Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1949/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
7. (1) Ôèëèïïà èç Îðåÿ ïðåäóïðåæäàëè ñèãíàëüíûìè îãíÿìè, íî ïî âèíå èçìåííèêà Ïëàòîðà çàæãëè èõ ñ îïîçäàíèåì; ïðèñòàòü ê îñòðîâó ïðè íåðàâåíñòâå ìîðñêèõ ñèë áûëî òðóäíî: â òîò ðàç ïðîìåäëåíèå âñå è ïîãóáèëî. (2) Íà ïîìîùü Õàëêèäå îí äâèíóëñÿ ïî ïåðâîìó æå ñèãíàëó; Õàëêèäà, ðàñïîëîæåííàÿ íà òîì æå îñòðîâå, îòäåëåíà îò ìàòåðèêà ñòîëü óçêèì ïðîëèâîì, ÷òî ÷åðåç íåãî ïåðåáðîøåí ìîñò, è ïîäîéòè ê ãîðîäó ïîñóõó ëåã÷å, ÷åì ñ ìîðÿ. (3) Ôèëèïï îòïðàâèëñÿ èç Äåìåòðèàäû â Ñêîòóñó, âûéäÿ îòòóäà ïîñëå ïîëóíî÷è, îí îòòåñíèë è ðàçáèë ýòîëèéñêèé îòðÿä, çàñåâøèé â Ôåðìîïèëàõ, çàãíàë ïåðåïóãàííîãî íåïðèÿòåëÿ â Ãåðàêëåþ, à ñàì ÿâèëñÿ â Ýëàòèþ37, â Ôîêèäó, ïðîéäÿ çà îäèí äåíü áîëüøå øåñòèäåñÿòè ìèëü38. (4) Ïî÷òè â òîò æå äåíü öàðü Àòòàë çàõâàòèë è ðàçãðàáèë ãîðîä Îïóíò39; Ñóëüïèöèé óñòóïèë åìó ýòó äîáû÷ó, ïîòîìó ÷òî íåñêîëüêî äíåé íàçàä ðèìñêèå ñîëäàòû ðàçãðàáèëè Îðåé, ãäå ñîëäàòàì öàðÿ íè÷åãî íå äîñòàëîñü. (5) Ðèìñêèé ôëîò âåðíóëñÿ â Îðåé, è Àòòàë, íå çíàÿ î ïðèáëèæåíèè Ôèëèïïà, òåðÿë âðåìÿ, âûìîãàÿ äåíüãè ó ãîðîäñêîé çíàòè, (6) Ïîÿâëåíèå Ôèëèïïà áûëî ñòîëü íåîæèäàííî, ÷òî, åñëè áû êàêèå-òî êðèòÿíå, ñëó÷àéíî çàáðåäøèå äàëåêî îò ãîðîäà â ïîèñêàõ ôóðàæà, íå óâèäåëè íåïðèÿòåëÿ èçäàëè, Àòòàë áûë áû çàõâà÷åí. (7) Áåçîðóæíûå, ðàñòåðÿííûå, åãî âîèíû îïðîìåòüþ êèíóëèñü ê ìîðþ, è êîãäà êîðàáëè óæå îò÷àëèâàëè, ïîÿâèëñÿ Ôèëèïï, íàïóãàâøèé ìîðÿêîâ äàæå ñ ñóøè. (8) Îí âîçâðàòèëñÿ â Îïóíò, îáâèíÿÿ áîãîâ è ëþäåé, òàêàÿ óäà÷à óøëà ó íåãî ïî÷òè ÷òî èç ðóê. (9)  ãíåâå íàêèíóëñÿ îí íà æèòåëåé Îïóíòà: ìîãëè áû, êàæåòñÿ, äî åãî ïðèõîäà ïðîäåðæàòüñÿ â îñàäå, à îíè, ÷óòü çàâèäåâ âðàãà, ñäàëèñü, ìîæíî ñêàçàòü, äîáðîâîëüíî. Óëàäèâ âñå îïóíòñêèå äåëà, Ôèëèïï îòïðàâèëñÿ ê Òðîíèþ40. (10) Àòòàë ñíà÷àëà âåðíóëñÿ â Îðåé, íî, óñëûøàâ, ÷òî âèôèíñêèé öàðü Ïðóñèé âòîðãñÿ â åãî âëàäåíèÿ, áðîñèë ðèìëÿí è âîéíó ñ ýòîëèéöàìè è ïåðåïðàâèëñÿ â Àçèþ. (11) Ñóëüïèöèé îòâåë ôëîò ê Ýãèíå, îòêóäà îòïðàâèëñÿ â íà÷àëå âåñíû: Ôèëèïï ñòîëü æå ëåãêî, êàê Àòòàë Îïóíò, çàíÿë Òðîíèé. (12)  ýòîì ãîðîäå æèëè áåæåíöû èç Ôèâ Ôòèîòèéñêèõ41; ãîðîä èõ â ñâîå âðåìÿ áûë âçÿò Ôèëèïïîì; îíè îòäàëèñü ïîä ïîêðîâèòåëüñòâî ýòîëèéöåâ, êîòîðûå è ïîñåëèëè èõ â Òðîíèè, îáåçëþäåâøåì è ñ.327 îïóñòåâøåì ïîñëå ïåðâîé âîéíû ñ òåì æå Ôèëèïïîì. (13) Âîçâðàòèâ ñåáå, òàêèì îáðàçîì, Òðîíèé, Ôèëèïï âçÿë Òèòðîíèé è Äðóìèè, ìàëåíüêèå è íåçíà÷èòåëüíûå ãîðîäà Äîðèäû. Îòòóäà îí ïðèáûë â Ýëàòèþ, ãäå, êàê èì âåëåíî áûëî, îæèäàëè åãî ïîñëû Ïòîëåìåÿ è ðîäîñöåâ42. (14) Êîãäà òàì íà÷àëèñü ïåðåãîâîðû îá îêîí÷àíèè ýòîëèéñêîé âîéíû (ïîñëû íåäàâíî ïðèñóòñòâîâàëè íà ñîâåùàíèè ðèìëÿí è ýòîëèéöåâ â Ãåðàêëåå43), ñòàëî èçâåñòíî, ÷òî Ìàõàíèä ñîáðàëñÿ íàïàñòü íà ýëåéöåâ, ãîòîâÿùèõñÿ ê Îëèìïèéñêèì èãðàì44. (15) Ôèëèïï ðåøèë ïðåäîòâðàòèòü ýòî íàïàäåíèå. Îí îòïóñòèë ïîñëîâ, áëàãîæåëàòåëüíî îòâåòèâ èì, ÷òî íå îí âèíîâàò â ýòîé âîéíå è îí íåìåäëåííî ñîãëàñèòñÿ íà ìèð, åñëè óñëîâèÿ áóäóò ñïðàâåäëèâû è ïî÷åòíû. (16) Ñ ëåãêèì îòðÿäîì Ôèëèïï ïðîøåë ÷åðåç Áåîòèþ â Ìåãàðó, çàòåì — ê Êîðèíôó, îòêóäà äâèíóëñÿ, çàïàñøèñü ïðîäîâîëüñòâèåì, ê Ôåíåþ è Ôëèóíòó. (17) È òîëüêî ïðèäÿ â Ãåðåþ45, îí óçíàë, ÷òî Ìàõàíèä, èñïóãàííûé ñëóõàìè î åãî ïðèáûòèè, áåæàë îáðàòíî â Ëàêåäåìîí. Ôèëèïï îòïðàâèëñÿ íà ñîâåò àõåéöåâ â Ýãèé46, ðàññ÷èòûâàÿ òàì è çàñòàòü êàðôàãåíñêèé ôëîò, êîòîðûé îí âûçâàë, ÷òîáû ðàñïîëàãàòü õîòü êàêîé-íèáóäü ñèëîé íà ìîðå. (18) Îäíàêî çà íåñêîëüêî äíåé äî òîãî êàðôàãåíñêèå êîðàáëè óïëûëè ê Îêñåÿì47 è îòòóäà íàïðàâèëèñü ê ãàâàíÿì àêàðíàíÿí, òàê êàê, ïî ñëóõàì, Àòòàë è ðèìëÿíå âûøëè èç Îðåÿ. Êàðôàãåíÿíå îïàñàëèñü, êàê áû òå íå ïîøëè íà íèõ è íå ïåðåõâàòèëè èõ, âîéäÿ â Ðèîí48 (òàê íàçûâàåòñÿ óçêèé âõîä â Êîðèíôñêèé çàëèâ). |
7. Philippum et ignes ab Oreo editi monuerant, sed serius Platoris fraude ex specula elati; et inpari maritumis viribus haud facilis erat in insulam classi accessus; [2] ita re per cunctationem omissa, ad Chalcidis auxilium, ubi signum accepit, impigre est motus. Nam et ipsa Chalcis quamquam eiusdem insulae urbs est, tamen adeo arto interscinditur freto ut ponte continenti iungatur terraque aditum faciliorem quam mari habeat. [3] Igitur Philippus ab Demetriade Scotussam, inde de tertia vigilia profectus, deiecto praesidio fusisque Aetolis qui saltum Thermopylarum insidebant, cum trepidos hostis Heracleam compulisset, ipse uno die Phocidis Elatiam milia amplius sexaginta contendit. [4] Eodem ferme die ab Attalo rege Opuntiorum urbs capta diripiebatur. Concesserat eam regi praedam Sulpicius, quia Oreum paucos ante dies ab Romano milite, expertibus regiis, direptum fuerat. [5] Cum Romana classis Oreum sese recepisset, Attalus ignarus adventus Philippi pecuniis a principibus exigendis terebat tempus, [6] adeoque improvisa res fuit ut, nisi Cretensium quidam forte pabulatum ab urbe longius progressi agmen hostium procul conspexissent, opprimi potuerit. [7] Attalus inermis atque incompositus cursu effuso mare ac naves petit, et molientibus ab terra naves Philippus supervenit tumultumque etiam ex terra nauticis praebuit. [8] Inde Opuntem rediit, deos hominesque accusans quod tantae rei fortunam ex oculis prope raptam amisisset. [9] Opuntii quoque ab eadem ira increpiti quod, cum trahere obsidionem in adventum suum potuissent, viso statim hoste prope in voluntariam deditionem concessissent. Compositis circa Opuntem rebus Thronium est profectus. [10] Et Attalus primo Oreum se recepit; inde, cum fama accidisset Prusian Bithyniae regem in fines regni sui transgressum, omissis Romanis rebus atque Aetolico bello in Asiam traiecit. [11] Et Sulpicius Aeginam classem recepit, unde initio veris profectus erat. Haud maiore certamine quam Opuntem Attalus ceperat, Philippus Thronium cepit. [12] Incolebant urbem eam profugi ab Thebis Phthioticis; urbe sua capta a Philippo cum in fidem Aetolorum perfugissent, sedem iis Aetoli eam dederant urbis vastae ac desertae priore eiusdem Philippi bello. [13] Tum ab Thronio, sicut paulo ante dictum est, recepto profectus Tithronion et Drumias, Doridis parva atque ignobilia oppida, cepit. Inde Elatiam, iussis ibi se opperiri Ptolomaei Rhodiorumque legatis, venit. [14] Ubi cum de finiendo Aetolico bello ageretur — adfuerant enim legati nuper Heracleae concilio Romanorum Aetolorumque, — nuntius adfertur Machanidam Olympiorum sollemne ludicrum parantes Eleos adgredi statuisse. [15] Praevertendum id ratus legatis cum benigno responso dimissis — se neque causam eius belli fuisse nec moram, si modo aequa et honesta condicione liceat, paci facturum — [16] cum expedito agmine profectus per Boeotiam Megara atque inde Corinthum descendit, unde commeatibus sumptis Phliunta Pheneumque petit. [17] Et iam cum Heraeam venisset, audito Machanidam fama adventus sui territum refugisse Lacedaemonem, Aegium se ad concilium Achaeorum recepit, simul classem Punicam, ut mari quoque aliquid posset, accitam, ibi ratus se inventurum. [18] Paucis ante diebus inde Oxeas traiecerant Poeni; inde portus Acarnanum petierant, cum ab Oreo profectum Attalum Romanosque audissent, veriti ne ad se iretur et intra Rhium — fauces eae sunt Corinthii sinus — opprimerentur. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß