Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1950/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
5. (1)  òàêîì ïîëîæåíèè áûëè äåëà ïîä Êàïóåé. Ãàííèáàë ðàçðûâàëñÿ: íàäî áûëî âçÿòü òàðåíòñêóþ êðåïîñòü è íåëüçÿ áûëî óïóñòèòü Êàïóþ. (2) Íî Êàïóÿ çíà÷èëà áîëüøå; íà íåå îáðàùåíû áûëè âçîðû âñåõ ñîþçíèêîâ è âðàãîâ: åå ñóäüáà äîëæíà áûëà ñòàòü ïðèìåðîì, êàêîâû áû íè áûëè â ñâîå âðåìÿ ïîñëåäñòâèÿ åå îòïàäåíèÿ îò ðèìëÿí. (3) Ãàííèáàë, îñòàâèâ áî́ëüøóþ ÷àñòü îáîçà è âñå òÿæåëîâîîðóæåííîå âîéñêî â Áðóòòèè, íàïðàâèëñÿ â Êàìïàíèþ ñ îòáîðíîé ïåõîòîé è êîííèöåé, ñïîñîáíîé èäòè óñêîðåííûì ìàðøåì. Çà ñòðåìèòåëüíî äâèãàâøèìñÿ Ãàííèáàëîì øëî òðèäöàòü òðè ñëîíà. (4) Îí îñòàíîâèëñÿ â óêðîìíîé äîëèíå çà Òèôàòàìè24, ãîðîé, íàâèñøåé íàä Êàïóåé; çàâëàäåë êðåïîñòöîé Ãàëàòèåé25, âûãíàâ åå ãàðíèçîí, è îáðàòèëñÿ íà îñàæäàâøèõ Êàïóþ. (5) Ïðåäâàðèòåëüíî îí ñîîáùèë â Êàïóþ, ÷òîáû êàïóàíöû â òî ñàìîå âðåìÿ, êîãäà îí íàïàäåò íà ðèìñêèé ëàãåðü, îòêðûëè âñå âîðîòà è äðóæíî âûñûïàëè íà âðàãà. Ñòðàõ îí íàâåë âåëèêèé. (6) Ñ îäíîé ñòîðîíû îí ïîâåë íàïàäåíèå ñàì, à ñ äðóãîé — ñ.232 âûñûïàëà âñÿ êàìïàíñêàÿ êîííèöà ñ ïåõîòîé è ñ íèìè ïóíèéñêèé ãàðíèçîí, êîòîðûì êîìàíäîâàëè Áîñòàð è Ãàííîí. (7) Ðèìëÿíå, ÷òîáû â ñóìÿòèöå íå êèíóòüñÿ âñåì â îäíó ñòîðîíó è íå îñòàòüñÿ ãäå-íèáóäü áåç ïðèêðûòèÿ, (8) ðàçäåëèëè âîéñêî òàê: Àïïèé Êëàâäèé ïðîòèâ êàìïàíöåâ; Êâèíò Ôóëüâèé ïðîòèâ Ãàííèáàëà; Ãàé Íåðîí, ïðîïðåòîð, ñ êîííèöåé øåñòè ëåãèîíîâ — âäîëü äîðîãè íà Ñâåññóëó26; ëåãàò Ãàé Ôóëüâèé Ôëàêê ñ ñîþçíè÷åñêîé êîííèöåé — ïî ðåêå Âóëòóðí27. (9) Ñðàæåíèå íà÷àëîñü íå òîëüêî ñ îáû÷íîãî ãðîìêîãî êëè÷à è áåñïîðÿäî÷íîãî ãóëà; âäîáàâîê ê ìóæñêèì ãîëîñàì, êîíñêîìó ðæàíüþ è ëÿçãó îðóæèÿ òîëïà òðóñëèâûõ êàìïàíöåâ, ðàçìåñòèâøèõñÿ ïî ñòåíàì, ãðåìÿ ìåäüþ, ñëîâíî ïðè ëóííîì çàòìåíèè28 â íî÷íîé òèøèíå, ïîäíÿëà òàêîé êðèê, ÷òî îòâëåêëèñü îò áîÿ äàæå ñðàæàþùèåñÿ. (10) Àïïèé ëåãêî îòáðîñèë êàìïàíöåâ îò âàëà; òÿæåëåé ïðèõîäèëîñü Ôóëüâèþ, íà êîòîðîãî íàñòóïàë Ãàííèáàë ñ ïóíèéöàìè. (11) Øåñòîé ëåãèîí îòñòóïèë; êîãîðòà èñïàíöåâ29 ñ òðåìÿ ñëîíàìè äîøëà äî ñàìîãî âàëà è ïðîðâàëà ðèìñêèé ñòðîé â ñåðåäèíå; îíè íàäåÿëèñü âîðâàòüñÿ â ðèìñêèé ëàãåðü, íî áîÿëèñü, êàê áû íå îêàçàòüñÿ îòðåçàííûìè îò ñâîèõ. (12) Ôóëüâèé, âèäÿ, ÷òî ëåãèîí â ñòðàõå è ëàãåðü â îïàñíîñòè, óãîâàðèâàåò Êâèíòà Íàâèÿ è äðóãèõ ñòàðøèõ öåíòóðèîíîâ íàïàñòü íà âðàæåñêóþ êîãîðòó, ñðàæàþùóþñÿ ïîä âàëîì. (13) Ìèíóòà, ãîâîðèò îí, ðåøàþùàÿ: åñëè äàòü âðàãàì ñâîáîäíî ïðîéòè, îíè âîðâóòñÿ â ëàãåðü, è ýòî áóäåò èì ëåã÷å, ÷åì ïðîðâàòü ïëîòíûé ñòðîé âîéñêà: íàäî èõ ïåðåáèòü ïîä âàëîì. (14) Ýòî — äåëî íåäîëãîå: âðàãîâ íåìíîãî, îò ñâîèõ îíè îòðåçàíû; ðèìëÿíå èñïóãàëèñü, ÷òî èõ ñòðîé ïðîðâàí: âîò ïóñòü è îáðàòÿò åãî íà íåïðèÿòåëÿ ñ îáåèõ ñòîðîí, ÷òîáû îí îêàçàëñÿ â òèñêàõ. (15) Íàâèé, óñëûøàâ ðå÷ü âîæäÿ, âûõâàòèë çíàìÿ30 ó çíàìåíîñöà âòîðîãî ìàíèïóëà ãàñòàòîâ è óñòðåìèëñÿ íà âðàãîâ, ãðîçÿ áðîñèòü çíàìÿ â èõ ñåðåäèíó, åñëè âîèíû ñåé÷àñ æå íå ïîéäóò çà íèì â áîé. (16) Îí áûë îãðîìíîãî ðîñòà â ñâåðêàþùèõ äîñïåõàõ; âûñîêî ïîäíÿòîå çíàìÿ îáðàùàëî íà íåãî ãëàçà ñîãðàæäàí è âðàãîâ. (17) Êîãäà îí äîøåë äî èñïàíñêèõ çíàìåí, â íåãî ñî âñåõ ñòîðîí ïîëåòåëè êîïüÿ è ÷óòü íå âåñü âðàæåñêèé ñòðîé êèíóëñÿ íà íåãî, íî íè òîëïà âðàãîâ, íè ãðàä äðîòèêîâ íå ñìîãëè îñòàíîâèòü åãî ÿðîñòü. |
5. Cum in hoc statu ad Capuam res essent, Hannibalem diversum Tarentinae arcis potiundae Capuaeque retinendae trahebant curae. [2] Vicit tamen respectus Capuae, in quam omnium sociorum hostiumque conversos videbat animos, documento futurae, qualemcumque eventum defectio ab Romanis habuisset. [3] Igitur magna parte impedimentorum relicta in Bruttiis et omni graviore armatu, cum delectis peditum equitumque quam poterat aptissimus ad maturandum iter in Campaniam contendit. Secuti tamen tam raptim euntem tres et triginta elephanti. [4] In valle occulta post Tifata, montem imminentem Capuae, consedit. Adveniens cum castellum Galatiam praesidio vi pulso cepisset, in circumsedentis Capuam se vertit, [5] praemissisque nuntiis Capuam, quo tempore castra Romana adgressurus esset, ut eodem et illi ad eruptionem parati portis omnibus sese effunderent, ingentem praebuit terrorem. [6] Nam alia parte ipse adortus est, alia Campani omnes, equites peditesque, et cum iis Punicum praesidium, cui Bostar et Hanno praeerant, erupit. [7] Romani ut in re trepida, ne ad unam concurrendo partem aliquid indefensi relinquerent, ita inter sese copias partiti sunt: [8] Ap. Claudius Campanis, Fulvius Hannibali est oppositus; C. Nero propraetor cum equitibus sex legionum via quae Suessulam fert, C. Fulvius Flaccus legatus cum sociali equitatu constitit e regione Volturni amnis. [9] Proelium non solito modo clamore ac tumultu est coeptum, sed ad alium virorum, equorum armorumque sonum disposita in muris Campanorum inbellis multitudo tantum cum aeris crepitu, qualis in defectu lunae silenti nocte cieri solet, edidit clamorem ut averteret etiam pugnantium animos. [10] Campanos facile a vallo Appius arcebat: maior vis ab altera parte Fulvium Hannibal et Poeni urgebant. [11] Legio ibi sexta loco cessit, qua pulsa cohors Hispanorum cum tribus elephantis usque ad vallum pervasit, ruperatque mediam aciem Romanorum et in ancipiti spe ac periculo erat utrum in castra perrumperet an intercluderetur a suis. [12] Quem pavorem legionis periculumque castrorum Fulvius ubi vidit, Q. Navium primoresque alios centurionum hortatur ut cohortem hostium sub vallo pugnantem invadant: [13] in summo discrimine rem verti; aut viam dandam iis esse — et minore conatu quam condensam aciem rupissent in castra inrupturos — aut conficiendos sub vallo esse. [14] Nec magni certaminis rem fore; paucos esse et ab suis interclusos, et quae, dum paveat Romanus, interrupta acies videatur, eam, si se utrimque in hostem vertat, ancipiti pugna medios circumventuram. [15] Navius ubi haec imperatoris dicta accepit, secundi hastati signum ademptum signifero in hostis infert, iacturum in medios eos minitans, ni se propere sequantur milites et partem capessant pugnae. [16] Ingens corpus erat et arma honestabant; et sublatum alte signum converterat ad spectaculum cives hostesque. [17] Ceterum postquam iam ad signa pervenerat Hispanorum, tum undique in eum tragulae coniectae et prope tota in unum acies versa; sed neque multitudo hostium neque telorum vis arcere impetum eius viri potuerunt. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß