Ïåðåâîä Ñ. À. Èâàíîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1935/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
2. (1) Ýòè ðåøåíèÿ ïðèíèìàëèñü, êîãäà åùå íåèçâåñòíî áûëî, êîìó êàêàÿ äîñòàíåòñÿ ïðîâèíöèÿ, è ëèøü çàòåì êîíñóëàì äîçâîëåíî áûëî ìåòàòü æðåáèé. Àöèëèþ âûïàëà Ãðåöèÿ, Êîðíåëèþ — Èòàëèÿ. (2) Ïîñëå æåðåáüåâêè ñîñòîÿëîñü ñåíàòñêîå ïîñòàíîâëåíèå: î òîì, ÷òî íûíå ïîâåëåë íàðîä ðèìñêèé áûòü âîéíå ñ öàðåì Àíòèîõîì è èæå ïîä ðóêîþ åãî; òîãî ðàäè ïóñòü êîíñóëû îáúÿâÿò ìîëåáñòâèÿ, à êîíñóëó Ìàíèþ Àöèëèþ íàäëåæèò îáåòîâàòü äåñÿòèäíåâíûå Âåëèêèå èãðû Þïèòåðó è äàðû âñåì áîãàì. (3) Ýòîò îáåò êîíñóë ñ.190 è ïðîèçíåñ, ïîâòîðÿÿ âñëåä çà âåëèêèì ïîíòèôèêîì Ïóáëèåì Ëèöèíèåì òàêèå ñëîâà: «Åñëè âîéíà, êàêîâóþ íàðîä ïîâåëåë âåñòè ïðîòèâ Àíòèîõà öàðÿ, çàâåðøèòñÿ, êàê òîãî õî÷åò ñåíàò è íàðîä ðèìñêèé, (4) òîãäà äëÿ òåáÿ, Þïèòåð, Âåëèêèå èãðû â ïðîäîëæåíèå äåñÿòè äíåé ñïðàâèò ðèìñêèé íàðîä, è âñåì áîãàì ïðèíåñåíû áóäóò äàðû èç ñðåäñòâ, íàçíà÷åííûõ äëÿ òîãî ñåíàòîì. (5) Êòî, ãäå è êîãäà íè óñòðîèë áû ýòè èãðû, äà áóäóò îíè äàíû, à äàðû ïðèíåñåíû ïî âñåì ïðàâèëàì». Çàòåì îáà êîíñóëà ðàñïîðÿäèëèñü î äâóõäíåâíûõ ìîëåáñòâèÿõ. (6) Ñðàçó ïîñëå òîãî êàê êîíñóëû ïîäåëèëè ìåæäó ñîáîþ ïðîâèíöèè, ìåòàëè æðåáèé è ïðåòîðû. Ìàðêó Þíèþ Áðóòó äîñòàëèñü îáîåãî ðîäà ñóäåáíûå ðàçáèðàòåëüñòâà, Àâëó Êîðíåëèþ Ìàììóëå âûïàë Áðóòòèé, Ìàðêó Ýìèëèþ Ëåïèäó — Ñèöèëèÿ, Ëóöèþ Îïïèþ Ñàëèíàòîðó — Ñàðäèíèÿ, Ãàþ Ëèâèþ Ñàëèíàòîðó — ôëîò, Ëóöèþ Ýìèëèþ Ïàâëó — Èñïàíèÿ Äàëüíÿÿ7. (7) Âîéñêà èì íàçíà÷åíû áûëè òàê: Àâëó Êîðíåëèþ äîñòàëèñü ìîëîäûå âîèíû, íàáðàííûå â ìèíóâøåì ãîäó êîíñóëîì Ëóöèåì Êâèíêöèåì ïî ñåíàòñêîìó ïîñòàíîâëåíèþ8. Ñ íèìè åìó âåëåíî áûëî îõðàíÿòü âñå ïîáåðåæüå â îêðóãå Òàðåíòà è Áðóíäèçèÿ. (8) Ëóöèþ Ýìèëèþ Ïàâëó â Äàëüíþþ Èñïàíèþ, ïîìèìî òîãî âîéñêà, êîòîðîå åìó ïðåäñòîÿëî ïðèíÿòü îò ïðîêîíñóëà Ìàðêà Ôóëüâèÿ, ðåøåíî áûëî äàòü òðè òûñÿ÷è íîâîáðàíöåâ è òðèñòà êîííèêîâ, ñ òåì ÷òîáû äâå òðåòè èç íèõ ñîñòàâëÿëè ëàòèíû-ñîþçíèêè, à îäíó — ðèìñêèå ãðàæäàíå. (9) Òàêîå æå ïîïîëíåíèå îòïðàâëåíî áûëî è â Áëèæíþþ Èñïàíèþ ê Ãàþ Ôëàìèíèþ9, ÷üÿ âëàñòü ïðîäëåâàëàñü. (10) Ìàðê Ýìèëèé Ëåïèä ïîëó÷èë ïðèêàçàíèå ïðèíÿòü è ïðîâèíöèþ, è âîéñêî îò Ëóöèÿ Âàëåðèÿ, êîòîðîãî îí ñìåíÿë, (11) à Ëóöèÿ Âàëåðèÿ, áóäå ïîêàæåòñÿ íóæíûì, îñòàâèòü â ïðîâèíöèè êàê ïðîïðåòîðà, ñàìî¸ æå ïðîâèíöèþ10 ðàçäåëèòü, òàê ÷òîáû îäíà åå ÷àñòü ïðîñòèðàëàñü áû îò Àãðèãåíòà äî Ïàõèíà, äðóãàÿ æå — îò Ïàõèíà äî Òèíäàðåÿ, êàêîâóþ ïðèìîðñêóþ îáëàñòü ñòîðîæèòü Ëóöèþ Âàëåðèþ ñ äâàäöàòüþ âîåííûìè êîðàáëÿìè. (12) Òîìó æå ïðåòîðó áûëî ïîðó÷åíî, âçûñêàâ ñ ñèöèëèéöåâ äâå õëåáíûõ äåñÿòèíû11, îçàáîòèòüñÿ îòïðàâêîé çåðíà ê ìîðþ è äîñòàâêîé åãî â Ãðåöèþ. (13) Òî÷íî òàê æå äâå äåñÿòèíû ïîðó÷åíî áûëî ñîáðàòü Ëóöèþ Îïïèþ íà Ñàðäèíèè; îòòóäà, îäíàêî, õëåá ïðåäëàãàëîñü îòïðàâèòü íå â Ãðåöèþ, à â Ðèì. (14) Ãàé Ëèâèé, ïðåòîð, êîòîðîìó äîñòàëîñü êîìàíäîâàíèå ôëîòîì, ïîëó÷èë ïðèêàçàíèå ïîäãîòîâèòü òðèäöàòü ñóäîâ è òîò÷àñ ïëûòü â Ãðåöèþ, à òàì ïðèíÿòü êîðàáëè îò Àòèëèÿ12. (15) Íàõîäèâøèåñÿ íà âåðôÿõ ñòàðûå êîðàáëè áûëî âåëåíî ïî÷èíèòü è îñíàñòèòü ïðåòîðó Ìàðêó Þíèþ; ýêèïàæ äëÿ ýòîãî ôëîòà åìó ïðåäñòîÿëî íàáðàòü èç îòïóùåííèêîâ. |
2. His ita in senatu, incerto ad id, quae cuiusque provincia foret, decretis, tum demum sortiri consules placuit. Acilio Graecia, Cornelio Italia evenit. [2] Certa deinde sorte senatus consultum factum est, quod populus Romanus eo tempore duellum iussisset esse cum rege Antiocho, quique sub imperio eius essent, ut eius rei causa supplicationem imperarent consules, utique M’. Acilius consul ludos magnos Iovi voveret et dona ad omnia pulvinaria. [3] Id votum in haec verba praeeunte P. Licinio pontifice maximo consul nuncupavit: «Si duellum quod cum rege Antiocho sumi populus iussit, id ex sententia senatus populique Romani confectum erit, [4] tum tibi, Iuppiter, populus Romanus ludos magnos dies decem continuos faciet, donaque ad omnia pulvinaria dabuntur de pecunia, quantam senatus decreverit. [5] Quisquis magistratus eos ludos quando ubique faxit, hi ludi recte facti donaque data recte sunto». Supplicatio inde ab duobus consulibus edicta per biduum fuit. [6] Consulibus sortitis provincias extemplo et praetores sortiti sunt. M. Iunio Bruto iurisdictio utraque evenit, A. Cornelio Mammulae Brutti, M. Aemilio Lepido Sicilia, L. Oppio Salinatori Sardinia, C. Livio Salinatori classis, L. Aemilio Paulo Hispania ulterior. [7] His ita exercitus decreti: A. Cornelio novi milites, conscripti priore anno ex senatus consulto a L. Quinctio consule, dati sunt, iussusque tueri omnem oram circa Tarentum Brundisiumque. [8] L. Aemilio Paulo in ulteriorem Hispaniam, praeter eum exercitum quem a M. Fulvio proconsule accepturus esset, decretum est ut novorum militum tria milia duceret et trecentos equites, ita ut in iis duae partes socium Latini nominis, tertia civium Romanorum esset. [9] Idem supplementi ad C. Flaminium, cui imperium prorogabatur, in Hispaniam citeriorem est missum. [10] M. Aemilius Lepidus ab L. Valerio, cui successurus esset, simul provinciam exercitumque accipere iussus; [11] L. Valerium, si ita videretur, pro praetore in provincia retinere et provinciam ita dividere ut una ab Agrigento ad Pachynum esset, altera a Pachyno Tyndareum; eam maritimam oram L. Valerius viginti navibus longis custodiret. [12] Eidem praetori mandatum ut duas decumas frumenti exigeret; id ad mare comportandum devehendumque in Graeciam curaret. [13] Idem L. Oppio de alteris decumis exigendis in Sardinia imperatum; ceterum non in Graeciam sed Romam id frumentum portari placere. [14] C. Livius praetor, cui classis evenerat, triginta navibus paratis traicere in Graeciam primo quoque tempore iussus, et ab Atilio naves accipere. [15] Veteres naves, quae in navalibus erant, ut reficeret et armaret, M. Iunio praetori negotium datum est, et in eam classem socios navales libertinos legeret. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß