèäàÿ,  áåãñòâî ñðåäü ðàñïðåé è ñìóò ïóñêàÿñü, óíåñ îí â èçãíàíüå Äî÷ü-ìàëþòêó ñ ñîáîé è, Êàñìèëëû-ìàòåðè èìÿ ×óòü èçìåíèâ, íàçâàë â ÷åñòü íåå ìëàäåíöà Êàìèëëîé. Øåë îí, äèòÿ ïðèæèìàÿ ê ãðóäè, â äàëåêèå ãîðû, |
Priverno antiqua Metabus cum excederet urbe, infantem fugiens media inter proelia belli sustulit exilio comitem matrisque vocavit nomine Casmillae, mutata parte, Camillam. ipse sinu prae se portans iuga longa petebat |
|
545 |  äåáðè ëåñîâ, à âîêðóã ñ îðóæüåì ðûñêàëè âîëüñêè, Ñìåðòüþ Ìåòàáó ãðîçÿ. È âäðóã ïðåãðàæäàåò äîðîãó Ïåííûé ïîòîê áåãëåöó: ñ áåðåãàìè âûñîêèìè âðîâåíü Âîäû ñòðóèë Àìàçåí, îò äîæäåé ðàçëèâøèñü îáèëüíûõ. Õî÷åò Ìåòàá ðåêó ïåðåïëûòü, íî, ëþáîâüþ ê ìëàäåíöó |
solorum nemorum; tela undique saeva premebant et circumfuso volitabant milite Volsci. ecce fugae medio summis Amasenus abundans spumabat ripis; tantus se nubibus imber ruperat. ille, innare parans, infantis amore |
|
550 | Ñêîâàííûé, ìåäëèò, áîÿñü çà áåñöåííóþ íîøó. È äîëãî Îí ðàçìûøëÿë, ïîêóäà â äóøå íå ñîçðåëî ðåøåíüå: Âîèí ìîãó÷èé, íîñèë îí âñåãäà îãðîìíóþ ïèêó, Äðåâêîì åé ïðî÷íûì ñëóæèë óçëîâàòûé äóáîê îáîææåííûé; Ëóáîì äî÷ü ñïåëåíàâ è êîðîþ ïðîáêîâîé ìÿãêîé, |
tardatur caroque oneri timet. omnia secum versanti subito vix haec sententia sedit: telum immane manu valida quod forte gerebat bellator, solidum nodis et robore cocto, huic natam, libro et silvestri subere clausam, |
|
555 | Ëîâêî åå ïðèâÿçàë ê ñåðåäèíå ïèêè ðîäèòåëü;  ìîùíîé ðóêå ïîòðÿñàÿ êîïüå, íåáåñàì îí âçìîëèëñÿ: “Äåâà, âëàäû÷èöà ðîù, Ëàòîíû äî÷ü âñåáëàãàÿ,  ðàáñòâî òåáå ïîñâÿùàþ äèòÿ! Óáåãàÿ îò ñìåðòè, Íûíå âïåðâûå îíà òâîåãî êîñíóëàñü îðóæüÿ. |
implicat atque habilem mediae circumligat hastae; quam dextra ingenti librans ita ad aethera fatur: “alma, tibi hanc, nemorum cultrix, Latonia virgo, ipse pater famulam voveo; tua prima per auras tela tenens supplex hostem fugit. accipe, testor, |
|
560 | Äî÷ü, î áîãèíÿ, ïðèìè, — åå íåâåðíîìó âåòðó ß ïîðó÷àþ!” È âîò Ìåòàá, ñïëå÷à ðàçìàõíóâøèñü, Áðîñèë êîïüå; ðîêîòàëà âîëíà, è íàä áûñòðûì ïîòîêîì Ïèêà ëåòåëà, ñâèñòÿ, óíîñÿ ìàëþòêó Êàìèëëó. Ñàì æå Ìåòàá, òåñíèìûé òîëïîé, ïîäñòóïàâøåé âñå áëèæå, |
diva tuam, quae nunc dubiis committitur auris”. dixit et adducto contortum hastile lacerto immittit: sonuere undae, rapidum super amnem infelix fugit in iaculo stridente Camilla. at Metabus, magna propius iam urgente caterva, |
|
565 | Êèíóëñÿ â âîäó, è âîò, òîðæåñòâóÿ, áåðåò îí ìëàäåíöà — Òðèâèè äàð — è êîïüå èç òðàâû âûðûâàåò ïðèáðåæíîé. Ëþäè åãî íå ïóñêàëè â äîìà, ãîðîäà íå ïóñêàëè Â ñòåíû ñâîè, íî Ìåòàá íå ñäàâàëñÿ, ñâèðåïûé, êàê ïðåæäå: Âåê ïðîâîäèë îí â ïóñòûííûõ ãîðàõ ïàñòóõîì îäèíîêèì, |
dat sese fluvio, atque hastam cum virgine victor gramineo, donum Triviae, de caespite vellit. non illum tectis ullae, non moenibus urbes accepere, neque ipse manus feritate dedisset: pastorum et solis exegit montibus aevum. |
|
570 |  äåáðÿõ êîëþ÷èõ êóñòîâ, ñðåäü ëåñíûõ äðåìó÷èõ óðî÷èù Âñêàðìëèâàë äî÷ü ìîëîêîì êîáûëèöû, íå çíàâøåé óïðÿæêè, — Ñàì âûäàèâàë îí ñîñöû íàä ãóáàìè ìëàäåíöà. Òîëüêî ëèøü ïåðâûé ñâîé ñëåä íà çåìëå îòïå÷àòàëà äî÷êà, Äðîòèê íàòî÷åííûé äàë åé ðîäèòåëü â íåæíûå ðóêè, |
hic natam in dumis interque horrentia lustra armentalis equae mammis et lacte ferino nutribat, teneris immulgens ubera labris. utque pedum primis infans vestigia plantis institerat, iaculo palmas armavit acuto |
|
575 | Ñòðåëû â êîë÷àíå è ëóê çà ïëå÷î ïîâåñèë ìàëþòêå. Âìåñòî äëèííûõ îäåæä, âìåñòî ñåòêè â êóäðÿõ çîëî÷åíîé Øêóðà òèãðèöû ó íåé ñ ãîëîâû ïî ñïèíå íèñïàäàëà. Äåòñêîé ðóêîé ìåòàëà îíà íåòÿæåëûå êîïüÿ, Ãèáêîé ïðàùè ðåìåøîê ðàñêðóòèòü íàä ñîáîþ óìåëà, |
spiculaque ex umero parvae suspendit et arcum. pro crinali auro, pro longae tegmine pallae tigridis exuviae per dorsum a vertice pendent. tela manu iam tum tenera puerilia torsit et fundam tereti circum caput egit habena |
|
580 | Áûë òî ñòðèìîíñêèé æóðàâëü, òî ëåáåäü äîáû÷åé Êàìèëëû.  çåìëÿõ òèððåíñêèõ îíà ìîãëà áû íåâåñòêîé æåëàííîé Ìíîãèì ñòàòü ìàòåðÿì, íî, îäíîé ïðåäàâøèñü Äèàíå, Çíàåò Êàìèëëà ëþáîâü ëèøü ê îðóæüþ è ê äåâñòâåííîé æèçíè, Ñâÿòî áëþäÿ ÷èñòîòó. Êàê õîòåëà áû ÿ, ÷òîá Êàìèëëó |
Strymoniamque gruem aut album deiecit olorem. multae illam frustra Tyrrhena per oppida matres optavere nurum; sola contenta Diana aeternum telorum et virginitatis amorem intemerata colit. vellem haud correpta fuisset |
|
585 | Âîéíû òàê íå âëåêëè, ÷òîá îíà íå òðåâîæèëà òåâêðîâ! Ñïóòíèöåé íûíå ìîåé îíà áûëà áû ëþáèìîé. Íî, êîëü ñêîðî áëèçêà íåèçáåæíàÿ ãîðüêàÿ ó÷àñòü, Ñ íåáà, î íèìôà, ñëåòè, ïîñïåøè â ïðåäåëû ëàòèíÿí, Ãäå çàâÿçàëàñü óæå ïðè çëîâåùèõ çíàìåíüÿõ áèòâà. |
militia tali, conata lacessere Teucros: cara mihi comitumque foret nunc una mearum. verum age, quandoquidem fatis urgetur acerbis, labere, nympha, polo finisque invise Latinos, tristis ubi infausto committitur omine pugna. |
|
590 | Ëóê ìîé âîçüìè è ìñòÿùóþ âûíü ñòðåëó èç êîë÷àíà: Ðàíîþ êòî îñêâåðíèò Êàìèëëû ñâÿùåííîå òåëî, Áóäü îí òèððåíåö èëü òåâêð, ïóñòü ñâîåé çàïëàòèò ìíå êðîâüþ, ß æå â òó÷å åå óíåñó è ïîä îò÷èì êóðãàíîì Ñêðîþ, ïðåæäå ÷åì âðàã äîñïåõè ñíèìåò ñ íåñ÷àñòíîé». |
haec cape et ultricem pharetra deprome sagittam: hac, quicumque sacrum violarit volnere corpus, Tros Italusve, mihi pariter det sanguine poenas. post ego nube cava miserandae corpus et arma inspoliata feram tumulo patriaeque reponam». |
|
595 | Òàê ñêàçàëà îíà, è, îêóòàíà îáëàêîì ÷åðíûì, Íèìôà ñêîëüçíóëà ñ íåáåñ, ðàññåêàÿ âîçäóõ øóìÿùèé. Òîþ ïîðîé ïîäõîäèëè ê ñòåíàì Ëàâðåíòà òðîÿíöû; Êîííîå âîéñêî âåëè, ïîäåëåííîå ðîâíî íà òóðìû, Ñëåäîì ýòðóñêîâ âîæäè. Ñêàêóíû çâîíêîíîãèå â ïîëå |
dixit: at illa levis caeli delapsa per auras insonuit, nigro circumdata turbine corpus. At manus interea muris Troiana propinquat Etruscique duces equitumque exercitus omnis, compositi numero in turmas. fremit aequore toto |
|
600 | Ðæóò è âñòàþò íà äûáû è, ñ óçäîé óïîðíîé âîþÿ, Íîñÿòñÿ âçàä è âïåðåä. Æåëåçíîé ïîðîñëüþ êîïüÿ Âñþäó âçîøëè íà ëóãàõ, è ðàâíèíà ñâåðêàåò îðóæüåì. Íî è ñ äðóãîé ñòîðîíû ëàòèíÿí âîéñêî ïðîâîðíûõ, Ñ áðàòîì Êîð, è Ìåññàï, è âñàäíèêè äåâû Êàìèëëû |
insultans sonipes et pressis pugnat habenis huc conversus et huc; tum late ferreus hastis horret ager campique armis sublimibus ardent. nec non Messapus contra celeresque Latini et cum fratre Coras et virginis ala Camillae |
|
605 | Âûøëè â ïîëÿ íàâñòðå÷ó âðàãó. Çàíåñåííûå êîïüÿ Âîèíû äåðæàò â ðóêàõ è êîëåáëþò ëåãêèå äðîòû, Òîïîò ïåõîòû ñëûøíåé, ëîøàäèíîå ðæàíüå âñå ãðîì÷å. Âîò íà ïîëåò êîïüÿ ñîøëèñü äâà âîéñêà è âñòàëè Ñòðîé ïðîòèâ ñòðîÿ — è âäðóã íà âðàãà êèäàþòñÿ ñ êðèêîì, |
adversi campo apparent hastasque reductis protendunt longe dextris et spicula vibrant, adventusque virum fremitusque ardescit equorum. iamque intra iactum teli progressus uterque substiterat: subito erumpunt clamore furentisque |
|
610 | Áåøåíûõ ãîíÿò êîíåé; îòîâñþäó ñûïëþòñÿ êîïüÿ Ãóñòî, êàê ñíåã, è ñèÿíèå äíÿ çàòìåâàåòñÿ òåíüþ. Ì÷àòñÿ ëèõîé Àêîíòåé è Òèððåí äðóã äðóãó íàâñòðå÷ó, Âûñòàâèâ ïèêè âïåðåä, — è ñ ãóëêèì ãðîõîòîì îáà Ïåðâûìè ïàäàþò â ïðàõ, è ñ ðàçëåòà ñøèáàþòñÿ êîíè, |
exhortantur equos, fundunt simul undique tela crebra nivis ritu, caelumque obtexitur umbra. continuo adversis Tyrrhenus et acer Aconteus conixi incurrunt hastis primique ruinam dant sonitu ingenti perfractaque quadrupedantum |
|
615 | Ãðóäüþ ëîìàÿ ãðóäü. Àêîíòåé, óäàðîì îòáðîøåí, Ñëîâíî áàëëèñòû ñíàðÿä èëè áûñòðàÿ ìîëíèÿ â íåáå, Ïðî÷ü îòëåòåë äàëåêî, è ðàçâåÿë æèçíü åãî âåòåð. Òóò æå, ñìåøàâøè ðÿäû è ùèòû çàêèíóâ çà ñïèíó, Âñïÿòü ïîãíàëè êîíåé è ïîì÷àëèñü ê ñòåíàì èòàëèéöû. |
pectora pectoribus rumpunt: excussus Aconteus fulminis in morem aut tormento ponderis acti praecipitat longe et vitam dispergit in auras. Extemplo turbatae acies, versique Latini reiciunt parmas et equos ad moenia vertunt: |
|
620 | Òåâêðû íåñóòñÿ âîñëåä, ïðåäâîäèìûå õðàáðûì Àçèëîì. Ëèøü âîçëå ñàìûõ âîðîò èòàëèéöû, îïîìíèâøèñü, âñòàëè, Ïîäíÿëè êðèê è íàçàä ñêàêóíîâ ïîâåðíóëè ïîñëóøíûõ. Òåâêðû òåïåðü óáåãàþò îò íèõ, îòïóñòèâøè ïîâîäüÿ. Òàê, ïðèëèâ è îòëèâ ÷åðåäóÿ, ïó÷èíà ìîðñêàÿ |
Troes agunt, princeps turmas inducit Asilas. iamque propinquabant portis, rursusque Latini clamorem tollunt et mollia colla reflectunt; hi fugiunt penitusque datis referuntur habenis: qualis ubi alterno procurrens gurgite pontus |
|
625 | Òî ïðèõëûíåò ê çåìëå è óòåñû íàêðîåò âîëíîþ È íà ïðèáðåæíûé ïåñîê ïîøëåò âñïåí¸ííûå ñòðóè, Òî íàçàä îòáåæèò è, ñòîÿ÷èå ñêàëû ñøèáàÿ, Êàòèò îò áåðåãà èõ è ñóøó âíîâü îáíàæàåò. Äâàæäû äî ñàìûõ ñòåí îòãîíÿëè ðóòóëîâ òóñêè, |
nunc ruit ad terram scopulosque superiacit unda spumeus extremamque sinu perfundit harenam, nunc rapidus retro atque aestu revoluta resorbens saxa fugit litusque vado labente relinquit: bis Tusci Rutulos egere ad moenia versos, |
|
630 | Äâàæäû, ùèòû çà ñïèíîé, óáåãàëè, îòáðîøåíû ñèëîé. Â òðåòèé ðàç íàêîíåö ñîøëèñü âðàãè — è ñìåøàëèñü Ìåæäó ñîáîþ ðÿäû, è ñõâàòèëñÿ ñ âîèíîì âîèí. Ñëûøåí âåçäå óìèðàþùèõ ñòîí, îðóæüå è òðóïû Â ëóæàõ êðîâè ëåæàò, è íà ãðóäó òåë òî è äåëî |
bis reiecti armis respectant terga tegentes. tertia sed postquam congressi in proelia totas implicuere inter se acies legitque virum vir, tum vero et gemitus morientum et sanguine in alto armaque corporaque et permixti caede virorum |
|
635 | Ðàíåíûé âàëèòñÿ êîíü; çàêèïàåò áîé áåñïîùàäíûé. Ïðÿìî íå ñìåÿ íàïàñòü íà Ðåìóëà, èçäàëè áðîñèë Ïèêó â êîíÿ Îðñèëîõ, è ïîä óõî âîíçèëîñü æåëåçî. Ðàíîé âçáåø¸ííûé, âçâèëñÿ íà äûáû ñêàêóí çâîíêîíîãèé, Âîçäóõ êîïûòàìè áüåò, íåñòåðïèìîé òåðçàåìûé áîëüþ, |
semianimes volvuntur equi; pugna aspera surgit. Orsilochus Remuli, quando ipsum horrebat adire, hastam intorsit equo ferrumque sub aure reliquit. quo sonipes ictu furit arduus altaque iactat volneris impatiens arrecto pectore crura, |
|
640 | Ðåìóëà ñáðîñèâ ñ ñåäëà. È îòâàãîé, è ðîñòîì, è ñèëîé Âñåõ ïðåâçîøåäøèé â áîþ, Èîëàé ïîâåðæåí Êàòèëëîì, Èì æå Ãåðìèíèé óáèò; ñ ãîëîâîé íåïîêðûòîé ñðàæàëñÿ Îí, ðàñïóñòèâ ïî ïëå÷àì îáíàæåííûì ñâåòëûå êóäðè, Ðàíàì òåëî îòêðûâ áåç áîÿçíè. Íî ïèêà ïðîáèëà |
volvitur ille excussus humi. Catillus Iollan ingentemque animis, ingentem corpore et armis, deicit Herminium, nudo cui vertice fulva caesaries nudique umeri; nec volnera terrent; tantus in arma patet. latos huic hasta per armos |
|
645 | Ãðóäü îò ïëå÷à äî ïëå÷à, è ñîãíóëñÿ îí, áîëüþ ïðîíçåííûé. ×åðíàÿ êðîâü ïîâñþäó òå÷åò, è ñååò æåëåçî Ñìåðòü, è ñòðåìÿòñÿ áîéöû íàâñòðå÷ó ãèáåëè ñëàâíîé. Òàì, ãäå ñå÷à êèïèò, àìàçîíêà ëèêóåò Êàìèëëà: Ëåâàÿ ãðóäü îòêðûòà ó íåé, êîë÷àí çà ïëå÷àìè, |
acta tremit duplicatque virum transfixa dolore. funditur ater ubique cruor; dant funera ferro certantes pulchramque petunt per volnera mortem. At medias inter caedes exsultat Amazon, unum exserta latus pugnae, pharetrata Camilla, |
|
650 | Òî ïîñûëàåò îíà âñå ÷àùå ãèáêèå äðîòû, Òî áîåâîé ñâîé òîïîð ðóêîé íåñëàáåþùåé äåðæèò; Ëóê çîëîòîé çà ñïèíîþ çâåíèò — îðóæüå Äèàíû. Äàæå êîãäà îòñòóïèòü çàñòàâëÿåò Êàìèëëó ïðîòèâíèê, Ñòðåëû îíà ïîñûëàåò íàçàä, íà áåãó îáåðíóâøèñü. |
et nunc lenta manu spargens hastilia denset, nunc validam dextra rapit indefessa bipennem; aureus ex umero sonat arcus et arma Dianae. illa etiam, si quando in tergum pulsa recessit, spicula converso fugientia dirigit arcu. |
|
655 | Ñïóòíèö îòáîðíûé îòðÿä îêðóæàåò Êàìèëëó: Ëàðèíà, Òóëëà íåñåòñÿ çà íåé è Òàðïåÿ ñ ìåäíîé ñåêèðîé; Ëó÷øèõ Èòàëèè äåâ èçáðàëà îíà — óêðàøåíüå Âîéñêà, è â ìèðíûå äíè, è â áîþ íàäåæíûõ ïîìîùíèö. Òàê âî ôðàêèéñêîì êðàþ ïî çàñòûâøèì âîëíàì Òåðìîäîíòà |
at circum lectae comites, Larinaque virgo Tullaque et aeratam quatiens Tarpeia securim, Italides, quas ipsa decus sibi dia Camilla delegit pacisque bonas bellique ministras: quales Threiciae cum flumina Thermodontis |
|
660 | Ãîíÿò ñî çâîíîì êîíåé àìàçîíêè â ïåñòðûõ äîñïåõàõ, Ì÷àò ñ Èïïîëèòîþ â áîé èëè âñëåä ëþáèìèöå Ìàðñà, Ïåíòåñèëåå, ëåòÿò çà åå êîëåñíèöåé, è ãðîìêèé Æåíñêèé ðàçíîñèòñÿ êëè÷, è ùèòû ëóíîâèäíûå áëåùóò. Ïåðâûì êîãî è ïîñëåäíèì êîãî, ñóðîâàÿ äåâà, |
pulsant et pictis bellantur Amazones armis, seu circum Hippolyten seu cum se Martia curru Penthesilea refert, magnoque ululante tumultu feminea exsultant lunatis agmina peltis. Quem telo primum, quem postremum, aspera virgo, |
|
665 | Ïèêà íàñòèãëà òâîÿ? Ñêîëüêî òåë òû â ïðàõå ïðîñòåðëà? Ïåðâûì áûë Êëèòèÿ ñûí Ýâíåé: ëåòåë íà òåáÿ îí, Íî â îáíàæåííóþ ãðóäü âïèëîñü åëîâîå äðåâêî, Ãðÿíóëñÿ âîèí ñ êîíÿ è íà ðàíó óïàë, èçðûãàÿ Êðîâè ïîòîêè â ïåñîê è êîð÷àñü â ìóêàõ ïðåäñìåðòíûõ. |
deicis? aut quot humi morientia corpora fundis? Euneum Clytio primum patre, cuius apertum adversi longa transverberat abiete pectus. sanguinis ille vomens rivos cadit atque cruentam mandit humum moriensque suo se in volnere versat. |
|
670 | Ñëåäîì Ïà́ãàñ è Ëèð ïîãèáëè: ïåðâûé ïûòàëñÿ Ïîâîä ïîéìàòü, êîãäà ðàíåíûé êîíü åãî ñáðîñèë, âòîðîé æå Ê äðóãó ñïåøèë, ÷òîá åãî ïîäõâàòèòü ðóêîé áåçîðóæíîé. Òàê äðóã íà äðóãà îíè è ðóõíóëè îáà. À äåâà, Ñûíà Ãèïïîòà ñðàçèâ, Àìàñòðà, ì÷èòñÿ â ïîãîíþ |
tum Lirim Pagasumque super: quorum alter habenas suffosso revolutus equo dum colligit, alter dum subit ac dextram labenti tendit inermem, praecipites pariterque ruunt. his addit Amastrum Hippotaden, sequiturque incumbens eminus hasta |
|
675 | Çà Äåìîôîíòîì, Òåðååì, è Õðîìèåì, è Ãàðïàëèêîì. Ñêîëüêî áðîñàåò îíà â ïðîòèâíèêà äðîòèêîâ ìåòêèõ, Ñòîëüêî è ãèáíåò ìóæåé. Íî âîò íà êîíå àïóëèéñêîì Î́ðíèò, îõîòíèê ëèõîé, â íåâèäàííûõ ñêà÷åò äîñïåõàõ: Øêóðîé áûêà, âîèòåëÿ ñòàä, øèðîêèå ïëå÷è |
Tereaque Harpalycumque et Demophoonta Chromimque; quotque emissa manu contorsit spicula virgo, tot Phrygii cecidere viri. procul Ornytus armis ignotis et equo venator Iapyge fertur, cui pellis latos umeros erepta iuvenco |
|
680 | Îðíèò îäåë è ïîêðûë îãðîìíóþ ãîëîâó ïàñòüþ Âîëêà, â êîòîðîé êëûêè òîð÷àëè èç ÷åëþñòåé ìîùíûõ; Ñåëüñêàÿ ïèêà â ðóêàõ ó íåãî; ìåæ âñàäíèêîâ Îðíèò Íîñèòñÿ âçàä è âïåðåä è ðîñòîì âñåõ ïðåâîñõîäèò. Äåâà åãî áåç òðóäà ñðåäü âðàãîâ áåãóùèõ íàñòèãëà, |
pugnatori operit, caput ingens oris hiatus et malae texere lupi cum dentibus albis, agrestisque manus armat sparus; ipse catervis vertitur in mediis et toto vertice supra est. hunc illa exceptum (neque enim labor agmine verso) |
|
685 | Ãðóäü ïðîíçèëà åìó è íåäîáðîå ìîëâèëà ñëîâî: «Ìíèë òû, òèððåíåö, ÷òî çäåñü íà ëåñíîãî çâåðÿ îáëàâà? Äåíü íàñòóïèë, êîãäà ìû îïðîâåðãíåì æåíñêèì îðóæüåì Âàøè ñëîâà. Íî ê ìàíàì îòöîâ è òû íå áåç ñëàâû ßâèøüñÿ, èáî ñàìà òåáÿ ñðàçèëà Êàìèëëà». |
traicit et super haec inimico pectore fatur: «silvis te, Tyrrhene, feras agitare putasti? advenit qui vestra dies muliebribus armis verba redarguerit. nomen tamen haud leve patrum manibus hoc referes, telo cecidisse Camillae». |
|
690 | Áóòà ïîâåðãëà îíà è çà íèì Îðñèëîõà — èç òåâêðîâ Ñàìûõ ìîãó÷èõ ìóæåé; óáåãàâøåìó Áóòó âîíçèëîñü  øåþ êîïüå, ãäå îíà ìåæ êîëü÷óãîé è øëåìîì îòêðûòà, Ãäå ó âñàäíèêîâ ùèò çà ñïèíîþ ñëåâà ñâèñàåò; Áåãñòâîì ïðèòâîðíûì ïîòîì óâëåêëà Îðñèëîõà Êàìèëëà, |
Protinus Orsilochum et Buten, duo maxima Teucrum corpora: sed Buten aversum cuspide fixit loricam galeamque inter, qua colla sedentis lucent et laevo dependet parma lacerto; Orsilochum fugiens magnumque agitata per orbem |
|
695 | Âëåâî ïóñòèëà êîíÿ, ÷òîá ñêàêàòü ïî ìåíüøåìó êðóãó, Ìóæà, ÷òî ãíàëñÿ çà íåé, äîãíàëà è, ìîëüáàì íå âíèìàÿ, Äâàæäû óäàð íàíåñëà ñåêèðîé òÿæêîé ïî øëåìó, Ìåäü è êîñòü ðàçðóáèâ, òàê ÷òî ìîçã ïîëèëñÿ èç ðàíû. Äåâå íàâñòðå÷ó ëåòåë è âíåçàïíî çàìåð â èñïóãå |
eludit gyro interior sequiturque sequentem; tum validam perque arma viro perque ossa securim, altior exsurgens, oranti et multa precanti congeminat; volnus calido rigat ora cerebro. incidit huic subitoque aspectu territus haesit |
|
700 | Àâíà âîèíñòâåííûé ñûí, îáèòàòåëÿ ãîð Àïåííèíñêèõ; Áûë îí, ïîêóäà ñóäüáà ïîçâîëÿëà, õèòðåö íå ïîñëåäíèé Ñðåäü ëèãóðèéöåâ; è âîò, óâèäàâ, ÷òî îò âñòðå÷è ñ öàðåâíîé Íå óêëîíèòüñÿ íèêàê, ÷òî áåæàòü íå óäàñòñÿ îò áèòâû, Ñòàë îí óëîâêè â óìå èçìûøëÿòü è Êàìèëëå ëóêàâî |
Appenninicolae bellator filius Auni, haud Ligurum extremus, dum fallere fata sinebant. isque ubi se nullo iam cursu evadere pugnae posse neque instantem reginam avertere cernit, consilio versare dolos ingressus et astu |
|
705 | Ìîëâèë: «Ïóñòü æåíùèíà òû — è äëÿ æåíùèíû ìíîãî ëè ÷åñòè  áèòâå ââåðÿòüñÿ êîíþ? Ïðèäåðæè ñêàêóíà è íà çåìëþ Ñìåëî ñòóïè, ÷òîá ñî ìíîé â ïîåäèíêå ïåøåì ñðàçèòüñÿ. Ñêîðî óçíàåøü òû, êòî áóäåò âåòðåíîé ñëàâîé îáìàíóò!» Òàê îí ñêàçàë; à îíà, óÿçâëåííàÿ æãó÷åé îáèäîé, |
incipit haec: «quid tam egregium, si femina forti fidis equo? dimitte fugam et te comminus aequo mecum crede solo pugnaeque accinge pedestri: iam nosces, ventosa ferat cui gloria fraudem». dixit, at illa furens acrique accensa dolore |
|
710 | Ñïóòíèöàì âçÿòü ñêàêóíà ïðèêàçàëà è ñïåøèëàñü õðàáðî, Òîëüêî ñ ìå÷îì è ãëàäêèì ùèòîì, ÷òîá ñðàçèòüñÿ íà ðàâíûõ. Îí æå, ðåøèâ, ÷òî òåïåðü îäîëåë åå õèòðûì îáìàíîì, Áîëüøå íå ìåäëèë, íî âìèã ïîâåðíóë êîíÿ è áûñòðåå Ïðî÷ü ïîëåòåë, òîðîïÿ æåðåáöà æåëåçíîþ øïîðîé. |
tradit equum comiti paribusque resistit in armis, ense pedes nudo puraque interrita parma. at iuvenis, vicisse dolo ratus, avolat ipse (haud mora) conversisque fugax aufertur habenis quadrupedemque citum ferrata calce fatigat. |
|
715 | «Çðÿ çàíîñèøüñÿ òû, ëèãóðèéñêèé õâàñòëèâûé ñïåñèâåö! Çíàé, òåáÿ íå ñïàñóò èçâîðîòëèâûõ ïðåäêîâ óëîâêè, Ê ëæèâîìó Àâíó æèâûì íå ïîìîæåò âåðíóòüñÿ êîâàðñòâî». Ìîëâèëà òàê è ñòðåìãëàâ ïîíåñëàñü ëåãêîíîãàÿ äåâà È, îáîãíàâ ñêàêóíà, ê áåãëåöó ëèöîì ïîâåðíóëàñü, |
«vane Ligus frustraque animis elate superbis, nequiquam patrias temptasti lubricus artis, nec fraus te incolumem fallaci perferet Auno». haec fatur virgo, et pernicibus ignea plantis transit equum cursu frenisque adversa prehensis |
|
720 | Ïîâîä ñõâàòèëà ðóêîé — è êðîâàâàÿ êàðà ñâåðøèëàñü. Òàê, ñ óòåñà âçëåòåâ, ñâÿùåííûé õèùíèê ïåðíàòûé Ì÷èòñÿ ëåãêî íà êðûëàõ, â îáëàêàõ íàñòèãàåò ãîëóáêó, Æàäíî õâàòàåò åå è òåðçàåò êîãòÿìè êðèâûìè, — Òîëüêî êàïàåò êðîâü è êðóæàòñÿ â âîçäóõå ïåðüÿ. |
congreditur poenasque inimico ex sanguine sumit: quam facile accipiter saxo sacer ales ab alto consequitur pinnis sublimem in nube columbam comprensamque tenet pedibusque eviscerat uncis; tum cruor et volsae labuntur ab aethere plumae. |
|
725 | Íå áåçðàçëè÷íûì ìåæ òåì ðîäèòåëü áåññìåðòíûõ è ñìåðòíûõ Îêîì âçèðàåò íà áîé, âîññåäàÿ íà âûñÿõ Îëèìïà.  áèòâó âñòóïèòü ïîáóæäàåò Îòåö òèððåíöà Òàðõîíà, Îñòðûì ñòðåêàëîì ÿçâèò, ðàçæèãàÿ â äóøå åãî ÿðîñòü. Òàì, ãäå ïðîòèâíèêà ñìÿë è ñì¸ë íàïîð èòàëèéöåâ, |
At non haec nullis hominum sator atque deorum observans oculis summo sedet altus Olympo. Tyrrhenum genitor Tarchonem in proelia saeva suscitat et stimulis haud mollibus incutit iras. ergo inter caedes cedentiaque agmina Tarchon |
|
730 | Ì÷èòñÿ Òàðõîí íà êîíå, îêëèêàÿ ïî èìåíè òóñêîâ, Ðàòü îáîäðÿÿ íà áîé è ñëîâîì äóõ ïîäíèìàÿ: «Âèäíî, íåâåäîìû âàì íè ñòûä, íè îáèäà, íè ÿðîñòü! ×òî çà ñòðàõ îáóÿë âàì ëåíèâûå äóøè, òèððåíöû? Æåíùèíà âàøè ðÿäû, ñëîâíî ñòàäî, ãîíèò, êàê õî÷åò! |
fertur equo variisque instigat vocibus alas, nomine quemque vocans, reficitque in proelia pulsos. «quis metus, o numquam dolituri, o semper inertes Tyrrheni, quae tanta animis ignavia venit? femina palantis agit atque haec agmina vertit? |
|
735 | Ïðàâî, çà÷åì âàì êëèíêè, äëÿ ÷åãî áåçîáèäíûå êîïüÿ? Âû ëèøü â ëþáâè ãîðÿ÷è è ãîðàçäû íà áèòâû íî÷íûå, Èëè, êîãäà âîçâåñòÿò êðèâûå ôëåéòû íà÷àëî Âàêõîâûõ ïëÿñîê, êîãäà íà ñòîëàõ è ÿñòâà è êóáêè, Òóò è óñåðäüå ó âàñ, è äîáðîé âîëè õâàòàåò, |
quo ferrum quidve haec gerimus tela inrita dextris? at non in Venerem segnes nocturnaque bella aut ubi curva choros indixit tibia Bacchi. exspectate dapes et plenae pocula mensae (hic amor, hoc studium), dum sacra secundus haruspex |
|
740 | Åñëè íà æåðòâåííûé ïèð ïðèçîâåò âàñ â ðîùó ãàäàòåëü». Òàê îí ñêàçàë è ïðèøïîðèë êîíÿ, îáðå÷åííûé íà ãèáåëü,  ãóùó âðàãîâ, ñëîâíî âèõðü, âëåòåë è ïðàâîé ðóêîþ Âǻíóëà ñãðåá íà ñêàêó è ñ êîíÿ ñîðâàë åãî ðàçîì, Ñ ñèëîé ïðèòèñíóë ê ãðóäè è ïîì÷àëñÿ äàëüøå ñ äîáû÷åé. |
nuntiet ac lucos vocet hostia pinguis in altos». haec effatus equum in medios, moriturus et ipse, concitat et Venulo adversum se turbidus infert dereptumque ab equo dextra complectitur hostem et gremium ante suum multa vi concitus aufert. |
|
745 | Êðèê ïîäíÿëñÿ äî íåáåñ, è íåìåäëÿ âçãëÿäû ëàòèíÿí Âñå îáðàòèëèñü ê íåìó. À Òàðõîí ïî ðàâíèíå íåñåòñÿ, Ìóæ è îðóæüå â ðóêàõ; îò êîïüÿ îòëîìèâ íàêîíå÷íèê, Øàðèò ïî òåëó âðàãà, èùà íåïðèêðûòîãî ìåñòà, ×òîáû óäàð íàíåñòè; íî ïðîòèâèòñÿ ñèëîþ ñèëå |
tollitur in caelum clamor cunctique Latini convertere oculos. volat igneus aequore Tarchon, arma virumque ferens; tum summa ipsius ab hasta defringit ferrum et partis rimatur apertas, qua volnus letale ferat; contra ille repugnans |
|
750 | Âǻíóë, ðóêó åãî îòòîëêíóòü ïûòàÿñü îò ãîðëà. Ñëîâíî êàê áóðûé îðåë, ïðîëåòàþùèé â íåáå âûñîêîì,  ëàïàõ óíîñèò çìåþ, âîíçàÿ â ñïèíó åé êîãòè; Ðàíåíà, â êîð÷àõ îíà èçâèâàåò ãèáêîå òåëî, Äûáîì âñòàåò ÷åøóÿ, øèïåíüå íåñåòñÿ èç ïàñòè, |
sustinet a iugulo dextram et vim viribus exit. utque volans alte raptum cum fulva draconem fert aquila implicuitque pedes atque unguibus haesit; saucius at serpens sinuosa volumina versat arrectisque horret squamis et sibilat ore, |
|
755 | Òÿíåòñÿ ââåðõ ãîëîâà, íî ñìèðÿåò ñòðîïòèâîãî ãàäà Ïòèöà êëþâîì êðèâûì è âçìåòàåò âîçäóõ êðûëàìè. Òàê, óâëåêàÿ ñòðåìãëàâ èç ðÿäîâ òèáóðòèíñêèõ äîáû÷ó, Ì÷èòñÿ, ëèêóÿ, Òàðõîí. Óâëå÷åííûå ïîäâèãîì ìóæà, Ðèíóëèñü âñå ìåîíèéöû âïåðåä. Îáðå÷åííûé ñóäüáîþ, |
arduus insurgens; illa haud minus urget obunco luctantem rostro, simul aethera verberat alis: haud aliter praedam Tiburtum ex agmine Tarchon portat ovans. ducis exemplum eventumque secuti Maeonidae incurrunt. tum fatis debitus Arruns |
|
760 | Âåðòèòñÿ õèòðûé Àððóíò âîêðóã Êàìèëëû ïðîâîðíîé, Æäåò, íå ïîäàðèò ëè âäðóã óäîáíûé ñëó÷àé Ôîðòóíà.  áèòâå êóäà áû ñâîé ïóòü íè íàïðàâèëà ãðîçíàÿ äåâà, Ñêà÷åò ïîâñþäó çà íåé ïî ïÿòàì Àððóíò ìîë÷àëèâûé; Ñòîèò èç ãóùè âðàãîâ åé íàçàä óì÷àòüñÿ ñ ïîáåäîé, |
velocem iaculo et multa prior arte Camillam circuit et, quae sit fortuna facillima, temptat. qua se cumque furens medio tulit agmine virgo, hac Arruns subit et tacitus vestigia lustrat; qua victrix redit illa pedemque ex hoste reportat, |
|
765 | Þíîøà òîò÷àñ âîñëåä ñêàêóíà íàïðàâëÿåò óêðàäêîé. Ìîæíî ëü îòñþäà íàïàñòü èëü îòòóäà íàïàñòü, âåðîëîìíûé Èùåò Àððóíò è ðûùåò âîêðóã ñ êîïüåì íàãîòîâå. Íåêîãäà áûâøèé æðåöîì Êèáåëû è åé ïîñâÿùåííûé, Áèëñÿ ìåæ òåâêðîâ Õëîðåé, áëèñòàâøèé äîñïåõîì ôðèãèéñêèì. |
hac iuvenis furtim celeris detorquet habenas. hos aditus iamque hos aditus omnemque pererrat undique circuitum et certam quatit improbus hastam. Forte sacer Cybelo Chloreus olimque sacerdos insignis longe Phrygiis fulgebat in armis |
|
770 | Ì÷èò åãî âçìûëåííûé êîíü â ÷åïðàêå èç êîæè, îáøèòîé, Ñëîâíî ïåðüÿìè, ñïëîøü ÷åøóåé ïîçîëî÷åííîé ìåäíîé; Ñàì Õëîðåé, îáëà÷åí â áàãðåö è ïóðïóð çàìîðñêèé, Ñ ðîãîì ëèêèéñêèì â ðóêàõ, ïîñûëàåò ãîðòèíñêèå ñòðåëû; Ëóê çîëîòîé çà ïëå÷àìè çâåíèò, çîëîòîé çàùèùàåò |
spumantemque agitabat equum, quem pellis aënis in plumam squamis auro conserta tegebat. ipse peregrina ferrugine clarus et ostro spicula torquebat Lycio Gortynia cornu; aureus ex umeris erat arcus et aurea vati |
|
775 | Âåùóþ ãîëîâó øëåì, è æåëòûì çîëîòîì â óçåë Ñîáðàíû ïîëû ïëàùà èç øóðøàùèõ øàôðàííûõ ïîëîòíèù; Âûøèòà òóíèêà âñÿ è ïîêðîâ, îäåâàþùèé áåäðà. Äåâà — çàòåì ëè, ÷òîá â õðàì äîñïåõ òðîÿíñêèé ïîâåñèòü, Èëè çàòåì, ÷òîá ñàìîé êðàñîâàòüñÿ â çîëîòå ïëåííîì, — |
cassida; tum croceam chlamydemque sinusque crepantis carbaseos fulvo in nodum collegerat auro, pictus acu tunicas et barbara tegmina crurum. hunc virgo, sive ut templis praefigeret arma Troia, captivo sive ut se ferret in auro, |
|
780 | Ãîíèòñÿ òîëüêî çà íèì, îäíîãî åãî âûáðàâ äîáû÷åé,  ãóùó âðàãîâ âñëåïóþ ëåòèò, ïîçàáûâ îñòîðîæíîñòü: Æåíñêóþ æàäíîñòü ðàçæåã â íåé óáîð äðàãîöåííûé Õëîðåÿ. Òîò÷àñ æå, ìèã óëó÷èâ, Àððóíò, íå çàìå÷åííûé äåâîé, Ïîäíÿë êîïüå è ñ òàêîé ìîëüáîé îáðàòèëñÿ ê âñåâûøíèì: |
venatrix unum ex omni certamine pugnae caeca sequebatur totumque incauta per agmen femineo praedae et spoliorum ardebat amore, telum ex insidiis cum tandem tempore capto concitat et superos Arruns sic voce precatur: |
|
785 | «Áîã, âåëè÷àéøèé èç âñåõ, Àïîëëîí, õðàíèòåëü Ñîðàêòà! Ïåðâîãî ÷òèì ìû òåáÿ, äëÿ òåáÿ ñîñíîâûå áðåâíà Æàð ïîæèðàåò, à ìû øàãàåì, ñèëüíûå âåðîé, ×åðåç îãîíü è ñëåäû îñòàâëÿåì íà òëåþùèõ óãëÿõ! Äàé, âñåìîãóùèé îòåö, ìíå ñìûòü ñ îðóæüÿ ýòðóñêîâ |
«summe deum, sancti custos Soractis Apollo, quem primi colimus, cui pineus ardor acervo pascitur et medium freti pietate per ignem cultores multa premimus vestigia pruna, da, pater, hoc nostris aboleri dedecus armis, |
|
790 | Ýòîò ïîçîð! Ìíå íå íóæåí äîñïåõ ïîáåæäåííîé Êàìèëëû, Íè ãîðäåëèâûé òðîôåé, íè äîáû÷à: äåëàìè èíûìè Ïóñòü ÿ ñòÿæàþ õâàëó, ïóñòü âåðíóñü è áåç ñëàâû â îò÷èçíó, — Ëèøü áû ñâîåé ìíå ðóêîé èçâåñòè ýòó çëóþ çàðàçó!» Ôåá óñëûøàë åãî, è äóøîé ïîëîâèíå ìîëèòâû |
omnipotens. non exuvias pulsaeve tropaeum virginis aut spolia ulla peto: mihi cetera laudem facta ferent; haec dira meo dum volnere pestis pulsa cadat, patrias remeabo inglorius urbes». Audiit et voti Phoebus succedere partem |
|
795 | Âíÿë îí, íî âåòðàì âåëåë ïîëîâèíó äðóãóþ ðàçâåÿòü: Äàë èçâîëåíèå áîã, ÷òîá Àððóíò âíåçàïíûì óäàðîì Íàñìåðòü Êàìèëëó ñðàçèë, íî ãîðèñòóþ ðîäèíó ñíîâà Íå äàë óâèäåòü åìó, è ñëîâà åãî áóðÿ óì÷àëà. Ïóùåíà ìåòêîé ðóêîé, ïðîñâèñòåëà â âîçäóõå ïèêà; |
mente dedit, partem volucris dispersit in auras: sterneret ut subita turbatam morte Camillam, adnuit oranti; reducem ut patria alta videret, non dedit, inque Notos vocem vertere procellae. ergo ubi missa manu sonitum dedit hasta per auras, |
|
800 | Âîëüñêè óâèäåëè âìèã óãðîçó è âçîðû ê öàðåâíå Âñå îáðàòèëè òîò÷àñ; íî Êàìèëëà íå ñëûøàëà ñâèñòà, Íå óâèäàëà êîïüÿ, ÷òî ëåòåëî, ýôèð ðàññåêàÿ,  òåëî äîêîëå îíî ïîä ãðóäüþ íàãîé íå âîíçèëîñü, Äåâè÷üåé êðîâè äîêîëü íå èñïèëî èç ðàíû ãëóáîêîé. |
convertere animos acris oculosque tulere cuncti ad reginam Volsci. nihil ipsa nec aurae nec sonitus memor aut venientis ab aethere teli, hasta sub exsertam donec perlata papillam haesit, virgineumque alte bibit acta cruorem. |
|
805 | Ñïóòíèöû êèíóëèñü ê íåé â ñìÿòåíüå è íǻ äàëè íàçåìü Ðàíåíîé äåâå óïàñòü. Àððóíò, âñåõ áîëå èñïóãàí, Áðîñèëñÿ ïðî÷ü; ñìåøàëèñü â äóøå ëèêîâàíüå è óæàñ, Áîëüøå â öàðåâíó ìåòíóòü íè ñòðåëó îí, íè äðîòèê íå ñìååò. Ñëîâíî êàê âîëê, ïîêóäà çà íèì íå ïóñòèëèñü â ïîãîíþ |
concurrunt trepidae comites dominamque ruentem suscipiunt. fugit ante omnis exterritus Arruns, laetitia mixtoque metu, nec iam amplius hastae credere nec telis occurrere virginis audet. ac velut ille, prius quam tela inimica sequantur, |
|
810 | Ëþäè ñ îðóæüåì, áåæèò áåç äîðîã â íåäîñòóïíûå ãîðû, Ïîñëå òîãî êàê óáüåò ïàñòóõà èëü òåëåíêà çàðåæåò È, ïîä áðþõî ïîäæàâ äðîæàùèé õâîñò, óáåãàåò  ÷àùó ëåñíóþ ñêîðåé, èáî çíàåò âèíó çà ñîáîþ, — Òàê æå ñêðûëñÿ èç ãëàç îðîáåâøèé Àððóíò è, äîâîëåí |
continuo in montis sese avius abdidit altos occiso pastore lupus magnove iuvenco, conscius audacis facti, caudamque remulcens subiecit pavitantem utero silvasque petivit: haud secus ex oculis se turbidus abstulit Arruns |
|
815 | Òåì, ÷òî óñïåë óáåæàòü, â ðÿäû áîéöîâ çàìåøàëñÿ. Äåâà èç ðàíû êîïüå ðóêîé öåïåíåþùåé âûðâàòü Òùèòñÿ, íî â ðåáðàõ çàñòðÿë ãëóáîêî íàêîíå÷íèê æåëåçíûé. Íèêíåò, ñëàáåÿ, îíà, îõëàäåëûå âåêè ñìåæàåò Ñìåðòü, è ñ äåâè÷åñêèõ ùåê èñ÷åçàåò ïóðïóðíûé ðóìÿíåö. |
contentusque fuga mediis se immiscuit armis. illa manu moriens telum trahit, ossa sed inter ferreus ad costas alto stat volnere mucro. labitur exsanguis, labuntur frigida leto lumina, purpureus quondam color ora reliquit. |
|
820 | È, óìèðàÿ, îíà îáðàòèëàñü ê îäíîé èç ðîâåñíèö — Àêêå, êîòîðîé âñåãäà äîâåðÿëà âñåõ áîëüøå, ñ êîòîðîé Âñå çàáîòû äåëèòü ïðèâûêëà, è òàê åé ñêàçàëà: «Ñèëàì ïðèõîäèò êîíåö, ñåñòðà ìîÿ Àêêà. Îò ðàíû ß óìèðàþ, è ìðàê ïåëåíîé ìíå ãëàçà çàñòèëàåò. |
tum sic exspirans Accam, ex aequalibus unam, adloquitur, fida ante alias quae sola Camillae, quicum partiri curas, atque haec ita fatur: «hactenus, Acca soror, potui; nunc volnus acerbum conficit et tenebris nigrescunt omnia circum. |
|
825 | Ê Òóðíó áåãè, ïåðåäàé ìîå ïîñëåäíåå ñëîâî: Ïóñòü îí ìåíÿ çàìåíèò â áîþ è òåâêðîâ îòáðîñèò. Àêêà, ïðîùàé!» È, ñêàçàâ, îáðîíèëà ïîâîäüÿ Êàìèëëà, Íàçåìü áåç ñèë ñîñêîëüçíóëà ñ êîíÿ; çàñòûëîå òåëî Ìåäëåííî õîëîä ñêîâàë, èç ðóê óïàëî îðóæüå, |
effuge et haec Turno mandata novissima perfer: succedat pugnae Troianosque arceat urbe. iamque vale». simul his dictis linquebat habenas, ad terram non sponte fluens. tum frigida toto paulatim exsolvit se corpore lentaque colla |
|
830 | Òÿæêî ñêëîíèëàñü íà ãðóäü ãîëîâà, îñåíåííàÿ ñìåðòüþ, È îòëåòåëà äóøà ê òåíÿì, ðîïùà è ñòåíàÿ. Òîò÷àñ æå ââûñü äî ñâåòèë çîëîòûõ ãðîìîãëàñíûé âçìåòíóëñÿ Êðèê, è ñâèðåïåå áîé çàêèïåë ïîñëå ñìåðòè Êàìèëëû. Ðâóòñÿ âïåðåä, ñïëîòèâøè ðÿäû, òðîÿíñêèå ðàòè, |
et captum Leto posuit caput, arma relinquens, vitaque cum gemitu fugit indignata sub umbras. tum vero immensus surgens ferit aurea clamor sidera: deiecta crudescit pugna Camilla; incurrunt densi simul omnis copia Teucrum |
|
835 | Ñ íèìè òèððåíöåâ âîæäè è îòðÿä àðêàäñêèé Ýâàíäðà. Òðèâèåé ïîñëàííûé ñòðàæ, âîññåäàëà Îïèñ â òó ïîðó Â áëèæíèõ ãîðàõ è ñ âåðøèí íàáëþäàëà áèòâó áåç ñòðàõà. Òîëüêî ëèøü ÿðîñòíûé êðèê áîéöîâ îíà óñëûõàëà È óâèäàëà âäàëè Êàìèëëû ñêîðáíóþ ãèáåëü, |
Tyrrhenique duces Euandrique Arcades alae. At Triviae custos iamdudum in montibus Opis alta sedet summis spectatque interrita pugnas; utque procul medio iuvenum in clamore furentum prospexit tristi mulcatam morte Camillam, |
|
840 | Âûðâàëñÿ ñòîí ó íåå èç ãðóäè, è ïðîìîëâèëà íèìôà: «Ñëèøêîì òÿæêî òåáÿ, ñëèøêîì òÿæêî ñóäüáà ïîêàðàëà, Äåâà, çà òî, ÷òî âîéíîé òû îñìåëèëàñü òåâêðîâ òðåâîæèòü! Æèçíü òâîþ íå ñïàñëî òî, ÷òî òû, ëþäåé èçáåãàÿ, ×òèëà Äèàíó â ëåñàõ è íàøè ñòðåëû íîñèëà… |
ingemuitque deditque has imo pectore voces: «heu nimium, virgo, nimium crudele luisti supplicium, Teucros conata lacessere bello! nec tibi desertae in dumis coluisse Dianam profuit aut nostras umero gessisse sagittas. |
|
845 | Ãîðå! Íî â ñìåðòíûé òâîé ÷àñ íå ïîêèíåò âëàäû÷èöà íàøà Íà ïîðóãàíüå òåáÿ; ìîëâà î ãèáåëè äåâû Âñå ïëåìåíà îáëåòèò, è íå ñêàæåò íèêòî, ÷òî îñòàëàñü Òû íåîòìùåííîé: âåäü òîò, êòî ãðóäü îñêâåðíèë òåáå ðàíîé, Ñìåðòüþ èñêóïèò âèíó». Ó ïîäíîæüÿ ãîðû âîçâûøàëñÿ |
non tamen indecorem tua te regina reliquit extrema iam in morte, neque hoc sine nomine letum per gentis erit aut famam patieris inultae. nam quicumque tuum violavit volnere corpus, morte luet merita». fuit ingens monte sub alto |
|
850 | Äðåâíèé êóðãàí çåìëÿíîé, îñåíåííûé ãóñòûìè âåòâÿìè Äóáà: ïîêîèëñÿ òàì Äåðöåíí, âëàäûêà ëàâðåíòöåâ. Áûñòðî íà ýòîò êóðãàí ïîäíÿëàñü ïðåêðàñíàÿ íèìôà, Ñòàëà ñ âåðøèíû õîëìà èñêàòü ãëàçàìè Àððóíòà È, çàâèäåâ åãî, ëèêîâàâøåãî ñåðäöåì ñïåñèâûì, |
regis Dercenni terreno ex aggere bustum antiqui Laurentis opacaque ilice tectum; hic dea se primum rapido pulcherrima nisu sistit et Arruntem tumulo speculatur ab alto. ut vidit laetantem animis ac vana tumentem, |
|
855 | Ìîëâèëà: «Â ñòîðîíó òû äëÿ ÷åãî óõîäèøü? Ïðèáëèçüñÿ! Çäåñü òû ïîãèáíåøü, Àððóíò, çà óáèéñòâî Êàìèëëû íàãðàäà Æäåò òåáÿ çäåñü: òû óìðåøü, ïîðàæåííûé ñòðåëîþ Äèàíû». Ìîëâèëà òàê è, ìåæ ñòðåë, â çîëî÷åíîì ëåæàâøèõ êîë÷àíå, Âûáðàâ îäíó, ñâîé ëóê íàïðÿãëà ôðàêèéñêàÿ íèìôà; |
«cur», inquit, «diversus abis? huc derige gressum, huc periture veni, capias ut digna Camillae praemia. tune etiam telis moriere Dianae?» dixit et aurata volucrem Threissa sagittam deprompsit pharetra cornuque infensa tetendit |
|
860 | Äîëãî ñãèáàëà åãî, ïîêà íå êîñíóëèñü äðóã äðóãà Ðîãà êîíöû è ñòðåëû́ îñòðèå ðóêè íå êîñíóëîñü Ëåâîé, à ïðàâàÿ â ãðóäü, îòâîäÿ òåòèâó, íå óïåðëàñü.  âîçäóõå ñâèñò Àððóíò óñëûõàë — è â òî æå ìãíîâåíüå  òåëî åìó ãëóáîêî íàêîíå÷íèê æåëåçíûé âîíçèëñÿ. |
et duxit longe, donec curvata coirent inter se capita et manibus iam tangeret aequis, laeva aciem ferri, dextra nervoque papillam. extemplo teli stridorem aurasque sonantis audiit una Arruns haesitque in corpore ferrum. |
|
865 | Ñòîíàì ïðåäñìåðòíûì åãî äðóçüÿ íå âíÿëè, îñòàâèâ Ìóæà â ïûëè óìèðàòü, ïîçàáûòûì â íåâåäîìîì ïîëå. Îïèñ ìåæ òåì âîçíåñëàñü íà êðûëàõ ê âûñîòàì Îëèìïà. Ëåãêèé Êàìèëëû îòðÿä, ïîòåðÿâ öàðèöó, ïóñòèëñÿ Â áåãñòâî ïåðâûì, è âñëåä ïîëåòåë Àòèí, óáåãàÿ, |
illum exspirantem socii atque extrema gementem obliti ignoto camporum in pulvere linquunt; Opis ad aetherium pinnis aufertur Olympum. Prima fugit domina amissa levis ala Camillae, turbati fugiunt Rutuli, fugit acer Atinas, |
|
870 | Ðóòóëû ñ íèì, è áåç âîéñêà âîæäè, è áîéöû â áåñïîðÿäêå — Âñå, êîíåé ïîâåðíóâ, ñïåøàò çà ñòåíà́ìè óêðûòüñÿ. Íåò è ìûñëè î òîì, ÷òîáû òåâêðîâ íàïîð ñìåðòîíîñíûé Ñòðåëàìè îñòàíîâèòü èëè âñòðåòèòü ñòîéêî ñ îðóæüåì: Äåðæàò âñå çà ñïèíîé ñ òåòèâîþ ñïóùåííîé ëóêè, |
disiectique duces desolatique manipli tuta petunt et equis aversi ad moenia tendunt. nec quisquam instantis Teucros letumque ferentis sustentare valet telis aut sistere contra, sed laxos referunt umeris languentibus arcus |
|
875 | Òîëüêî êîïûòà êîíåé ïîòðÿñàþò ðûõëîå ïîëå. Áëèæå è áëèæå ê ñòåíàì íåñåòñÿ òåìíàÿ òó÷à Ïûëè, òîëïà ìàòåðåé, ëàäîíÿìè â ãðóäü óäàðÿÿ, Ñ áàøåí ãëÿäèò è çóáöîâ, è äî íåáà âîïëè âçëåòàþò. Ïåðâûé îòðÿä áåãëåöîâ â îòâîð¸ííûå ðâåòñÿ âîðîòà, — |
quadrupedumque putrem cursu quatit ungula campum. volvitur ad muros caligine turbidus atra pulvis et e speculis percussae pectora matres femineum clamorem ad caeli sidera tollunt. qui cursu portas primi inrupere patentis, |
|
880 | Íî ïî ïÿòàì ïîäëåòàþò âðàãè áåñïîðÿäî÷íûì ñòðîåì, Ñìåðòü ëàòèíÿí è çäåñü íàñòèãàåò — íà ñàìîì ïîðîãå Êðåïêèõ îòå÷åñêèõ ñòåí, è ñðåäè äîìîâ áåçîïàñíûõ Âñàäíèêè ãèáíóò îò ðàí. À äðóãèå ñêîðåé çàïèðàþò Ñòâîðû âîðîò è íå ñìåþò âïóñòèòü ñîðàòíèêîâ â ãîðîä, |
hos inimica super mixto premit agmine turba, nec miseram effugiunt mortem, sed limine in ipso, moenibus in patriis atque intra tuta domorum confixi exspirant animas. pars claudere portas, nec sociis aperire viam nec moenibus audent |
|
885 | Ïóòü ìîëÿùèì çàêðûâ. Ìåæ ñâîèõ íà÷èíàåòñÿ ñå÷à: Ðâóòñÿ ñ ìå÷àìè îäíè, èõ ìå÷îì îòðàæàþò äðóãèå. Âîò íà ãëàçàõ ìàòåðåé è îòöîâ, ðûäàþùèõ ãîðüêî, Òå, ÷òî îñòàëèñü âíå ñòåí, âî ðâû ñðûâàþòñÿ ñ êðó÷è Èëè, óçäó îòïóñòèâ è êîíåé ïîãîíÿÿ âñëåïóþ, |
accipere orantis, oriturque miserrima caedes defendentum armis aditus inque arma ruentum. exclusi ante oculos lacrimantumque ora parentum pars in praecipitis fossas urgente ruina volvitur, immissis pars caeca et concita frenis |
|
890 |  êðåïêèå áàëêè âîðîò, êàê òàðàí, êîëîòÿò ñ ðàçëåòà. Ìàòåðè, æåíû — è òå â ðàçãàðå ñõâàòêè ñìåðòåëüíîé (Ïóòü èì ê îò÷èçíå ëþáîâü è Êàìèëëû ïðèìåð óêàçàëè) Ñòàëè äóáèíû ñî ñòåí è â îãíå çàîñòðåííûå êîëüÿ, Ñëîâíî êîïüÿ, ìåòàòü âî âðàãîâ ðóêîþ äðîæàùåé; |
arietat in portas et duros obice postis. ipsae de muris summo certamine matres (monstrat amor verus patriae), ut videre Camillam, tela manu trepidae iaciunt ac robore duro stipitibus ferrum sudibusque imitantur obustis |
|
895 | Â áèòâå çà ãîðîä ðîäíîé ïîãèáíóòü êàæäàÿ æàæäåò. Òóðíà â ëåñó ìåæäó òåì íàñòèãëè ãîðüêèå âåñòè; Àêêà èõ ïðèíåñëà, öàðÿ â ñìÿòåíüå ïîâåðãíóâ: Íåò óæ Êàìèëëû â æèâûõ, è âîéñêî âîëüñêîâ ðàçáèòî, Âðàã íàñòóïàåò, è Ìàðñ åìó ñîïóòñòâóåò â áèòâå, |
praecipites, primaeque mori pro moenibus ardent. Interea Turnum in silvis saevissimus implet nuntius et iuveni ingentem fert Acca tumultum: deletas Volscorum acies, cecidisse Camillam, ingruere infensos hostis et Marte secundo |
|
900 | Ïîëå ó òåâêðîâ â ðóêàõ, è ñòðàõ äî ñòåí äîêàòèëñÿ. Â ÿðîñòè Òóðí (òàêîâà ãðîìîâåðæöà ñóðîâàÿ âîëÿ) Ñõîäèò, áåçóìåö, ñ õîëìîâ, ïîêèäàåò ëåñíóþ çàñàäó. Òîëüêî ëèøü îí îòñòóïèë è äîñòèã îòêðûòîé ðàâíèíû, Êàê ðîäèòåëü Ýíåé, ìèíîâàâ áåç ïîìåõè óùåëüå, |
omnia corripuisse, metum iam ad moenia ferri. ille furens (et saeva Iovis sic numina poscunt) deserit obsessos collis, nemora aspera linquit. vix e conspectu exierat campumque tenebat, cum pater Aeneas, saltus ingressus apertos, |
|
905 | Ãîðíûé õðåáåò îäîëåë è îòðÿäû èç ëåñó âûâåë. Òàê ñ âîéñêàìè îíè, ïîñïåøàÿ îáà ê Ëàâðåíòó, Øëè äðóã äðóãó âîñëåä, ðàçäåëåííûå ìàëûì ïðîñòðàíñòâîì, Â òîò æå ìèã, êîãäà óâèäàë Ýíåé â îòäàëåíüå Ñòðîé èòàëèéñêèõ áîéöîâ íà ïîëÿõ, äûìÿùèõñÿ ïûëüþ, — |
exsuperatque iugum silvaque evadit opaca. sic ambo ad muros rapidi totoque feruntur agmine nec longis inter se passibus absunt; ac simul Aeneas fumantis pulvere campos prospexit longe Laurentiaque agmina vidit, |
|
910 | Òóðí ïî äîñïåõàì óçíàë âëàäûêó ãðîçíîãî òåâêðîâ, Ðæàíüå êîíåé óñëûõàë è ìåðíûé òîïîò ïåõîòû. Òîò÷àñ ñîøëèñü áû îíè, ÷òîáû â áèòâå ïîìåðèòüñÿ ñèëîé, Åñëè áû Ôåá óòîìëåííûõ êîíåé â ïó÷èíó Ãèáåðà Íå ïîãðóçèë, çààëåâ, è ìðàê, îêóòàâøèé íåáî, |
et saevum Aenean adgnovit Turnus in armis adventumque pedum flatusque audivit equorum. continuoque ineant pugnas et proelia temptent, ni roseus fessos iam gurgite Phoebus Hibero tinguat equos noctemque die labente reducat. |
|
915 | Ëàãåðåì ñòàòü íå çàñòàâèë âðàãîâ ïîä ñàìûì Ëàâðåíòîì. |
considunt castris ante urbem et moenia vallant. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß